අර්ථ කථනය පරිච්ඡේදය අල් අන්බියා - ඇල්බේනියානු පරිවර්තනය - රුව්වාද් පරිවර්තන මධ්‍යස්ථානය - වැඩකටයුතු සිදු වෙමින් පවතී. - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

El Enbija

වාක්‍යය: 1

ٱقۡتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمۡ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ مُّعۡرِضُونَ

Llogaria e njerëzve është afruar, por ata vazhdojnë të shmangen të shkujdesur.

වාක්‍යය: 2

مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّن رَّبِّهِم مُّحۡدَثٍ إِلَّا ٱسۡتَمَعُوهُ وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ

Sa herë që u vjen ndonjë shpallje e re nga Zoti i tyre, ata e dëgjojnë, duke u tallur

වාක්‍යය: 3

لَاهِيَةٗ قُلُوبُهُمۡۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلۡ هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡۖ أَفَتَأۡتُونَ ٱلسِّحۡرَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ

e me zemra të hutuara. Zullumqarët i pëshpëritin njëri-tjetrit në fshehtësi: "A nuk është ky vetëm një njeri sikurse ju? A do ta ndiqni atëherë magjinë e tij, edhe pse e shihni hapur?"

වාක්‍යය: 4

قَالَ رَبِّي يَعۡلَمُ ٱلۡقَوۡلَ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

Ai tha: "Zoti im di çdo fjalë që thuhet në qiej e në Tokë. Ai është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdijshmi."

වාක්‍යය: 5

بَلۡ قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمِۭ بَلِ ٱفۡتَرَىٰهُ بَلۡ هُوَ شَاعِرٞ فَلۡيَأۡتِنَا بِـَٔايَةٖ كَمَآ أُرۡسِلَ ٱلۡأَوَّلُونَ

Ata thonë (për Kuranin): "Këto janë thjesht ëndrra të ngatërruara! Në të vërtetë, ai e ka sajuar vetë atë! Madje, ai është poet. Le të na sjellë ndonjë mrekulli ashtu si sollën të mëparshmit!"

වාක්‍යය: 6

مَآ ءَامَنَتۡ قَبۡلَهُم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآۖ أَفَهُمۡ يُؤۡمِنُونَ

Asnjë vendbanim që e kemi shkatërruar para tyre nuk ka besuar (pas dërgimit të mrekullive). Po a do të besojnë këta atëherë?

වාක්‍යය: 7

وَمَآ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسۡـَٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ

Ne dërguam para teje vetëm burra, të cilëve ua dhamë shpalljen, andaj pyetni ithtarët e Librit, nëse nuk e dini.

වාක්‍යය: 8

وَمَا جَعَلۡنَٰهُمۡ جَسَدٗا لَّا يَأۡكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَمَا كَانُواْ خَٰلِدِينَ

Ne nuk i bëmë ata (të dërguarit) trupa që nuk hanë ushqim e as i bëmë të pavdekshëm.

වාක්‍යය: 9

ثُمَّ صَدَقۡنَٰهُمُ ٱلۡوَعۡدَ فَأَنجَيۡنَٰهُمۡ وَمَن نَّشَآءُ وَأَهۡلَكۡنَا ٱلۡمُسۡرِفِينَ

Pastaj Ne e përmbushëm premtimin ndaj tyre: i shpëtuam ata së bashku me këdo që deshëm dhe i shkatërruam shkelësit e kufijve.

වාක්‍යය: 10

لَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ كِتَٰبٗا فِيهِ ذِكۡرُكُمۡۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

Ne ju kemi zbritur një libër në të cilin gjendet krenaria juaj (nëse e besoni). A nuk kuptoni?

වාක්‍යය: 11

وَكَمۡ قَصَمۡنَا مِن قَرۡيَةٖ كَانَتۡ ظَالِمَةٗ وَأَنشَأۡنَا بَعۡدَهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ

Sa e sa vendbanime keqbërësish kemi shkatërruar dhe pas tyre kemi ngritur popuj të tjerë!

වාක්‍යය: 12

فَلَمَّآ أَحَسُّواْ بَأۡسَنَآ إِذَا هُم مِّنۡهَا يَرۡكُضُونَ

Kur e ndienin dënimin Tonë, iknin prej tij me nxitim.

වාක්‍යය: 13

لَا تَرۡكُضُواْ وَٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰ مَآ أُتۡرِفۡتُمۡ فِيهِ وَمَسَٰكِنِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُسۡـَٔلُونَ

"Mos ikni, por kthehuni në lukset e pallatet tuaja, se mbase do të pyeteni."

