ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 117 ជំពូក​ អាត់តាវហ្ពះ - ការបកប្រែជាភាសាម៉ាសេដ្យាន - ក្រុមអ្នកប្រាជ្ញម៉ាសេដ្យាន - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 117

لَّقَد تَّابَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلنَّبِيِّ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ ٱلۡعُسۡرَةِ مِنۢ بَعۡدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٖ مِّنۡهُمۡ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّهُۥ بِهِمۡ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ

117. Аллах му прости на Веровесникот, и на мухаџирите и на енсариите, кои во тешкиот час го следеа, во времето кога срцата на некои од нив за малку не се поколебаа: Тој потоа и на нив им прости, бидејќи Тој кон нив е Благ и Милостив.^[144]

[144] Во месецот реџеб, деветтата година по хиџра стигнала вест во Медина дека сил­на византиска војска од Сирија се подготвува да ја нападне Медина. Мухамед, Бож­ји­от мир нека биде над него, веднаш ги повикал муслиманите што побргу да се под­готват за одбрана. Овој поход во историјата на исламот е познат под името Похо­дот на Тебук.