අර්ථ කථනය වාක්‍යය 142 පරිච්ඡේදය සූරා අල් බකරා - මක්දූනියානු අර්ථකථනය - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 142

۞ سَيَقُولُ ٱلسُّفَهَآءُ مِنَ ٱلنَّاسِ مَا وَلَّىٰهُمۡ عَن قِبۡلَتِهِمُ ٱلَّتِي كَانُواْ عَلَيۡهَاۚ قُل لِّلَّهِ ٱلۡمَشۡرِقُ وَٱلۡمَغۡرِبُۚ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ

142. Некои малоумни луѓе ќе речат: „Што ги одврати од киблата36 нивна кон која се насочуваа?“ Кажи: „Аллахови се и истокот и западот; Тој го упатува на Вистинскиот пат кого Тој сака“.

36 Кибла (ар.) е правецот, насоката кон Светиот Храм во Мека. Муслиманите во своитемолитви (намази) се насочуваат кон Мека, па оттука произлегува и потребата за ориентација во просторот, а оттаму и картографијата. Сите џамии во светот се насочени во тој правец, а за потребата на верниците за насочување измислени се разновидни современи технолошки средства за ориентација и насочување. А за оваа своја потреба, муслиманите измислиле соодветни инструменти уште многу порано од Средниот век. Киблата игра значајна улога за заедништвото на муслиманите.