భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అల్-వాఖియహ్ - ఫ్రెంచి అనువాదం - రువ్వాద్ అనువాద కేంద్రం - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

سوره واقعه

వచనం: 1

اِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ۟ۙ

هنگامی که واقعۀ [قیامت] رخ دهد،

వచనం: 2

لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ۟ۘ

[خواهید دید كه‌] در وقوع آن دروغى نیست؛

వచనం: 3

خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ۟ۙ

[گروهى را] خوار مى‌كند [و گروهى را] رفعتِ مقام مى‌بخشد.

వచనం: 4

اِذَا رُجَّتِ الْاَرْضُ رَجًّا ۟ۙ

آنگاه كه زمین به سختى لرزانده شود

వచనం: 5

وَّبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ۟ۙ

و کوه‌ها به شدت متلاشى شوند

వచనం: 6

فَكَانَتْ هَبَآءً مُّنْۢبَثًّا ۟ۙ

و [به صورت] غبارى پراكنده درآیند

వచనం: 7

وَّكُنْتُمْ اَزْوَاجًا ثَلٰثَةً ۟ؕ

و شما به سه گروه تقسیم شوید:

వచనం: 8

فَاَصْحٰبُ الْمَیْمَنَةِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْمَیْمَنَةِ ۟ؕ

[گروه نخست:] سعادتمندان [هستند]؛ چه سعادتمندانی [و چه نیکو جایگاهی]!

వచనం: 9

وَاَصْحٰبُ الْمَشْـَٔمَةِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْمَشْـَٔمَةِ ۟ؕ

و [گروه دیگر:] تیره‌بختان [هستند]؛ چه تیره‌بختانی [و چه بد جایگاهی]!

వచనం: 10

وَالسّٰبِقُوْنَ السّٰبِقُوْنَ ۟ۙ

و [سومین گروه:] پیشگامان که [در نیکی‌ها] سبقت گرفتند.

వచనం: 11

اُولٰٓىِٕكَ الْمُقَرَّبُوْنَ ۟ۚ

آنان مقرّبان [درگاه الهی] هستند.

వచనం: 12

فِیْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟

در باغ‌های پرنعمت [بهشت جای دارند].

వచనం: 13

ثُلَّةٌ مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

گروه بسیاری از آنان، از پیشینیان هستند [خواه از امت اسلام یا از امت‌های گذشته]؛

వచనం: 14

وَقَلِیْلٌ مِّنَ الْاٰخِرِیْنَ ۟ؕ

و اندکی از آیندگان [و متأخران] هستند.

వచనం: 15

عَلٰی سُرُرٍ مَّوْضُوْنَةٍ ۟ۙ

كه بر تخت‌های گوهرنشان،

వచనం: 16

مُّتَّكِـِٕیْنَ عَلَیْهَا مُتَقٰبِلِیْنَ ۟

روبروى هم تكیه زده‌اند.

వచనం: 17

یَطُوْفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُوْنَ ۟ۙ

نوجوانانى جاودان [با طراوت،] همواره گردِ آنان [به خدمت] مى‌گردند.

వచనం: 18

بِاَكْوَابٍ وَّاَبَارِیْقَ ۙ۬— وَكَاْسٍ مِّنْ مَّعِیْنٍ ۟ۙ

با جام‌ها و کوزه‌ها و پیاله‌هایی از شراب جارى؛

వచనం: 19

لَّا یُصَدَّعُوْنَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُوْنَ ۟ۙ

[شرابی] كه از نوشیدنش سردرد نمی‌گیرند و دستخوشِ مستى نمی‌شوند.

వచనం: 20

وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُوْنَ ۟ۙ

و از هر ميوه‌اى كه برگزينند؛

వచనం: 21

وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُوْنَ ۟ؕ

و از گوشت هر پرنده‌اى كه دلشان بخواهد؛

వచనం: 22

وَحُوْرٌ عِیْنٌ ۟ۙ

و [همسرانی از] حور العین؛

వచనం: 23

كَاَمْثَالِ اللُّؤْلُو الْمَكْنُوْنِ ۟ۚ

همچون مروارید پنهان در صدف؛

వచనం: 24

جَزَآءً بِمَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

[اینها همه،] پاداش اعمالشان است.

వచనం: 25

لَا یَسْمَعُوْنَ فِیْهَا لَغْوًا وَّلَا تَاْثِیْمًا ۟ۙ

در آنجا [سخن] یاوه و گناه‌آلودی نخواهند شنید؛

వచనం: 26

اِلَّا قِیْلًا سَلٰمًا سَلٰمًا ۟

مگر سلام و درود [فرشتگان و بهشتیان].