වාක්‍යය: 14

قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

Ata thanë: "Ah, mjerë ne! Ne ishim njëmend të padrejtë."

වාක්‍යය: 15

فَمَا زَالَت تِّلۡكَ دَعۡوَىٰهُمۡ حَتَّىٰ جَعَلۡنَٰهُمۡ حَصِيدًا خَٰمِدِينَ

Ata nuk reshtën së vajtuari derisa i bëmë si drithë i korrur.

වාක්‍යය: 16

وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ

Ne nuk i krijuam qiejt, Tokën dhe gjithçka që gjendet mes tyre për argëtim.

වාක්‍යය: 17

لَوۡ أَرَدۡنَآ أَن نَّتَّخِذَ لَهۡوٗا لَّٱتَّخَذۡنَٰهُ مِن لَّدُنَّآ إِن كُنَّا فَٰعِلِينَ

Sikur të kishim dashur të argëtoheshim, do ta bënim me ato që i kemi pranë, po qe se do të bënim diçka të tillë.

වාක්‍යය: 18

بَلۡ نَقۡذِفُ بِٱلۡحَقِّ عَلَى ٱلۡبَٰطِلِ فَيَدۡمَغُهُۥ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٞۚ وَلَكُمُ ٱلۡوَيۡلُ مِمَّا تَصِفُونَ

Përkundrazi! Ne e godasim të pavërtetën me të vërtetën, e cila e shpartallon atë dhe ajo zhduket. Mjerë ju për për trillimet që bëni (kundrejt Allahut).

වාක්‍යය: 19

وَلَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَنۡ عِندَهُۥ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَلَا يَسۡتَحۡسِرُونَ

Të Tij janë të gjithë ata që gjenden në qiej e në Tokë. Ata (melekët) që janë tek Ai nuk tregohen mendjemëdhenj kundrejt adhurimit të Tij e as ndiejnë lodhje.

වාක්‍යය: 20

يُسَبِّحُونَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لَا يَفۡتُرُونَ

Ata e lartësojnë Atë ditë e natë, pa u mërzitur.

වාක්‍යය: 21

أَمِ ٱتَّخَذُوٓاْ ءَالِهَةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ هُمۡ يُنشِرُونَ

A mos kanë marrë ata zota nga Toka që nuk mund të ringjallin të vdekurit?

වාක්‍යය: 22

لَوۡ كَانَ فِيهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا ٱللَّهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا يَصِفُونَ

Sikur në qiej e në Tokë të kishte zota të tjerë përveç Allahut, ato do të shkatërroheshin. I patëmeta është Allahu, Zoti i Arshit, mbi gjithçka që i veshin Atij.

වාක්‍යය: 23

لَا يُسۡـَٔلُ عَمَّا يَفۡعَلُ وَهُمۡ يُسۡـَٔلُونَ

Ai nuk mund të pyetet për atë që bën, por ata do të pyeten.

වාක්‍යය: 24

أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡۖ هَٰذَا ذِكۡرُ مَن مَّعِيَ وَذِكۡرُ مَن قَبۡلِيۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ ٱلۡحَقَّۖ فَهُم مُّعۡرِضُونَ

Vallë, a adhurojnë ata zota të tjerë në vend të Tij?! Thuaj: "Sillni provat tuaja!" Ja libri i atyre që janë me mua (Kurani) dhe librat e atyre që ishin para meje." Në të vërtetë, shumica e tyre nuk e dinë të vërtetën, andaj largohen.

වාක්‍යය: 25

وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِيٓ إِلَيۡهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ

Ne nuk dërguam asnjë të dërguar para teje pa i shpallur atij se: "Askush përveç Meje nuk ka të drejtë të adhurohet, prandaj vetëm Mua adhuromëni."

වාක්‍යය: 26

وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗاۗ سُبۡحَٰنَهُۥۚ بَلۡ عِبَادٞ مُّكۡرَمُونَ

Ata thonë: "I Gjithëmëshirshmi ka fëmijë!" I patëmeta është Ai! Në të vërtetë, ata (melekët) janë robër të nderuar.

වාක්‍යය: 27

لَا يَسۡبِقُونَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ وَهُم بِأَمۡرِهِۦ يَعۡمَلُونَ

Ata nuk flasin para fjalës së Tij dhe veprojnë vetëm me urdhrin e Tij.

වාක්‍යය: 28

يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يَشۡفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرۡتَضَىٰ وَهُم مِّنۡ خَشۡيَتِهِۦ مُشۡفِقُونَ

Ai e di të kaluarën e të ardhmen e tyre dhe ata mund të ndërmjetësojnë vetëm për atë që do Ai dhe ata ruhen për shkak të frikës ndaj Tij.

