ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߕߌ߯ߕߌ߯ߦߕߊ ߝߐߘߊ - ߕ߭ߊ߯ߖߞߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞ߭ߏ߯ߖߊ߫ ߡߌߙߐ߯ߝ߭ ߞ߭ߏ߯ߖߊ߫ ߡߌ߯ߙ ߓߟߏ߫ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

Сураи Ҳоққа (Рӯзи барҳақ, Рӯзи қиёмат)

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 1

ٱلۡحَآقَّةُ

1. Он рӯзи барҳақ, (яъне қиёмате, ки омадани он ҳақ аст ва савобу азоб ва ҳақиқат дар он рӯз ошкор мешавад!)

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 2

مَا ٱلۡحَآقَّةُ

2.Чист аҳвол ва сифатҳои он рӯзи барҳақ?

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 3

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ

3. Ва чӣ чиз туро эй Расул огоҳ кард, аз ҳақиқат ва сахтии он рӯзи барҳақ?^[2984]

[2984] Тафсири Бағавӣ 8\204

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 4

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَعَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ

4. Қавми Самуду Од сахтии рӯзи қиёматро дурӯғ шумориданд.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 5

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ

5. Пас, аммо қавми Самуд ба он бонги сахт қавӣ ва ҳалоккунанда ҳалок шуданд.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 6

وَأَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ

6.Ва аммо қавми Од бо вазиши боди Сарсар (сахт сард) ба ҳалокат расиданд.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 7

سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗاۖ فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ

7. Он азобро ҳафт шабу ҳашт рӯз пай дар пай бар онон фиристод, на қатъ мешуд ва на ором мегирифт. Он қавмро дар он шабҳову рӯзҳо аз по дар афтода чун танаҳои пӯсидаи дарахти хурмо решаканшуда медидӣ, ки афтодаанду мурдаанд.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 8

فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ

8. Оё касеро мебинӣ, ки аз онҳо бар ҷой монда бошад? (Ҳаргиз!)

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 9

وَجَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَمَن قَبۡلَهُۥ وَٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ

9. Ва Фиръавну мардуме, ки пеш аз ӯ буданд, аз аҳли куффор ва низ мардуми Мӯътафика^[2985] гунаҳкор омаданд.

[2985] Яъне, мардуми шаҳрҳои ба замин фурӯрафта, ки он ободиҳои қами Лут алайҳиссалом буд. Аллоҳ таъоло ба сабаби феъли мункарашон;( аз ширк, куфр ва зино) онҳоро ба замин фурӯ бурд. Тафсири Табарӣ 23\576

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 10

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً

10.Ҳар уммате аз онҳо фиристодаи Парвардигорашонро нофармонӣ карданд , пас, Аллоҳ низ онҳоро ба ниҳоят сахтӣ фурӯ гирифт.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 11

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ

11. Мо он гоҳ, ки об аз ҳад гузашт ва бар ҳама чиз баланд шуд, шуморо бар сулби падаратон ба киштӣ савор кардем,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 12

لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَتَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ

12. то наҷот додани мӯъминон ва ғарқ кардани кофиронро барои шумо панде қарор диҳем ва гӯшҳои шунаво онро бишунаванд ва ба ёд супоранд.^[2986]

[2986] Тафсири Табарӣ 23\578

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 13

فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ

13. Пас чун як бор дар сур дамида шавад, ҳама мардум мемиранд ва олам вайрон мешавад

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 14

وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ

14. ва замину кӯҳҳо бардошта шавад ва якбора дарҳам кӯбида шаванд, пас шикаста шаванд,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 15

فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

15. пас он рӯз он воқеъа (қиёмат) рӯй диҳад.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 16

وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ

16. Ва осмон шикофта мешавад, пас дар он рӯз суст мегардад ва фурӯ мерезад.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 17

وَٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَاۚ وَيَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ

17. Ва фариштагон дар атрофи осмон бошанд, Ва дар он рӯз ҳашт тан аз онҳо Арши Парвардигоратро бар болои сарашон мебардоранд.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 18

يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ

18. Он рӯз шуморо, эй одамон барои ҳисобу ҷазо назди Парвардигоратон пеш оваранд ва ҳеҷ чиз аз асрори шумо ниҳон намонад.^[2987]

[2987] Тафсири Саъдӣ 1\883

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 19

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ

19. Пас чун ҳар касро, ки номаи аъмолашро ба дасти росташ диҳанд, пас аз хурсандӣ мегӯяд: Номаи маро бигиреду бихонед.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 20

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ

20. Ман дар дунё яқин доштам, ки ҳисоби худро рӯзи қиёмат хоҳам дид ва аз барои имрӯз бо имону амали солеҳ худро омода кардаам.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 21

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

21.Пас, ӯ дар як зиндагии писандидаву хуш хоҳад буд,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 22

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

22. дар биҳиште олӣ,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 23

قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ

23. ки меваҳояш дастрас бошад.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 24

كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيٓـَٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ

24. Барояшон гуфта мешавад: Бихӯреду биёшомед, гуворо бод шуморо. Инҳо мукофоти аъмолест, ки дар айёми гузашта дар дунё пеш фиристода будед!^[2988]

[2988] Тафсири Бағавӣ 8\212

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 25

وَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ

25. Ва аммо он кас, ки номаи аъмолашро ба дасти чапаш диҳанд, (аз рӯи ҳасрат) мегӯяд: «Эй кош, номаи маро ба дасти ман надода буданд

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 26

وَلَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ

26.ва надониста будам, ки ҳисоби ман чист!