వచనం: 27

وَاَصْحٰبُ الْیَمِیْنِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْیَمِیْنِ ۟ؕ

و [اما] سعادتمندان؛ چه سعادتمندانی!

వచనం: 28

فِیْ سِدْرٍ مَّخْضُوْدٍ ۟ۙ

در کنار درختان بی‌خارِ سدر [هستند]؛

వచనం: 29

وَّطَلْحٍ مَّنْضُوْدٍ ۟ۙ

و درختان موز با خوشه‌هاى برهم‌نشسته

వచనం: 30

وَّظِلٍّ مَّمْدُوْدٍ ۟ۙ

با سایه‌اى گسترده

వచనం: 31

وَّمَآءٍ مَّسْكُوْبٍ ۟ۙ

و آبِ همواره روان؛

వచనం: 32

وَّفَاكِهَةٍ كَثِیْرَةٍ ۟ۙ

و میوه‌هاى فراوان

వచనం: 33

لَّا مَقْطُوْعَةٍ وَّلَا مَمْنُوْعَةٍ ۟ۙ

كه نه تمام می‌شود و نه ممنوع می‌گردد،

వచనం: 34

وَّفُرُشٍ مَّرْفُوْعَةٍ ۟ؕ

و بسترهای برافراشته [و ارزشمند]

వచనం: 35

اِنَّاۤ اَنْشَاْنٰهُنَّ اِنْشَآءً ۟ۙ

و همسرانى که با آفرینشى ویژه پدید آوردیم [که زیبایی و جوانیِ جاودان دارند]؛

వచనం: 36

فَجَعَلْنٰهُنَّ اَبْكَارًا ۟ۙ

همواره دوشیزه‌اند

వచనం: 37

عُرُبًا اَتْرَابًا ۟ۙ

و شوهردوستانی هم‌سن‌وسال هستند.

వచనం: 38

لِّاَصْحٰبِ الْیَمِیْنِ ۟ؕ۠

[همۀ این نعمت‌ها،] براى سعادتمندان است

వచనం: 39

ثُلَّةٌ مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

كه برخی از آنان از پیشینیان

వచనం: 40

وَثُلَّةٌ مِّنَ الْاٰخِرِیْنَ ۟ؕ

و برخی دیگر از متأخران هستند.

వచనం: 41

وَاَصْحٰبُ الشِّمَالِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الشِّمَالِ ۟ؕ

و [اما] تیره‌بختان؛ چه تیره‌بختانی!

వచనం: 42

فِیْ سَمُوْمٍ وَّحَمِیْمٍ ۟ۙ

در میان باد سوزان و آب جوشان قرار دارند

వచనం: 43

وَّظِلٍّ مِّنْ یَّحْمُوْمٍ ۟ۙ

و سایه‌هایى از دود سیاه

వచనం: 44

لَّا بَارِدٍ وَّلَا كَرِیْمٍ ۟

كه نه خنک است و نه خوش.

వచనం: 45

اِنَّهُمْ كَانُوْا قَبْلَ ذٰلِكَ مُتْرَفِیْنَ ۟ۚۖ

آنان در دنیا ثروتمند و سرکش بودند

వచనం: 46

وَكَانُوْا یُصِرُّوْنَ عَلَی الْحِنْثِ الْعَظِیْمِ ۟ۚ

و بر گناه بزرگِ [شرک] اصرار می‌ورزیدند؛

వచనం: 47

وَكَانُوْا یَقُوْلُوْنَ ۙ۬— اَىِٕذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوْثُوْنَ ۟ۙ

و می‌گفتند: «آیا هنگامی که مردیم و خاک و استخوان شدیم، برانگیخته خواهیم شد؟

వచనం: 48

اَوَاٰبَآؤُنَا الْاَوَّلُوْنَ ۟

آیا نیاکان ما [نیز برانگیخته می‌شوند]؟»

వచనం: 49

قُلْ اِنَّ الْاَوَّلِیْنَ وَالْاٰخِرِیْنَ ۟ۙ

[ای پیامبر، به کافران] بگو: «بی‌تردید، گذشتگان و آیندگان،

వచనం: 50

لَمَجْمُوْعُوْنَ ۙ۬— اِلٰی مِیْقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُوْمٍ ۟

همه در وعده‌گاهِ قیامت جمع خواهند شد».

