શબ્દોનું ભાષાંતર સૂરહ અલ્ કલમ - દારી ફારસી ભાષાતર - કુરઆન કરીમનો એન્સાઈક્લોપીડિયા

سورۀ قلم

આયત: 1

نٓۚ وَٱلۡقَلَمِ وَمَا يَسۡطُرُونَ

ن. (مفهوم این حرف به الله معلوم است)، قسم به قلم و به آنچه می‌نویسند.

આયત: 2

مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ بِمَجۡنُونٖ

(که) تو به فضل پروردگارت دیوانه نیستی.

આયત: 3

وَإِنَّ لَكَ لَأَجۡرًا غَيۡرَ مَمۡنُونٖ

و يقينا برای تو اجر (دائمی و) بی‌پایان است.

આયત: 4

وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ

و حقا که تو دارای اخلاق بس بزرگ هستی.

આયત: 5

فَسَتُبۡصِرُ وَيُبۡصِرُونَ

پس خواهی دید و (آنان) هم خواهند دید.

આયત: 6

بِأَييِّكُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ

(و خواهند دید) که کدام یک از شما دیوانه است؟

આયત: 7

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ

البته پروردگارت به کسی که از راهش گمراه شده داناتر است و او به راه یافتگان (هم) داناتر می‌باشد.

આયત: 8

فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ

پس از تکذیب کنندگان اطاعت مکن.

આયત: 9

وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ

آنان (مشرکین) آرزو دارند که نرمی و سازش کنی تا آنان هم نرمی و سازش از خود نشان دهند.

આયત: 10

وَلَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٖ مَّهِينٍ

و از هر حقیر و پستی که بسیار سوگند می‌خورد پیروی مکن.

આયત: 11

هَمَّازٖ مَّشَّآءِۭ بِنَمِيمٖ

(آن که) بسیار عیب جوی است (و) همیشه سخن چینی می‌کند.

આયત: 12

مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ

بسیار منع کنندۀ خير (و) تجاوزگر گناهکار است.

આયત: 13

عُتُلِّۭ بَعۡدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ

بد اخلاق است، (و نیز) بی‌اصل و نسب است.

આયત: 14

أَن كَانَ ذَا مَالٖ وَبَنِينَ

(این همه بدی‌ها در او به این سبب است) که دارای مال و اولاد (بسیار) است.

આયત: 15

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

چون آیات ما بر او خوانده شود می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است.

આયત: 16

سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ

به زودی بر بینی او داغ ذلت خواهیم نهاد (و او را رسوا خواهیم کرد).

આયત: 17

إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ

البته ما آنان را آزمودیم طوری که صاحبان آن باغ را آزمودیم، وقتی که قسم خوردند که میوه‌های باغ را صبحگاهان بچینند.

આયત: 18

وَلَا يَسۡتَثۡنُونَ

و ان شاء الله نگفتند.

આયત: 19

فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَهُمۡ نَآئِمُونَ

پس بر آن باغ بلایی از سوی پروردگارت آمد در حالیکه آنان خوابیده بودند.

આયત: 20

فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ

پس (باغ‌شان چنان سوخت که) مانند شب تاریک گردید.

આયત: 21

فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ

باز (بی خبر از ماجرا) صبحگاهان همدیگر را ندا دادند.

આયત: 22

أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ

که اگر قصد چیدن میوه دارید، پس صبح به کشتزار برسید.

આયત: 23

فَٱنطَلَقُواْ وَهُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ

پس روان شدند در حالیکه آهسته به یکدیگر می‌گفتند.

આયત: 24

أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ

که نباید امروز مسکینی در باغ نزد شما بیاید.

આયત: 25

وَغَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ

و صبحگاهان قصد باغ کردند، در حالیکه خود را قادر بر جمع محصول (و منع مساکین) می‌پنداشتند.

આયત: 26

فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ

پس چون باغ را (سوخته) دیدند، گفتند: حتما ما راه را گم کرده‌ایم.