වාක්‍යය: 29

۞ وَمَن يَقُلۡ مِنۡهُمۡ إِنِّيٓ إِلَٰهٞ مِّن دُونِهِۦ فَذَٰلِكَ نَجۡزِيهِ جَهَنَّمَۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّٰلِمِينَ

Këdo prej tyre që do të thoshte: "Unë jam zot përveç Atij", Ne do ta ndëshkonim me Xhehenem. Kështu i dënojmë zullumqarët.

වාක්‍යය: 30

أَوَلَمۡ يَرَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ كَانَتَا رَتۡقٗا فَفَتَقۡنَٰهُمَاۖ وَجَعَلۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ كُلَّ شَيۡءٍ حَيٍّۚ أَفَلَا يُؤۡمِنُونَ

A nuk e dinë jobesimtarët se qiejt dhe Toka ishin të ngjitura e Ne i ndamë dhe bëmë nga uji çdo gjë të gjallë?! A nuk besojnë?!

වාක්‍යය: 31

وَجَعَلۡنَا فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمۡ وَجَعَلۡنَا فِيهَا فِجَاجٗا سُبُلٗا لَّعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ

Ne vumë në Tokë male të patundshme, që ajo të mos lëkundet me ta, dhe bëmë rrugë të gjera, që të mund të orientohen.

වාක්‍යය: 32

وَجَعَلۡنَا ٱلسَّمَآءَ سَقۡفٗا مَّحۡفُوظٗاۖ وَهُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهَا مُعۡرِضُونَ

Ne e bëmë Qiellin një kulm të mbrojtur mirë, por ata ua kthejnë shpinën shenjave Tona.

වාක්‍යය: 33

وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ فِي فَلَكٖ يَسۡبَحُونَ

Ai është që krijoi natën e ditën dhe Diellin e Hënën. Secili lundron në orbitën e vet.

වාක්‍යය: 34

وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ

Para teje Ne nuk bëmë asnjë njeri të pavdekshëm. Atëherë, nëse ti vdes, a mos vallë ata do të mbesin përgjithmonë?

වාක්‍යය: 35

كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ

Çdo shpirt do ta shijojë vdekjen. Ne ju sprovojmë me të keqen e të mirën dhe te Ne do të ktheheni.

වාක්‍යය: 36

وَإِذَا رَءَاكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي يَذۡكُرُ ءَالِهَتَكُمۡ وَهُم بِذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ هُمۡ كَٰفِرُونَ

Kur të shohin jobesimtarët, të marrin vetëm për tallje, duke thënë: "Ky është ai që flet keq për zotat tuaj?" Ndërkohë, ata e mohojnë këshillën e të Gjithëmëshirshmit.

වාක්‍යය: 37

خُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ مِنۡ عَجَلٖۚ سَأُوْرِيكُمۡ ءَايَٰتِي فَلَا تَسۡتَعۡجِلُونِ

Njeriu është krijuar i nxituar. Unë do t'jua tregoj shenjat e Mia, prandaj mos kërkoni përshpejtimin e tyre!

වාක්‍යය: 38

وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

Ata thonë: "Kur do të jetësohet ky premtim, nëse jeni duke thënë të vërtetën?"

වාක්‍යය: 39

لَوۡ يَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ ٱلنَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمۡ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ

Ah, sikur jobesimtarët ta dinin kohën kur nuk do të mund ta shmangin zjarrin nga fytyrat e shpinat e tyre dhe nuk do të ndihmohen!

වාක්‍යය: 40

بَلۡ تَأۡتِيهِم بَغۡتَةٗ فَتَبۡهَتُهُمۡ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ

Në të vërtetë, (Kiameti) do t'u vijë papritur dhe do t'i hutojë, as do të mund ta shmangin atë e as do t'u jepet afat (për t'u penduar).

වාක්‍යය: 41

وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

Në të vërtetë, edhe të dërguar para teje u përqeshën, por ata që përqeshnin i përfshiu dënimi i asaj me të cilën talleshin.

වාක්‍යය: 42

قُلۡ مَن يَكۡلَؤُكُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ مِنَ ٱلرَّحۡمَٰنِۚ بَلۡ هُمۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِم مُّعۡرِضُونَ

Thuaj: "Kush mund t'ju mbrojë natën dhe ditën nga dënimi i të Gjithëmëshirshmit?" Megjithatë, ata largohen nga këshilla e Zotit të tyre.

