Ý nghĩa nội dung Câu 47 Chương Chương Hud - Bản dịch tiếng Khơ-me phân tích sơ lược Kinh Qur’an - Bách khoa Toàn thư về Kinh Qur'an

Câu: 47

قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَعُوذُ بِكَ أَنۡ أَسۡـَٔلَكَ مَا لَيۡسَ لِي بِهِۦ عِلۡمٞۖ وَإِلَّا تَغۡفِرۡ لِي وَتَرۡحَمۡنِيٓ أَكُن مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

ព្យាការីនួហបានពោលថាៈ ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ! ខ្ញុំសុំជ្រកកោនពីទ្រង់ និងសុំការការពារពីទ្រង់ពីការដែលខ្ញុំសុំពីទ្រង់នូវអ្វីដែលខ្ញុំមិនបានដឹងអំពីវា។ ប្រសិនបើទ្រង់មិនអភ័យទោសដល់ខ្ញុំចំពោះបាបកម្មរបស់ខ្ញុំ និងមិនមានក្តីមេត្តាករុណាចំពោះខ្ញុំទេនោះ ខ្ញុំនឹងស្ថិតក្នុងចំណោមពួកខាតបង់ដែលជាអ្នកខាតបង់លាភសំណាងរបស់ពួកគេនាថ្ងៃបរលោកជាក់ជាមិនខាន។

Trong những bài học trích được của các câu Kinh trên trang này:

• لا يملك الأنبياء الشفاعة لمن كفر بالله حتى لو كانوا أبناءهم.

• បណ្តាព្យាការីទាំងឡាយ មិនអាចធ្វើអន្តរាគមន៍ចំពោះពួកដែលគ្មានជំនឿនឹងអល់ឡោះនោះឡើយ សូម្បីតែជាកូនចៅរបស់ពួកគាត់ក៏ដោយ។

• عفة الداعية وتنزهه عما في أيدي الناس أقرب للقبول منه.

• ភាពបរិសុទ្ធ និងភាពស្អាតស្អំរបស់អ្នកដែលអំពាវនាវ(ទៅកាន់អល់ឡោះ)អំពីអ្វីដែលមាននៅក្នុងដៃមនុស្សលោក(ដូចជាទ្រព្យសម្បត្តិ និងឋានៈសក្តិ) គឺកៀកបំផុតទៅកាន់ការដែលឲ្យពួកគេងាយនឹងទទួលយក(ការអំពាវនាវនោះ)។

• فضل الاستغفار والتوبة، وأنهما سبب إنزال المطر وزيادة الذرية والأموال.

• ឧត្តមភាពនៃការសុំការអភ័យទោស និងសារភាពកំហុសចំពោះអល់ឡោះ ហើយវាទាំងពីរនេះ គឺជាមូលហេតុដែលនាំឲ្យមានភ្លៀងធ្លាក់ និងទទួលបានការបន្ថែមនូវកូនចៅ និងទ្រព្យសម្បត្តិកាន់តែច្រើន។