د معناګانو ژباړه سورت صافات - پښتو ژباړه - رواد الترجمة مرکز - د قرآن کریم دائرة المعارف

صافات

آیت: 1

وَالصّٰٓفّٰتِ صَفًّا ۟ۙ

قسم دى په هغه پرېښتو چې صفونه جوړوي، صفونه.

آیت: 2

فَالزّٰجِرٰتِ زَجْرًا ۟ۙ

بيا په سختۍ سره شړونكو (ملايكو) قسم.

آیت: 3

فَالتّٰلِیٰتِ ذِكْرًا ۟ۙ

بیا په ذکر (قرآن) لوستونکو (پرېښتو) قسم.

آیت: 4

اِنَّ اِلٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ ۟ؕ

چې بېشكه ستاسو معبود يو دى.

آیت: 5

رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ۟ؕ

د اسمانو، ځمكې او د هغو تر منځه شيانو رب او د ختيځونو رب.

آیت: 6

اِنَّا زَیَّنَّا السَّمَآءَ الدُّنْیَا بِزِیْنَةِ ١لْكَوَاكِبِ ۟ۙ

يقيناً موږ د دنيا اسمان ښكلى كړى د ستورو په ښايست.

آیت: 7

وَحِفْظًا مِّنْ كُلِّ شَیْطٰنٍ مَّارِدٍ ۟ۚ

او له هر سرکښ شيطانه مو په ساتنه خوندي كړى دى.

آیت: 8

لَا یَسَّمَّعُوْنَ اِلَی الْمَلَاِ الْاَعْلٰی وَیُقْذَفُوْنَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ ۟

پاسني مخلوق ته غوږ نه شي اېښودلاى او له هرې خوا ويشتل كيږي.

آیت: 9

دُحُوْرًا وَّلَهُمْ عَذَابٌ وَّاصِبٌ ۟ۙ

رټلی کیدی شي په رټني سره او دوی لره عذاب پيوست کېدونکی دی.

آیت: 10

اِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهٗ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ۟

پرته له دې چې كه څوك تښتوونكى كومه خبره وتښتوي نو يوه سوځونكې لمبه ورپسې شي.

آیت: 11

فَاسْتَفْتِهِمْ اَهُمْ اَشَدُّ خَلْقًا اَمْ مَّنْ خَلَقْنَا ؕ— اِنَّا خَلَقْنٰهُمْ مِّنْ طِیْنٍ لَّازِبٍ ۟

نو ويې پوښته چې اّيا د دوى پيدا كېدل به ګران وي كه هغه (نور مخلوق) چې موږ پيدا كړي؟ موږ خو هغوى له سرېښناكې خټې پيدا كړي.

آیت: 12

بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُوْنَ ۪۟

بلكې ته تعجب كوې او دوى ملنډې وهي.

آیت: 13

وَاِذَا ذُكِّرُوْا لَا یَذْكُرُوْنَ ۪۟

او كله چې نصيحت ورته وشي نه يې مني.

آیت: 14

وَاِذَا رَاَوْا اٰیَةً یَّسْتَسْخِرُوْنَ ۪۟

او كله چې كومه نښانه وويني ملنډې وهي.

آیت: 15

وَقَالُوْۤا اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا سِحْرٌ مُّبِیْنٌ ۟ۚۖ

او دوى وويل: دا خو له ښكاره كوډو پرته بل څه نه دي.

آیت: 16

ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوْثُوْنَ ۟ۙ

اّيا كله چې موږ ومرو، خاورې او هډوكې شو نو بيا به ژوندي راپاڅول كيږو؟

آیت: 17

اَوَاٰبَآؤُنَا الْاَوَّلُوْنَ ۟ؕ

او اّيا پلرونه زموږ لومړني؟

آیت: 18

قُلْ نَعَمْ وَاَنْتُمْ دَاخِرُوْنَ ۟ۚ

ورته ووايه هو او تاسي به ذلیله هم ياست.

آیت: 19

فَاِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَّاحِدَةٌ فَاِذَا هُمْ یَنْظُرُوْنَ ۟

یقینا (قيامت) يوه چيغه [پوکی دی شپیلۍ کې] بيا به دوى ګوري (چې څه ورسره كيږي).