වාක්‍යය: 43

أَمۡ لَهُمۡ ءَالِهَةٞ تَمۡنَعُهُم مِّن دُونِنَاۚ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَ أَنفُسِهِمۡ وَلَا هُم مِّنَّا يُصۡحَبُونَ

A mos kanë zota që mund t'i mbrojnë prej Nesh? Ata nuk mund ta ndihmojnë as vetveten e as mund të shpëtojnë nga Ne.

වාක්‍යය: 44

بَلۡ مَتَّعۡنَا هَٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۗ أَفَلَا يَرَوۡنَ أَنَّا نَأۡتِي ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَآۚ أَفَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

Ne u dhamë atyre dhe paraardhësve të tyre kënaqësi e jetë të gjatë. A nuk e shohin ata se Ne ua pakësojmë tokën nga anët e saj?^[1] Atëherë, a mos vallë, ata do të jenë fitues?!

[1] Domethënë, e ngushtojmë tokën e kufrit duke përhapur Islamin.

වාක්‍යය: 45

قُلۡ إِنَّمَآ أُنذِرُكُم بِٱلۡوَحۡيِۚ وَلَا يَسۡمَعُ ٱلصُّمُّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ

Thuaj: "Në të vërtetë, unë ju paralajmëroj vetëm me shpallje." Por, të shurdhrit nuk e dëgjojnë thirrjen kur paralajmërohen.

වාක්‍යය: 46

وَلَئِن مَّسَّتۡهُمۡ نَفۡحَةٞ مِّنۡ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

Sikur t'i prekte ata një erë e dënimit të Zotit tënd, me siguri, do të thoshin: "Mjerë ne! Ne ishim njëmend keqbërës."

වාක්‍යය: 47

وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡـٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ

Ne do të vendosim peshoret e drejta në Ditën e Kiametit dhe askujt nuk do t'i bëhet asnjë padrejtësi. Edhe sikur ndonjë vepër të jetë sa një kokërr sinapi, Ne do ta sjellim atë. Ne mjaftojmë si llogaritës.

වාක්‍යය: 48

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٱلۡفُرۡقَانَ وَضِيَآءٗ وَذِكۡرٗا لِّلۡمُتَّقِينَ

Me të vërtetë, Ne i dhamë Musait dhe Harunit Dalluesin, që është dritë dhe këshillë për të devotshmit,

වාක්‍යය: 49

ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَهُم مِّنَ ٱلسَّاعَةِ مُشۡفِقُونَ

të cilët i frikësohen Zotit të tyre pa e parë Atë dhe kanë frikë nga Kiameti.

වාක්‍යය: 50

وَهَٰذَا ذِكۡرٞ مُّبَارَكٌ أَنزَلۡنَٰهُۚ أَفَأَنتُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ

Ndërkohë, ky (Kuran) është një Këshillë e bekuar që e kemi shpallur. E ju, përkundër kësaj po e mohoni atë?!

වාක්‍යය: 51

۞ وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ إِبۡرَٰهِيمَ رُشۡدَهُۥ مِن قَبۡلُ وَكُنَّا بِهِۦ عَٰلِمِينَ

Vërtet, Ne i patëm dhënë Ibrahimit udhëzimin qysh herët, sepse e njihnim mirë atë.

වාක්‍යය: 52

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا هَٰذِهِ ٱلتَّمَاثِيلُ ٱلَّتِيٓ أَنتُمۡ لَهَا عَٰكِفُونَ

Kur ai i tha babait dhe popullit të vet: "Ç'janë këta idhuj që po i adhuroni me kaq përkushtim?"

වාක්‍යය: 53

قَالُواْ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا لَهَا عَٰبِدِينَ

Ata thanë: "Ne i kemi gjetur baballarët tanë duke i adhuruar ata."

වාක්‍යය: 54

قَالَ لَقَدۡ كُنتُمۡ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمۡ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ

Ai tha: "Pa dyshim, ju dhe baballarët tuaj keni qenë në humbje të qartë."

වාක්‍යය: 55

قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا بِٱلۡحَقِّ أَمۡ أَنتَ مِنَ ٱللَّٰعِبِينَ

Ata thanë: "A na e ke sjellë të vërtetën apo je duke u tallur?"

වාක්‍යය: 56

قَالَ بَل رَّبُّكُمۡ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا۠ عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ ٱلشَّٰهِدِينَ

Ai tha: "Në të vërtetë, Zoti juaj është Zoti i qiejve e i Tokës, i Cili i krijoi ato dhe unë jam prej atyre që dëshmojnë për këtë.

