ಅರ್ಥಗಳ ಅನುವಾದ ಶ್ಲೋಕ 122 ಅಧ್ಯಾಯ ಸೂರ ಅತ್ತೌಬ - ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್ ಅನುವಾದ - ಮರ್ಕಝ್ ನೂರ್ ಇಂಟರ್‌ನ್ಯಾಶನಲ್ - ಪವಿತ್ರ ಕುರ್‌ಆನ್ ವಿಶ್ವಕೋಶ

ಶ್ಲೋಕ: 122

۞ وَمَا كَانَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ لِيَنفِرُواْ كَآفَّةٗۚ فَلَوۡلَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرۡقَةٖ مِّنۡهُمۡ طَآئِفَةٞ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي ٱلدِّينِ وَلِيُنذِرُواْ قَوۡمَهُمۡ إِذَا رَجَعُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَحۡذَرُونَ

122. Y no es conveniente que todos los creyentes marchen a combatir. Sería más apropiado que un grupo de cada tribu saliera a luchar y que los demás se instruyeran en la religión (junto al Profeta) y exhortaran a su pueblo, de regreso a ellos, para que temieran (el castigo de Al-lah y obrasen en consecuencia obedeciendo Sus mandatos).