പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം സൂറത്തുൽ ഖലം - പേർഷ്യൻ ദരി പരിഭാഷ - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

سورۀ قلم

ആയത്ത്: 1

نٓۚ وَٱلۡقَلَمِ وَمَا يَسۡطُرُونَ

ن. (مفهوم این حرف به الله معلوم است)، قسم به قلم و به آنچه می‌نویسند.

ആയത്ത്: 2

مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ بِمَجۡنُونٖ

(که) تو به فضل پروردگارت دیوانه نیستی.

ആയത്ത്: 3

وَإِنَّ لَكَ لَأَجۡرًا غَيۡرَ مَمۡنُونٖ

و يقينا برای تو اجر (دائمی و) بی‌پایان است.

ആയത്ത്: 4

وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ

و حقا که تو دارای اخلاق بس بزرگ هستی.

ആയത്ത്: 5

فَسَتُبۡصِرُ وَيُبۡصِرُونَ

پس خواهی دید و (آنان) هم خواهند دید.

ആയത്ത്: 6

بِأَييِّكُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ

(و خواهند دید) که کدام یک از شما دیوانه است؟

ആയത്ത്: 7

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ

البته پروردگارت به کسی که از راهش گمراه شده داناتر است و او به راه یافتگان (هم) داناتر می‌باشد.

ആയത്ത്: 8

فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ

پس از تکذیب کنندگان اطاعت مکن.

ആയത്ത്: 9

وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ

آنان (مشرکین) آرزو دارند که نرمی و سازش کنی تا آنان هم نرمی و سازش از خود نشان دهند.

ആയത്ത്: 10

وَلَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٖ مَّهِينٍ

و از هر حقیر و پستی که بسیار سوگند می‌خورد پیروی مکن.

ആയത്ത്: 11

هَمَّازٖ مَّشَّآءِۭ بِنَمِيمٖ

(آن که) بسیار عیب جوی است (و) همیشه سخن چینی می‌کند.

ആയത്ത്: 12

مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ

بسیار منع کنندۀ خير (و) تجاوزگر گناهکار است.

ആയത്ത്: 13

عُتُلِّۭ بَعۡدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ

بد اخلاق است، (و نیز) بی‌اصل و نسب است.

ആയത്ത്: 14

أَن كَانَ ذَا مَالٖ وَبَنِينَ

(این همه بدی‌ها در او به این سبب است) که دارای مال و اولاد (بسیار) است.

ആയത്ത്: 15

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

چون آیات ما بر او خوانده شود می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است.

ആയത്ത്: 16

سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ

به زودی بر بینی او داغ ذلت خواهیم نهاد (و او را رسوا خواهیم کرد).

ആയത്ത്: 17

إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ

البته ما آنان را آزمودیم طوری که صاحبان آن باغ را آزمودیم، وقتی که قسم خوردند که میوه‌های باغ را صبحگاهان بچینند.

ആയത്ത്: 18

وَلَا يَسۡتَثۡنُونَ

و ان شاء الله نگفتند.

ആയത്ത്: 19

فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَهُمۡ نَآئِمُونَ

پس بر آن باغ بلایی از سوی پروردگارت آمد در حالیکه آنان خوابیده بودند.

ആയത്ത്: 20

فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ

پس (باغ‌شان چنان سوخت که) مانند شب تاریک گردید.

ആയത്ത്: 21

فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ

باز (بی خبر از ماجرا) صبحگاهان همدیگر را ندا دادند.

ആയത്ത്: 22

أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ

که اگر قصد چیدن میوه دارید، پس صبح به کشتزار برسید.

ആയത്ത്: 23

فَٱنطَلَقُواْ وَهُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ

پس روان شدند در حالیکه آهسته به یکدیگر می‌گفتند.

ആയത്ത്: 24

أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ

که نباید امروز مسکینی در باغ نزد شما بیاید.

ആയത്ത്: 25

وَغَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ

و صبحگاهان قصد باغ کردند، در حالیکه خود را قادر بر جمع محصول (و منع مساکین) می‌پنداشتند.

ആയത്ത്: 26

فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ

پس چون باغ را (سوخته) دیدند، گفتند: حتما ما راه را گم کرده‌ایم.

ആയത്ത്: 27

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

(نه) بلکه ما از کشتزار خود محروم شده‌ایم.

