අර්ථ කථනය වාක්‍යය 17 පරිච්ඡේදය සූරා අල් බකරා - ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනය- මහාචාර්ය: වලීඩ් බ්ලෙයිෂ් උමරි - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 17

مَثَلُهُمۡ كَمَثَلِ ٱلَّذِي ٱسۡتَوۡقَدَ نَارٗا فَلَمَّآ أَضَآءَتۡ مَا حَوۡلَهُۥ ذَهَبَ ٱللَّهُ بِنُورِهِمۡ وَتَرَكَهُمۡ فِي ظُلُمَٰتٖ لَّا يُبۡصِرُونَ

(17) Their similitude is that of one who kindles a fire; as soon as it casts light on what is around him, Allah takes away their light leaving them in ˹utter˺ darkness^[31], unable to see^[32];

[31] Úulumāt, is an intensive plural form of ẓalmā’ or ẓulmah, i.e. darkness. These are the darkness of doubt and that of Denial (cf. Ibn Kathīr).
[32] The illuminating fire here denotes Belief, which dissipates darkness; their nominal Belief did them as much good as a transitory source of light does in utter darkness. (Ibn Kathīr, Ibn ʿĀshūr)