مەنالار تەرجىمىسى سۈرە ساپپات - پاشتۇچە تەرجىمىسى - رۇۋۋاد تەرجىمە مەركىزى - قۇرئان كەرىم ئىنىسكىلوپىدىيىسى

صافات

ئايەت: 1

وَالصّٰٓفّٰتِ صَفًّا ۟ۙ

قسم دى په هغه پرېښتو چې صفونه جوړوي، صفونه.

ئايەت: 2

فَالزّٰجِرٰتِ زَجْرًا ۟ۙ

بيا په سختۍ سره شړونكو (ملايكو) قسم.

ئايەت: 3

فَالتّٰلِیٰتِ ذِكْرًا ۟ۙ

بیا په ذکر (قرآن) لوستونکو (پرېښتو) قسم.

ئايەت: 4

اِنَّ اِلٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ ۟ؕ

چې بېشكه ستاسو معبود يو دى.

ئايەت: 5

رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ۟ؕ

د اسمانو، ځمكې او د هغو تر منځه شيانو رب او د ختيځونو رب.

ئايەت: 6

اِنَّا زَیَّنَّا السَّمَآءَ الدُّنْیَا بِزِیْنَةِ ١لْكَوَاكِبِ ۟ۙ

يقيناً موږ د دنيا اسمان ښكلى كړى د ستورو په ښايست.

ئايەت: 7

وَحِفْظًا مِّنْ كُلِّ شَیْطٰنٍ مَّارِدٍ ۟ۚ

او له هر سرکښ شيطانه مو په ساتنه خوندي كړى دى.

ئايەت: 8

لَا یَسَّمَّعُوْنَ اِلَی الْمَلَاِ الْاَعْلٰی وَیُقْذَفُوْنَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ ۟

پاسني مخلوق ته غوږ نه شي اېښودلاى او له هرې خوا ويشتل كيږي.

ئايەت: 9

دُحُوْرًا وَّلَهُمْ عَذَابٌ وَّاصِبٌ ۟ۙ

رټلی کیدی شي په رټني سره او دوی لره عذاب پيوست کېدونکی دی.

ئايەت: 10

اِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهٗ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ۟

پرته له دې چې كه څوك تښتوونكى كومه خبره وتښتوي نو يوه سوځونكې لمبه ورپسې شي.

ئايەت: 11

فَاسْتَفْتِهِمْ اَهُمْ اَشَدُّ خَلْقًا اَمْ مَّنْ خَلَقْنَا ؕ— اِنَّا خَلَقْنٰهُمْ مِّنْ طِیْنٍ لَّازِبٍ ۟

نو ويې پوښته چې اّيا د دوى پيدا كېدل به ګران وي كه هغه (نور مخلوق) چې موږ پيدا كړي؟ موږ خو هغوى له سرېښناكې خټې پيدا كړي.

ئايەت: 12

بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُوْنَ ۪۟

بلكې ته تعجب كوې او دوى ملنډې وهي.

ئايەت: 13

وَاِذَا ذُكِّرُوْا لَا یَذْكُرُوْنَ ۪۟

او كله چې نصيحت ورته وشي نه يې مني.

ئايەت: 14

وَاِذَا رَاَوْا اٰیَةً یَّسْتَسْخِرُوْنَ ۪۟

او كله چې كومه نښانه وويني ملنډې وهي.

ئايەت: 15

وَقَالُوْۤا اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا سِحْرٌ مُّبِیْنٌ ۟ۚۖ

او دوى وويل: دا خو له ښكاره كوډو پرته بل څه نه دي.

ئايەت: 16

ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوْثُوْنَ ۟ۙ

اّيا كله چې موږ ومرو، خاورې او هډوكې شو نو بيا به ژوندي راپاڅول كيږو؟

ئايەت: 17

اَوَاٰبَآؤُنَا الْاَوَّلُوْنَ ۟ؕ

او اّيا پلرونه زموږ لومړني؟

ئايەت: 18

قُلْ نَعَمْ وَاَنْتُمْ دَاخِرُوْنَ ۟ۚ

ورته ووايه هو او تاسي به ذلیله هم ياست.

ئايەت: 19

فَاِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَّاحِدَةٌ فَاِذَا هُمْ یَنْظُرُوْنَ ۟

یقینا (قيامت) يوه چيغه [پوکی دی شپیلۍ کې] بيا به دوى ګوري (چې څه ورسره كيږي).

