Маънолар таржимаси Сура Нажм сураси - Тожикча таржима, мутаржим: Орифий - Қуръони Карим қомуси

Сураи Наҷм (Ситора)

Оят: 1

وَٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ

Савганд ба ситора, он гоҳ ки нопадид шавад

Оят: 2

مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمۡ وَمَا غَوَىٰ

Ки ёри шумо [Муҳаммад] ҳаргиз гумроҳ нашуда ва ба роҳи табоҳе наафтодааст

Оят: 3

وَمَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ

Ва аз рӯйи ҳавои нафс сухан намегӯяд

Оят: 4

إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ

[Ин Қуръон] Ваҳй [-и илоҳӣ] аст, ки [ба ӯ] илқо мешавад. Ин [Қуръон] ҷуз панд барои ҷаҳониён [инсон ва ҷин] нест

Оят: 5

عَلَّمَهُۥ شَدِيدُ ٱلۡقُوَىٰ

[Ҷабраил, ки фариштае аст] Пуртавон таълимаш додааст

Оят: 6

ذُو مِرَّةٖ فَٱسۡتَوَىٰ

[Ҳамон фариштаи] Хушманзаре, ки [бо чеҳраи ҳақиқиаш дар баробари Паёмбар] истод

Оят: 7

وَهُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ

Дар ҳоле ки ӯ дар уфуқи боло [дар осмон] қарор дошт

Оят: 8

ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ

Сипас [Ҷабраил] наздик шуд; ва наздиктар

Оят: 9

فَكَانَ قَابَ قَوۡسَيۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ

Пас, [фосилаи ӯ бо Паёмбар] ба андозаи тӯли ду камон камтар буд

Оят: 10

فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ

Он гоҳ [он фариштаи бузургвор] он чиро, ки бояд ба бандаи Аллоҳ таоло ваҳй мекард, ваҳй намуд

Оят: 11

مَا كَذَبَ ٱلۡفُؤَادُ مَا رَأَىٰٓ

Он чиро, ки [паёмбар] дид, қалбаш дурӯғ напиндошт

Оят: 12

أَفَتُمَٰرُونَهُۥ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ

Оё бо ӯ дар бораи он чи мебинад, муҷодала мекунед?

Оят: 13

وَلَقَدۡ رَءَاهُ نَزۡلَةً أُخۡرَىٰ

Дар ҳақиқат, паёмбар як бори дигар низ он фариштаро [ба сурати комил] мушоҳида карда буд

Оят: 14

عِندَ سِدۡرَةِ ٱلۡمُنتَهَىٰ

Дар канори [дарахти бузург] «Сидрату-л-мунтаҳо» [дар осмони ҳафтум]

Оят: 15

عِندَهَا جَنَّةُ ٱلۡمَأۡوَىٰٓ

ки оромишгоҳи биҳишт ҳамон ҷост

Оят: 16

إِذۡ يَغۡشَى ٱلسِّدۡرَةَ مَا يَغۡشَىٰ

Он гоҳ ки ҳолате он дарахтро пӯшонида буд

Оят: 17

مَا زَاغَ ٱلۡبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ

Чашми [паёмбар ба чапу рост] мунҳариф нашуд ва [аз ҳад] таҷовуз накард

Оят: 18

لَقَدۡ رَأَىٰ مِنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ

Ба ростӣ, ки ӯ бархе аз бузургтарин нишонаҳои Парвардигорашро [дар он ҷо] мушоҳида кард

Оят: 19

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱللَّٰتَ وَٱلۡعُزَّىٰ

[Эй мушрикон] Оё «Лот»-у «Уззо»-ро дидаед?

Оят: 20

وَمَنَوٰةَ ٱلثَّالِثَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰٓ

Ва «Маннот» он савумин [бути беарзиш]-ро? [Оё ҳеҷ суду зиёне ба шумо мерасонанд?]

Оят: 21

أَلَكُمُ ٱلذَّكَرُ وَلَهُ ٱلۡأُنثَىٰ

Оё [иддао мекунед, ки] фарзанди писар барои шумост ва духтар барои Аллоҳ таоло?

Оят: 22

تِلۡكَ إِذٗا قِسۡمَةٞ ضِيزَىٰٓ

Дар ин сурат, тақсиме ноодилона аст

Оят: 23

إِنۡ هِيَ إِلَّآ أَسۡمَآءٞ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَمَا تَهۡوَى ٱلۡأَنفُسُۖ وَلَقَدۡ جَآءَهُم مِّن رَّبِّهِمُ ٱلۡهُدَىٰٓ

Ин бутҳо фақат исмҳое [бемаъно] ҳастанд, ки худ ва падаронатон бо онҳо [маъбудҳои дурӯғини худро] ном ниҳодаед ва Аллоҳ таоло ҳеҷ далеле [бар ҳаққонияти ин кор] нозил накардааст. [Мушрикон дар эътиқодоташон] Фақат пайрави гумону хостаҳои дили хешанд; ҳол он ки [муҷиботи] ҳидоят аз ҷониби Парвардигорашон бар онон расидааст

Оят: 24

أَمۡ لِلۡإِنسَٰنِ مَا تَمَنَّىٰ

Оё инсон ҳар чи [аз шафоати ин маъбудони ботил] орзу кунад, барояш муяссар аст?

