معانی کا ترجمہ آیت 117 سورت توبہ - مقدونیائی ترجمہ - مقدونیائی علماء کی ایک جماعت - قرآن کریم انسائیکلوپیڈیا

آیت: 117

لَّقَد تَّابَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلنَّبِيِّ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ ٱلۡعُسۡرَةِ مِنۢ بَعۡدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٖ مِّنۡهُمۡ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّهُۥ بِهِمۡ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ

117. Аллах му прости на Веровесникот, и на мухаџирите и на енсариите, кои во тешкиот час го следеа, во времето кога срцата на некои од нив за малку не се поколебаа: Тој потоа и на нив им прости, бидејќи Тој кон нив е Благ и Милостив.^[144]

[144] Во месецот реџеб, деветтата година по хиџра стигнала вест во Медина дека сил­на византиска војска од Сирија се подготвува да ја нападне Медина. Мухамед, Бож­ји­от мир нека биде над него, веднаш ги повикал муслиманите што побргу да се под­готват за одбрана. Овој поход во историјата на исламот е познат под името Похо­дот на Тебук.