ئايەت: 20

وَقَالُوْا یٰوَیْلَنَا هٰذَا یَوْمُ الدِّیْنِ ۟

او وايي به هاى زموږ تباهۍ دا خو د جزا ورځ ده.

ئايەت: 21

هٰذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِیْ كُنْتُمْ بِهٖ تُكَذِّبُوْنَ ۟۠

(ورته وبه ويل شي) دا هماغه د فيصلې ورځ ده چې تاسي به دروغ ګڼله.

ئايەت: 22

اُحْشُرُوا الَّذِیْنَ ظَلَمُوْا وَاَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوْا یَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

راغونډ كړئ هغه کسان چې ظلم یې كړى او ملګري يې او (ټول) هغه چې دوى به یې عبادت کولو.

ئايەت: 23

مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ فَاهْدُوْهُمْ اِلٰی صِرَاطِ الْجَحِیْمِ ۟

له الله نه پرته، بيا يې د جهنم لارې ته ور سم كړئ.

ئايەت: 24

وَقِفُوْهُمْ اِنَّهُمْ مَّسْـُٔوْلُوْنَ ۟ۙ

او ويې دروئ، یقینا له دوی پوښتنه کېدونکې ده.

ئايەت: 25

مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُوْنَ ۟

په تاسو څه شوي چې يو بل سره مرسته نه كوئ؟

ئايەت: 26

بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُوْنَ ۟

بلكې هغوى نن تسليم شوي دى.
.

ئايەت: 27

وَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَسَآءَلُوْنَ ۟

او هغوى به يو بل ته مخ كړي، پوښتنې به كوي.

ئايەت: 28

قَالُوْۤا اِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَاْتُوْنَنَا عَنِ الْیَمِیْنِ ۟

وايي به (كشران) همدا تاسو به له ښۍ خوا (د ښېګڼې په نامه) موږ ته راتلئ.

ئايەت: 29

قَالُوْا بَلْ لَّمْ تَكُوْنُوْا مُؤْمِنِیْنَ ۟ۚ

(مشران به) وايي په اصل كې خپله تاسو ايمان راوړونكي نه وئ.

ئايەت: 30

وَمَا كَانَ لَنَا عَلَیْكُمْ مِّنْ سُلْطٰنٍ ۚ— بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طٰغِیْنَ ۟

او پر تاسو خو زموږ كوم برلاسى نه و، خو خپله سرکښه خلك وئ.

ئايەت: 31

فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَاۤ ۖۗ— اِنَّا لَذَآىِٕقُوْنَ ۟

نو (اوس) پر موږ ټولو زموږ د رب (هغه) خبره ثابته شوه چې موږ به (د عذاب) څكونكي يو.

ئايەت: 32

فَاَغْوَیْنٰكُمْ اِنَّا كُنَّا غٰوِیْنَ ۟

نو موږ خپله هم بې لارې وو او تاسي مو هم بې لارې كړئ.

ئايەت: 33

فَاِنَّهُمْ یَوْمَىِٕذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِكُوْنَ ۟

نو په هغه ورځ به هغوى (ټول) په عذاب كې سره شريك وي.

ئايەت: 34

اِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِیْنَ ۟

موږ په مجرمانو همداسې چارې كوو.

ئايەت: 35

اِنَّهُمْ كَانُوْۤا اِذَا قِیْلَ لَهُمْ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ یَسْتَكْبِرُوْنَ ۟ۙ

هغوى داسې وو چې كله به ورته وويل شول چې: له الله پرته كوم بل د عبادت لایق نشته، نو لويي به يې كوله.

ئايەت: 36

وَیَقُوْلُوْنَ اَىِٕنَّا لَتَارِكُوْۤا اٰلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُوْنٍ ۟ؕ

او دوى به ويل چې اّيا موږ به د يو لېوني شاعر لپاره د خپلو باطلو معبودانو پرېښودونكي يو؟

ئايەت: 37

بَلْ جَآءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟

بلكې هغه له حق سره راغلى او د ټولو پېغمبرانو تصديق يې كړى.

ئايەت: 38

اِنَّكُمْ لَذَآىِٕقُوا الْعَذَابِ الْاَلِیْمِ ۟ۚ

(او) تاسي به يقيناً د دردناك عذاب څكونكي ياست.