آیت: 20

وَقَالُوْا یٰوَیْلَنَا هٰذَا یَوْمُ الدِّیْنِ ۟

او وايي به هاى زموږ تباهۍ دا خو د جزا ورځ ده.

آیت: 21

هٰذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِیْ كُنْتُمْ بِهٖ تُكَذِّبُوْنَ ۟۠

(ورته وبه ويل شي) دا هماغه د فيصلې ورځ ده چې تاسي به دروغ ګڼله.

آیت: 22

اُحْشُرُوا الَّذِیْنَ ظَلَمُوْا وَاَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوْا یَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

راغونډ كړئ هغه کسان چې ظلم یې كړى او ملګري يې او (ټول) هغه چې دوى به یې عبادت کولو.

آیت: 23

مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ فَاهْدُوْهُمْ اِلٰی صِرَاطِ الْجَحِیْمِ ۟

له الله نه پرته، بيا يې د جهنم لارې ته ور سم كړئ.

آیت: 24

وَقِفُوْهُمْ اِنَّهُمْ مَّسْـُٔوْلُوْنَ ۟ۙ

او ويې دروئ، یقینا له دوی پوښتنه کېدونکې ده.

آیت: 25

مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُوْنَ ۟

په تاسو څه شوي چې يو بل سره مرسته نه كوئ؟

آیت: 26

بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُوْنَ ۟

بلكې هغوى نن تسليم شوي دى.
.

آیت: 27

وَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَسَآءَلُوْنَ ۟

او هغوى به يو بل ته مخ كړي، پوښتنې به كوي.

آیت: 28

قَالُوْۤا اِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَاْتُوْنَنَا عَنِ الْیَمِیْنِ ۟

وايي به (كشران) همدا تاسو به له ښۍ خوا (د ښېګڼې په نامه) موږ ته راتلئ.

آیت: 29

قَالُوْا بَلْ لَّمْ تَكُوْنُوْا مُؤْمِنِیْنَ ۟ۚ

(مشران به) وايي په اصل كې خپله تاسو ايمان راوړونكي نه وئ.

آیت: 30

وَمَا كَانَ لَنَا عَلَیْكُمْ مِّنْ سُلْطٰنٍ ۚ— بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طٰغِیْنَ ۟

او پر تاسو خو زموږ كوم برلاسى نه و، خو خپله سرکښه خلك وئ.

آیت: 31

فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَاۤ ۖۗ— اِنَّا لَذَآىِٕقُوْنَ ۟

نو (اوس) پر موږ ټولو زموږ د رب (هغه) خبره ثابته شوه چې موږ به (د عذاب) څكونكي يو.

آیت: 32

فَاَغْوَیْنٰكُمْ اِنَّا كُنَّا غٰوِیْنَ ۟

نو موږ خپله هم بې لارې وو او تاسي مو هم بې لارې كړئ.

آیت: 33

فَاِنَّهُمْ یَوْمَىِٕذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِكُوْنَ ۟

نو په هغه ورځ به هغوى (ټول) په عذاب كې سره شريك وي.

آیت: 34

اِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِیْنَ ۟

موږ په مجرمانو همداسې چارې كوو.

آیت: 35

اِنَّهُمْ كَانُوْۤا اِذَا قِیْلَ لَهُمْ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ یَسْتَكْبِرُوْنَ ۟ۙ

هغوى داسې وو چې كله به ورته وويل شول چې: له الله پرته كوم بل د عبادت لایق نشته، نو لويي به يې كوله.

آیت: 36

وَیَقُوْلُوْنَ اَىِٕنَّا لَتَارِكُوْۤا اٰلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُوْنٍ ۟ؕ

او دوى به ويل چې اّيا موږ به د يو لېوني شاعر لپاره د خپلو باطلو معبودانو پرېښودونكي يو؟

آیت: 37

بَلْ جَآءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟

بلكې هغه له حق سره راغلى او د ټولو پېغمبرانو تصديق يې كړى.

آیت: 38

اِنَّكُمْ لَذَآىِٕقُوا الْعَذَابِ الْاَلِیْمِ ۟ۚ

(او) تاسي به يقيناً د دردناك عذاب څكونكي ياست.