Оят: 25

فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَةُ وَٱلۡأُولَىٰ

Дунё ва охират аз они Аллоҳ аст [ва ба ҳар кас, ҳар чиро салоҳ бидонад мебахшад]

Оят: 26

۞ وَكَم مِّن مَّلَكٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ لَا تُغۡنِي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيۡـًٔا إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ أَن يَأۡذَنَ ٱللَّهُ لِمَن يَشَآءُ وَيَرۡضَىٰٓ

Чи бисёр фариштагоне, ки дар осмонҳо ҳастанд, ки шафоаташон ба ҳеҷ ваҷҳ судманд нахоҳад буд; магар пас аз он ки Аллоҳ таоло барои ҳар ки бихоҳад ва хушнуд бошад, иҷозат диҳад

Оят: 27

إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ لَيُسَمُّونَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ تَسۡمِيَةَ ٱلۡأُنثَىٰ

Касоне, ки ба охират бовар надоранд, бар фариштагони илоҳӣ номи духтар мегузоранд [ва ононро духтарони Аллоҳ таоло медонанд]

Оят: 28

وَمَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍۖ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّۖ وَإِنَّ ٱلظَّنَّ لَا يُغۡنِي مِنَ ٱلۡحَقِّ شَيۡـٔٗا

Онон дар мавриди ин амр [комилан] беиттилоанд [ва] фақат аз ҳадсу гумон пайравӣ мекунанд; дар ҳоле ки барои [шинохти] ҳақиқат гумон кофӣ нест

Оят: 29

فَأَعۡرِضۡ عَن مَّن تَوَلَّىٰ عَن ذِكۡرِنَا وَلَمۡ يُرِدۡ إِلَّا ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا

Пас, [эй Паёмбар] ту низ аз касе, ки аз ёди Мо рӯй гардонида ва фақат [лаззатҳои] зиндагии дунёро мехоҳад, рӯй бартоб

Оят: 30

ذَٰلِكَ مَبۡلَغُهُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱهۡتَدَىٰ

Ниҳояти дарку фаҳмашон ҳамин аст. Бе тардид, Парвардигорат ба ҳоли касоне, ки аз роҳи Ӯ мунҳариф шудаанд огоҳтар аст; ва низ ба ҳоли роҳёфтагон

Оят: 31

وَلِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَسَٰٓـُٔواْ بِمَا عَمِلُواْ وَيَجۡزِيَ ٱلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ بِٱلۡحُسۡنَى

Ҳар чи дар осмонҳо ва замин аст, аз они Аллоҳ таоло аст, [роҳи хайру шарро ба инсон ироа кард] то бадкоронро дар баробари рафторашон кайфар диҳад ва накукоронро [бо неъматҳои биҳишт] подоши наку ато намояд

Оят: 32

ٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡفَوَٰحِشَ إِلَّا ٱللَّمَمَۚ إِنَّ رَبَّكَ وَٰسِعُ ٱلۡمَغۡفِرَةِۚ هُوَ أَعۡلَمُ بِكُمۡ إِذۡ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَإِذۡ أَنتُمۡ أَجِنَّةٞ فِي بُطُونِ أُمَّهَٰتِكُمۡۖ فَلَا تُزَكُّوٓاْ أَنفُسَكُمۡۖ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَنِ ٱتَّقَىٰٓ

Ҳамон касоне, ки аз гуноҳони кабира ва корҳои зишту бешармона дурӣ мекунанд; магар лағжишҳои камаҳамият [ва гуноҳони сағира, ки бо тавба ва ибодат бахшида мешаванд], ки омурзиши Парвардигорат густурда аст; аз ҳамон дам, ки шуморо аз замин падид овард ва он гоҳ ки ба сурати ҷанин дар шиками модаронатон будед, ба [табиати] шумо огоҳтар [аз худатон] аст; пас, худситоӣ накунед, ки Ӯ ба ҳоли парҳезкорон донотар аст

Оят: 33

أَفَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي تَوَلَّىٰ

Оё он касеро, ки [аз ҳақ] рӯй бартофт, дидаӣ?

Оят: 34

وَأَعۡطَىٰ قَلِيلٗا وَأَكۡدَىٰٓ

Ва андаке инфоқ кард ва [сипас] худдорӣ намуд

Оят: 35

أَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡغَيۡبِ فَهُوَ يَرَىٰٓ

Оё илми ғайб дорад ва [ояндаро] мебинад?

