وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی فارسی دوری * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان


وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی: سورەتی القلم   ئایه‌تی:

سورۀ قلم

نٓۚ وَٱلۡقَلَمِ وَمَا يَسۡطُرُونَ
ن. (مفهوم این حرف به الله معلوم است)، قسم به قلم و به آنچه می‌نویسند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
مَآ أَنتَ بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ بِمَجۡنُونٖ
(که) تو به فضل پروردگارت دیوانه نیستی.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَإِنَّ لَكَ لَأَجۡرًا غَيۡرَ مَمۡنُونٖ
و يقينا برای تو اجر (دائمی و) بی‌پایان است.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٖ
و حقا که تو دارای اخلاق بس بزرگ هستی.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَسَتُبۡصِرُ وَيُبۡصِرُونَ
پس خواهی دید و (آنان) هم خواهند دید.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
بِأَييِّكُمُ ٱلۡمَفۡتُونُ
(و خواهند دید) که کدام یک از شما دیوانه است؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِٱلۡمُهۡتَدِينَ
البته پروردگارت به کسی که از راهش گمراه شده داناتر است و او به راه یافتگان (هم) داناتر می‌باشد.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَلَا تُطِعِ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
پس از تکذیب کنندگان اطاعت مکن.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَدُّواْ لَوۡ تُدۡهِنُ فَيُدۡهِنُونَ
آنان (مشرکین) آرزو دارند که نرمی و سازش کنی تا آنان هم نرمی و سازش از خود نشان دهند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَلَا تُطِعۡ كُلَّ حَلَّافٖ مَّهِينٍ
و از هر حقیر و پستی که بسیار سوگند می‌خورد پیروی مکن.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
هَمَّازٖ مَّشَّآءِۭ بِنَمِيمٖ
(آن که) بسیار عیب جوی است (و) همیشه سخن چینی می‌کند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ
بسیار منع کنندۀ خير (و) تجاوزگر گناهکار است.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
عُتُلِّۭ بَعۡدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ
بد اخلاق است، (و نیز) بی‌اصل و نسب است.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَن كَانَ ذَا مَالٖ وَبَنِينَ
(این همه بدی‌ها در او به این سبب است) که دارای مال و اولاد (بسیار) است.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
چون آیات ما بر او خوانده شود می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
سَنَسِمُهُۥ عَلَى ٱلۡخُرۡطُومِ
به زودی بر بینی او داغ ذلت خواهیم نهاد (و او را رسوا خواهیم کرد).
تەفسیرە عەرەبیەکان:
إِنَّا بَلَوۡنَٰهُمۡ كَمَا بَلَوۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ إِذۡ أَقۡسَمُواْ لَيَصۡرِمُنَّهَا مُصۡبِحِينَ
البته ما آنان را آزمودیم طوری که صاحبان آن باغ را آزمودیم، وقتی که قسم خوردند که میوه‌های باغ را صبحگاهان بچینند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَلَا يَسۡتَثۡنُونَ
و ان شاء الله نگفتند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَطَافَ عَلَيۡهَا طَآئِفٞ مِّن رَّبِّكَ وَهُمۡ نَآئِمُونَ
پس بر آن باغ بلایی از سوی پروردگارت آمد در حالیکه آنان خوابیده بودند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَأَصۡبَحَتۡ كَٱلصَّرِيمِ
پس (باغ‌شان چنان سوخت که) مانند شب تاریک گردید.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَتَنَادَوۡاْ مُصۡبِحِينَ
باز (بی خبر از ماجرا) صبحگاهان همدیگر را ندا دادند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَنِ ٱغۡدُواْ عَلَىٰ حَرۡثِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰرِمِينَ
که اگر قصد چیدن میوه دارید، پس صبح به کشتزار برسید.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَٱنطَلَقُواْ وَهُمۡ يَتَخَٰفَتُونَ
پس روان شدند در حالیکه آهسته به یکدیگر می‌گفتند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَن لَّا يَدۡخُلَنَّهَا ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكُم مِّسۡكِينٞ
که نباید امروز مسکینی در باغ نزد شما بیاید.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَغَدَوۡاْ عَلَىٰ حَرۡدٖ قَٰدِرِينَ
و صبحگاهان قصد باغ کردند، در حالیکه خود را قادر بر جمع محصول (و منع مساکین) می‌پنداشتند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَلَمَّا رَأَوۡهَا قَالُوٓاْ إِنَّا لَضَآلُّونَ
پس چون باغ را (سوخته) دیدند، گفتند: حتما ما راه را گم کرده‌ایم.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ
(نه) بلکه ما از کشتزار خود محروم شده‌ایم.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
قَالَ أَوۡسَطُهُمۡ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ لَوۡلَا تُسَبِّحُونَ
بهترین آنان گفت: آیا به شما نگفته بودم که چرا الله را به پاکی یاد نمی‌کنید؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
قَالُواْ سُبۡحَٰنَ رَبِّنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
گفتند: پروردگار ما پاک و منزه است، البته ما ظالم بودیم.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَلَٰوَمُونَ
پس ملامت کنان به یکدیگر روی آوردند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا طَٰغِينَ