آیت: 39

وَمَا تُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟ۙ

او له هغه پرته چې تاسو به كول، بله بدله نه دركول كيږي.

آیت: 40

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

پرته د الله له سوچه بندګانو.

آیت: 41

اُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُوْمٌ ۟ۙ

د هغوى لپاره يوه ټاكل شوې روزي ده.

آیت: 42

فَوَاكِهُ ۚ— وَهُمْ مُّكْرَمُوْنَ ۟ۙ

يعنې مېوې، او هغوى به عزتمن وي.

آیت: 43

فِیْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟ۙ

نعمت والا جنتونو كې.

آیت: 44

عَلٰی سُرُرٍ مُّتَقٰبِلِیْنَ ۟

په تختونو به يو بل ته مخامخ ناست وي.

آیت: 45

یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِكَاْسٍ مِّنْ مَّعِیْنٍ ۟ۙ

د روانو شرابو ګيلاسونه به ورباندې ګرځول كيږي.

آیت: 46

بَیْضَآءَ لَذَّةٍ لِّلشّٰرِبِیْنَ ۟ۚ

تك سپين، د څښونكو لپاره خوندور.

آیت: 47

لَا فِیْهَا غَوْلٌ وَّلَا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُوْنَ ۟

نه به وي په هغې کې آفتونه او نه به دوی لره د هغې (شرابو) له امله قی ورځي.

آیت: 48

وَعِنْدَهُمْ قٰصِرٰتُ الطَّرْفِ عِیْنٌ ۟ۙ

او هغوى سره به ښكته نظر اچونكې غټ سترګې (حورې) وي.

آیت: 49

كَاَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَّكْنُوْنٌ ۟

لكه هغوى چې پټې ساتل شوې هګۍ وي.

آیت: 50

فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَسَآءَلُوْنَ ۟

نو دوى به يو پر بل رامخ كړي تپوسونه به كوي.

آیت: 51

قَالَ قَآىِٕلٌ مِّنْهُمْ اِنِّیْ كَانَ لِیْ قَرِیْنٌ ۟ۙ

په دوى كې به يو ويونكى وايي چې يقيناً زما يو ملګرى ؤ.

آیت: 52

یَّقُوْلُ ءَاِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِیْنَ ۟

هغه به ويل چې اّيا ته (د قيامت) له تصديقونكو څخه يې؟

آیت: 53

ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَدِیْنُوْنَ ۟

اّيا كله چې موږ (ګډ وډ) خاورې او هډوكي شو بيا به موږ جزا موندونكي يو؟

آیت: 54

قَالَ هَلْ اَنْتُمْ مُّطَّلِعُوْنَ ۟

(بيا به) وايي اّيا تاسو وركتونكي ياست؟

آیت: 55

فَاطَّلَعَ فَرَاٰهُ فِیْ سَوَآءِ الْجَحِیْمِ ۟

نو چې ور وګوري هغه به د دوزخ په منځ كې وويني.

آیت: 56

قَالَ تَاللّٰهِ اِنْ كِدْتَّ لَتُرْدِیْنِ ۟ۙ

وايي به والله تا خو نږدې زه هم تباه كړى وم.

آیت: 57

وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّیْ لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِیْنَ ۟

او كه زما د رب لورينه نه واى، خامخا به زه هم په جهنم كې حاضر كړى شوى وم.

آیت: 58

اَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِیْنَ ۟ۙ

(ښه) نو اوس موږ (بل وار) مړه كېدونكي نه يو؟

آیت: 59

اِلَّا مَوْتَتَنَا الْاُوْلٰی وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِیْنَ ۟

پرته زموږ له هماغه لومړي مرګه او موږ عذابېدونكي هم نه يو؟

آیت: 60

اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیْمُ ۟

(نو چې داسې وي) دا خو يقيناً لوى برى دى.

آیت: 61

لِمِثْلِ هٰذَا فَلْیَعْمَلِ الْعٰمِلُوْنَ ۟

د دې په شان (نعمتونو) لپاره دې عمل كوونكي عمل وكړي.

آیت: 62

اَذٰلِكَ خَیْرٌ نُّزُلًا اَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّوْمِ ۟

اّيا دا غوره دي په مېلمستيا کې که ونه د زقوم؟

آیت: 63

اِنَّا جَعَلْنٰهَا فِتْنَةً لِّلظّٰلِمِیْنَ ۟

موږ هغه د ظالمانو لپاره يوه فتنه (يا عذاب) ګرځولې ده.