వచనం: 51

ثُمَّ اِنَّكُمْ اَیُّهَا الضَّآلُّوْنَ الْمُكَذِّبُوْنَ ۟ۙ

آنگاه شما، اى گمراهان تكذیب‌كننده،

వచనం: 52

لَاٰكِلُوْنَ مِنْ شَجَرٍ مِّنْ زَقُّوْمٍ ۟ۙ

قطعاً از [میوۀ] درخت زَقّوم خواهید خورد؛

వచనం: 53

فَمَالِـُٔوْنَ مِنْهَا الْبُطُوْنَ ۟ۚ

و شکم‌ها را از آن انباشته مى‌كنید؛

వచనం: 54

فَشٰرِبُوْنَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیْمِ ۟ۚ

آنگاه روی آن، آب جوشان مى‌نوشید؛

వచనం: 55

فَشٰرِبُوْنَ شُرْبَ الْهِیْمِ ۟ؕ

همچون شترانِ عطش‌زده.

వచనం: 56

هٰذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّیْنِ ۟ؕ

این پذیرایىِ آنان در روز جزاست.

వచనం: 57

نَحْنُ خَلَقْنٰكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُوْنَ ۟

ماییم كه شما را [از هیچ] آفریده‌ایم؛ پس چرا [آفرینشِ دوباره را] باور ندارید؟

వచనం: 58

اَفَرَءَیْتُمْ مَّا تُمْنُوْنَ ۟ؕ

آیا به نطفه‌ای که [در رحِم همسرانتان] می‌ریزید، توجه كرده‌اید؟

వచనం: 59

ءَاَنْتُمْ تَخْلُقُوْنَهٗۤ اَمْ نَحْنُ الْخٰلِقُوْنَ ۟

آیا شما آن را مى‌آفرینید یا ما آفریننده‌اش هستیم؟

వచనం: 60

نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوْقِیْنَ ۟ۙ

ما مرگ را در میان شما مقدر کردیم و ناتوان نیستیم

వచనం: 61

عَلٰۤی اَنْ نُّبَدِّلَ اَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِیْ مَا لَا تَعْلَمُوْنَ ۟

كه امثال شما را جایگزین [خودتان] كنیم و شما را به گونه‌اى كه از آن بى‌خبرید، [در آفرینشى نو] پدید آوریم.

వచనం: 62

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْاَةَ الْاُوْلٰی فَلَوْلَا تَذَكَّرُوْنَ ۟

شما كه از آفرینش نخستین به روشنى آگاه شده‌اید، چرا [به یاد آخرت نمی‌افتید و] پند نمی‌گیرید؟

వచనం: 63

اَفَرَءَیْتُمْ مَّا تَحْرُثُوْنَ ۟ؕ

آیا به دانه‌هایى كه مى‌كارید، توجه كرده‌اید؟

వచనం: 64

ءَاَنْتُمْ تَزْرَعُوْنَهٗۤ اَمْ نَحْنُ الزّٰرِعُوْنَ ۟

آیا شما هستید كه آن را مى‌رویانید یا ما رویاننده‌ایم؟

వచనం: 65

لَوْ نَشَآءُ لَجَعَلْنٰهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُوْنَ ۟

اگر مى‌خواستیم، آن را خاشاک مى‌كردیم؛ چنان كه شگفت‌زده شوید.

వచనం: 66

اِنَّا لَمُغْرَمُوْنَ ۟ۙ

[و چنان آن را نابود می‌کردیم که بگویید:] «ما زیان کرده‌ایم؛

వచనం: 67

بَلْ نَحْنُ مَحْرُوْمُوْنَ ۟

بلكه همه چیز را از دست داده‌ایم».

వచనం: 68

اَفَرَءَیْتُمُ الْمَآءَ الَّذِیْ تَشْرَبُوْنَ ۟ؕ

آیا به آبى كه مى‌نوشید توجه كرده‌اید؟

వచనం: 69

ءَاَنْتُمْ اَنْزَلْتُمُوْهُ مِنَ الْمُزْنِ اَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُوْنَ ۟

آیا شما آن را از ابر فروباریدید یا ما فرودآورندۀ آن هستیم.

వచనం: 70

لَوْ نَشَآءُ جَعَلْنٰهُ اُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُوْنَ ۟

اگر مى‌خواستیم، آن را بسیار شور و تلخ مى‌کردیم؛ پس چرا شکر به جای نمی‌آورید؟

వచనం: 71

اَفَرَءَیْتُمُ النَّارَ الَّتِیْ تُوْرُوْنَ ۟ؕ

آیا به آتشى كه مى‌افروزید توجه كرده‌اید؟

వచనం: 72

ءَاَنْتُمْ اَنْشَاْتُمْ شَجَرَتَهَاۤ اَمْ نَحْنُ الْمُنْشِـُٔوْنَ ۟

آیا شما درختش را آفریده‌اید یا ما آفریده‌ایم؟

వచనం: 73

نَحْنُ جَعَلْنٰهَا تَذْكِرَةً وَّمَتَاعًا لِّلْمُقْوِیْنَ ۟ۚ

ما این آتش را وسیلۀ یادآورى [عذاب دوزخ] و مایۀ برخوردارى [و راحتی] مسافران قرار داده‌ایم.

