وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی سورەتی المسد - وەرگێڕاوی تاجیکی - خوجه ميروف خوجه مير - فرەفەرهەنگی قورئانی پیرۆز

Сураи Масад (Лифи хурмо)

ئایه‌تی: 1

تَبَّتۡ يَدَآ أَبِي لَهَبٖ وَتَبَّ

1. Ҳалок бод дастони Абулаҳаб^[3122] ки ӯ Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламро азият медод ва ҳалок шуд худи ӯ.

[3122] Яъне, ҳалок бод худи Абӯлаҳаб бо тамоми вуҷуди хеш

ئایه‌تی: 2

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُ مَالُهُۥ وَمَا كَسَبَ

2. Моли ӯ ва он чӣ ба даст оварда буд, ба ҳолаш фоида намекунад.

ئایه‌تی: 3

سَيَصۡلَىٰ نَارٗا ذَاتَ لَهَبٖ

3. Ба зудӣ ба оташе шӯълаваре медарояд

ئایه‌تی: 4

وَٱمۡرَأَتُهُۥ حَمَّالَةَ ٱلۡحَطَبِ

4. ва зани ӯ, низ ба дӯзах медарояд, ки ҳезумкаш аст, дар роҳи Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам онро матраҳ мекард, то азият кашад.

ئایه‌تی: 5

فِي جِيدِهَا حَبۡلٞ مِّن مَّسَدِۭ

5. Ва бар гардан ресмоне аз лифи (пӯсти) хурмо дорад. Бо он ресмон дар дузах бардошта мешавад, баъд аз он ба поёнтарини дӯзах партофта мешавад.