แปลความหมาย​ อายะฮ์ 47 สูเราะฮ์ Al-Anbiyā’ - ภาษาอาหรับ - ความหมายคำศัพท์ - สารานุกรมอัลกุรอาน

อายะฮ์: 47

وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡـٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ

الْقِسْطَ: ذَوَاتِ العَدْلِ.
مِثْقَالَ حَبَّةٍ: العَادِلَ أَوْ وَزْنَ ذَرَّةٍ.