گفتند: ای وای بر ما! واقعا ما سرکش بودیم.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
عَسَىٰ رَبُّنَآ أَن يُبۡدِلَنَا خَيۡرٗا مِّنۡهَآ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا رَٰغِبُونَ
امید است پروردگار ما بهتر از آن را برای ما عوض دهد، يقينا ما به پروردگار خویش رغبت و امید داریم.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
كَذَٰلِكَ ٱلۡعَذَابُۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَكۡبَرُۚ لَوۡ كَانُواْ يَعۡلَمُونَ
این چنین است عذاب (دنیا) و البته عذاب آخرت (از این) بزرگتر است، اگر می‌دانستند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ
البته برای پرهیزگاران در نزد پروردگارشان باغ‌های پر نعمت است.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَفَنَجۡعَلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ كَٱلۡمُجۡرِمِينَ
پس آیا مسلمانان (فرمانبرداران) را مانند مجرمان (گناهکاران) قرار می‌دهیم؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ
شما را چه شده؛ چگونه حکم می‌کنید؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَمۡ لَكُمۡ كِتَٰبٞ فِيهِ تَدۡرُسُونَ
آیا برای شما کتابی هست که در آن می‌خوانید؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
إِنَّ لَكُمۡ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ
و شما آنچه را که می‌پسندید در آن است؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَمۡ لَكُمۡ أَيۡمَٰنٌ عَلَيۡنَا بَٰلِغَةٌ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّ لَكُمۡ لَمَا تَحۡكُمُونَ
آیا شما بر عهدۀ ما تا روز قیامت عهدهایی محکم دارید؟ که هر چه را حکم کنید برای شما باشد؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
سَلۡهُمۡ أَيُّهُم بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ
از آنها (کفار) سوال کن که کدام یک از ایشان ضامن چنین عهد است.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَآءُ فَلۡيَأۡتُواْ بِشُرَكَآئِهِمۡ إِن كَانُواْ صَٰدِقِينَ
یا برای آنها شریکهائی است، پس اگر راست می‌گویند، شریکان خود را بیاورند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
يَوۡمَ يُكۡشَفُ عَن سَاقٖ وَيُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ
روزی که ساق (پروردگار عالميان) آشکار ساخته می‌شود و به سجده فراخوانده می‌شوند ولی نمی‌توانند.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۖ وَقَدۡ كَانُواْ يُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلسُّجُودِ وَهُمۡ سَٰلِمُونَ
این در حالی است که چشمانشان به زیر افتاده و خواری و ذلت ایشان را فرا گرفته است، در حالیکه (در دنیا) برای سجده کردن فراخوانده می‌شدند و آنها سالم (و تندرست) بودند (ولی سجده نمی‌کردند).
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَذَرۡنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِۖ سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ
پس مرا با کسی بگذار که این (قرآن) سخن الهی را تکذیب می‌کند، زود است که به تدریج آنها را از جایی که نمی‌دانند خواهیم گرفت.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَأُمۡلِي لَهُمۡۚ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ
اما (فعلا) ایشان را مهلت می‌دهیم، چون تدبير من محکم و استوار است.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ
آیا از ایشان مزدی طلب می‌کنی که آنان از پرداختن آن سنگین بارند؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَيۡبُ فَهُمۡ يَكۡتُبُونَ
یا اینکه نزدشان علم غیب وجود دارد که ایشان (از روی آن) می‌نویسند؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ ٱلۡحُوتِ إِذۡ نَادَىٰ وَهُوَ مَكۡظُومٞ
پس در رسیدن حکم پروردگارت صابر باش و مانند صاحب ماهی مباش که با دلی پر اندوه ندا (دعا) کرد.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
لَّوۡلَآ أَن تَدَٰرَكَهُۥ نِعۡمَةٞ مِّن رَّبِّهِۦ لَنُبِذَ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ مَذۡمُومٞ
اگر نعمت پروردگارش نبود، در حالیکه قابل ملامتی بود به صحرایی بی‌آب و گیاه، افگنده می‌شد.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَٱجۡتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَجَعَلَهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ
(لیکن باز) پروردگارش او را برگزید و در زمرۀ صالحان قرار داد.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَإِن يَكَادُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَيُزۡلِقُونَكَ بِأَبۡصَٰرِهِمۡ لَمَّا سَمِعُواْ ٱلذِّكۡرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُۥ لَمَجۡنُونٞ
و به يقين نزدیک بود کافران چون قرآن را شنیدند تو را با چشم‌های (تیز) خود بلغزانند و می‌گویند: يقينا این شخص (پیغمبر) دیوانه است.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ
حال آنکه آن (قرآن) پندی برای جهانیان است.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
 
وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی: سورەتی القلم
پێڕستی سوره‌ته‌كان ژمارەی پەڕە
 
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی فارسی دوری - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان

وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی فارسی دوری، وەرگێڕان: شیخ مەولەوی محمد ئەنوەر بدخشانی.

داخستن