වාක්‍යය: 57

وَتَٱللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصۡنَٰمَكُم بَعۡدَ أَن تُوَلُّواْ مُدۡبِرِينَ

Betohem për Allahun se do t'u bëj keq idhujve tuaj sapo të largoheni ju."

වාක්‍යය: 58

فَجَعَلَهُمۡ جُذَٰذًا إِلَّا كَبِيرٗا لَّهُمۡ لَعَلَّهُمۡ إِلَيۡهِ يَرۡجِعُونَ

Kështu, ai i bëri copë-copë, përveç më të madhit prej tyre, me shpresë se do të ktheheshin tek ai (për ta pyetur se kush i kishte shkatërruar).

වාක්‍යය: 59

قَالُواْ مَن فَعَلَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَآ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ

Ata thanë: "Kush ua bëri këtë zotave tanë? Ai është njëmend zullumqar i vërtetë."

වාක්‍යය: 60

قَالُواْ سَمِعۡنَا فَتٗى يَذۡكُرُهُمۡ يُقَالُ لَهُۥٓ إِبۡرَٰهِيمُ

Ata thanë: "Dëgjuam një djalosh duke i përfolur, të cilit i thoshin Ibrahim."

වාක්‍යය: 61

قَالُواْ فَأۡتُواْ بِهِۦ عَلَىٰٓ أَعۡيُنِ ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَشۡهَدُونَ

Ata thanë: "Silleni atë para syve të njerëzve, që të dëshmojnë."

වාක්‍යය: 62

قَالُوٓاْ ءَأَنتَ فَعَلۡتَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَا يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ

Ata thanë: "A ti ua bëre këtë zotave tanë, o Ibrahim?"

වාක්‍යය: 63

قَالَ بَلۡ فَعَلَهُۥ كَبِيرُهُمۡ هَٰذَا فَسۡـَٔلُوهُمۡ إِن كَانُواْ يَنطِقُونَ

Ai tha, "Jo, por këtë e bëri ky i madhi i tyre, prandaj, pyetini ata, nëse mund të flasin!"

වාක්‍යය: 64

فَرَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ فَقَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ أَنتُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ

Atëherë, ata erdhën në vete dhe thanë: "Në të vërtetë, vetë ju jeni zullumqarët."

වාක්‍යය: 65

ثُمَّ نُكِسُواْ عَلَىٰ رُءُوسِهِمۡ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا هَٰٓؤُلَآءِ يَنطِقُونَ

Pastaj iu kthyen kryeneçësisë së vet (duke thënë): "Ti e di që ata nuk flasin."

වාක්‍යය: 66

قَالَ أَفَتَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمۡ شَيۡـٔٗا وَلَا يَضُرُّكُمۡ

Ibrahimi tha: "Atëherë, si adhuroni në vend të Allahut diçka që nuk mund t'ju sjellë kurrfarë dobie e as dëmi?

වාක්‍යය: 67

أُفّٖ لَّكُمۡ وَلِمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

Turp për ju dhe për gjithçka që adhuroni në vend të Allahut! Si nuk kuptoni?!"

වාක්‍යය: 68

قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَٱنصُرُوٓاْ ءَالِهَتَكُمۡ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ

Ata thanë: "Digjeni atë dhe ndihmoni zotat tuaj, nëse doni të bëni diçka!"

වාක්‍යය: 69

قُلۡنَا يَٰنَارُ كُونِي بَرۡدٗا وَسَلَٰمًا عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ

Ne thamë: "O zjarr, bëhu i ftohtë dhe shpëtim për Ibrahimin!"

වාක්‍යය: 70

وَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَخۡسَرِينَ

Ata deshën t'i bënin keq, por Ne i bëmë ata më të humburit.

වාක්‍යය: 71

وَنَجَّيۡنَٰهُ وَلُوطًا إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا لِلۡعَٰلَمِينَ

Ne e shpëtuam atë dhe Lutin e i çuam në tokën që e kemi bekuar për njerëzit.

වාක්‍යය: 72

وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ نَافِلَةٗۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا صَٰلِحِينَ

Ne i dhamë atij Ishakun e pastaj Jakubin, si dhunti shtesë, dhe të gjithë i bëmë të mirë.

වාක්‍යය: 73

وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَهۡدُونَ بِأَمۡرِنَا وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِمۡ فِعۡلَ ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَإِقَامَ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءَ ٱلزَّكَوٰةِۖ وَكَانُواْ لَنَا عَٰبِدِينَ

Ne i bëmë ata prijës që udhëzonin në rrugë të drejtë me urdhrin Tonë dhe i frymëzuam ata të bënin vepra të mira, të falnin namazin e të jepnin zekatin dhe vetëm ndaj Nesh ishin të nënshtruar.