ئايەت: 39

وَمَا تُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟ۙ

او له هغه پرته چې تاسو به كول، بله بدله نه دركول كيږي.

ئايەت: 40

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

پرته د الله له سوچه بندګانو.

ئايەت: 41

اُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُوْمٌ ۟ۙ

د هغوى لپاره يوه ټاكل شوې روزي ده.

ئايەت: 42

فَوَاكِهُ ۚ— وَهُمْ مُّكْرَمُوْنَ ۟ۙ

يعنې مېوې، او هغوى به عزتمن وي.

ئايەت: 43

فِیْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟ۙ

نعمت والا جنتونو كې.

ئايەت: 44

عَلٰی سُرُرٍ مُّتَقٰبِلِیْنَ ۟

په تختونو به يو بل ته مخامخ ناست وي.

ئايەت: 45

یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِكَاْسٍ مِّنْ مَّعِیْنٍ ۟ۙ

د روانو شرابو ګيلاسونه به ورباندې ګرځول كيږي.

ئايەت: 46

بَیْضَآءَ لَذَّةٍ لِّلشّٰرِبِیْنَ ۟ۚ

تك سپين، د څښونكو لپاره خوندور.

ئايەت: 47

لَا فِیْهَا غَوْلٌ وَّلَا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُوْنَ ۟

نه به وي په هغې کې آفتونه او نه به دوی لره د هغې (شرابو) له امله قی ورځي.

ئايەت: 48

وَعِنْدَهُمْ قٰصِرٰتُ الطَّرْفِ عِیْنٌ ۟ۙ

او هغوى سره به ښكته نظر اچونكې غټ سترګې (حورې) وي.

ئايەت: 49

كَاَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَّكْنُوْنٌ ۟

لكه هغوى چې پټې ساتل شوې هګۍ وي.

ئايەت: 50

فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَسَآءَلُوْنَ ۟

نو دوى به يو پر بل رامخ كړي تپوسونه به كوي.

ئايەت: 51

قَالَ قَآىِٕلٌ مِّنْهُمْ اِنِّیْ كَانَ لِیْ قَرِیْنٌ ۟ۙ

په دوى كې به يو ويونكى وايي چې يقيناً زما يو ملګرى ؤ.

ئايەت: 52

یَّقُوْلُ ءَاِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِیْنَ ۟

هغه به ويل چې اّيا ته (د قيامت) له تصديقونكو څخه يې؟

ئايەت: 53

ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَدِیْنُوْنَ ۟

اّيا كله چې موږ (ګډ وډ) خاورې او هډوكي شو بيا به موږ جزا موندونكي يو؟

ئايەت: 54

قَالَ هَلْ اَنْتُمْ مُّطَّلِعُوْنَ ۟

(بيا به) وايي اّيا تاسو وركتونكي ياست؟

ئايەت: 55

فَاطَّلَعَ فَرَاٰهُ فِیْ سَوَآءِ الْجَحِیْمِ ۟

نو چې ور وګوري هغه به د دوزخ په منځ كې وويني.

ئايەت: 56

قَالَ تَاللّٰهِ اِنْ كِدْتَّ لَتُرْدِیْنِ ۟ۙ

وايي به والله تا خو نږدې زه هم تباه كړى وم.

ئايەت: 57

وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّیْ لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِیْنَ ۟

او كه زما د رب لورينه نه واى، خامخا به زه هم په جهنم كې حاضر كړى شوى وم.

ئايەت: 58

اَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِیْنَ ۟ۙ

(ښه) نو اوس موږ (بل وار) مړه كېدونكي نه يو؟

ئايەت: 59

اِلَّا مَوْتَتَنَا الْاُوْلٰی وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِیْنَ ۟

پرته زموږ له هماغه لومړي مرګه او موږ عذابېدونكي هم نه يو؟

ئايەت: 60

اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیْمُ ۟

(نو چې داسې وي) دا خو يقيناً لوى برى دى.

ئايەت: 61

لِمِثْلِ هٰذَا فَلْیَعْمَلِ الْعٰمِلُوْنَ ۟

د دې په شان (نعمتونو) لپاره دې عمل كوونكي عمل وكړي.

