ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 59 ជំពូក​ សូរ៉ោះអាត់តាវហ្ពះ - ការបកប្រែជាភាសាអង់គ្លេស - បណ្ឌិត វ៉ាលីទព្លីហាស្ហ អូម៉ើរី - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 59

وَلَوۡ أَنَّهُمۡ رَضُواْ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَقَالُواْ حَسۡبُنَا ٱللَّهُ سَيُؤۡتِينَا ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ وَرَسُولُهُۥٓ إِنَّآ إِلَى ٱللَّهِ رَٰغِبُونَ

(59) ^[2137]If only they contented themselves with what Allah and His Messenger had given them, and said: “Allah is sufficient for us; Allah – and His Messenger – will provide for us from His Bounty. We ˹only˺ turn to our Lord ˹in hope˺”.

[2137] This provides the correct course of action that the sincerely faithful would take in such a situation, which is in sharp contrast to those bereft of the sweetness of Faith (cf. al-Biqāʿī, Naẓm al-Durar).