වාක්‍යය: 74

وَلُوطًا ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗا وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَت تَّعۡمَلُ ٱلۡخَبَٰٓئِثَۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَٰسِقِينَ

Lutit i dhamë profeci e dituri dhe e shpëtuam prej vendit që bënte punë të ndyra. Ata ishin me të vërtetë njerëz të këqij e të shfrenuar.

වාක්‍යය: 75

وَأَدۡخَلۡنَٰهُ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

Ne e futëm atë (Lutin) në mëshirën Tonë, sepse ai ishte prej të mirëve.

වාක්‍යය: 76

وَنُوحًا إِذۡ نَادَىٰ مِن قَبۡلُ فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

(Kujto) Nuhun, kur na thirri më parë, e Ne iu përgjigjëm atij dhe e shpëtuam atë dhe familjen e tij nga fatkeqësia e madhe.

වාක්‍යය: 77

وَنَصَرۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ

Ne e ndihmuam atë kundër njerëzve që përgënjeshtruan provat Tona. Ata ishin me të vërtetë njerëz të këqij, prandaj i fundosëm që të gjithë.

වාක්‍යය: 78

وَدَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ إِذۡ يَحۡكُمَانِ فِي ٱلۡحَرۡثِ إِذۡ نَفَشَتۡ فِيهِ غَنَمُ ٱلۡقَوۡمِ وَكُنَّا لِحُكۡمِهِمۡ شَٰهِدِينَ

(Kujtoni) Davudin dhe Sulejmanin, kur gjykonin lidhur me arën e mbjellë, në të cilën kishin kullotur natën dhentë e disa njerëzve, ndërkohë Ne ishim dëshmitarë të gjykimit të tyre.

වාක්‍යය: 79

فَفَهَّمۡنَٰهَا سُلَيۡمَٰنَۚ وَكُلًّا ءَاتَيۡنَا حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَسَخَّرۡنَا مَعَ دَاوُۥدَ ٱلۡجِبَالَ يُسَبِّحۡنَ وَٱلطَّيۡرَۚ وَكُنَّا فَٰعِلِينَ

Ne e bëmë Sulejmanin ta kuptonte atë çështje, ndonëse secilit prej tyre i dhamë profeci e dituri. Ne i nënshtruam malet dhe shpendët për të madhëruar Allahun bashkë me Davudin. Ishim Ne që i bëmë të gjitha këto.

වාක්‍යය: 80

وَعَلَّمۡنَٰهُ صَنۡعَةَ لَبُوسٖ لَّكُمۡ لِتُحۡصِنَكُم مِّنۢ بَأۡسِكُمۡۖ فَهَلۡ أَنتُمۡ شَٰكِرُونَ

Ne i mësuam atij (Davudit) punimin e parzmoreve për ju, që të mbroheni në betejë. A nuk po falënderoni?!

වාක්‍යය: 81

وَلِسُلَيۡمَٰنَ ٱلرِّيحَ عَاصِفَةٗ تَجۡرِي بِأَمۡرِهِۦٓ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَاۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيۡءٍ عَٰلِمِينَ

Ndërsa Sulejmanit ia nënshtruam erën e furishme që të fryjë me urdhër të tij drejt tokës që e kishim bekuar. Ne jemi të Dijshëm për çdo gjë.

වාක්‍යය: 82

وَمِنَ ٱلشَّيَٰطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُۥ وَيَعۡمَلُونَ عَمَلٗا دُونَ ذَٰلِكَۖ وَكُنَّا لَهُمۡ حَٰفِظِينَ

Ne i nënshtruam atij edhe disa shejtanë, që të zhyteshin në det për të dhe të bënin edhe punë të tjera dhe Ne i ruanim ata.

වාක්‍යය: 83

۞ وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِينَ

(Kujto) Ejubin, kur i thirri Zotit të tij: "Mua më ka goditur fatkeqësia e Ti je më i mëshirshmi i mëshiruesve."

වාක්‍යය: 84

فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَكَشَفۡنَا مَا بِهِۦ مِن ضُرّٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا وَذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰبِدِينَ

Ne iu përgjigjëm atij dhe ia lehtësuam fatkeqësinë e ia kthyem familjen, madje edhe një herë aq (në numër), si mëshirë prej Nesh dhe mësim për adhuruesit (Tanë).