Оят: 36

أَمۡ لَمۡ يُنَبَّأۡ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَىٰ

Оё бохабар нашудааст аз матолиби китоби осмонии Мӯсо

Оят: 37

وَإِبۡرَٰهِيمَ ٱلَّذِي وَفَّىٰٓ

ва [таълимоти] Иброҳим, ки ҳаққи [рисолат ва бандагии Мо]-ро ба тамомӣ адо кард?

Оят: 38

أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ

Ки ҳеҷ гунаҳгоре бори гуноҳи дигареро бар дӯш нахоҳад кашид

Оят: 39

وَأَن لَّيۡسَ لِلۡإِنسَٰنِ إِلَّا مَا سَعَىٰ

Ва ин ки инсон фақат самараи талош [-у нияти] худро хоҳад дошт

Оят: 40

وَأَنَّ سَعۡيَهُۥ سَوۡفَ يُرَىٰ

Ва ин ки бе гумон талоши ӯ [дар муҳосибаи аъмолаш дар рӯзи қиёмат] манзур хоҳад шуд

Оят: 41

ثُمَّ يُجۡزَىٰهُ ٱلۡجَزَآءَ ٱلۡأَوۡفَىٰ

Он гоҳ подошашро ба тамомӣ хоҳанд дод

Оят: 42

وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلۡمُنتَهَىٰ

Ва ин ки бозгашт [-и ҳамаи умур] ба сӯйи Парвардигори туст

Оят: 43

وَأَنَّهُۥ هُوَ أَضۡحَكَ وَأَبۡكَىٰ

Ва Ӯст, ки механдонад ва мегирёнад

Оят: 44

وَأَنَّهُۥ هُوَ أَمَاتَ وَأَحۡيَا

Ва Ӯст, ки мемиронад ва [дар охират] зинда мекунад

Оят: 45

وَأَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰ

Ва ҳам Ӯст, ки завҷи нару модаро меофарад,

Оят: 46

مِن نُّطۡفَةٍ إِذَا تُمۡنَىٰ

аз нутфае, ки [дар раҳим] рехта мешавад

Оят: 47

وَأَنَّ عَلَيۡهِ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰ

ва падид овардани дубораи онҳо [дар қиёмат низ бар уҳдаи] Аллоҳ таоло аст

Оят: 48

وَأَنَّهُۥ هُوَ أَغۡنَىٰ وَأَقۡنَىٰ

Ва Ӯст, ки [шуморо] бениёз мекунад ва сармоя мебахшад

Оят: 49

وَأَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعۡرَىٰ

Ва Ӯст, ки Парвардигори [ситораи] «Шиъро» аст

Оят: 50

وَأَنَّهُۥٓ أَهۡلَكَ عَادًا ٱلۡأُولَىٰ

Ва Ӯст, ки қавми Одро дар гузашта ҳалок кард

Оят: 51

وَثَمُودَاْ فَمَآ أَبۡقَىٰ

Ва қавми Самудро [низ нобуд кард] ва [ҳеҷ як аз ононро] боқӣ нагузошт

Оят: 52

وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ هُمۡ أَظۡلَمَ وَأَطۡغَىٰ

Ва қавми Нуҳро, ки ситамгортар ва саркаштар буданд, пеш аз он [ҳалок намуд]

Оят: 53

وَٱلۡمُؤۡتَفِكَةَ أَهۡوَىٰ

Ва шаҳрҳои зерурӯшуда [-и қавми Лут]-ро дар ҳам кӯбид

Оят: 54

فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ

Ва ононро [бо азобе фарогир] – чунон ки бояд пӯшонид

Оят: 55

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ

Ҳол [эй инсон] дар мавриди кадом як аз неъматҳои Парвардигорат тардид раво медорӣ [ва муҷодала мекунӣ]?

Оят: 56

هَٰذَا نَذِيرٞ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلۡأُولَىٰٓ

Ин [паёмбар низ] ҳушдордиҳандаест аз [гурӯҳи] ҳушдордиҳандагони пешин

Оят: 57

أَزِفَتِ ٱلۡأٓزِفَةُ

Қиёмат наздик мешавад

Оят: 58

لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ كَاشِفَةٌ

Ва ҳеҷ кас – ҷуз Аллоҳ таоло – наметавонад ошкораш кунад [ва сахтиҳояшро бартараф созад]

Оят: 59

أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ تَعۡجَبُونَ

[Эй мушрикон] Оё аз ин сухан дар шигифтед?

Оят: 60

وَتَضۡحَكُونَ وَلَا تَبۡكُونَ

Ва дар ҳоли ғафлат ва ғурур [ба оёти Қуръон] механдед ва [аз шунидани ҳушдорҳояш наметарсед ва] ашк намерезед?

Оят: 61

وَأَنتُمۡ سَٰمِدُونَ

Ва шумо бозикунандагонед

Оят: 62

فَٱسۡجُدُواْۤ لِلَّهِۤ وَٱعۡبُدُواْ۩

Пас, [ҳамагӣ] барои Аллоҳ таоло саҷда кунед ва [танҳо] Ӯро бипарастед