අර්ථ කථනය වාක්‍යය 18 පරිච්ඡේදය සූරා අල් මාඉදා - ජෝර්ජියානු පරිවර්තනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 18

وَقَالَتِ ٱلۡيَهُودُ وَٱلنَّصَٰرَىٰ نَحۡنُ أَبۡنَٰٓؤُاْ ٱللَّهِ وَأَحِبَّٰٓؤُهُۥۚ قُلۡ فَلِمَ يُعَذِّبُكُم بِذُنُوبِكُمۖ بَلۡ أَنتُم بَشَرٞ مِّمَّنۡ خَلَقَۚ يَغۡفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُۚ وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَاۖ وَإِلَيۡهِ ٱلۡمَصِيرُ

იუდეველებმა და ქრისტიანებმა თქვეს, რომ ჩვენ ვართ ალლაჰის ძენი და მისი მოყვარენიო. უთხარი: მაშ რატომღა გსჯით თქვენივე ცოდვების გამო? პირიქით, თქვენ ჩვეულებრივი ადამიანები ხართ იმათგან, ვინც მან გააჩინა. ის პატიობს მას, ვისაც ინებებს და სჯის მას, ვისაც ინებებს*. ალლაჰს ეკუთვნის ხელმწიფება ცათა და დედამიწისა და რაცაა მათ შორის, და მასთანაა საბოლოო მისაქციელი.

*ცოდვილთა პატიება წყალობაა მისგან, ხოლო დასჯა - სამართალი.