ആയത്ത്: 28

قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ

بهترین آنان گفت: آیا به شما نگفته بودم که چرا الله را به پاکی یاد نمی‌کنید؟

ആയത്ത്: 29

قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

گفتند: پروردگار ما پاک و منزه است، البته ما ظالم بودیم.

ആയത്ത്: 30

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَلَٰوَمُونَ

پس ملامت کنان به یکدیگر روی آوردند.

ആയത്ത്: 31

قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ

گفتند: ای وای بر ما! واقعا ما سرکش بودیم.

ആയത്ത്: 32

عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ

امید است پروردگار ما بهتر از آن را برای ما عوض دهد، يقينا ما به پروردگار خویش رغبت و امید داریم.

ആയത്ത്: 33

كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ

این چنین است عذاب (دنیا) و البته عذاب آخرت (از این) بزرگتر است، اگر می‌دانستند.

ആയത്ത്: 34

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

البته برای پرهیزگاران در نزد پروردگارشان باغ‌های پر نعمت است.

ആയത്ത്: 35

أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ

پس آیا مسلمانان (فرمانبرداران) را مانند مجرمان (گناهکاران) قرار می‌دهیم؟

ആയത്ത്: 36

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

شما را چه شده؛ چگونه حکم می‌کنید؟

ആയത്ത്: 37

أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ

آیا برای شما کتابی هست که در آن می‌خوانید؟

ആയത്ത്: 38

إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ

و شما آنچه را که می‌پسندید در آن است؟

ആയത്ത്: 39

أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ

آیا شما بر عهدۀ ما تا روز قیامت عهدهایی محکم دارید؟ که هر چه را حکم کنید برای شما باشد؟

ആയത്ത്: 40

سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ

از آنها (کفار) سوال کن که کدام یک از ایشان ضامن چنین عهد است.

ആയത്ത്: 41

أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ

یا برای آنها شریکهائی است، پس اگر راست می‌گویند، شریکان خود را بیاورند.

ആയത്ത്: 42

يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَيُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ

روزی که ساق (پروردگار عالميان) آشکار ساخته می‌شود و به سجده فراخوانده می‌شوند ولی نمی‌توانند.

ആയത്ത്: 43

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۖ وَقَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمۡ سَٰلِمُونَ

این در حالی است که چشمانشان به زیر افتاده و خواری و ذلت ایشان را فرا گرفته است، در حالیکه (در دنیا) برای سجده کردن فراخوانده می‌شدند و آنها سالم (و تندرست) بودند (ولی سجده نمی‌کردند).

ആയത്ത്: 44

فَذَرۡنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِۖ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ

پس مرا با کسی بگذار که این (قرآن) سخن الهی را تکذیب می‌کند، زود است که به تدریج آنها را از جایی که نمی‌دانند خواهیم گرفت.

ആയത്ത്: 45

وَأُمۡلِي لَهُمۡۚ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ

اما (فعلا) ایشان را مهلت می‌دهیم، چون تدبير من محکم و استوار است.

ആയത്ത്: 46

أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

آیا از ایشان مزدی طلب می‌کنی که آنان از پرداختن آن سنگین بارند؟

ആയത്ത്: 47

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ

یا اینکه نزدشان علم غیب وجود دارد که ایشان (از روی آن) می‌نویسند؟

ആയത്ത്: 48

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَهُوَ مَكۡظُومٞ

پس در رسیدن حکم پروردگارت صابر باش و مانند صاحب ماهی مباش که با دلی پر اندوه ندا (دعا) کرد.

ആയത്ത്: 49

لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ مَذۡمُومٞ

اگر نعمت پروردگارش نبود، در حالیکه قابل ملامتی بود به صحرایی بی‌آب و گیاه، افگنده می‌شد.

ആയത്ത്: 50

فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

(لیکن باز) پروردگارش او را برگزید و در زمرۀ صالحان قرار داد.

ആയത്ത്: 51

وَإِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ

و به يقين نزدیک بود کافران چون قرآن را شنیدند تو را با چشم‌های (تیز) خود بلغزانند و می‌گویند: يقينا این شخص (پیغمبر) دیوانه است.

ആയത്ത്: 52

وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

حال آنکه آن (قرآن) پندی برای جهانیان است.