وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ اَنْ یُّكَلِّمَهُ اللّٰهُ اِلَّا وَحْیًا اَوْ مِنْ وَّرَآئِ حِجَابٍ اَوْ یُرْسِلَ رَسُوْلًا فَیُوْحِیَ بِاِذْنِهٖ مَا یَشَآءُ ؕ— اِنَّهٗ عَلِیٌّ حَكِیْمٌ ۟
هیچ انسانی را نسزد که الله با او سخن گوید جز از طریق وحی با الهام یا غیر آن، یا به‌گونه‌ای با او سخن می‌گوید که کلامش را می‌شنود اما خودش را نمی‌بیند، یا فرشته‌ای فرستاده شده مانند جبرئیل علیه السلام به‌سویش می‌فرستد، و آنچه را الله می‌خواهد به رسول وحی کند به اذن الله به رسول بشری وحی می‌کند. به‌راستی‌که او سبحانه در ذات و صفات خویش برتر، و در آفرینش و تقدیر و شریعتش بسیار دانا است.
阿拉伯语经注:
含义的翻译 段: (51) 章: 舒拉
《古兰经》译解 - 波斯语版古兰经简明注释。 - 译解目录
波斯语版古兰经简明注释，古兰经研究注释中心发行。