Salin ng mga Kahulugan Surah Al-Wāqi‘ah - Salin sa Wikang Persiyano ng Al-Mukhtasar fī Tafsīr Al-Qur’an Al-Karīm - Ensayklopedia ng Marangal na Qur-an

سوره واقعه

Ilan sa mga Layon ng Surah:

بيان أحوال العباد يوم المعاد.

بیان احوال بندگان در روز معاد.

---

Ayah: 1

اِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ۟ۙ

آن‌گاه که قیامت بدون تردید برپا شود.

Ayah: 2

لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ۟ۘ

هیچ‌کس یافت نشود که آن را تکذیب کند چنان‌که در دنیا تکذیب می‌شد.

Ayah: 3

خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ۟ۙ

پایین‌آورندۀ کافران بدکار با وارد کردن آنها در جهنم، و بالابرندۀ مؤمنان پرهیزگار با وارد کردن آنها در بهشت است.

Ayah: 4

اِذَا رُجَّتِ الْاَرْضُ رَجًّا ۟ۙ

آن‌گاه که زمین با حرکت سختی لرزانده شود.

Ayah: 5

وَّبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ۟ۙ

و کوه‌ها به شدت متلاشی شوند.

Ayah: 6

فَكَانَتْ هَبَآءً مُّنْۢبَثًّا ۟ۙ

و بر اثر متلاشی‌ شدن، به گرد و خاکی پراکنده که هیچ قراری ندارد تبدیل شوند.

Ayah: 7

وَّكُنْتُمْ اَزْوَاجًا ثَلٰثَةً ۟ؕ

و شما در آن روز سه گروه می‌شوید:

Ayah: 8

فَاَصْحٰبُ الْمَیْمَنَةِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْمَیْمَنَةِ ۟ؕ

یاران دست‌راست، همان کسانی‌که نامه‌های‌شان را با دست راست خویش می‌گیرند، چه جایگاه بالا و بزرگی دارند!

Ayah: 9

وَاَصْحٰبُ الْمَشْـَٔمَةِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْمَشْـَٔمَةِ ۟ؕ

و یاران دست‌چپ، همان کسانی‌که نامه‌های‌شان را با دست چپ خویش می‌گیرند، چه جایگاه پست و بدی دارند!

Ayah: 10

وَالسّٰبِقُوْنَ السّٰبِقُوْنَ ۟ۙ

و همان پیشی‌گیرندگان با انجام کارهای نیک در دنیا، در آخرت پیشی‌گیرندگان برای ورود به بهشت هستند.

Ayah: 11

اُولٰٓىِٕكَ الْمُقَرَّبُوْنَ ۟ۚ

اینها همان مقربان نزد الله هستند.

Ayah: 12

فِیْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟

در بهشت‌هایی پر نعمت، که از انواع نعمت‌ها بهره‌مند می‌شوند.

Ayah: 13

ثُلَّةٌ مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

گروهی از این امت و از امت‌های پیشین.

Ayah: 14

وَقَلِیْلٌ مِّنَ الْاٰخِرِیْنَ ۟ؕ

و اندکی از مردم در آخرت، از زمره ی سبقت گیرندگانِ مقرب هستند.

Ayah: 15

عَلٰی سُرُرٍ مَّوْضُوْنَةٍ ۟ۙ

بر تخت‌هایی بافته‌شده از طلا.

Ayah: 16

مُّتَّكِـِٕیْنَ عَلَیْهَا مُتَقٰبِلِیْنَ ۟

درحالی‌که رو در روی یکدیگر قرار دارند، و هیچ‌یک از آنها به پشت دیگری نگاه نمی‌کند، بر این تخت‌ها تکیه زده هستند.

Ilan sa mga Pakinabang ng mga Ayah sa Pahinang Ito:

• دوام تذكر نعم الله وآياته سبحانه موجب لتعظيم الله وحسن طاعته.

یادآوری مستمر نعمت‌ها و آیات الله موجب بزرگداشت الله و فرمان‌برداری نیکو از او تعالی است.

• انقطاع تكذيب الكفار بمعاينة مشاهد القيامة.

پایان تکذیب کافران با مشاهدۀ مناظر قیامت.

• تفاوت درجات أهل الجنة بتفاوت أعمالهم.

تفاوت درجات اهل بهشت براساس تفاوت اعمال‌شان.

Ayah: 17

یَطُوْفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُوْنَ ۟ۙ

برای خدمت به آنها پسرانی که نه سالخورده می‌شوند و نه فنا می‌گردند گردشان می‌گردند.

