د معناګانو ژباړه سورت الشمس - الترجمة البشتوية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - د قرآن کریم دائرة المعارف

الشمس

د سورت د مقصدونو څخه:

التأكيد بأطول قسم في القرآن، على تعظيم تزكية النفس بالطاعات، وخسارة دسّها بالمعاصي.

په قرآن کې تر ټولو په اوږد قسم سره تاکيد چې د نفس تزکيه (پاکي) په پيرویو او تر پښولاندې کولو زيان يې په ګناهونو سره کيږي.

---

آیت: 1

وَالشَّمْسِ وَضُحٰىهَا ۟

الله پر لمر لوړه وکړه، او له ختيځه له راختلو وروسته يې د پورته کېدلو پر وخت لوړه وکړه.

آیت: 2

وَالْقَمَرِ اِذَا تَلٰىهَا ۟

او پر سپوږمۍ يې لوړه وکړه چې د هغه له لوېدو وروسته ور پسې راشي.

آیت: 3

وَالنَّهَارِ اِذَا جَلّٰىهَا ۟

او پر ورځ يې لوړه وکړه چې کله په خپله رڼا هغه څه روښانه کړي چې د ځمکې پر مخ وي.

آیت: 4

وَالَّیْلِ اِذَا یَغْشٰىهَا ۟

او په شپه يې لوړه وکړه چې کله د ځمکې مخ وپوښي؛ نو تياره شي.

آیت: 5

وَالسَّمَآءِ وَمَا بَنٰىهَا ۟

او پر اسمان يې لوړه وکړه، او د هغه پر پياوړي جوړښت يې لوړه وکړه.

آیت: 6

وَالْاَرْضِ وَمَا طَحٰىهَا ۟

او پر ځمکه يې لوړه او د هغې پر غوړېدو يې لوړه وکړه، تر څو خلک پرې و اوسيږي.

آیت: 7

وَنَفْسٍ وَّمَا سَوّٰىهَا ۟

او پر هر نفس يې لوړه وکړه، او د الله له لوري د هغه په برابر پيدايښت يې لوړه وکړه.

آیت: 8

فَاَلْهَمَهَا فُجُوْرَهَا وَتَقْوٰىهَا ۟

بيا يې پرته له زده کړې پر هغه څه پوه کړ چې شر دي تر څو ترې ډډه وکړي، او څه چې ورته غوره دي ترڅو يې ترسره کړي.

آیت: 9

قَدْ اَفْلَحَ مَنْ زَكّٰىهَا ۟

پرته له شکه هغه څوک په خپله موخه کې بريالی شو چې نفس يې پر فضايلو په ښايسته کولو او له رذائلو څخه په خالي کولو پاک کړ.

آیت: 10

وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسّٰىهَا ۟ؕ

او هغه څوک زيانمن شو چې خپل نفس يې په ګناهونو او نارواوو کې په پټولو ښخ کړ.

آیت: 11

كَذَّبَتْ ثَمُوْدُ بِطَغْوٰىهَاۤ ۟

ثموديانو په ګناهونو کې له بريده په اوښتلو او ګناه په ترسره کولو سره خپل نبي صالح درواغ وبللو.

آیت: 12

اِذِ انْۢبَعَثَ اَشْقٰىهَا ۟

کله چې له هغوی تر ټولو بدمرغه سړی پورته شو وروسته تردې چې قوم يې هغه انتخاب کړ.

آیت: 13

فَقَالَ لَهُمْ رَسُوْلُ اللّٰهِ نَاقَةَ اللّٰهِ وَسُقْیٰهَا ۟ؕ

هغوی ته يې رسول صالح عليه السلام وويل: د الله اوښه او په خپل ورځ کې يې نوبت سره پرېږدئ، چې هغې ته هيڅ زيان مه رسوئ.

آیت: 14

فَكَذَّبُوْهُ فَعَقَرُوْهَا— فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْۢبِهِمْ فَسَوّٰىهَا ۟

خو هغوی يې خپل رسول د اوښې په اړه درواغجن وګڼلو، نو ترټولو بدمرغه سړي يې د هغوی په خوښه اوښه ووژله، چې هغوی هم په ګناه کې ورسره شريکان وو، نو الله پر هغوی خپل عذاب را کوز کړ، هغوی يې د خپلو ګناهونو له امله په يوه چېغه تباه کړل، او په هغه سزا کې يې سره برابر کړل چې هغوی يې پرې تباه کړل.

آیت: 15

وَلَا یَخَافُ عُقْبٰهَا ۟۠

الله پر هغوی عذاب راوستی چې هغوی يې تباه کړل پرته له دې هغه پاک ذات دی د هغوی له پاتې شوو نه بېريږي.

په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:

• أهمية تزكية النفس وتطهيرها.

د نفس د پاکوالي او سپېڅلتيا اهميت.

• المتعاونون على المعصية شركاء في الإثم.

په ګناه کې له يو بل سره مرستندويان د هغې ګناه په سزا کې سره شريکان دي.

• الذنوب سبب للعقوبات الدنيوية.

ګناهونه د دنيوي سزاوو لامل دي.

• كلٌّ ميسر لما خلق له فمنهم مطيع ومنهم عاصٍ.

د هر چا لپاره هغه څه اسانه کړل شوي دي چې ورته پيداکړل شوی دی، نو ځينې پيروي کوونکي وي او ځينې ګناهکاره وي.