د معناګانو ژباړه سورت القلم - دري فارسي ژباړه - د قرآن کریم دائرة المعارف

سورۀ قلم

آیت: 1

نٓۚ وَٱلۡقَلَمِ وَمَا يَسۡطُرُونَ

ن. (مفهوم این حرف به الله معلوم است)، قسم به قلم و به آنچه می‌نویسند.

آیت: 2

مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ بِمَجۡنُونٖ

(که) تو به فضل پروردگارت دیوانه نیستی.

آیت: 3

وَإِنَّ لَكَ لَأَجۡرًا غَيۡرَ مَمۡنُونٖ

و يقينا برای تو اجر (دائمی و) بی‌پایان است.

آیت: 4

وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ

و حقا که تو دارای اخلاق بس بزرگ هستی.

آیت: 5

فَسَتُبۡصِرُ وَيُبۡصِرُونَ

پس خواهی دید و (آنان) هم خواهند دید.

آیت: 6

بِأَييِّكُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ

(و خواهند دید) که کدام یک از شما دیوانه است؟

آیت: 7

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ

البته پروردگارت به کسی که از راهش گمراه شده داناتر است و او به راه یافتگان (هم) داناتر می‌باشد.

آیت: 8

فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ

پس از تکذیب کنندگان اطاعت مکن.

آیت: 9

وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ

آنان (مشرکین) آرزو دارند که نرمی و سازش کنی تا آنان هم نرمی و سازش از خود نشان دهند.

آیت: 10

وَلَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٖ مَّهِينٍ

و از هر حقیر و پستی که بسیار سوگند می‌خورد پیروی مکن.

آیت: 11

هَمَّازٖ مَّشَّآءِۭ بِنَمِيمٖ

(آن که) بسیار عیب جوی است (و) همیشه سخن چینی می‌کند.

آیت: 12

مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ

بسیار منع کنندۀ خير (و) تجاوزگر گناهکار است.

آیت: 13

عُتُلِّۭ بَعۡدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ

بد اخلاق است، (و نیز) بی‌اصل و نسب است.

آیت: 14

أَن كَانَ ذَا مَالٖ وَبَنِينَ

(این همه بدی‌ها در او به این سبب است) که دارای مال و اولاد (بسیار) است.

آیت: 15

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

چون آیات ما بر او خوانده شود می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است.

آیت: 16

سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ

به زودی بر بینی او داغ ذلت خواهیم نهاد (و او را رسوا خواهیم کرد).

آیت: 17

إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ

البته ما آنان را آزمودیم طوری که صاحبان آن باغ را آزمودیم، وقتی که قسم خوردند که میوه‌های باغ را صبحگاهان بچینند.

آیت: 18

وَلَا يَسۡتَثۡنُونَ

و ان شاء الله نگفتند.

آیت: 19

فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَهُمۡ نَآئِمُونَ

پس بر آن باغ بلایی از سوی پروردگارت آمد در حالیکه آنان خوابیده بودند.

آیت: 20

فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ

پس (باغ‌شان چنان سوخت که) مانند شب تاریک گردید.

آیت: 21

فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ

باز (بی خبر از ماجرا) صبحگاهان همدیگر را ندا دادند.

آیت: 22

أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ

که اگر قصد چیدن میوه دارید، پس صبح به کشتزار برسید.

آیت: 23

فَٱنطَلَقُواْ وَهُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ

پس روان شدند در حالیکه آهسته به یکدیگر می‌گفتند.

آیت: 24

أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ

که نباید امروز مسکینی در باغ نزد شما بیاید.

آیت: 25

وَغَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ

و صبحگاهان قصد باغ کردند، در حالیکه خود را قادر بر جمع محصول (و منع مساکین) می‌پنداشتند.

آیت: 26

فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ

پس چون باغ را (سوخته) دیدند، گفتند: حتما ما راه را گم کرده‌ایم.

آیت: 27

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

(نه) بلکه ما از کشتزار خود محروم شده‌ایم.