આયત: 27

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

(نه) بلکه ما از کشتزار خود محروم شده‌ایم.

આયત: 28

قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ

بهترین آنان گفت: آیا به شما نگفته بودم که چرا الله را به پاکی یاد نمی‌کنید؟

આયત: 29

قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

گفتند: پروردگار ما پاک و منزه است، البته ما ظالم بودیم.

આયત: 30

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَلَٰوَمُونَ

پس ملامت کنان به یکدیگر روی آوردند.

આયત: 31

قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ

گفتند: ای وای بر ما! واقعا ما سرکش بودیم.

આયત: 32

عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ

امید است پروردگار ما بهتر از آن را برای ما عوض دهد، يقينا ما به پروردگار خویش رغبت و امید داریم.

આયત: 33

كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ

این چنین است عذاب (دنیا) و البته عذاب آخرت (از این) بزرگتر است، اگر می‌دانستند.

આયત: 34

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

البته برای پرهیزگاران در نزد پروردگارشان باغ‌های پر نعمت است.

આયત: 35

أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ

پس آیا مسلمانان (فرمانبرداران) را مانند مجرمان (گناهکاران) قرار می‌دهیم؟

આયત: 36

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

شما را چه شده؛ چگونه حکم می‌کنید؟

આયત: 37

أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ

آیا برای شما کتابی هست که در آن می‌خوانید؟

આયત: 38

إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ

و شما آنچه را که می‌پسندید در آن است؟

આયત: 39

أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ

آیا شما بر عهدۀ ما تا روز قیامت عهدهایی محکم دارید؟ که هر چه را حکم کنید برای شما باشد؟

આયત: 40

سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ

از آنها (کفار) سوال کن که کدام یک از ایشان ضامن چنین عهد است.

આયત: 41

أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ

یا برای آنها شریکهائی است، پس اگر راست می‌گویند، شریکان خود را بیاورند.

આયત: 42

يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَيُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ

روزی که ساق (پروردگار عالميان) آشکار ساخته می‌شود و به سجده فراخوانده می‌شوند ولی نمی‌توانند.

આયત: 43

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۖ وَقَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمۡ سَٰلِمُونَ

این در حالی است که چشمانشان به زیر افتاده و خواری و ذلت ایشان را فرا گرفته است، در حالیکه (در دنیا) برای سجده کردن فراخوانده می‌شدند و آنها سالم (و تندرست) بودند (ولی سجده نمی‌کردند).

આયત: 44

فَذَرۡنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِۖ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ

پس مرا با کسی بگذار که این (قرآن) سخن الهی را تکذیب می‌کند، زود است که به تدریج آنها را از جایی که نمی‌دانند خواهیم گرفت.

આયત: 45

وَأُمۡلِي لَهُمۡۚ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ

اما (فعلا) ایشان را مهلت می‌دهیم، چون تدبير من محکم و استوار است.

આયત: 46

أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

آیا از ایشان مزدی طلب می‌کنی که آنان از پرداختن آن سنگین بارند؟

આયત: 47

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ

یا اینکه نزدشان علم غیب وجود دارد که ایشان (از روی آن) می‌نویسند؟

આયત: 48

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَهُوَ مَكۡظُومٞ

پس در رسیدن حکم پروردگارت صابر باش و مانند صاحب ماهی مباش که با دلی پر اندوه ندا (دعا) کرد.

આયત: 49

لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ مَذۡمُومٞ

اگر نعمت پروردگارش نبود، در حالیکه قابل ملامتی بود به صحرایی بی‌آب و گیاه، افگنده می‌شد.

આયત: 50

فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

(لیکن باز) پروردگارش او را برگزید و در زمرۀ صالحان قرار داد.

આયત: 51

وَإِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ

و به يقين نزدیک بود کافران چون قرآن را شنیدند تو را با چشم‌های (تیز) خود بلغزانند و می‌گویند: يقينا این شخص (پیغمبر) دیوانه است.

આયત: 52

وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

حال آنکه آن (قرآن) پندی برای جهانیان است.