ئايەت: 62

اَذٰلِكَ خَیْرٌ نُّزُلًا اَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّوْمِ ۟

اّيا دا غوره دي په مېلمستيا کې که ونه د زقوم؟

ئايەت: 63

اِنَّا جَعَلْنٰهَا فِتْنَةً لِّلظّٰلِمِیْنَ ۟

موږ هغه د ظالمانو لپاره يوه فتنه (يا عذاب) ګرځولې ده.

ئايەت: 64

اِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِیْۤ اَصْلِ الْجَحِیْمِ ۟ۙ

هغه يوه (داسې) ونه ده چې د دوزخ په تل كې راوځي.

ئايەت: 65

طَلْعُهَا كَاَنَّهٗ رُءُوْسُ الشَّیٰطِیْنِ ۟

د هغې مېوې د شيطانانو (يا مارانو) سرونو غوندې دي.

ئايەت: 66

فَاِنَّهُمْ لَاٰكِلُوْنَ مِنْهَا فَمَالِـُٔوْنَ مِنْهَا الْبُطُوْنَ ۟ؕ

نو هغوى به يې خوړونكي او هغې نه ګېډه ډكونكي وي.

ئايەت: 67

ثُمَّ اِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِیْمٍ ۟ۚ

بيا به دوى لره پر هغه د پاسه خامخا د خوټېدلو اوبو ورګډول وي.

ئايەت: 68

ثُمَّ اِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَاۡاِلَی الْجَحِیْمِ ۟

بيا به د دوى ورتګ خامخا د دوزخ په لور وي.

ئايەت: 69

اِنَّهُمْ اَلْفَوْا اٰبَآءَهُمْ ضَآلِّیْنَ ۟ۙ

بېشكه هغوى خپل پلرونه بې لارې موندلي وو.

ئايەت: 70

فَهُمْ عَلٰۤی اٰثٰرِهِمْ یُهْرَعُوْنَ ۟

نو د هغو په پلونو به يې منډې وهلې.

ئايەت: 71

وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ اَكْثَرُ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

او خامخا له دوى مخكې هم زياتره لومړني خلك بې لارې شوي وو.

ئايەت: 72

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا فِیْهِمْ مُّنْذِرِیْنَ ۟

او په هغوى كې مو هم وېرونكي (پېغمبران) لېږلي وو.

ئايەت: 73

فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِیْنَ ۟ۙ

نو ګوره چې د هغو وېرول شوو انجام څنګه شو؟

ئايەت: 74

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟۠

مګر بنده ګان د الله تعالی چې بچ ساتلی شوي دي.

ئايەت: 75

وَلَقَدْ نَادٰىنَا نُوْحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیْبُوْنَ ۟ؗۖ

او بېشكه موږ ته نوح آواز وكړ نو موږ ښه ځواب وركونكي يو.

ئايەت: 76

وَنَجَّیْنٰهُ وَاَهْلَهٗ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیْمِ ۟ؗۖ

او موږ هغه او كورنۍ يې له ستر كړاو څخه وژغورل.

ئايەت: 77

وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهٗ هُمُ الْبٰقِیْنَ ۟ؗۖ

او د ده اولاده مو پاتېدونكې وګرځوله.

ئايەت: 78

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗۖ

او په وروستنو كې مو د هغه ښه نوم پرېښودلو.

ئايەت: 79

سَلٰمٌ عَلٰی نُوْحٍ فِی الْعٰلَمِیْنَ ۟

په ټولو مخلوقاتو كې دې پر نوح سلام وي.

ئايەت: 80

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

ئايەت: 81

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

ئايەت: 82

ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟

بيا مو هغه نور غرق كړل.

ئايەت: 83

وَاِنَّ مِنْ شِیْعَتِهٖ لَاِبْرٰهِیْمَ ۟ۘ

او بېشكه د هغه له تابعدارانو څخه ابراهيم و.

ئايەت: 84

اِذْ جَآءَ رَبَّهٗ بِقَلْبٍ سَلِیْمٍ ۟

كله چې خپل رب ته له روغ زړه سره راغى.

ئايەت: 85

اِذْ قَالَ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖ مَاذَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۚ

كله چې هغه خپل پلار او قوم ته وويل: دا څه دي چې تاسي يې عبادت كوئ؟

ئايەت: 86

اَىِٕفْكًا اٰلِهَةً دُوْنَ اللّٰهِ تُرِیْدُوْنَ ۟ؕ

اّيا له الله پرته په دروغو جوړ شوي معبودان غواړئ.

