భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ అన్-నాజిఆత్ - పర్షియన్ అనువాదం - తఫ్సీర్ అల్-సాది - పేజీ నెంబరు 583 - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

نازعات

వచనం: 1

وَالنّٰزِعٰتِ غَرْقًا ۟ۙ

دراینجا خداوند به فرشتگان و کارهایشان که نشانگر کمال فرمانبرداری آنها از خدا، و شتاب آنان در اجرای دستور او می‌باشد، سوگند خورده است. احتمال دارد که آنچه برای اثبات آن سوگند خورده شده، جزا و زنده شدن پس از مرگ باشد. چون بعد از این سوگند، حالات قیامت بیان شده ‌است. و احتمالاً آنچه برای اثبات آن سوگند خورده شده، و آنچه به آن سوگند یاد شده است، یکی هستند؛ و خداوند به فرشتگان قسم خورده تا وجود آنها ثابت گردد. چون اعتقاد به وجود فرشتگان، یکی از ارکان شش‌گانۀ ایمان است. نیز پرداختن به کارهایشان متضمّن جزا و پاداشی است که به هنگام مرگ و قبل و بعد از آن بر عهدۀ فرشتگان است. ﴿وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا﴾ فرشتگانی هستند که ارواح را با قدرت و شدت بیرون می‌کشند، و در کشیدن آن غرق می‌گردند تا اینکه روح بیرون می‌آید و طبق عملی که کرده است جزا و سزا می‌بیند.

వచనం: 2

وَّالنّٰشِطٰتِ نَشْطًا ۟ۙ

﴿وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا﴾ فرشتگانی هستند که با قدرت و نشاط جان‌ها را می‌ستانند. و یا «نشط» برای ارواح مؤمنان، و «نزع» برای ارواح کافران است.

వచనం: 3

وَّالسّٰبِحٰتِ سَبْحًا ۟ۙ

﴿وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا﴾ و سوگند به فرشتگانی که در بالا و پائین سیر می‌کنند.

వచనం: 4

فَالسّٰبِقٰتِ سَبْقًا ۟ۙ

﴿فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا﴾ و سوگند به فرشتگانی که برای انجام امر الهی از دیگر فرشتگان پیشی می‌گیرند. نیز از شیطان‌ها پیشی می‌گیرند تا وحی خداوند را به پیامبرانش برسانند و شیطان‌ها نتوانند آن را بدزدند.

వచనం: 5

فَالْمُدَبِّرٰتِ اَمْرًا ۟ۘ

﴿فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا﴾ و سوگند به فرشتگانی که خداوند آنها را برای تدبیر بسیاری از کارها در جهان بالا و پائین از قبیل: باران و روئیدن گیاهان و وزیدن بادها و ادارۀ دریاها و حیوانات و بهشت و جهنّم و غیره مقرر داشته است.

వచనం: 6

یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ۟ۙ

﴿يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ﴾ در آن روز، زلزله‌ای درمی‌گیرد؛ و آن روز، روز قیامت است.

వచనం: 7

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ۟ؕ

﴿تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ﴾ و زلزله‌ای دیگر به دنبال آن می‌آید.

వచనం: 8

قُلُوْبٌ یَّوْمَىِٕذٍ وَّاجِفَةٌ ۟ۙ

﴿قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ﴾ دل‌هایی در آن روز، از سختی و وحشت آنچه می‌بینند و می‌شنوند ترسان می‌شوند.

వచనం: 9

اَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ۟ۘ

﴿أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ﴾ چشمان آنها فرو افتاده، و ترس دل‌هایشان را فراگرفته و وحشت دل‌هایشان را از بین برده، و تأسف و حسرت بر آنها مستولی و چیره گشته است.

వచనం: 10

یَقُوْلُوْنَ ءَاِنَّا لَمَرْدُوْدُوْنَ فِی الْحَافِرَةِ ۟ؕ

﴿يَقُولُونَ﴾ کافرانی که در دنیا زنده شدن پس از مرگ را با تمسخر انکار می‌کردند می‌گویند: ﴿أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ﴾ آیا پس از مرگ به آفرینش نخستین بازمی‌گردیم؟! این استفهام، انکاری است که مشتمل بر غایت تعجب است؛ یعنی آنها زنده شدن پس از مرگ را انکار کردند. سپس آن را بیشتر بعید دانسته و به آن ادامه دادند. کافران در دنیا به صورت تکذیب می‌گویند: ﴿أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ﴾ آیا وقتی که تبدیل به استخوان‌های پوسیده و از هم پاشیده‌ای شدیم، باز به زندگی برمی‌گردیم؟

వచనం: 11

ءَاِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ۟ؕ

﴿يَقُولُونَ﴾ کافرانی که در دنیا زنده شدن پس از مرگ را با تمسخر انکار می‌کردند می‌گویند: ﴿أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ﴾ آیا پس از مرگ به آفرینش نخستین بازمی‌گردیم؟! این استفهام، انکاری است که مشتمل بر غایت تعجب است؛ یعنی آنها زنده شدن پس از مرگ را انکار کردند. سپس آن را بیشتر بعید دانسته و به آن ادامه دادند. کافران در دنیا به صورت تکذیب می‌گویند: ﴿أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ﴾ آیا وقتی که تبدیل به استخوان‌های پوسیده و از هم پاشیده‌ای شدیم، باز به زندگی برمی‌گردیم؟

వచనం: 12

قَالُوْا تِلْكَ اِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ۟ۘ

﴿قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ﴾ آنها بعید می‌دانند که خداوند آنان را پس از مرگ، و بعد از آنکه به استخوان‌هایی پوسیده تبدیل گشتند، دوباره زنده بگرداند. چون آنان نسبت به قدرت و توانایی خداوند جاهل بودند، و در حق او جسارت می‌کردند.

వచనం: 13

فَاِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَّاحِدَةٌ ۟ۙ

خداوند در بیان اینکه زنده کردن مردگان برایش آسان است می‌فرماید: ﴿فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ ﴾ آن تنها یک بانگ بلند است که در صور دمیده می‌شود.

వచనం: 14

فَاِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ۟ؕ

﴿فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ﴾ ناگهان همۀ مردم روی زمین ایستاده‌اند و نگاه می‌کنند. پس خداوند آنها را گرد می‌آورد، و با حکم دادگرانه‌اش میانشان قضاوت می‌نماید، و آنها را جزا و سزا می‌دهد.

వచనం: 15

هَلْ اَتٰىكَ حَدِیْثُ مُوْسٰی ۟ۘ

خداوند متعال به پیامبرش محمد صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: ﴿هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ﴾ آیا خبر موسی به تو رسیده است؟ این سؤال از امر بزرگی است که به وقوع پیوسته است؛ یعنی آیا خبر او به تو رسیده است

వచనం: 16

اِذْ نَادٰىهُ رَبُّهٗ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًی ۟ۚ

آنگاه که ﴿نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى﴾ پروردگارش او را در وادی پاک «طوی» صدا زد؟ «طوی» جایی است که خداوند در آنجا با موسی سخن گفت و با اعطای رسالت بر او منت گذارد، و او را به همراه وحی مبعوث کرد و برگزید.