Ayah: 18

بِاَكْوَابٍ وَّاَبَارِیْقَ ۙ۬— وَكَاْسٍ مِّنْ مَّعِیْنٍ ۟ۙ

پیاله‌هایی بدون دسته، و کوزه‌هایی دسته‌دار، و جام‌هایی از شراب جاری در بهشت که هرگز قطع نمی‌شود بر گردشان می‌چرخانند.

Ayah: 19

لَّا یُصَدَّعُوْنَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُوْنَ ۟ۙ

مانند خمر دنیا نیست، یعنی نوشندۀ آن نه دچار سردرد می‌شود، و نه عقلش تباه می‌گردد.

Ayah: 20

وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُوْنَ ۟ۙ

و میوه‌هایی که اختیار کنند، این پسران بر گرد آنها می‌گردانند.

Ayah: 21

وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُوْنَ ۟ؕ

و گوشت پرنده از آنچه بخواهند پیرامون آنها می‌چرخانند.

Ayah: 22

وَحُوْرٌ عِیْنٌ ۟ۙ

و در بهشت زنانی گشاده‌چشم در زیبایی دارند.

Ayah: 23

كَاَمْثَالِ اللُّؤْلُو الْمَكْنُوْنِ ۟ۚ

گویی مانند مروارید محافظت‌شده در صدف هستند.

Ayah: 24

جَزَآءً بِمَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

پاداشی برای آنها در قبال اعمال صالحی که در دنیا انجام می‌دادند است.

Ayah: 25

لَا یَسْمَعُوْنَ فِیْهَا لَغْوًا وَّلَا تَاْثِیْمًا ۟ۙ

در بهشت نه سخن زشتی می‌شنوند، و نه سخنی که گناهی به صاحبش می‌رساند.

Ayah: 26

اِلَّا قِیْلًا سَلٰمًا سَلٰمًا ۟

جز سلام فرشتگان بر آنان، و سلام بر یکدیگر، چیز دیگری را نمی شنوند.

Ayah: 27

وَاَصْحٰبُ الْیَمِیْنِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْیَمِیْنِ ۟ؕ

و اصحاب يمين -آن كسانى که نامه ی اعمالشان به دست راستشان داده می شود- چه جایگاه و مقام بالایی نزد الله دارند!

Ayah: 28

فِیْ سِدْرٍ مَّخْضُوْدٍ ۟ۙ

در درخت سدری که خارهایش بریده شده است، و هیچ آزاری در آن نیست.

Ayah: 29

وَّطَلْحٍ مَّنْضُوْدٍ ۟ۙ

و در درختان موز انبوهی که در کنار یکدیگر به ردیف چیده شده‌اند.

Ayah: 30

وَّظِلٍّ مَّمْدُوْدٍ ۟ۙ

و سایۀ کشیده‌شده و پایداری که پایان نمی‌یابد.

Ayah: 31

وَّمَآءٍ مَّسْكُوْبٍ ۟ۙ

و آب روانی که نمی‌ایستد.

Ayah: 32

وَّفَاكِهَةٍ كَثِیْرَةٍ ۟ۙ

و میوه‌های فراوانی که قابل شمارش نیست.

Ayah: 33

لَّا مَقْطُوْعَةٍ وَّلَا مَمْنُوْعَةٍ ۟ۙ

هرگز از آنها قطع نمی‌شود، یعنی موسم (فصل خاصی) ندارند، و در هر وقت که آنها را بخواهند هیچ مانعی جلوی آن را نمی‌گیرد.

Ayah: 34

وَّفُرُشٍ مَّرْفُوْعَةٍ ۟ؕ

و فرش‌هایی برافراشته و بزرگ که بر روی تخت‌ها قرار می‌گیرند.

Ayah: 35

اِنَّاۤ اَنْشَاْنٰهُنَّ اِنْشَآءً ۟ۙ

به‌راستی‌که ما حوران مذکور را به روشی غیر عادی پدید آوردیم.

Ayah: 36

فَجَعَلْنٰهُنَّ اَبْكَارًا ۟ۙ

و آنها را دوشیزگانی که از قبل لمس نشده‌اند گردانیدیم.

Ayah: 37

عُرُبًا اَتْرَابًا ۟ۙ

شوهردوست، و هم سن و سال.