آیت: 64

اِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِیْۤ اَصْلِ الْجَحِیْمِ ۟ۙ

هغه يوه (داسې) ونه ده چې د دوزخ په تل كې راوځي.

آیت: 65

طَلْعُهَا كَاَنَّهٗ رُءُوْسُ الشَّیٰطِیْنِ ۟

د هغې مېوې د شيطانانو (يا مارانو) سرونو غوندې دي.

آیت: 66

فَاِنَّهُمْ لَاٰكِلُوْنَ مِنْهَا فَمَالِـُٔوْنَ مِنْهَا الْبُطُوْنَ ۟ؕ

نو هغوى به يې خوړونكي او هغې نه ګېډه ډكونكي وي.

آیت: 67

ثُمَّ اِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِیْمٍ ۟ۚ

بيا به دوى لره پر هغه د پاسه خامخا د خوټېدلو اوبو ورګډول وي.

آیت: 68

ثُمَّ اِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَاۡاِلَی الْجَحِیْمِ ۟

بيا به د دوى ورتګ خامخا د دوزخ په لور وي.

آیت: 69

اِنَّهُمْ اَلْفَوْا اٰبَآءَهُمْ ضَآلِّیْنَ ۟ۙ

بېشكه هغوى خپل پلرونه بې لارې موندلي وو.

آیت: 70

فَهُمْ عَلٰۤی اٰثٰرِهِمْ یُهْرَعُوْنَ ۟

نو د هغو په پلونو به يې منډې وهلې.

آیت: 71

وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ اَكْثَرُ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

او خامخا له دوى مخكې هم زياتره لومړني خلك بې لارې شوي وو.

آیت: 72

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا فِیْهِمْ مُّنْذِرِیْنَ ۟

او په هغوى كې مو هم وېرونكي (پېغمبران) لېږلي وو.

آیت: 73

فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِیْنَ ۟ۙ

نو ګوره چې د هغو وېرول شوو انجام څنګه شو؟

آیت: 74

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟۠

مګر بنده ګان د الله تعالی چې بچ ساتلی شوي دي.

آیت: 75

وَلَقَدْ نَادٰىنَا نُوْحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیْبُوْنَ ۟ؗۖ

او بېشكه موږ ته نوح آواز وكړ نو موږ ښه ځواب وركونكي يو.

آیت: 76

وَنَجَّیْنٰهُ وَاَهْلَهٗ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیْمِ ۟ؗۖ

او موږ هغه او كورنۍ يې له ستر كړاو څخه وژغورل.

آیت: 77

وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهٗ هُمُ الْبٰقِیْنَ ۟ؗۖ

او د ده اولاده مو پاتېدونكې وګرځوله.

آیت: 78

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗۖ

او په وروستنو كې مو د هغه ښه نوم پرېښودلو.

آیت: 79

سَلٰمٌ عَلٰی نُوْحٍ فِی الْعٰلَمِیْنَ ۟

په ټولو مخلوقاتو كې دې پر نوح سلام وي.

آیت: 80

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

آیت: 81

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

آیت: 82

ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟

بيا مو هغه نور غرق كړل.

آیت: 83

وَاِنَّ مِنْ شِیْعَتِهٖ لَاِبْرٰهِیْمَ ۟ۘ

او بېشكه د هغه له تابعدارانو څخه ابراهيم و.

آیت: 84

اِذْ جَآءَ رَبَّهٗ بِقَلْبٍ سَلِیْمٍ ۟

كله چې خپل رب ته له روغ زړه سره راغى.

آیت: 85

اِذْ قَالَ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖ مَاذَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۚ

كله چې هغه خپل پلار او قوم ته وويل: دا څه دي چې تاسي يې عبادت كوئ؟

آیت: 86

اَىِٕفْكًا اٰلِهَةً دُوْنَ اللّٰهِ تُرِیْدُوْنَ ۟ؕ

اّيا له الله پرته په دروغو جوړ شوي معبودان غواړئ.

آیت: 87

فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

نو څه ګمان دی ستاسو په رب د عالمینو باندې.

