പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം സൂറത്തുൽ മുദ്ദഥ്ഥിർ - താജീകീ വിവർത്തനം - ആരിഫീ - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

Сураи Мудассир (Ҷома дар сар кашида)

ആയത്ത്: 1

يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ

Эй ҷомабарсаркашида!

ആയത്ത്: 2

قُمۡ فَأَنذِرۡ

Бархез ва бим деҳ!

ആയത്ത്: 3

وَرَبَّكَ فَكَبِّرۡ

Ва Парвардигоратро бузург шумор!

ആയത്ത്: 4

وَثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ

Ва ҷомаро покиза бидор!

ആയത്ത്: 5

وَٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ

Ва аз палидӣ дурӣ кун!

ആയത്ത്: 6

وَلَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ

Барои ин базлу бахшиш макун, ки афзунталабӣ кунӣ

ആയത്ത്: 7

وَلِرَبِّكَ فَٱصۡبِرۡ

Ва барои [хушнудии] Парвардигорат шикебо бош

ആയത്ത്: 8

فَإِذَا نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ

Пас, ҳангоме ки дар «сур» дамида шавад

ആയത്ത്: 9

فَذَٰلِكَ يَوۡمَئِذٖ يَوۡمٌ عَسِيرٌ

Он рӯз рӯзи сахт [ва душворе] аст

ആയത്ത്: 10

عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ غَيۡرُ يَسِيرٖ

Бар кофирон осон нест

ആയത്ത്: 11

ذَرۡنِي وَمَنۡ خَلَقۡتُ وَحِيدٗا

[Эй Паёмбар] Маро бо касе, ки ӯро танҳо [ва бидуни амволу авлод] офаридаам, вогузор

ആയത്ത്: 12

وَجَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا

[Ҳамон касе, ки] моли фаровоне барояш қарор додам

ആയത്ത്: 13

وَبَنِينَ شُهُودٗا

Ва фарзандоне, ки ҳамеша [дар хидмати ӯ ва] бо ӯ ҳастанд

ആയത്ത്: 14

وَمَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِيدٗا

Ва ҳамаи васоил [ва имконоти] зиндагиро дар ихтиёраш қарор додам

ആയത്ത്: 15

ثُمَّ يَطۡمَعُ أَنۡ أَزِيدَ

Боз [ҳам] тамаъ дорад, ки [бар он] биафзоям

ആയത്ത്: 16

كَلَّآۖ إِنَّهُۥ كَانَ لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا

Ҳаргиз [чунин нахоҳад шуд]! Бе гумон, ӯ нисбат ба оёти Мо душманӣ дорад

ആയത്ത്: 17

سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا

Ва ба зудӣ ӯро ба машаққату сахтӣ меандозам

ആയത്ത്: 18

إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَقَدَّرَ

Зеро ӯ [барои мубориза бо Қуръон] андешид ва муҳосиба кард

ആയത്ത്: 19

فَقُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ

Пас, марг бар ӯ бод! Чи гуна андоза [ва муҳосиба] кард?

ആയത്ത്: 20

ثُمَّ قُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ

Боз [ҳам] марг бар ӯ бод! Чи гуна андоза [ва муҳосиба] кард?

ആയത്ത്: 21

ثُمَّ نَظَرَ

Сипас назар афканд

ആയത്ത്: 22

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ

Он гоҳ чеҳра дар ҳам кашид ва рӯ турш кард

ആയത്ത്: 23

ثُمَّ أَدۡبَرَ وَٱسۡتَكۡبَرَ

Сипас [ба ҳақ] пушт намуд ва такаббур варзид

ആയത്ത്: 24

فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ

Он гоҳ гуфт: «Ин [Қуръон] чизе ҷуз ҷодуе, ки [аз дигарон] омӯхта шуда, нест

ആയത്ത്: 25

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ

Ва ин [чизе] ҷуз гуфтори башар нест»

ആയത്ത്: 26

سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ

Ба зудӣ ӯро ба дузах дархоҳам овард

ആയത്ത്: 27

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سَقَرُ

Ва ту чи донӣ, ки дузах чи гуна аст?

ആയത്ത്: 28

لَا تُبۡقِي وَلَا تَذَرُ

[Оташи сӯзонест, ки] На [чизеро] боқӣ мегузорад ва на [чизеро] раҳо мекунад

ആയത്ത്: 29

لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ

Пӯстро [дигаргун карда] месӯзонад

ആയത്ത്: 30

عَلَيۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ

Бар он [оташ] нуздаҳ [фаришта] гуморида шудааст.

