අර්ථ කථනය වාක්‍යය 12 පරිච්ඡේදය යූනුස් - ඉංග්‍රීසි පරිවර්තනය - අබ්දුල්ලාහ් හසන් යඃකූබ් - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 12

وَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ٱلضُّرُّ دَعَانَا لِجَنۢبِهِۦٓ أَوۡ قَاعِدًا أَوۡ قَآئِمٗا فَلَمَّا كَشَفۡنَا عَنۡهُ ضُرَّهُۥ مَرَّ كَأَن لَّمۡ يَدۡعُنَآ إِلَىٰ ضُرّٖ مَّسَّهُۥۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلۡمُسۡرِفِينَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

12. And when adversity touches man, he invokes us, whether lying on his side, sitting or standing; but when We relieve him of his hardship, he moves on as though he had never invoked Us to an adversity that touched him. Thus it is made fair seeming to the extravagant what they used (to) do.