Ayah: 38

لِّاَصْحٰبِ الْیَمِیْنِ ۟ؕ۠

آنها را برای یاران دست‌راست پدید آوردیم کسانی‌که دست‌راست ‌بودن، نشانۀ خوشبختی‌شان به شمار می‌رود.

Ayah: 39

ثُلَّةٌ مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

آنها گروهی از امت‌های پیامبران پیشین.

Ayah: 40

وَثُلَّةٌ مِّنَ الْاٰخِرِیْنَ ۟ؕ

و گروهی از امت محمد صلی الله علیه وسلم یعنی آخرین امت هستند.

Ayah: 41

وَاَصْحٰبُ الشِّمَالِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الشِّمَالِ ۟ؕ

و اصحاب شمال -آنان که نامه ی اعمالشان به دست چپشان داده می شود- چه حال و عاقبت بدی دارند!

Ayah: 42

فِیْ سَمُوْمٍ وَّحَمِیْمٍ ۟ۙ

در میان بادهایی بسیار سوزان، و آبی بسیار داغ.

Ayah: 43

وَّظِلٍّ مِّنْ یَّحْمُوْمٍ ۟ۙ

و در سایۀ دود سیاهی.

Ayah: 44

لَّا بَارِدٍ وَّلَا كَرِیْمٍ ۟

که نه نسیم خوشی دارد، و نه منظر نیکویی.

Ayah: 45

اِنَّهُمْ كَانُوْا قَبْلَ ذٰلِكَ مُتْرَفِیْنَ ۟ۚۖ

به‌راستی‌که آنها قبل از اینکه به عذاب برسند در دنیا از نعمت و رفاه برخوردار بودند، و هیچ غم و اندوهی جز شهوات‌شان نداشتند.

Ayah: 46

وَكَانُوْا یُصِرُّوْنَ عَلَی الْحِنْثِ الْعَظِیْمِ ۟ۚ

و بر کفر به الله و عبادت بت‌ها به جای او تعالی مصمّم بودند.

Ayah: 47

وَكَانُوْا یَقُوْلُوْنَ ۙ۬— اَىِٕذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوْثُوْنَ ۟ۙ

و رستاخیز را انکار می‌کردند و از روی استهزا و بعید دانستن آن می‌گفتند: آیا پس از اینکه مُردیم و خاک و استخوان‌هایی پوسیده شدیم برانگیخته می‌شویم؟!

Ayah: 48

اَوَاٰبَآؤُنَا الْاَوَّلُوْنَ ۟

آیا پدران نخستین ما که قبل از ما مرده‌اند برانگیخته می‌شوند؟!

Ayah: 49

قُلْ اِنَّ الْاَوَّلِیْنَ وَالْاٰخِرِیْنَ ۟ۙ

- ای رسول- به این منکران رستاخیز بگو: به‌راستی‌که مردم نخستین و متأخّر.

Ayah: 50

لَمَجْمُوْعُوْنَ ۙ۬— اِلٰی مِیْقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُوْمٍ ۟

به‌طور قطع برای حسابرسی و جزا در روز قیامت گرد آورده خواهند شد.

Ilan sa mga Pakinabang ng mga Ayah sa Pahinang Ito:

• العمل الصالح سبب لنيل النعيم في الآخرة.

عمل صالح، یکی از اسباب دستیابی به نعمت‌ها در آخرت است.

• الترف والتنعم من أسباب الوقوع في المعاصي.

خوش گذرانی و رفاه، یکی از عوامل ارتکاب گناهان است.

• خطر الإصرار على الذنب.

خطر اصرار بر گناه.

Ayah: 51

ثُمَّ اِنَّكُمْ اَیُّهَا الضَّآلُّوْنَ الْمُكَذِّبُوْنَ ۟ۙ

سپس شما -ای کسانی که معاد را تکذیب کرده و از راه راست گمراه شده اید- به طور قطع در روز قیامت از میوه ی درخت زقوم، که بدترین و پلیدترین میوه است، خواهید خورد.

Ayah: 52

لَاٰكِلُوْنَ مِنْ شَجَرٍ مِّنْ زَقُّوْمٍ ۟ۙ

سپس شما -ای کسانی که معاد را تکذیب کرده و از راه راست گمراه شده اید- به طور قطع در روز قیامت از میوه ی درخت زقوم، که بدترین و پلیدترین میوه است، خواهید خورد.

Ayah: 53

فَمَالِـُٔوْنَ مِنْهَا الْبُطُوْنَ ۟ۚ

و شکم‌های خالی‌تان را از آن درخت تلخ پر خواهید کرد.

