අර්ථ කථනය වාක්‍යය 49 පරිච්ඡේදය සූරා අස් සුමර් - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය- බොස්නියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 49

فَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ضُرّٞ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلۡنَٰهُ نِعۡمَةٗ مِّنَّا قَالَ إِنَّمَآ أُوتِيتُهُۥ عَلَىٰ عِلۡمِۭۚ بَلۡ هِيَ فِتۡنَةٞ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

Ako nevjernika snađu nevolje i kušnje, kao npr. bolest i siromaštvo, iskreno se obraća Svevišnjem Allahu moleći Ga da mu ukaže na izlaz. Nakon što Plemeniti Allah otkloni nevolju i dajući mu blagodat zdravlja i imetka, nevjernik govori: “Ovo blagostanje dato mi je zato što Allah zna da ga zaslužujem!” A istina je da su to samo iskušenje i približavanje kazni. I većina nevjernika nije toga svjesna, pa budu obmanjeni Božijim blagodatima.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• النعمة على الكافر استدراج.

Svevišnji Allah obasipa nevjernika blagodatima, ali ga pomoću njih samo približava kazni.

• سعة رحمة الله بخلقه.

Allah je prema stvorenjima izuzetno milostiv.

• الندم النافع هو ما كان في الدنيا، وتبعته توبة نصوح.

Samoprijekor koristi samo na ovom svijetu, i to pod uvjetom da se čovjek iskreno pokaje za zlo koje je činio.