وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی پەشتۆ - زەکەریا * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان


وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی: سورەتی الفجر   ئایه‌تی:

الفجر

وَالْفَجْرِ ۟ۙ
89-1 قسم دى په فجر (سبا) باندې
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ۟ۙ
89-2 او په لسو شپو باندې
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَّالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ۟ۙ
89-3 او په جفت او طاق باندې
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَالَّیْلِ اِذَا یَسْرِ ۟ۚ
89-4 او په شپه باندې كله چې روانه وي
تەفسیرە عەرەبیەکان:
هَلْ فِیْ ذٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِیْ حِجْرٍ ۟ؕ
89-5 ایا په دغو (قسمونو) كې خاوند د عقل لره (كوم قانع كوونكى) قسم شته؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
اَلَمْ تَرَ كَیْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ۟
89-6 ایا تا نه دي كتلي چې ستا رب څه وكړل له ’’قوم عاد‘‘ سره؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
اِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ۟
89-7 چې ارم و د ستنو والا
تەفسیرە عەرەبیەکان:
الَّتِیْ لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ۟
89-8 هغه چې په ښارونو كې د دوى په مثل نه و پیدا كړى شوي
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَثَمُوْدَ الَّذِیْنَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ۟
89-9 او ثمودیانو سره (يې څه وكړل) هغه چې په دره كې يې تیګې غوڅې كړې (تراشلې) وې؟
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَفِرْعَوْنَ ذِی الْاَوْتَادِ ۟
89-10 او له میخونو والا فرعون سره (يې څه وكړل)
تەفسیرە عەرەبیەکان:
الَّذِیْنَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ۟
89-11 هغه كسان چې دوى په ښارونو كې سركشي كړې وه
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَاَكْثَرُوْا فِیْهَا الْفَسَادَ ۟
89-12 نو په دغو كې يې فساد ډېر كړى و
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ۟ۚۙ
89-13 نو ستا رب په دوى باندې د عذاب قمچینه (كروړه) نازله كړه
تەفسیرە عەرەبیەکان:
اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ۟ؕ
89-14 بېشكه ستا رب یقینًا په ځاى د انتظار كې دى
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَاَمَّا الْاِنْسَانُ اِذَا مَا ابْتَلٰىهُ رَبُّهٗ فَاَكْرَمَهٗ وَنَعَّمَهٗ ۙ۬— فَیَقُوْلُ رَبِّیْۤ اَكْرَمَنِ ۟ؕ
89-15 نو هر چې انسان دى، كله چې ده لره خپل رب وازمايي، پس ده ته عزت وركړي او ده ته نعمت وركړي، نو دى وايي: زما رب ما ته عزت راكړ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَاَمَّاۤ اِذَا مَا ابْتَلٰىهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهٗ ۙ۬— فَیَقُوْلُ رَبِّیْۤ اَهَانَنِ ۟ۚ
89-16 او خو هر كله چې دى وازمايي، پس په ده باندې د ده رزق تنګ كړي، نو دى وايي: زما رب زه سپك كړم
تەفسیرە عەرەبیەکان:
كَلَّا بَلْ لَّا تُكْرِمُوْنَ الْیَتِیْمَ ۟ۙ
89-17 داسې نه ده، بلكې تاسو د یتیم (سره احسان او د هغه) عزت نه كوئ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَلَا تَحٰٓضُّوْنَ عَلٰی طَعَامِ الْمِسْكِیْنِ ۟ۙ
89-18 او مسكین ته په طعام وركولو یو بل ته ترغیب نه وركوئ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَتَاْكُلُوْنَ التُّرَاثَ اَكْلًا لَّمًّا ۟ۙ
89-19 او تاسو د میراث (پردى) مال خورئ، په خوړلو ټولو سره
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَّتُحِبُّوْنَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ۟ؕ
89-20 او تاسو له مال سره مینه كوئ، ډېره زیاته مینه
تەفسیرە عەرەبیەکان:
كَلَّاۤ اِذَا دُكَّتِ الْاَرْضُ دَكًّا دَكًّا ۟ۙ
89-21 داسې نه ده كله چې ځمكه وټكولى شي، په ټكولو ماتولو سختو سره
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَّجَآءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ۟ۚ
89-22 او ستا رب راشي او ملايك قطار قطار (راشي)
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَجِایْٓءَ یَوْمَىِٕذٍ بِجَهَنَّمَ ۙ۬— یَوْمَىِٕذٍ یَّتَذَكَّرُ الْاِنْسَانُ وَاَنّٰی لَهُ الذِّكْرٰی ۟ؕ
89-23 او په دغې ورځ كې به دوزخ راوستى شي، په دغې ورځ كې به انسان نصیحت (او پند) اخلي او (په دغه وخت كې) د ده لپاره نصیحت به څنګه (نفعمن) وي
تەفسیرە عەرەبیەکان:
یَقُوْلُ یٰلَیْتَنِیْ قَدَّمْتُ لِحَیَاتِیْ ۟ۚ
89-24 دى به وايي: اى كاشكې ما د خپل ژوند لپاره مخكې (څه نېك عملونه) لېږلي وى
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَیَوْمَىِٕذٍ لَّا یُعَذِّبُ عَذَابَهٗۤ اَحَدٌ ۟ۙ
89-25 نو په دغې ورځ كې به د ده (يعنې د رب) د عذاب په شان هیڅوك عذاب نه وركوي
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَّلَا یُوْثِقُ وَثَاقَهٗۤ اَحَدٌ ۟ؕ
89-26 او د ده د تړلو په شان به هیڅوك تړل نه كوي
تەفسیرە عەرەبیەکان:
یٰۤاَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَىِٕنَّةُ ۟ۗۙ
89-27 اى اطمینان نیوونكیه نفسه!
تەفسیرە عەرەبیەکان:
ارْجِعِیْۤ اِلٰی رَبِّكِ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً ۟ۚ
89-28 ته وګرځه خپل رب ته، په داسې حال كې چې خوشاله او راضي كړى شوى به يې
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَادْخُلِیْ فِیْ عِبٰدِیْ ۟ۙ
89-29 نو ته زما په بنده ګانو كې داخل شه
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَادْخُلِیْ جَنَّتِیْ ۟۠
89-30 او زما جنت ته ننوځه
تەفسیرە عەرەبیەکان:
 
وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی: سورەتی الفجر
پێڕستی سوره‌ته‌كان ژمارەی پەڕە
 
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی پەشتۆ - زەکەریا - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان

وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی پەشتو، وەرگێڕان: ئەبو زەکەریا عبد السلام، پێداچوونەوە: موفتی عبد الولي خان، چاپی ساڵی 1423 ك.

داخستن