آیت: 88

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُوْمِ ۟ۙ

بيا يې په ستورو كې يو نظر واچولو.

آیت: 89

فَقَالَ اِنِّیْ سَقِیْمٌ ۟

وېلې: زه خو ناروغ يم.

آیت: 90

فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِیْنَ ۟

نو روان شول دوی د هغه نه شا ګرځوونکي.

آیت: 91

فَرَاغَ اِلٰۤی اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَاْكُلُوْنَ ۟ۚ

نو دى پټ پټ د هغوى معبودانو [بوتان] ته ورغلو وېلې: آيا تاسي نه خورئ؟

آیت: 92

مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُوْنَ ۟

څه شوي دي پر تاسي خبرې هم نه كوئ؟

آیت: 93

فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِیْنِ ۟

نو پيل یې وکړ د هغوی په وهلو په ښې لاس سره.

آیت: 94

فَاَقْبَلُوْۤا اِلَیْهِ یَزِفُّوْنَ ۟

نو هغوى په منډه ورته رامخه كړه.

آیت: 95

قَالَ اَتَعْبُدُوْنَ مَا تَنْحِتُوْنَ ۟ۙ

وېلې اّيا د هغه څه عبادت کوئ چې په خپله يې تراشئ؟

آیت: 96

وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُوْنَ ۟

حال دا چې تاسو هم الله پيدا كړي ياست او څه چې كوئ هغه هم.

آیت: 97

قَالُوا ابْنُوْا لَهٗ بُنْیَانًا فَاَلْقُوْهُ فِی الْجَحِیْمِ ۟

هغوى ويل: ده ته يوه ودانۍ جوړه كړئ بيا يې په اور كې واچوئ.

آیت: 98

فَاَرَادُوْا بِهٖ كَیْدًا فَجَعَلْنٰهُمُ الْاَسْفَلِیْنَ ۟

خو چې په ده يې هغه چل كول وغوښتل نو موږ هغوى لاندې كړل.

آیت: 99

وَقَالَ اِنِّیْ ذَاهِبٌ اِلٰی رَبِّیْ سَیَهْدِیْنِ ۟

او ده وويل: زه د خپل رب په لوري تلونكى يم، زر به هغه لار راوښايي.

آیت: 100

رَبِّ هَبْ لِیْ مِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

زما ربه! ما ته صالح اولاد راكړه.

آیت: 101

فَبَشَّرْنٰهُ بِغُلٰمٍ حَلِیْمٍ ۟

نو موږ د يو زغمونكي هلك زېرى وركړ.

آیت: 102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یٰبُنَیَّ اِنِّیْۤ اَرٰی فِی الْمَنَامِ اَنِّیْۤ اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰی ؕ— قَالَ یٰۤاَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ؗ— سَتَجِدُنِیْۤ اِنْ شَآءَ اللّٰهُ مِنَ الصّٰبِرِیْنَ ۟

بيا كله چې له ده سره د منډې ترړې توانایي ته ورسېد، وېلې: زما زويه! زه خوب كې وينم چې تا حلالوم! نو ګوره چې ستا څه خيال دى؟ وېلې پلاره څه چې درته امر شوى هماغه وكړه، ان شاء الله ما به له صابرانو ومومې.

آیت: 103

فَلَمَّاۤ اَسْلَمَا وَتَلَّهٗ لِلْجَبِیْنِ ۟ۚ

نو كله چې دواړو ومنله او په اړخ يې وغورځولو.

آیت: 104

وَنَادَیْنٰهُ اَنْ یّٰۤاِبْرٰهِیْمُ ۟ۙ

نو موږ ورغږ كړ چې ای ابراهيمه!

آیت: 105

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْیَا ۚ— اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

دا دى خوب خو دې رښتيا كړ، يقيناً موږ (هم) نيكانو ته دغه شان بدله وركوو.

آیت: 106

اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْبَلٰٓؤُا الْمُبِیْنُ ۟

بېشكه دا يو څرګند ازميښت و.

آیت: 107

وَفَدَیْنٰهُ بِذِبْحٍ عَظِیْمٍ ۟

او موږ د هغه په فديه (قربانۍ) كې ستره حلاله وركړه.