ئايەت: 87

فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

نو څه ګمان دی ستاسو په رب د عالمینو باندې.

ئايەت: 88

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُوْمِ ۟ۙ

بيا يې په ستورو كې يو نظر واچولو.

ئايەت: 89

فَقَالَ اِنِّیْ سَقِیْمٌ ۟

وېلې: زه خو ناروغ يم.

ئايەت: 90

فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِیْنَ ۟

نو روان شول دوی د هغه نه شا ګرځوونکي.

ئايەت: 91

فَرَاغَ اِلٰۤی اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَاْكُلُوْنَ ۟ۚ

نو دى پټ پټ د هغوى معبودانو [بوتان] ته ورغلو وېلې: آيا تاسي نه خورئ؟

ئايەت: 92

مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُوْنَ ۟

څه شوي دي پر تاسي خبرې هم نه كوئ؟

ئايەت: 93

فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِیْنِ ۟

نو پيل یې وکړ د هغوی په وهلو په ښې لاس سره.

ئايەت: 94

فَاَقْبَلُوْۤا اِلَیْهِ یَزِفُّوْنَ ۟

نو هغوى په منډه ورته رامخه كړه.

ئايەت: 95

قَالَ اَتَعْبُدُوْنَ مَا تَنْحِتُوْنَ ۟ۙ

وېلې اّيا د هغه څه عبادت کوئ چې په خپله يې تراشئ؟

ئايەت: 96

وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُوْنَ ۟

حال دا چې تاسو هم الله پيدا كړي ياست او څه چې كوئ هغه هم.

ئايەت: 97

قَالُوا ابْنُوْا لَهٗ بُنْیَانًا فَاَلْقُوْهُ فِی الْجَحِیْمِ ۟

هغوى ويل: ده ته يوه ودانۍ جوړه كړئ بيا يې په اور كې واچوئ.

ئايەت: 98

فَاَرَادُوْا بِهٖ كَیْدًا فَجَعَلْنٰهُمُ الْاَسْفَلِیْنَ ۟

خو چې په ده يې هغه چل كول وغوښتل نو موږ هغوى لاندې كړل.

ئايەت: 99

وَقَالَ اِنِّیْ ذَاهِبٌ اِلٰی رَبِّیْ سَیَهْدِیْنِ ۟

او ده وويل: زه د خپل رب په لوري تلونكى يم، زر به هغه لار راوښايي.

ئايەت: 100

رَبِّ هَبْ لِیْ مِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

زما ربه! ما ته صالح اولاد راكړه.

ئايەت: 101

فَبَشَّرْنٰهُ بِغُلٰمٍ حَلِیْمٍ ۟

نو موږ د يو زغمونكي هلك زېرى وركړ.

ئايەت: 102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یٰبُنَیَّ اِنِّیْۤ اَرٰی فِی الْمَنَامِ اَنِّیْۤ اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰی ؕ— قَالَ یٰۤاَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ؗ— سَتَجِدُنِیْۤ اِنْ شَآءَ اللّٰهُ مِنَ الصّٰبِرِیْنَ ۟

بيا كله چې له ده سره د منډې ترړې توانایي ته ورسېد، وېلې: زما زويه! زه خوب كې وينم چې تا حلالوم! نو ګوره چې ستا څه خيال دى؟ وېلې پلاره څه چې درته امر شوى هماغه وكړه، ان شاء الله ما به له صابرانو ومومې.

ئايەت: 103

فَلَمَّاۤ اَسْلَمَا وَتَلَّهٗ لِلْجَبِیْنِ ۟ۚ

نو كله چې دواړو ومنله او په اړخ يې وغورځولو.

ئايەت: 104

وَنَادَیْنٰهُ اَنْ یّٰۤاِبْرٰهِیْمُ ۟ۙ

نو موږ ورغږ كړ چې ای ابراهيمه!

ئايەت: 105

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْیَا ۚ— اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

دا دى خوب خو دې رښتيا كړ، يقيناً موږ (هم) نيكانو ته دغه شان بدله وركوو.

ئايەت: 106

اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْبَلٰٓؤُا الْمُبِیْنُ ۟

بېشكه دا يو څرګند ازميښت و.

ئايەت: 107

وَفَدَیْنٰهُ بِذِبْحٍ عَظِیْمٍ ۟

او موږ د هغه په فديه (قربانۍ) كې ستره حلاله وركړه.

