ترجمة معاني سورة النبإ - الترجمة الطاجيكية - خوجه ميروف خوجه مير - موسوعة القرآن الكريم

سورة النبإ - Сураи Наба (Хабар)

آية: 1

عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ

1. Аз чи чиз кофирони Қурайш ҳамдигарро мепурсанд?

آية: 2

عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ

2. Аз он хабари бузурге суол мекунанд,

آية: 3

ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ

3. ки дар он ихтилоф доранд ва он Қуръон аст, ки хабар медиҳад аз рӯзи баъс^[3074], ки кофирони Қурайш ба он имон наёварда буданд.

[3074]Яъне, зинда гардонидани баъд аз миронидан

آية: 4

كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

4. Оре, мушрикон ба зудӣ хоҳанд донист, ки Аллоҳ ба сабаби бовар надоштанашон ба рӯзи қиёмат, эшонро чӣ хоҳад кард?

آية: 5

ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

5. Боз ҳам, таъкид менамояд: Оре, ба зудӣ хоҳанд донист! Ин таъкид барои рост ва ҳақиқат будани паёмбарии Расули Аллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам далолат менамояд ва он чи ки ӯ, аз Қуръон ва аз рӯзи зинда гардонидани баъд аз миронидан овардааст. (Дар ин оят ваъид ва таҳдиде аст барои аҳли куффор)

آية: 6

أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا

6. Оё Мо заминрро бистаре насохтем?

آية: 7

وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا

7. Ва кӯҳҳоро мехҳое нанамудаем, то замин устувор истад?!

آية: 8

وَخَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا

8. Ва шуморо ҷуфт-ҷуфт (марду зан) офаридем.

آية: 9

وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا

9. Ва хобатонро мояи оромиш қарор додем, то баданҳоятон роҳат кунад.

آية: 10

وَجَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا

10. Ва шабро пӯшишатон қарор додем, ки бо торикиаш шуморо фаро мегирад, чунон ки дар бар дорандаи либосро мепӯшонад.

آية: 11

وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا

11. Ва рӯзро вақти талоши маъош (касб) қарор додем, то барои ободии ҳаёти худ саъю кӯшиш намоед.

آية: 12

وَبَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا

12. Ва бар болои саратон ҳафт осмони устувор бино кардем, ки дар он шикофӣ ва нуқсон нест.

آية: 13

وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا

13. Ва хуршедро чароғи равшане офаридем.

آية: 14

وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا

14. Аз абрҳои боронафшон оби фаровоне нозил кардем,

آية: 15

لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا

15 то бо василаи он донаву наботот бирӯёнем барои мардумон ва ҳайвонот

آية: 16

وَجَنَّٰتٍ أَلۡفَافًا

16. ва ба василаи он низ бӯстонҳои дарҳампечидароато фармоем.

آية: 17

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا

17. Бегумон рӯзи доварӣ (қиёмат,) рӯзест муъайян, барои аввалину охирин

آية: 18

يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا

18. Рӯзе, ки дар сур^[3075] дамида шавад ва шумо онгоҳ гурӯҳ-гурӯҳ меоед. (Яъне, ҳамаи уммат бо ҳамроҳи пешвоёнашон меоянд.)

[3075] Дар карнай пуф карда шавад ва ҳама аз қабрҳояшон бархезанд ва барои ҳисоб оянд.

آية: 19

وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا

19. Осмон шикофта шавад ва ҳар сурохӣ даре бошад, то фариштагон аз он дарвозаҳо фуруд оянд

آية: 20

وَسُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا

20. Ва кӯҳҳо, баъди устувор будан равон сохта шаванд ва чун саробе несту нобуд гарданд.

آية: 21

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا

21. Бегумон ҷаҳаннам камингоҳест, дар интизори кофирон ва барои онҳо омода шудааст

آية: 22

لِّلطَّٰغِينَ مَـَٔابٗا

22. ва барои саркашон бозгаштгоҳест.

آية: 23

لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا

23. Замонҳои дароз дар он ҷо абадӣ бошанд.

آية: 24

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَلَا شَرَابًا

24. Дар он ҷо на ҳавои хунукӣ мечашанду на нӯшиданиҳои фораме менӯшанд,

آية: 25

إِلَّا حَمِيمٗا وَغَسَّاقٗا

25. фақат оби ҷӯшону хуну чирк нӯшанд.

آية: 26

جَزَآءٗ وِفَاقًا

26. Ин ҷазоест мувофиқи кирдорашон, ки дар ин дунё чунин амал карда буданд.

آية: 27

إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا

27. Бегумон, ки онон ба рӯзи ҳисоб умед надоштанд ва наметарсиданд

آية: 28

وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا

28. Ва оёти Моро ба куллӣ дурӯғ мешумурданд ва ба он чӣ Расули Аллоҳ (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) оварда буд, онро тасдиқ надоштанд

آية: 29

وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا

29. Ва ҳама чизро донистаем ва дар, китобе^[3076]сабт кардаем.

[3076] Яъне, Лавҳи Маҳфуз Тафсири Саъдӣ 1\906

آية: 30

فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا

30. Пас таъми талхии азобро бичашед, эй кофирон, ки дар ҳаққи шумо ҷуз азобе нахоҳем афзуд.

آية: 31

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا

31. Албатта парҳезгоронро комёбии бузургест, онон касонеанд, ки аз Парвардигори хеш метарсанд ва амали шоиста мекунанд ва ба дохил шудани ҷаннат комёб мешаванд

آية: 32

حَدَآئِقَ وَأَعۡنَٰبٗا

32. ва барояшон низ бӯстонҳову дарахтони ангур

آية: 33

وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا

33. ва духтарони навҷавоне ҳамсинну сол

آية: 34

وَكَأۡسٗا دِهَاقٗا

34. ва ҷомҳои пур аз шароб

آية: 35

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَلَا كِذَّٰبٗا

35. Ва онҳо дар он ҷо на сухани беҳуда мешунаванд ва на дурӯғ

آية: 36

جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا

36. ва ин мукофотест аз сӯи Парвардигорат, подош ва бахшише аз рӯи ҳисоб

آية: 37

رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِۖ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا

37. Парвардигори осмонҳову замин ва он чӣ миёни онҳост. Он Аллоҳи Раҳмон, дар дунёву охират, ки аз ҳайбати Ӯ сухан гуфта натавонанд,

آية: 38

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗاۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا

38. рӯзе, ки Ҷабраил ва фариштагон ба саф меистанд ва касе сухан намегӯяд, магар касе ки Аллоҳи Меҳрубон баӯ рухсат диҳад, ва ӯ суханидуруст гӯяд. Ва ҳеҷ касро шафоъат карда наметавонанд, магар ба иҷозати Аллоҳи Меҳрубон

آية: 39

ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔابًا

39. Он рӯз, рӯзи ҳақ аст. Дар омадани он рӯз ҳеҷ шакке нест. Пас ҳар касе бихоҳад, наҷот ёфтанро аз азоб, роҳи бозгаште ба сӯи Парвардигори худ бигирад бо амалҳои солеҳ.

آية: 40

إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَيَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا

40. Мо шуморо аз азоби рӯзи қиёмат, ки наздикаст, бим додем: рӯзе, ки одамӣ ҳар чиро пешопеш фиристодааст, аз амали нек ё бад, мебинад ва кофир аз сахтии ҳисоб мегӯяд: Эй кош, ман хок мебудам ва боз зинда намешудам.