آیت: 108

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗ

او په وروستنو كې مو د هغه ښه ياد پرېښود.

آیت: 109

سَلٰمٌ عَلٰۤی اِبْرٰهِیْمَ ۟

په ابراهيم دې سلام وي.

آیت: 110

كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته همداسې بدله وركوو.

آیت: 111

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

آیت: 112

وَبَشَّرْنٰهُ بِاِسْحٰقَ نَبِیًّا مِّنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

او هغه ته مو په اسحاق زېرى وركړ، له صالحانو څخه يو نبي دی.

آیت: 113

وَبٰرَكْنَا عَلَیْهِ وَعَلٰۤی اِسْحٰقَ ؕ— وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَّظَالِمٌ لِّنَفْسِهٖ مُبِیْنٌ ۟۠

او موږ په ده او اسحاق بركت اچولى و. او د هغوى دواړو له اولاده ځينې نېك، او څوك د خپل ځان لپاره ښكاره ظالم دي.

آیت: 114

وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلٰی مُوْسٰی وَهٰرُوْنَ ۟ۚ

او بېشکه موږ پر موسى او هارون احسان كړى و.

آیت: 115

وَنَجَّیْنٰهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیْمِ ۟ۚ

هغوى دواړه او قوم يې موږ د لوى غم نه ژغورلي وو.

آیت: 116

وَنَصَرْنٰهُمْ فَكَانُوْا هُمُ الْغٰلِبِیْنَ ۟ۚ

او مرسته مو د دوی وكړه چې بيا همدوى برلاسي شول.

آیت: 117

وَاٰتَیْنٰهُمَا الْكِتٰبَ الْمُسْتَبِیْنَ ۟ۚ

او هغوى ته مو څرګند كتاب وركړ.

آیت: 118

وَهَدَیْنٰهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیْمَ ۟ۚ

او دواړو ته مو سيده لاره ورښوولې وه.

آیت: 119

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ۙۖ

او پر هغوى مو وروستنو خلكو كې (دا خبره) پرېښوده.

آیت: 120

سَلٰمٌ عَلٰی مُوْسٰی وَهٰرُوْنَ ۟

(چې) پر موسى او هارون دې سلام وي.

آیت: 121

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

آیت: 122

اِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

پېشكه هغوى دواړه زموږ له مومنو بندګانو څخه وو.

آیت: 123

وَاِنَّ اِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

او بېشكه الياس له استول شوو رسولانو څخه و.

آیت: 124

اِذْ قَالَ لِقَوْمِهٖۤ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟

كله چې يې خپل قوم ته وويل اّيا نه وېرېږئ؟

آیت: 125

اَتَدْعُوْنَ بَعْلًا وَّتَذَرُوْنَ اَحْسَنَ الْخَالِقِیْنَ ۟ۙ

اّيا تاسو بعل (نومى بت) رابلئ او تر ټولو غوره خالق پرېږدئ؟

آیت: 126

اللّٰهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ اٰبَآىِٕكُمُ الْاَوَّلِیْنَ ۟

يعنى الله چې ستاسو او ستاسو د ړومبنيو پلرونو رب دى.

آیت: 127

فَكَذَّبُوْهُ فَاِنَّهُمْ لَمُحْضَرُوْنَ ۟ۙ

خو هغه يې دروغجن وګڼلو نو دوى به خامخا (په عذاب كې) د حاضر کړای شوو څخه وي.
.

آیت: 128

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

پرته د الله له سوچه بندګانو.

آیت: 129

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ۙ

او په وروستنو كې مو د هغه (ښه نوم) پرېښودلو.

آیت: 130

سَلٰمٌ عَلٰۤی اِلْ یَاسِیْنَ ۟

په الياسين دې سلام وي.

آیت: 131

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

آیت: 132

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

آیت: 133

وَاِنَّ لُوْطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

او بېشكه لوط له استول شوو رسولانو څخه و.

آیت: 134

اِذْ نَجَّیْنٰهُ وَاَهْلَهٗۤ اَجْمَعِیْنَ ۟ۙ

كله چې هغه او د هغه ټوله كورنۍ مو وژغورله.

آیت: 135

اِلَّا عَجُوْزًا فِی الْغٰبِرِیْنَ ۟

پرته له يوې بوډۍ چې پاتېدونكو كې وه.