ئايەت: 108

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗ

او په وروستنو كې مو د هغه ښه ياد پرېښود.

ئايەت: 109

سَلٰمٌ عَلٰۤی اِبْرٰهِیْمَ ۟

په ابراهيم دې سلام وي.

ئايەت: 110

كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته همداسې بدله وركوو.

ئايەت: 111

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

ئايەت: 112

وَبَشَّرْنٰهُ بِاِسْحٰقَ نَبِیًّا مِّنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

او هغه ته مو په اسحاق زېرى وركړ، له صالحانو څخه يو نبي دی.

ئايەت: 113

وَبٰرَكْنَا عَلَیْهِ وَعَلٰۤی اِسْحٰقَ ؕ— وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَّظَالِمٌ لِّنَفْسِهٖ مُبِیْنٌ ۟۠

او موږ په ده او اسحاق بركت اچولى و. او د هغوى دواړو له اولاده ځينې نېك، او څوك د خپل ځان لپاره ښكاره ظالم دي.

ئايەت: 114

وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلٰی مُوْسٰی وَهٰرُوْنَ ۟ۚ

او بېشکه موږ پر موسى او هارون احسان كړى و.

ئايەت: 115

وَنَجَّیْنٰهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیْمِ ۟ۚ

هغوى دواړه او قوم يې موږ د لوى غم نه ژغورلي وو.

ئايەت: 116

وَنَصَرْنٰهُمْ فَكَانُوْا هُمُ الْغٰلِبِیْنَ ۟ۚ

او مرسته مو د دوی وكړه چې بيا همدوى برلاسي شول.

ئايەت: 117

وَاٰتَیْنٰهُمَا الْكِتٰبَ الْمُسْتَبِیْنَ ۟ۚ

او هغوى ته مو څرګند كتاب وركړ.

ئايەت: 118

وَهَدَیْنٰهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیْمَ ۟ۚ

او دواړو ته مو سيده لاره ورښوولې وه.

ئايەت: 119

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ۙۖ

او پر هغوى مو وروستنو خلكو كې (دا خبره) پرېښوده.

ئايەت: 120

سَلٰمٌ عَلٰی مُوْسٰی وَهٰرُوْنَ ۟

(چې) پر موسى او هارون دې سلام وي.

ئايەت: 121

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

ئايەت: 122

اِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

پېشكه هغوى دواړه زموږ له مومنو بندګانو څخه وو.

ئايەت: 123

وَاِنَّ اِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

او بېشكه الياس له استول شوو رسولانو څخه و.

ئايەت: 124

اِذْ قَالَ لِقَوْمِهٖۤ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟

كله چې يې خپل قوم ته وويل اّيا نه وېرېږئ؟

ئايەت: 125

اَتَدْعُوْنَ بَعْلًا وَّتَذَرُوْنَ اَحْسَنَ الْخَالِقِیْنَ ۟ۙ

اّيا تاسو بعل (نومى بت) رابلئ او تر ټولو غوره خالق پرېږدئ؟

ئايەت: 126

اللّٰهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ اٰبَآىِٕكُمُ الْاَوَّلِیْنَ ۟

يعنى الله چې ستاسو او ستاسو د ړومبنيو پلرونو رب دى.

ئايەت: 127

فَكَذَّبُوْهُ فَاِنَّهُمْ لَمُحْضَرُوْنَ ۟ۙ

خو هغه يې دروغجن وګڼلو نو دوى به خامخا (په عذاب كې) د حاضر کړای شوو څخه وي.
.

ئايەت: 128

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

پرته د الله له سوچه بندګانو.

ئايەت: 129

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ۙ

او په وروستنو كې مو د هغه (ښه نوم) پرېښودلو.

ئايەت: 130

سَلٰمٌ عَلٰۤی اِلْ یَاسِیْنَ ۟

په الياسين دې سلام وي.

ئايەت: 131

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

ئايەت: 132

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

ئايەت: 133

وَاِنَّ لُوْطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

او بېشكه لوط له استول شوو رسولانو څخه و.

ئايەت: 134

اِذْ نَجَّیْنٰهُ وَاَهْلَهٗۤ اَجْمَعِیْنَ ۟ۙ

كله چې هغه او د هغه ټوله كورنۍ مو وژغورله.

ئايەت: 135

اِلَّا عَجُوْزًا فِی الْغٰبِرِیْنَ ۟

پرته له يوې بوډۍ چې پاتېدونكو كې وه.

