Salin ng mga Kahulugan Surah Al-Anbiyā’ - Salin sa Wikang Persiyano ng Al-Mukhtasar fī Tafsīr Al-Qur’an Al-Karīm - Numero ng Pahina 326 - Ensayklopedia ng Marangal na Qur-an

Ayah: 45

قُلْ اِنَّمَاۤ اُنْذِرُكُمْ بِالْوَحْیِ ۖؗ— وَلَا یَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَآءَ اِذَا مَا یُنْذَرُوْنَ ۟

- ای رسول- بگو: - ای مردم- همانا من به‌وسیلۀ آنچه پروردگارم بر من وحی می‌کند شما را از عذاب الله می‌ترسانم، و کران از حق، آن‌گاه که از عذاب الله بیم داده شوند آنچه را که به آن فراخوانده می‌شوند به نیت قبول کردن نمی‌شنوند.

Ayah: 46

وَلَىِٕنْ مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَیَقُوْلُنَّ یٰوَیْلَنَاۤ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِیْنَ ۟

و - ای رسول- اگر قسمتی از عذاب پروردگارت به اینها که خواستار تعجیل در عذاب هستند برسد آن‌گاه به‌طور قطع خواهند گفت: وای که نابود شدیم و زیان کردیم، به‌راستی‌که ما با شرک به الله و تکذیب آنچه محمد صلی الله علیه وسلم آورده بود ستمکار بودیم.

Ayah: 47

وَنَضَعُ الْمَوَازِیْنَ الْقِسْطَ لِیَوْمِ الْقِیٰمَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْـًٔا ؕ— وَاِنْ كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ اَتَیْنَا بِهَا ؕ— وَكَفٰی بِنَا حٰسِبِیْنَ ۟

و ترازوهای درست را برای اهل قیامت نصب می‌کنیم تا اعمال‌شان با آنها سنجیده شود، پس در آن روز هیچ‌کس با کاستن از نیکی‌هایش یا افزودن بر بدی‌هایش مورد ستم قرار نمی‌گیرد، حتی اگر چیز قابل سنجش بسیار کوچکی به وزن دانۀ خردلی باشد آن را می‌آوریم، و ما برای حساب کافی هستیم تا اعمال بندگانمان را مورد حسابرسی قرار دهیم.

Ayah: 48

وَلَقَدْ اٰتَیْنَا مُوْسٰی وَهٰرُوْنَ الْفُرْقَانَ وَضِیَآءً وَّذِكْرًا لِّلْمُتَّقِیْنَ ۟ۙ

و به تحقیق که تورات را جدا کنندۀ حق و باطل و حلال و حرام به موسی و هارون علیهما السلام دادیم، و هدایتی برای کسانی‌که به آن ایمان آوردند، و یاد آوری برای کسانی‌‌که به خاطر پروردگارشان پرهیزکاری می‌کنند.

Ayah: 49

الَّذِیْنَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ وَهُمْ مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُوْنَ ۟

همان کسانی‌که از کیفر پروردگارشان که به آن ایمان دارند می‌ترسند هر چند آن را ندیده باشند، و همان‌ها که از قیامت بیمناک هستند.

Ayah: 50

وَهٰذَا ذِكْرٌ مُّبٰرَكٌ اَنْزَلْنٰهُ ؕ— اَفَاَنْتُمْ لَهٗ مُنْكِرُوْنَ ۟۠

و این قرآن نازل ‌شده بر محمد صلی الله علیه وسلم، تذکری است برای کسی‌که بخواهد از آن پند و اندرز گیرد، و منفعت و خیر زیادی دارد، پس آیا باز هم آن را انکار می‌کنید؟! و به آنچه در آن آمده اقرار ندارید، و به آن عمل نمی‌کنید؟!

