අර්ථ කථනය වාක්‍යය 59 පරිච්ඡේදය සූරා අත් තව්බා - ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනය- මහාචාර්ය: වලීඩ් බ්ලෙයිෂ් උමරි - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 59

وَلَوۡ أَنَّهُمۡ رَضُواْ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَقَالُواْ حَسۡبُنَا ٱللَّهُ سَيُؤۡتِينَا ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ وَرَسُولُهُۥٓ إِنَّآ إِلَى ٱللَّهِ رَٰغِبُونَ

(59) ^[2137]If only they contented themselves with what Allah and His Messenger had given them, and said: “Allah is sufficient for us; Allah – and His Messenger – will provide for us from His Bounty. We ˹only˺ turn to our Lord ˹in hope˺”.

[2137] This provides the correct course of action that the sincerely faithful would take in such a situation, which is in sharp contrast to those bereft of the sweetness of Faith (cf. al-Biqāʿī, Naẓm al-Durar).