Ayah: 54

فَشٰرِبُوْنَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیْمِ ۟ۚ

و بر روی آن از آب بسیار سوزان خواهید نوشید.

Ayah: 55

فَشٰرِبُوْنَ شُرْبَ الْهِیْمِ ۟ؕ

و همانند نوشیدن آب زیاد شتر به‌سبب بیماری هُیام، زیاد از آن می‌نوشید.

Ayah: 56

هٰذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّیْنِ ۟ؕ

این طعام تلخ و آب سوزان همان پذیرایی آنها است که در روز جزا با آن مورد استقبال قرار می‌گیرند.

Ayah: 57

نَحْنُ خَلَقْنٰكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُوْنَ ۟

- ای تکذیب ‌کنندگان- ما شما را از نیستی آفریدیم. پس آیا تصدیق نمی‌کنید که ما شما را پس از مرگ‌تان زنده مبعوث خواهیم کرد؟!

Ayah: 58

اَفَرَءَیْتُمْ مَّا تُمْنُوْنَ ۟ؕ

پس آیا - ای مردم- منی‌ای را که در رحم‌های زنان‌تان می‌افکنید دیده‌اید؟!

Ayah: 59

ءَاَنْتُمْ تَخْلُقُوْنَهٗۤ اَمْ نَحْنُ الْخٰلِقُوْنَ ۟

آیا شما آن منی را می‌آفرینید، یا ما هستیم که آن را می‌آفرینیم؟!

Ayah: 60

نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوْقِیْنَ ۟ۙ

ما هستیم که مرگ را میان شما مقدر کرده‌ایم، یعنی برای هر یک از شما اجلی است که نه بر آن جلو و نه از آن به تاخیر می‌افتند، و ما ناتوان نیستیم.

Ayah: 61

عَلٰۤی اَنْ نُّبَدِّلَ اَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِیْ مَا لَا تَعْلَمُوْنَ ۟

بر اینکه آفرینش و تصویری که بر آن هستید و آن را شناخته‌اید تغییر دهیم، و شما را در آفرینش و تصویری که نمی‌شناسید پدید آوریم.

Ayah: 62

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْاَةَ الْاُوْلٰی فَلَوْلَا تَذَكَّرُوْنَ ۟

و در حقیقت دانسته‌اید که بار اول چگونه شما را آفریدیم، پس آیا پند نمی‌گیرید، و نمی‌دانید ذاتی‌که شما را برای بار اول آفرید بر برانگیختن شما پس از مرگ‌تان توانا است؟!

Ayah: 63

اَفَرَءَیْتُمْ مَّا تَحْرُثُوْنَ ۟ؕ

پس آیا بذری را که در زمین می‌افشانید دیده‌اید؟!

Ayah: 64

ءَاَنْتُمْ تَزْرَعُوْنَهٗۤ اَمْ نَحْنُ الزّٰرِعُوْنَ ۟

آیا شما هستید که آن بذر را می‌رویانید، یا ما هستیم که آن را می‌رویانیم؟!

Ayah: 65

لَوْ نَشَآءُ لَجَعَلْنٰهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُوْنَ ۟

اگر بخواهیم آن کِشت را خشکیده و متلاشی‌شده قرار دهیم به‌طور قطع آن را پس از اینکه به پختگی و رسیدن نزدیک شد خشک و متلاشی می‌کنیم، آن‌گاه از حالتی که پیدا کرده است، شگفت‌زده می‌شوید.

Ayah: 66

اِنَّا لَمُغْرَمُوْنَ ۟ۙ

می گویید: به راستی ما به خاطر زیان آنچه كه هزینه کرده ایم، عذاب داده مى شويم.

Ayah: 67

بَلْ نَحْنُ مَحْرُوْمُوْنَ ۟

بلکه ما از رزق و روزی محروم هستیم.

Ayah: 68

اَفَرَءَیْتُمُ الْمَآءَ الَّذِیْ تَشْرَبُوْنَ ۟ؕ

آیا آبی را که هنگام تشنگی از آن می‌نوشید ندیده‌اید؟!

Ayah: 69

ءَاَنْتُمْ اَنْزَلْتُمُوْهُ مِنَ الْمُزْنِ اَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُوْنَ ۟

آیا شما آن را از ابرِ آسمان فرو فرستادید، یا ما هستیم که آن را نازل کردیم؟!