වාක්‍යය: 85

وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِدۡرِيسَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

(Kujtoni) edhe Ismailin, Idrisin dhe Dhulkiflin! Ata ishin të gjithë të durueshëm.

වාක්‍යය: 86

وَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُم مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

Ne i futëm në mëshirën Tonë, sepse ata ishin vërtet të mirë.

වාක්‍යය: 87

وَذَا ٱلنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَٰضِبٗا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقۡدِرَ عَلَيۡهِ فَنَادَىٰ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ

(Kujtoni) edhe Dhununin (Junusin) kur ai u largua i zemëruar dhe mendoi se nuk do ta ndëshkonim. Pastaj thirri nga errësira: "Nuk ka zot që meriton të adhurohet përveç Teje. I patëmeta je Ti! Unë isha njëmend i padrejtë."

වාක්‍යය: 88

فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡغَمِّۚ وَكَذَٰلِكَ نُـۨجِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Atëherë, Ne iu përgjigjëm atij dhe e shpëtuam nga vështirësia. Kështu i shpëtojmë Ne besimtarët.

වාක්‍යය: 89

وَزَكَرِيَّآ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ رَبِّ لَا تَذَرۡنِي فَرۡدٗا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡوَٰرِثِينَ

Dhe (kujto) Zekerijain, kur i thirri Zotit të vet: "Zoti im, mos më lër të vetëm (pa fëmijë), se Ti je trashëgimtari më i mirë!"

වාක්‍යය: 90

فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَوَهَبۡنَا لَهُۥ يَحۡيَىٰ وَأَصۡلَحۡنَا لَهُۥ زَوۡجَهُۥٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَيَدۡعُونَنَا رَغَبٗا وَرَهَبٗاۖ وَكَانُواْ لَنَا خَٰشِعِينَ

Ne iu përgjigjëm atij, ia dhamë Jahjain dhe ia përmirësuam gruan^[1]. Ata nxitonin në vepra të mira, na luteshin me shpresë e frikë dhe ishin të përulur ndaj Nesh.

[1] duke e bërë të aftë për lindje.

වාක්‍යය: 91

وَٱلَّتِيٓ أَحۡصَنَتۡ فَرۡجَهَا فَنَفَخۡنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلۡنَٰهَا وَٱبۡنَهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ

(Kujto) edhe atë (Merjemen), e cila e ruajti nderin e saj. Ne frymë brenda saj përmes Shpirtit Tonë (Xhibrilit) dhe e bëmë atë dhe birin e saj shenjë për njerëzimin.

වාක්‍යය: 92

إِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُونِ

Vërtet, kjo është feja juaj, një fe e vetme, e unë jam Zoti juaj, andaj vetëm Mua më adhuroni!

වාක්‍යය: 93

وَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡۖ كُلٌّ إِلَيۡنَا رَٰجِعُونَ

Njerëzit u ndanë në çështjen e besimit, por të gjithë do të kthehen te Ne.

වාක්‍යය: 94

فَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا كُفۡرَانَ لِسَعۡيِهِۦ وَإِنَّا لَهُۥ كَٰتِبُونَ

Atij që bën vepra të mira duke qenë besimtar, përpjekja nuk do t'i mohohet dhe Ne ia shkruajmë atë.

වාක්‍යය: 95

وَحَرَٰمٌ عَلَىٰ قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآ أَنَّهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ

Asnjë vend që Ne e kemi shkatërruar nuk është e mundur të kthehet (në dynja).

වාක්‍යය: 96

حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ يَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٖ يَنسِلُونَ

E, kur të lirohen jexhuxhët e mexhuxhët, duke dalë me shpejtësi nga çdo lartësi,

වාක්‍යය: 97

وَٱقۡتَرَبَ ٱلۡوَعۡدُ ٱلۡحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَٰخِصَةٌ أَبۡصَٰرُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَٰوَيۡلَنَا قَدۡ كُنَّا فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا بَلۡ كُنَّا ظَٰلِمِينَ

e të afrohet Premtimi i Vërtetë, sytë e atyre që nuk besuan do të shtangen (e do të thonë): "Mjerë ne! Ne ishim vërtet të shkujdesur ndaj kësaj, madje ishim të padrejtë."

වාක්‍යය: 98

إِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمۡ لَهَا وَٰرِدُونَ

Në të vërtetë, ju dhe gjithçka që adhuroni pos Allahut, do të jeni lëndë djegëse e Xhehenemit. Ju do të hyni në të.