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 27

يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ

27.Эй кош, ҳамон марг дар дунё мебуду бас! Ва дар охират зинда намешудам

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 28

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡۜ

28.Дороии ман,ки дар дунё ҷамъ намуда будам, маро суд набахшид,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 29

هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ

29. қудрат ва ҳуҷҷати ман аз дасти ман рафт ва ба куллӣ нобуд шуд ва маро ҳуҷҷате нест, ки ба он ҳуҷҷатоварӣ намоям)!^[2989]

[2989] Тафсири Табарӣ 23\588

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 30

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

30. Ба нигаҳбонони дӯзах гуфта мешавад:«Бигиред ва дастони ӯро бар гарданаш бо занҷирҳо бубандед!

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 31

ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ

31. Ва баъд аз он ба ҷаҳаннамаш дароред, то гармии онро бичашад!

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 32

ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ

32. Ва ӯро бо занҷире, ки дарозии он ҳафтод зироъ^[2990] аст, бикашед!

[2990]Яъне зироъ аз оринҷ то ангуштро гӯянд.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 33

إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ

33.Зеро ба Аллоҳи бузург имон надошт ва ба гуфтаҳои Ӯ амал намекард

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 34

وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

34.ва дар дунё ба таъом додан ба мискинон касеро тарғиб намекард.^[2991]

[2991] Тафсири Бағавӣ 8\213

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 35

فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ

35. Пас барои кофир имрӯз дар ин ҷо дар рӯзи қиёмат дӯсти самиме ва меҳрубоне надорад, ки аз азоби Аллоҳ ӯро наҷот диҳад.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 36

وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ

36. Таъомаш чизе ҷуз чирку хуни аҳли дӯзах нест.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 37

لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِـُٔونَ

37. Танҳо хатокорон, ки бар куфри худ пойдоранд аз он таъом мехӯранд.^[2992]

[2992] Тафсири Саъдӣ 1\884

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 38

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ

38.Пас, Аллоҳ савганд ёд мекунад:Савганд ба он чӣ мебинед аз диданиҳо

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 39

وَمَا لَا تُبۡصِرُونَ

39.ва он чӣ намебинед, аз нодиданиҳо,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 40

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

40. ки албатта, ин ҳароина, Қуръон сухани фиристодае бузургвор аст, ки онро паёмбари азимушшаън тиловат мекунад,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 41

وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖۚ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ

41. на сухани шоъире. Чӣ андак имон меоваред!

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 42

وَلَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖۚ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

42.Ва низ сухани коҳине (фолбин, ҷодугар) нест. Чӣ андак панд мегиред!

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 43

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

43.Валекин аз ҷониби Парвардигори ҷаҳониён бар фиристодаи худ, Муҳаммад (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) нозил шудааст.^[2993]

[2993] Тафсири Бағавӣ 8\214

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 44

وَلَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ

44. Агар (Муҳаммад) баъзе суханонро аз худ бофта бар мо мебаст,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 45

لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ

45. ҳароина, бо қудрат ӯро фурӯ мегирифтем,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 46

ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ

46.сипас, ҳароина, раги дилашро пора мекардем

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 47

فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ

47.ва ҳеҷ як аз шуморо тавони он набувад, ки аз азоби ӯ монеъ шавад.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 48

وَإِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ

48. Ва албатта, Қуръон барои парҳезгорон пандест, ки онҳо фармудаҳои Аллоҳро ба ҷо меоранд ва аз манъкардаҳояш дур меистанд.^[2994]

[2994] Тафсири Табарӣ 23\595

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 49

وَإِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ

49. Мо, ҳароина, медонем, ки аз миёни шумо касоне ҳастанд, ки ба ин Қуръон бо вуҷуди равшан будани оёташ такзиб мекунанд, дурӯғ мешуморанд.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 50

وَإِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

50. Ва албатта, Қуръон кофиронро мояи ҳасрат ва пушаймонӣ аст дар рӯзи қиёмат, онгоҳ, ки подоши мӯъминон ва азобашонро мебинанд.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 51

وَإِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ

51.Ва он, ҳароина, сухани ҳақ ва яқин аст, ки дар он шакке нест.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 52

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

52. Пас, ба номи Парвардигори бузургат тасбеҳ бигӯй ва аз он чӣ ки ба Зоти поки Ӯ лоиқ нест, ба покӣ ёд кун.^[2995]

[2995] Тафсири Саъдӣ 1\884