Ayah: 70

لَوْ نَشَآءُ جَعَلْنٰهُ اُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُوْنَ ۟

اگر بخواهیم این آب را بسیار شور قرار دهیم که هرگز قابل آشامیدن و آبیاری نباشد به‌طور قطع آن را بسیار شور می‌گردانیم. پس چرا از الله به خاطر نزول آب شیرین بر اساس رحمتی به شما، سپاسگزاری نمی‌کنید.

Ayah: 71

اَفَرَءَیْتُمُ النَّارَ الَّتِیْ تُوْرُوْنَ ۟ؕ

آیا آتشی که آن را برای منافع خویش برمی‌افروزید دیده‌اید؟!

Ayah: 72

ءَاَنْتُمْ اَنْشَاْتُمْ شَجَرَتَهَاۤ اَمْ نَحْنُ الْمُنْشِـُٔوْنَ ۟

آیا شما هستید که درختی را که از آن آتش افروخته می‌شود پدید آورده‌اید، یا ما هستیم که آن را از روی مهربانی به شما پدید آورده‌ایم؟!

Ayah: 73

نَحْنُ جَعَلْنٰهَا تَذْكِرَةً وَّمَتَاعًا لِّلْمُقْوِیْنَ ۟ۚ

ما این آتش را یادآوری برای‌تان قرار دادیم که آتش آخرت را به یاد شما می‌آورد، و آن را منفعتی برای مسافران شما قرار دادیم.

Ayah: 74

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیْمِ ۟

پس - ای رسول- پروردگار عظیم خویش را از آنچه که سزاوارش نیست منزه بدان.

Ayah: 75

فَلَاۤ اُقْسِمُ بِمَوٰقِعِ النُّجُوْمِ ۟ۙ

الله به مکان‌ها و محل‌های فرودآمدن ستارگان سوگند یاد فرمود.

Ayah: 76

وَاِنَّهٗ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُوْنَ عَظِیْمٌ ۟ۙ

و به‌راستی‌که سوگند به این محل‌های فرودآمدن - اگر بزرگی‌اش را بدانید- بزرگ است؛ چون نشانه‌ها و پندهایی غیر قابل شمارش دارد.

Ilan sa mga Pakinabang ng mga Ayah sa Pahinang Ito:

• دلالة الخلق الأول على سهولة البعث ظاهرة.

دلالت آشکار آفرینش نخستین بر سهولت رستاخیز.

• إنزال الماء وإنبات الأرض والنار التي ينتفع بها الناس نعم تقتضي من الناس شكرها لله، فالله قادر على سلبها متى شاء.

نزول باران و رویاندن گیاهان زمین و آتش که مردم از آنها نفع می‌برند سپاسگزاری از الله توسط مردم را ایجاب می‌کند؛ زیرا الله هر وقت بخواهد بر گرفتن آنها توانا است.

• الاعتقاد بأن للكواكب أثرًا في نزول المطر كُفْرٌ، وهو من عادات الجاهلية.

اعتقاد به اینکه ستارگان اثری در نزول باران دارند، کفر و یکی از عادت‌های جاهلیت است.

Ayah: 77

اِنَّهٗ لَقُرْاٰنٌ كَرِیْمٌ ۟ۙ

- ای مردم- به‌راستی‌که قرآن خوانده‌شده بر شما، به‌سبب منافع بزرگی که در آن وجود دارد قرآنی کریم است.

Ayah: 78

فِیْ كِتٰبٍ مَّكْنُوْنٍ ۟ۙ

در کتابی حفاظت‌شده از چشمان مردم، یعنی لوح محفوظ قرار دارد.

Ayah: 79

لَّا یَمَسُّهٗۤ اِلَّا الْمُطَهَّرُوْنَ ۟ؕ

که جز فرشتگان پاکیزه از گناهان و عیوب به آن دسترسی ندارند.

Ayah: 80

تَنْزِیْلٌ مِّنْ رَّبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

از جانب پروردگار مخلوقات بر پیامبرش محمد صلی الله علیه وسلم نازل شده است.

Ayah: 81

اَفَبِهٰذَا الْحَدِیْثِ اَنْتُمْ مُّدْهِنُوْنَ ۟ۙ

پس - ای مشرکان- آیا شما این سخن را تکذیب کرده و تصدیق نمی‌کنید؟!