Ayah: 51

وَلَقَدْ اٰتَیْنَاۤ اِبْرٰهِیْمَ رُشْدَهٗ مِنْ قَبْلُ وَكُنَّا بِهٖ عٰلِمِیْنَ ۟ۚ

و به‌راستی‌که در کودکیِ ابراهیم علیه السلام، حجتی در برابر قومش به او دادیم و ما به او دانا بودیم، و حجتی بر قومش که در علم ما شایستگی آن را داشت به او دادیم.

Ayah: 52

اِذْ قَالَ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖ مَا هٰذِهِ التَّمَاثِیْلُ الَّتِیْۤ اَنْتُمْ لَهَا عٰكِفُوْنَ ۟

آن‌گاه که به پدرش آزر و قومش گفت: این بت‌ها که با دستان‌تان ساخته‌اید، و آنها را عبادت می‌کنید چه هستند؟

Ayah: 53

قَالُوْا وَجَدْنَاۤ اٰبَآءَنَا لَهَا عٰبِدِیْنَ ۟

قومش به او گفتند: پدرانمان را دیدیم که آنها را عبادت می‌کنند، پس به پیروی از پدرانمان آنها را عبادت می‌کنیم.

Ayah: 54

قَالَ لَقَدْ كُنْتُمْ اَنْتُمْ وَاٰبَآؤُكُمْ فِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ ۟

ابراهیم -علیه السلام- خطاب به آن ها گفت: -ای پیروى كنندگان- همانا شما و پدرانتان که از آن ها پیروی می کنید، در راه حق دچار گمراهی آشکاری شده اند.

Ayah: 55

قَالُوْۤا اَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ اَمْ اَنْتَ مِنَ اللّٰعِبِیْنَ ۟

قوم او گفتند: آیا در سخنی که به ما گفتی، جدّی هستی یا با ما شوخی می کنی؟

Ayah: 56

قَالَ بَلْ رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ الَّذِیْ فَطَرَهُنَّ ۖؗ— وَاَنَا عَلٰی ذٰلِكُمْ مِّنَ الشّٰهِدِیْنَ ۟

ابراهیم علیه السلام گفت: بلکه جدی و نه به شوخی برای‌تان آوردم، زیرا پروردگار شما همان پروردگار آسمان‌ها و زمین است که آنها را بدون نمونۀ قبلی آفرید، و من بر اینکه او پروردگار شما و پروردگار آسمان‌ها و زمین است از گواهانم، و بت‌های شما هیچ سهمی در آن ندارند.

Ayah: 57

وَتَاللّٰهِ لَاَكِیْدَنَّ اَصْنَامَكُمْ بَعْدَ اَنْ تُوَلُّوْا مُدْبِرِیْنَ ۟

و ابراهیم علیه السلام به‌گونه‌ای که قومش نشنوند گفت: به الله سوگند پس از اینکه برای برگزاری عیدتان از نزد بت‌های‌تان رفتید کاری را که نمی‌پسندید برای بت‌های‌تان خواهم اندیشید.

Ilan sa mga Pakinabang ng mga Ayah sa Pahinang Ito:

• نَفْع الإقرار بالذنب مشروط بمصاحبة التوبة قبل فوات أوانها.

سود اقرار به گناه مشروط است به وجود توبه قبل از اینکه دیر شود.

• إثبات العدل لله، ونفي الظلم عنه.

اثبات عدالت برای الله، و نفی ظلم از او تعالی.

• أهمية قوة الحجة في الدعوة إلى الله.

اهمیت نیروی استدلال در دعوت به‌سوی الله.

• ضرر التقليد الأعمى.

ضرر تقلید کورکورانه.

• التدرج في تغيير المنكر، والبدء بالأسهل فالأسهل، فقد بدأ إبراهيم بتغيير منكر قومه بالقول والصدع بالحجة، ثم انتقل إلى التغيير بالفعل.

تدریجی بودن تغییر کارهای ناپسند، و این که باید در ابتدا از کارهای ساده شروع کرد، چنان که ابراهیم -علیه السلام- کارهای زشت قومش را در ابتدا با سخن و بیان حق شروع کرد، سپس به تغییر عملی روی آورد.