ئايەت: 136

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟

بيا مو نور تباه كړل.

ئايەت: 137

وَاِنَّكُمْ لَتَمُرُّوْنَ عَلَیْهِمْ مُّصْبِحِیْنَ ۟ۙ

او يقيناً تاسو ورتېریږئ په دوی باندې د سبا په وخت کې.

ئايەت: 138

وَبِالَّیْلِ ؕ— اَفَلَا تَعْقِلُوْنَ ۟۠

او د شپې هم، نو اّيا عقل نه چلوئ؟

ئايەت: 139

وَاِنَّ یُوْنُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

او بېشكه يونس له رسولانو څخه و.

ئايەت: 140

اِذْ اَبَقَ اِلَی الْفُلْكِ الْمَشْحُوْنِ ۟ۙ

كله چې هغې ډكې بېړۍ ته وروتښتېد.

ئايەت: 141

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِیْنَ ۟ۚ

بيا يې چې پچه واچوله نو له بايلونكو څخه شو.

ئايەت: 142

فَالْتَقَمَهُ الْحُوْتُ وَهُوَ مُلِیْمٌ ۟

بيا ماهي (کب) ده لره روغ تېر کړ په داسې حال کې چې دی ملامتونكى و.

ئايەت: 143

فَلَوْلَاۤ اَنَّهٗ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِیْنَ ۟ۙ

نو كه چېرې هغه له تسبيح ويونكو څخه نه وى.

ئايەت: 144

لَلَبِثَ فِیْ بَطْنِهٖۤ اِلٰی یَوْمِ یُبْعَثُوْنَ ۟ۚ

خامخا به د هغه ګېډه كې د بيا راپاڅېدو تر ورځې ځنډېدلى و.

ئايەت: 145

فَنَبَذْنٰهُ بِالْعَرَآءِ وَهُوَ سَقِیْمٌ ۟ۚ

بيا موږ په ناروغه حالت ډاګ ميدان كې وغورځولو.

ئايەت: 146

وَاَنْۢبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّنْ یَّقْطِیْنٍ ۟ۚ

او د كدو يو بوټى مو ورباندې را زرغون كړ.

ئايەت: 147

وَاَرْسَلْنٰهُ اِلٰی مِائَةِ اَلْفٍ اَوْ یَزِیْدُوْنَ ۟ۚ

هغه موږ سل زره يا څه زياتو (خلكو) ته ور استولى و.

ئايەت: 148

فَاٰمَنُوْا فَمَتَّعْنٰهُمْ اِلٰی حِیْنٍ ۟ؕ

نو هغوى ايمان راوړ، بيا مو تر څه وخته مهلت او سوكالي وركړه.

ئايەت: 149

فَاسْتَفْتِهِمْ اَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُوْنَ ۟ۙ

نو ته يې وپوښته، اّيا ستا رب لره به لورګانې وي او دوى لره زامن؟

ئايەت: 150

اَمْ خَلَقْنَا الْمَلٰٓىِٕكَةَ اِنَاثًا وَّهُمْ شٰهِدُوْنَ ۟

(او) كه نه، دوى حاضر وو چې موږ ملايكې ښځينه پيدا كړل.

ئايەت: 151

اَلَاۤ اِنَّهُمْ مِّنْ اِفْكِهِمْ لَیَقُوْلُوْنَ ۟ۙ

خبر اوسه یقینا دوى له خپلو ځینو درواغو داسې وايي.

ئايەت: 152

وَلَدَ اللّٰهُ ۙ— وَاِنَّهُمْ لَكٰذِبُوْنَ ۟

چې الله بچى راوړى حال دا چې دوى حتماً دروغجن دي.

ئايەت: 153

اَصْطَفَی الْبَنَاتِ عَلَی الْبَنِیْنَ ۟ؕ

اّيا لورګانې يې پر زامنو غوره وګڼلې.

ئايەت: 154

مَا لَكُمْ ۫— كَیْفَ تَحْكُمُوْنَ ۟

په تاسو څه شوي؟ څنګه فيصله كوئ؟

ئايەت: 155

اَفَلَا تَذَكَّرُوْنَ ۟ۚ

اّيا نو پند نه اخلئ؟

ئايەت: 156

اَمْ لَكُمْ سُلْطٰنٌ مُّبِیْنٌ ۟ۙ

ايا تاسو سره كوم ښكاره دليل دی؟

ئايەت: 157

فَاْتُوْا بِكِتٰبِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

كه رښتيني ياست نو خپل كتاب مو راوړئ!