ആയത്ത്: 31

وَمَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةٗۖ وَمَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَيَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَلَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَلِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗاۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَمَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ

Мо маъмурони дузахро фақат аз фариштагон қарор додем ва шумори онҳоро танҳо барои озмоиши кофирон муайян кардаем, то аҳли китоб яқин кунанд ва касоне, ки имон овардаанд, бар имони худ бияфзоянд ва аҳли китоб ва муъминон гирифтори шакку тардид нашаванд ва то касоне, ки дар дилҳояшон мараз аст ва [низ] кофирон бигӯянд: «Аллоҳ таоло аз ин масал [ва тавсиф] чи хостааст?». Бад-ин гуна, Аллоҳ таоло ҳар касро бихоҳад, гумроҳ месозад ва ҳар касро бихоҳад, ҳидоят мекунад ва [шумори] лашкариёни Парвардигоратро [касе] ҷуз Ӯ намедонад ва ин ҷуз панду андарзе барои инсонҳо нест

ആയത്ത്: 32

كَلَّا وَٱلۡقَمَرِ

Оре, савганд ба моҳ [ки ҳаргиз чунин нест, ки онон тасаввур мекунанд]

ആയത്ത്: 33

وَٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ

Ва [савганд ба] шаб ҳангоме ки пушт кунад

ആയത്ത്: 34

وَٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ

Ва ба субҳ ҳангоме ки равшан шавад

ആയത്ത്: 35

إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ

Ки он [оташи дузах] яке аз [азобҳои] бузург [ва ҳавлнок] аст

ആയത്ത്: 36

نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ

Барои инсон бимдиҳанда аст

ആയത്ത്: 37

لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ

Барои касе аз шумо, ки бихоҳад [бо корҳои наку] пеш афтад, ё [бо гуноҳ кардан] ақиб бимонад

ആയത്ത്: 38

كُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ

Ҳар кас дар гарави аъмоли хеш аст

ആയത്ത്: 39

إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ

Магар асҳоби ямин [муъминон]

ആയത്ത്: 40

فِي جَنَّٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ

Ки дар боғҳо [-и биҳишт] ҳастанд ва мепурсанд

ആയത്ത്: 41

عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

аз гунаҳгорон:

ആയത്ത്: 42

مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ

«Чӣ чиз шуморо ба дузах даровард?

ആയത്ത്: 43

قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ

[Дузахиён] Мегӯянд: «Мо аз намозгузорон набудем

ആയത്ത്: 44

وَلَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ

Ва бенаво[-ён]-ро итъом намекардем

ആയത്ത്: 45

وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ

Ва пайваста ҳамроҳи ёвагӯён [ва аҳли ботил] ҳамсадо мешудем

ആയത്ത്: 46

وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

Ва ҳамвора рӯзи ҷазоро такзиб мекардем

ആയത്ത്: 47

حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ

То замоне, ки марг ба суроғамон омад

ആയത്ത്: 48

فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ

Пас, шафоати шафоаткунандагон ба онҳо суде намебахшад

ആയത്ത്: 49

فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ

Пас, онҳоро чи шудааст, ки аз панд [-у тазаккур] рӯй гардондаанд?

ആയത്ത്: 50

كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ

Гӯӣ, ки гӯрхароне рамидаанд

ആയത്ത്: 51

فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۭ

Ки аз [муқобили] шер гурехтаанд

ആയത്ത്: 52

بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ

Балки ҳар кадом аз онҳо [таваққуъ дорад ва] мехоҳад, ки [ба ӯ] номае кушода [ва ҷудогона аз сӯйи Аллоҳ таоло] дода шавад

ആയത്ത്: 53

كَلَّاۖ بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

Ҳаргиз, чунин нест [ки онон мепиндоранд]! Балки онҳо аз [азоби] охират наметарсанд

ആയത്ത്: 54

كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ

На, чунин нест, ки онҳо мегӯянд, он [Қуръон] як тазаккур ва ёдоварӣ аст

ആയത്ത്: 55

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

Пас, ҳар касе, ки бихоҳад аз он панд гирад

ആയത്ത്: 56

وَمَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَأَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ

Ва ёд намекунанд [ва панд намегиранд], магар ин ки Аллоҳ таоло бихоҳад. Ӯст, ки сазовори парво кардан ва омурзидан аст.