වාක්‍යය: 99

لَوۡ كَانَ هَٰٓؤُلَآءِ ءَالِهَةٗ مَّا وَرَدُوهَاۖ وَكُلّٞ فِيهَا خَٰلِدُونَ

Nëse këta (idhuj) do të kishin qenë zota (të vërtetë), ata nuk do të kishin hyrë në të. Por, të gjithë do të qëndrojnë aty përgjithmonë.

වාක්‍යය: 100

لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَهُمۡ فِيهَا لَا يَسۡمَعُونَ

Ata do të rënkojnë në të, por nuk do të mund të dëgjojnë.

වාක්‍යය: 101

إِنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَتۡ لَهُم مِّنَّا ٱلۡحُسۡنَىٰٓ أُوْلَٰٓئِكَ عَنۡهَا مُبۡعَدُونَ

Ndërkaq, ata të cilëve u ka paraprirë mirësia nga ana Jonë, do të jenë larg Xhehenemit.

වාක්‍යය: 102

لَا يَسۡمَعُونَ حَسِيسَهَاۖ وَهُمۡ فِي مَا ٱشۡتَهَتۡ أَنفُسُهُمۡ خَٰلِدُونَ

Ata nuk do të dëgjojnë frushullimën e tij dhe do të qëndrojnë përherë në çdo gjë që ua dëshiron shpirti.

වාක්‍යය: 103

لَا يَحۡزُنُهُمُ ٱلۡفَزَعُ ٱلۡأَكۡبَرُ وَتَتَلَقَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ هَٰذَا يَوۡمُكُمُ ٱلَّذِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ

Ata nuk do t'i shqetësojë as tmerri më i madh dhe melekët do t'i presin ata (duke u thënë): "Kjo është dita juaj që ju qe premtuar!"

වාක්‍යය: 104

يَوۡمَ نَطۡوِي ٱلسَّمَآءَ كَطَيِّ ٱلسِّجِلِّ لِلۡكُتُبِۚ كَمَا بَدَأۡنَآ أَوَّلَ خَلۡقٖ نُّعِيدُهُۥۚ وَعۡدًا عَلَيۡنَآۚ إِنَّا كُنَّا فَٰعِلِينَ

Ditën kur Ne do të palosim qiellin siç palosen fletët e librit. Ashtu siç e nisëm krijimin e parë, do ta përsërisim atë. Ky është premtimi Ynë. Ne, me të vërtetë, do ta bëjmë këtë.

වාක්‍යය: 105

وَلَقَدۡ كَتَبۡنَا فِي ٱلزَّبُورِ مِنۢ بَعۡدِ ٱلذِّكۡرِ أَنَّ ٱلۡأَرۡضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ ٱلصَّٰلِحُونَ

Ne e kemi shënuar në Librat e shpallur, pas shënimit në Leuhi Mahfudh, se Tokën do ta trashëgojnë robërit e Mi të mirë.

වාක්‍යය: 106

إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَٰغٗا لِّقَوۡمٍ عَٰبِدِينَ

Në të vërtetë, në këtë (Kuran) ka mësime të mjaftueshme për njerëzit adhurues (të Allahut).

වාක්‍යය: 107

وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا رَحۡمَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ

Ne të dërguam ty (o Muhamed) vetëm si mëshirë për botët.

වාක්‍යය: 108

قُلۡ إِنَّمَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ

Thuaj: "Mua më është shpallur se Zoti juaj është një Zot i Vetëm. Pra, a do t'i nënshtroheni Atij?"

වාක්‍යය: 109

فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُلۡ ءَاذَنتُكُمۡ عَلَىٰ سَوَآءٖۖ وَإِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٞ مَّا تُوعَدُونَ

Por, nëse ata kthejnë shpinën, thuaju: "Unë ju kam lajmëruar të gjithëve njësoj dhe nuk e di a është afër apo larg ajo që ju është premtuar.

වාක්‍යය: 110

إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا تَكۡتُمُونَ

Pa dyshim, Ai e di atë që thuhet haptazi dhe e di atë që ju e fshihni.

වාක්‍යය: 111

وَإِنۡ أَدۡرِي لَعَلَّهُۥ فِتۡنَةٞ لَّكُمۡ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ

Ndërkaq, unë nuk e di nëse kjo (vonesë) është sprovë për ju apo kënaqësi e përkohshme."

වාක්‍යය: 112

قَٰلَ رَبِّ ٱحۡكُم بِٱلۡحَقِّۗ وَرَبُّنَا ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ

(I Dërguari) tha: "Zoti im, gjyko (mes nesh) me drejtësi. Zoti ynë është i Gjithëmëshirshmi, nga i Cili kërkojmë ndihmë kundër asaj që thoni."