آیت: 136

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟

بيا مو نور تباه كړل.

آیت: 137

وَاِنَّكُمْ لَتَمُرُّوْنَ عَلَیْهِمْ مُّصْبِحِیْنَ ۟ۙ

او يقيناً تاسو ورتېریږئ په دوی باندې د سبا په وخت کې.

آیت: 138

وَبِالَّیْلِ ؕ— اَفَلَا تَعْقِلُوْنَ ۟۠

او د شپې هم، نو اّيا عقل نه چلوئ؟

آیت: 139

وَاِنَّ یُوْنُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

او بېشكه يونس له رسولانو څخه و.

آیت: 140

اِذْ اَبَقَ اِلَی الْفُلْكِ الْمَشْحُوْنِ ۟ۙ

كله چې هغې ډكې بېړۍ ته وروتښتېد.

آیت: 141

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِیْنَ ۟ۚ

بيا يې چې پچه واچوله نو له بايلونكو څخه شو.

آیت: 142

فَالْتَقَمَهُ الْحُوْتُ وَهُوَ مُلِیْمٌ ۟

بيا ماهي (کب) ده لره روغ تېر کړ په داسې حال کې چې دی ملامتونكى و.

آیت: 143

فَلَوْلَاۤ اَنَّهٗ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِیْنَ ۟ۙ

نو كه چېرې هغه له تسبيح ويونكو څخه نه وى.

آیت: 144

لَلَبِثَ فِیْ بَطْنِهٖۤ اِلٰی یَوْمِ یُبْعَثُوْنَ ۟ۚ

خامخا به د هغه ګېډه كې د بيا راپاڅېدو تر ورځې ځنډېدلى و.

آیت: 145

فَنَبَذْنٰهُ بِالْعَرَآءِ وَهُوَ سَقِیْمٌ ۟ۚ

بيا موږ په ناروغه حالت ډاګ ميدان كې وغورځولو.

آیت: 146

وَاَنْۢبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّنْ یَّقْطِیْنٍ ۟ۚ

او د كدو يو بوټى مو ورباندې را زرغون كړ.

آیت: 147

وَاَرْسَلْنٰهُ اِلٰی مِائَةِ اَلْفٍ اَوْ یَزِیْدُوْنَ ۟ۚ

هغه موږ سل زره يا څه زياتو (خلكو) ته ور استولى و.

آیت: 148

فَاٰمَنُوْا فَمَتَّعْنٰهُمْ اِلٰی حِیْنٍ ۟ؕ

نو هغوى ايمان راوړ، بيا مو تر څه وخته مهلت او سوكالي وركړه.

آیت: 149

فَاسْتَفْتِهِمْ اَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُوْنَ ۟ۙ

نو ته يې وپوښته، اّيا ستا رب لره به لورګانې وي او دوى لره زامن؟

آیت: 150

اَمْ خَلَقْنَا الْمَلٰٓىِٕكَةَ اِنَاثًا وَّهُمْ شٰهِدُوْنَ ۟

(او) كه نه، دوى حاضر وو چې موږ ملايكې ښځينه پيدا كړل.

آیت: 151

اَلَاۤ اِنَّهُمْ مِّنْ اِفْكِهِمْ لَیَقُوْلُوْنَ ۟ۙ

خبر اوسه یقینا دوى له خپلو ځینو درواغو داسې وايي.

آیت: 152

وَلَدَ اللّٰهُ ۙ— وَاِنَّهُمْ لَكٰذِبُوْنَ ۟

چې الله بچى راوړى حال دا چې دوى حتماً دروغجن دي.

آیت: 153

اَصْطَفَی الْبَنَاتِ عَلَی الْبَنِیْنَ ۟ؕ

اّيا لورګانې يې پر زامنو غوره وګڼلې.

آیت: 154

مَا لَكُمْ ۫— كَیْفَ تَحْكُمُوْنَ ۟

په تاسو څه شوي؟ څنګه فيصله كوئ؟

آیت: 155

اَفَلَا تَذَكَّرُوْنَ ۟ۚ

اّيا نو پند نه اخلئ؟

آیت: 156

اَمْ لَكُمْ سُلْطٰنٌ مُّبِیْنٌ ۟ۙ

ايا تاسو سره كوم ښكاره دليل دی؟

آیت: 157

فَاْتُوْا بِكِتٰبِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

كه رښتيني ياست نو خپل كتاب مو راوړئ!

