ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߕߋ߬ߟߋ ߝߐߘߊ - ߝߊ߯ߙߛߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߙߎ߬ߥߊ߯ߘߎ-ߕߊ߬ߙߑߖߡߊ ߝߊ߲ߓߊ ߓߟߏ߫ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

سوره شمس

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 1

وَالشَّمْسِ وَضُحٰىهَا ۟

سوگند به خورشید و روشنیِ آن [به هنگام بامداد]،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 2

وَالْقَمَرِ اِذَا تَلٰىهَا ۟

و سوگند به ماه، هنگامی که بعد از آن [= خورشید] در‌آید،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 3

وَالنَّهَارِ اِذَا جَلّٰىهَا ۟

و سوگند به روز، هنگامی‌ که آن [= خورشید] را روشن [و جلوه‌گر] کند،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 4

وَالَّیْلِ اِذَا یَغْشٰىهَا ۟

و سوگند به شب، هنگامی که آن را بپوشانَد،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 5

وَالسَّمَآءِ وَمَا بَنٰىهَا ۟

و سوگند به آسمان و به ذاتی که آن را بنا کرد،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 6

وَالْاَرْضِ وَمَا طَحٰىهَا ۟

و سوگند به زمین و به ذاتی که آن را گسترانید،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 7

وَنَفْسٍ وَّمَا سَوّٰىهَا ۟

و سوگند به جانِ [انسان] و ذاتی که آن را [آفرید و] نیکو گردانید،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 8

فَاَلْهَمَهَا فُجُوْرَهَا وَتَقْوٰىهَا ۟

سپس نافرمانی و پرهیزگاری‌اش را [به او] الهام کرد.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 9

قَدْ اَفْلَحَ مَنْ زَكّٰىهَا ۟

بی‌تردید، هر کس نفس خود را [از گناهان] پاک کند، رستگار می‌شود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 10

وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسّٰىهَا ۟ؕ

و هر کس آن را [با گناه] آلوده سازد، یقیناً زیانکار می‌شود.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 11

كَذَّبَتْ ثَمُوْدُ بِطَغْوٰىهَاۤ ۟

[قوم] ثمود از روی سرکشی، [پیامبر‌شان را] تکذیب کردند،

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 12

اِذِ انْۢبَعَثَ اَشْقٰىهَا ۟

آنگاه که بدکار‌ترین آنان [برای اقدام به جنایت] برخاست.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 13

فَقَالَ لَهُمْ رَسُوْلُ اللّٰهِ نَاقَةَ اللّٰهِ وَسُقْیٰهَا ۟ؕ

پیامبر الله [= صالح] به آنان گفت: «ماده‌شترِ الله و [نوبت‌] آب‌خوردنش را [حرمت نهید]».

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 14

فَكَذَّبُوْهُ فَعَقَرُوْهَا— فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْۢبِهِمْ فَسَوّٰىهَا ۟

[ولی آنان] او را تکذیب کردند و آن [ماده‌شتر] را کشتند؛ پس پروردگار آنان به سبب گناهانشان بر سر‌شان عذاب آورد و همگی آنان را با خاک یکسان کرد

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 15

وَلَا یَخَافُ عُقْبٰهَا ۟۠

و [الله] از سرانجام آن [کار،] بیم ندارد.