آیت: 28

قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ

بهترین آنان گفت: آیا به شما نگفته بودم که چرا الله را به پاکی یاد نمی‌کنید؟

آیت: 29

قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

گفتند: پروردگار ما پاک و منزه است، البته ما ظالم بودیم.

آیت: 30

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَلَٰوَمُونَ

پس ملامت کنان به یکدیگر روی آوردند.

آیت: 31

قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ

گفتند: ای وای بر ما! واقعا ما سرکش بودیم.

آیت: 32

عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ

امید است پروردگار ما بهتر از آن را برای ما عوض دهد، يقينا ما به پروردگار خویش رغبت و امید داریم.

آیت: 33

كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ

این چنین است عذاب (دنیا) و البته عذاب آخرت (از این) بزرگتر است، اگر می‌دانستند.

آیت: 34

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

البته برای پرهیزگاران در نزد پروردگارشان باغ‌های پر نعمت است.

آیت: 35

أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ

پس آیا مسلمانان (فرمانبرداران) را مانند مجرمان (گناهکاران) قرار می‌دهیم؟

آیت: 36

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

شما را چه شده؛ چگونه حکم می‌کنید؟

آیت: 37

أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ

آیا برای شما کتابی هست که در آن می‌خوانید؟

آیت: 38

إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ

و شما آنچه را که می‌پسندید در آن است؟

آیت: 39

أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ

آیا شما بر عهدۀ ما تا روز قیامت عهدهایی محکم دارید؟ که هر چه را حکم کنید برای شما باشد؟

آیت: 40

سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ

از آنها (کفار) سوال کن که کدام یک از ایشان ضامن چنین عهد است.

آیت: 41

أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ

یا برای آنها شریکهائی است، پس اگر راست می‌گویند، شریکان خود را بیاورند.

آیت: 42

يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَيُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ

روزی که ساق (پروردگار عالميان) آشکار ساخته می‌شود و به سجده فراخوانده می‌شوند ولی نمی‌توانند.

آیت: 43

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۖ وَقَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمۡ سَٰلِمُونَ

این در حالی است که چشمانشان به زیر افتاده و خواری و ذلت ایشان را فرا گرفته است، در حالیکه (در دنیا) برای سجده کردن فراخوانده می‌شدند و آنها سالم (و تندرست) بودند (ولی سجده نمی‌کردند).

آیت: 44

فَذَرۡنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِۖ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ

پس مرا با کسی بگذار که این (قرآن) سخن الهی را تکذیب می‌کند، زود است که به تدریج آنها را از جایی که نمی‌دانند خواهیم گرفت.

آیت: 45

وَأُمۡلِي لَهُمۡۚ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ

اما (فعلا) ایشان را مهلت می‌دهیم، چون تدبير من محکم و استوار است.

آیت: 46

أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

آیا از ایشان مزدی طلب می‌کنی که آنان از پرداختن آن سنگین بارند؟

آیت: 47

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ

یا اینکه نزدشان علم غیب وجود دارد که ایشان (از روی آن) می‌نویسند؟

آیت: 48

فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَهُوَ مَكۡظُومٞ

پس در رسیدن حکم پروردگارت صابر باش و مانند صاحب ماهی مباش که با دلی پر اندوه ندا (دعا) کرد.

آیت: 49

لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ مَذۡمُومٞ

اگر نعمت پروردگارش نبود، در حالیکه قابل ملامتی بود به صحرایی بی‌آب و گیاه، افگنده می‌شد.

آیت: 50

فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

(لیکن باز) پروردگارش او را برگزید و در زمرۀ صالحان قرار داد.

آیت: 51

وَإِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ

و به يقين نزدیک بود کافران چون قرآن را شنیدند تو را با چشم‌های (تیز) خود بلغزانند و می‌گویند: يقينا این شخص (پیغمبر) دیوانه است.

آیت: 52

وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

حال آنکه آن (قرآن) پندی برای جهانیان است.