ئايەت: 158

وَجَعَلُوْا بَیْنَهٗ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ؕ— وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ اِنَّهُمْ لَمُحْضَرُوْنَ ۟ۙ

او دوى د الله او پيريانو ترمنځ نسب (خپلوي) جوړ كړی، پداسې حال كې چې پيريان ښه پوهېږي چې دوی به خامخا حاضر کړی شي په عذاب کې.

ئايەت: 159

سُبْحٰنَ اللّٰهِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟ۙ

الله لره پاكي ده له هغه څه چې دوى يې بيانوي.

ئايەت: 160

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

پرته د الله له سوچه بندګانو.

ئايەت: 161

فَاِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

نو بېشكه تاسو او هغه چې عبادت يې کوئ.

ئايەت: 162

مَاۤ اَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفٰتِنِیْنَ ۟ۙ

په دې (شرك) سره (د هيچا) بې لارې كوونكي نه ياست.

ئايەت: 163

اِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیْمِ ۟

پرته له هغه چې (خپله) دوزخ ته ننوتونكى دى.

ئايەت: 164

وَمَا مِنَّاۤ اِلَّا لَهٗ مَقَامٌ مَّعْلُوْمٌ ۟ۙ

او (ملايکې وايي) له موږ نه هيڅوك داسې نشته چې ټاكلى ځاى يې نه وي.

ئايەت: 165

وَّاِنَّا لَنَحْنُ الصَّآفُّوْنَ ۟ۚ

او بېشكه موږ (په عبادت كې) كتار جوړوونكي يو.

ئايەت: 166

وَاِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُوْنَ ۟

او بېشکه موږ تسبيح ويونكي يو.

ئايەت: 167

وَاِنْ كَانُوْا لَیَقُوْلُوْنَ ۟ۙ

او بېشكه دوى (كافرانو) به ويل.

ئايەت: 168

لَوْ اَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

چې كه موږ سره له پخوانيو نه كوم ذكر وى.

ئايەت: 169

لَكُنَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

نو (اوس به) موږ خامخا د الله سوچه بندګان وو.

ئايەت: 170

فَكَفَرُوْا بِهٖ فَسَوْفَ یَعْلَمُوْنَ ۟

خو بيا په هغه (قراّن) كافر شول نو زر به پوه شي.

ئايەت: 171

وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚۖ

او بېشكه زموږ خبره د خپلو استول شوو بندګانو په هكله لا پخوا شوې وه.

ئايەت: 172

اِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُوْرُوْنَ ۪۟

چې يقيناً هغوى سره به خامخا مرسته كيږي.

ئايەت: 173

وَاِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغٰلِبُوْنَ ۟

او یقینا همدا زموږ لښکر به برلاسى شي.

ئايەت: 174

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰی حِیْنٍ ۟ۙ

نو تر څه وخته له هغوى نه مخ وګرځوه.

ئايەت: 175

وَّاَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُوْنَ ۟

او هغوى ته ګوره زر به دوى هم (خپل انجام) وګوري.

ئايەت: 176

اَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُوْنَ ۟

نو آيا دوى زموږ د عذاب لپاره بيړه كوي؟

ئايەت: 177

فَاِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَآءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِیْنَ ۟

خو هغه وخت چې د دوى پر ميدان (عذاب) راپرېوځي نو بيا به د وېرول شوو ډېر بد سبا وي.

ئايەت: 178

وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰی حِیْنٍ ۟ۙ

او تر څه وخته له دوى څخه مخ وګرځوه.

ئايەت: 179

وَّاَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُوْنَ ۟

او ليدونكى اوسه، ډېر زربه دوى پخپله وويني.

ئايەت: 180

سُبْحٰنَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟ۚ

ستا رب لره پاكي ده چې د (ډېر) عزت والا رب دى، له هغو خبرو نه چې دوى يې بيانوي.

ئايەت: 181

وَسَلٰمٌ عَلَی الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚ

او سلام دى پراستول شوو (رسولانو).

ئايەت: 182

وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟۠

او د ټولو مخلوقاتو رب، الله لره ستاينه ده.