آیت: 158

وَجَعَلُوْا بَیْنَهٗ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ؕ— وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ اِنَّهُمْ لَمُحْضَرُوْنَ ۟ۙ

او دوى د الله او پيريانو ترمنځ نسب (خپلوي) جوړ كړی، پداسې حال كې چې پيريان ښه پوهېږي چې دوی به خامخا حاضر کړی شي په عذاب کې.

آیت: 159

سُبْحٰنَ اللّٰهِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟ۙ

الله لره پاكي ده له هغه څه چې دوى يې بيانوي.

آیت: 160

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

پرته د الله له سوچه بندګانو.

آیت: 161

فَاِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

نو بېشكه تاسو او هغه چې عبادت يې کوئ.

آیت: 162

مَاۤ اَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفٰتِنِیْنَ ۟ۙ

په دې (شرك) سره (د هيچا) بې لارې كوونكي نه ياست.

آیت: 163

اِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیْمِ ۟

پرته له هغه چې (خپله) دوزخ ته ننوتونكى دى.

آیت: 164

وَمَا مِنَّاۤ اِلَّا لَهٗ مَقَامٌ مَّعْلُوْمٌ ۟ۙ

او (ملايکې وايي) له موږ نه هيڅوك داسې نشته چې ټاكلى ځاى يې نه وي.

آیت: 165

وَّاِنَّا لَنَحْنُ الصَّآفُّوْنَ ۟ۚ

او بېشكه موږ (په عبادت كې) كتار جوړوونكي يو.

آیت: 166

وَاِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُوْنَ ۟

او بېشکه موږ تسبيح ويونكي يو.

آیت: 167

وَاِنْ كَانُوْا لَیَقُوْلُوْنَ ۟ۙ

او بېشكه دوى (كافرانو) به ويل.

آیت: 168

لَوْ اَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

چې كه موږ سره له پخوانيو نه كوم ذكر وى.

آیت: 169

لَكُنَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

نو (اوس به) موږ خامخا د الله سوچه بندګان وو.

آیت: 170

فَكَفَرُوْا بِهٖ فَسَوْفَ یَعْلَمُوْنَ ۟

خو بيا په هغه (قراّن) كافر شول نو زر به پوه شي.

آیت: 171

وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚۖ

او بېشكه زموږ خبره د خپلو استول شوو بندګانو په هكله لا پخوا شوې وه.

آیت: 172

اِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُوْرُوْنَ ۪۟

چې يقيناً هغوى سره به خامخا مرسته كيږي.

آیت: 173

وَاِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغٰلِبُوْنَ ۟

او یقینا همدا زموږ لښکر به برلاسى شي.

آیت: 174

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰی حِیْنٍ ۟ۙ

نو تر څه وخته له هغوى نه مخ وګرځوه.

آیت: 175

وَّاَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُوْنَ ۟

او هغوى ته ګوره زر به دوى هم (خپل انجام) وګوري.

آیت: 176

اَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُوْنَ ۟

نو آيا دوى زموږ د عذاب لپاره بيړه كوي؟

آیت: 177

فَاِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَآءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِیْنَ ۟

خو هغه وخت چې د دوى پر ميدان (عذاب) راپرېوځي نو بيا به د وېرول شوو ډېر بد سبا وي.

آیت: 178

وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰی حِیْنٍ ۟ۙ

او تر څه وخته له دوى څخه مخ وګرځوه.

آیت: 179

وَّاَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُوْنَ ۟

او ليدونكى اوسه، ډېر زربه دوى پخپله وويني.

آیت: 180

سُبْحٰنَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟ۚ

ستا رب لره پاكي ده چې د (ډېر) عزت والا رب دى، له هغو خبرو نه چې دوى يې بيانوي.

آیت: 181

وَسَلٰمٌ عَلَی الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚ

او سلام دى پراستول شوو (رسولانو).

آیت: 182

وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟۠

او د ټولو مخلوقاتو رب، الله لره ستاينه ده.