వచనం: 74

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیْمِ ۟

پس [ای پیامبر،] به نام پروردگارِ بزرگت تسبیح گوى [و او را به پاکی یاد کن].

వచనం: 75

فَلَاۤ اُقْسِمُ بِمَوٰقِعِ النُّجُوْمِ ۟ۙ

سوگند به جایگاه ستارگان

వచనం: 76

وَاِنَّهٗ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُوْنَ عَظِیْمٌ ۟ۙ

که اگر بدانید، سوگند بزرگی است.

వచనం: 77

اِنَّهٗ لَقُرْاٰنٌ كَرِیْمٌ ۟ۙ

كه این [گفتار]، قرآنى گرانقدر است؛

వచనం: 78

فِیْ كِتٰبٍ مَّكْنُوْنٍ ۟ۙ

در لوح محفوظ قرار دارد.

వచనం: 79

لَّا یَمَسُّهٗۤ اِلَّا الْمُطَهَّرُوْنَ ۟ؕ

جز فرشتگان پاک‌سیرت، کسی [آن را نمی‌بیند و] به آن دسترسی ندارد.

వచనం: 80

تَنْزِیْلٌ مِّنْ رَّبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.

వచనం: 81

اَفَبِهٰذَا الْحَدِیْثِ اَنْتُمْ مُّدْهِنُوْنَ ۟ۙ

آیا این سخن را سبک [و غیر قابل اعتنا] مى‌دانید؟!

వచనం: 82

وَتَجْعَلُوْنَ رِزْقَكُمْ اَنَّكُمْ تُكَذِّبُوْنَ ۟

و به جای شکرِ روزی‌هایی که به شما داده شده است، آن را دروغ می‌پندارید؟

వచనం: 83

فَلَوْلَاۤ اِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُوْمَ ۟ۙ

آنگاه كه [جان نزدیكانتان] به گلوگاه مى‌رسد

వచనం: 84

وَاَنْتُمْ حِیْنَىِٕذٍ تَنْظُرُوْنَ ۟ۙ

و شما در آن هنگام نظاره مى‌كنید

వచనం: 85

وَنَحْنُ اَقْرَبُ اِلَیْهِ مِنْكُمْ وَلٰكِنْ لَّا تُبْصِرُوْنَ ۟

و ما از شما به او نزدیک‌تریم؛ ولى نمى‌بینید.

వచనం: 86

فَلَوْلَاۤ اِنْ كُنْتُمْ غَیْرَ مَدِیْنِیْنَ ۟ۙ

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‌شوید [و قیامتی نیست]،

వచనం: 87

تَرْجِعُوْنَهَاۤ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

و اگر راست مى‌گویید، چرا جانش را بازنمى‌گردانید؟

వచనం: 88

فَاَمَّاۤ اِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِیْنَ ۟ۙ

اما اگر او در زمرۀ مقرّبان باشد،

వచనం: 89

فَرَوْحٌ وَّرَیْحَانٌ ۙ۬— وَّجَنَّتُ نَعِیْمٍ ۟

در آرامش و گشایش و بهشت پرنعمت است؛

వచనం: 90

وَاَمَّاۤ اِنْ كَانَ مِنْ اَصْحٰبِ الْیَمِیْنِ ۟ۙ

و اگر در زمرۀ سعادتمندان باشد،

వచనం: 91

فَسَلٰمٌ لَّكَ مِنْ اَصْحٰبِ الْیَمِیْنِ ۟

[به او گفته می‌شود:] «سلامت و امنیت بر تو باد، که از سعادتمندان هستی»؛

వచనం: 92

وَاَمَّاۤ اِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِیْنَ الضَّآلِّیْنَ ۟ۙ

اما اگر از تکذیب‌کنندگان گمراه [و در زمرۀ تیره‌بختان] باشد،

వచనం: 93

فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیْمٍ ۟ۙ

با آب جوشان [از او] پذیرایی می‌شود

వచనం: 94

وَّتَصْلِیَةُ جَحِیْمٍ ۟

و به [آتش] دوزخ در‌می‌آید.

వచనం: 95

اِنَّ هٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِیْنِ ۟ۚ

این [وعدۀ پاداش و عذاب،] یقیناً حقیقت دارد [و تردیدی در وقوع آن نیست].

వచనం: 96

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیْمِ ۟۠

پس [ای پیامبر،] با [ذکرِ] نامِ پروردگار بزرگت [او را] تسبیح گوی.