Ayah: 82

وَتَجْعَلُوْنَ رِزْقَكُمْ اَنَّكُمْ تُكَذِّبُوْنَ ۟

و آیا به جای اینکه در قبال نعمت‌هایی که الله به شما ارزانی داشته از او تعالی سپاسگزاری کنید این سخن را تکذیب می‌کنید، و باران را به تقابل ستارگان نسبت می‌دهید، و می‌گویید: به‌سبب طلوع یا غروب فلان ستاره بر ما باران بارید؟!

Ayah: 83

فَلَوْلَاۤ اِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُوْمَ ۟ۙ

پس چرا آن‌گاه که روح به گلوگاه می‌رسد،

Ayah: 84

وَاَنْتُمْ حِیْنَىِٕذٍ تَنْظُرُوْنَ ۟ۙ

و شما در آن وقت به شخصی که جانش در برابر شما کنده می‌شود می‌نگرید،

Ayah: 85

وَنَحْنُ اَقْرَبُ اِلَیْهِ مِنْكُمْ وَلٰكِنْ لَّا تُبْصِرُوْنَ ۟

و ما با علم و قدرت و فرشتگان خویش از شما به مُردۀ شما نزدیک‌تر هستیم، اما شما این فرشتگان را مشاهده نمی‌کنید.

Ayah: 86

فَلَوْلَاۤ اِنْ كُنْتُمْ غَیْرَ مَدِیْنِیْنَ ۟ۙ

پس چرا - اگر چنان‌که ادعا می‌کنید، برای مجازات در برابر اعمال‌تان مبعوث نمی‌شوید-

Ayah: 87

تَرْجِعُوْنَهَاۤ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

این روح را که از مُردۀ شما خارج می‌شود برنمی‌گردانید اگر راست می‌گویید؟! و قادر بر این کار نیستید.

Ayah: 88

فَاَمَّاۤ اِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِیْنَ ۟ۙ

اما اگر مُرده از پیشی‌گیرندگان به نیکی‌ها باشد،

Ayah: 89

فَرَوْحٌ وَّرَیْحَانٌ ۙ۬— وَّجَنَّتُ نَعِیْمٍ ۟

راحتی‌ای که پس از آن رنجی نیست، و روزی‌ای پاکیزه، و رحمت، و بهشتی که در آن به آنچه که نفسش می‌خواهد برخوردار می‌شود خواهد داشت.

Ayah: 90

وَاَمَّاۤ اِنْ كَانَ مِنْ اَصْحٰبِ الْیَمِیْنِ ۟ۙ

و اما اگر مُرده از یاران دست‌راستی باشد،

Ayah: 91

فَسَلٰمٌ لَّكَ مِنْ اَصْحٰبِ الْیَمِیْنِ ۟

غم و اندوهی بر آنها نیست، زیرا سلامتی و امنیت برای‌شان است.

Ayah: 92

وَاَمَّاۤ اِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِیْنَ الضَّآلِّیْنَ ۟ۙ

و اما اگر مُرده از تکذیب ‌کنندگانِ آنچه رسول صلی الله علیه وسلم آورد و از گمراهان از راه راست باشد.

Ayah: 93

فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیْمٍ ۟ۙ

با آبی بسیار سوزان مورد استقبال قرار می‌گیرد.

Ayah: 94

وَّتَصْلِیَةُ جَحِیْمٍ ۟

و با آتش جهنم می‌سوزد.

Ayah: 95

اِنَّ هٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِیْنِ ۟ۚ

- ای رسول- به‌راستی این موضوع که آن را برایت حکایت کردیم، همان حقیقت و امری یقینی است که هیچ تردیدی در آن راه ندارد.

Ayah: 96

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیْمِ ۟۠

پس نام پروردگار بزرگت را منزه بدان، و او را از کاستی‌ها پاک شمار.

Ilan sa mga Pakinabang ng mga Ayah sa Pahinang Ito:

• شدة سكرات الموت وعجز الإنسان عن دفعها.

شدت سختی‌های مرگ و ناتوانی انسان از دفع آنها.

• الأصل أن البشر لا يرون الملائكة إلا إن أراد الله لحكمة.

اصل این است که انسان‌ها فرشتگان را نمی‌بینند مگر اینکه الله بر اساس حکمتی این امر را اراده کند.

• أسماء الله (الأول، الآخر، الظاهر، الباطن) تقتضي تعظيم الله ومراقبته في الأعمال الظاهرة والباطنة.

اسم‌های الله (اول، آخر، ظاهر، باطن) بزرگداشت الله و مراقبت او تعالی در اعمال ظاهری و باطنی را می‌طلبد.