අර්ථ කථනය පරිච්ඡේදය සූරා අබස - පෘතුගීසි පරිවර්තනය - හිල්මි නස්ර් - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

Suratu Abassa

වාක්‍යය: 1

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ

Ele carranqueou e voltou as costas,

වාක්‍යය: 2

أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

Por que o cego lhe chegou.

වාක්‍යය: 3

وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

E o que te faz inteirar-te que ele, talvez se dignifique?

වාක්‍යය: 4

أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

Ou se lembre da Mensagem, e a lembrança o beneficie?

වාක්‍යය: 5

أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

Quanto ao que prescinde de ajuda,

වාක්‍යය: 6

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ

Tu o ouves, atentamente.

වාක්‍යය: 7

وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ

E nada te impende se ele não dignifica.

වාක්‍යය: 8

وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ

E, quanto ao que te chega correndo,

වාක්‍යය: 9

وَهُوَ يَخۡشَىٰ

Enquanto receia a Allah,

වාක්‍යය: 10

فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ

Dele te desinteressas.

වාක්‍යය: 11

كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ

Em absoluto, não o faças mais! Por certo, esses são uma lembrança.

වාක්‍යය: 12

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

- Então, quem quiser, disso se lembrará -

වාක්‍යය: 13

فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ

Registada em páginas honradas,

වාක්‍යය: 14

مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ

Elevadas, puras,

වාක්‍යය: 15

بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ

Em mãos de escribas.

වාක්‍යය: 16

كِرَامِۭ بَرَرَةٖ

Honoráveis, virtuosos.

වාක්‍යය: 17

قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ

Que morra o ser humano! Como é ingrato!

වාක්‍යය: 18

مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ

De que cousa Ele o criou?

වාක්‍යය: 19

مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ

De gota seminal, Ele o criou; então, determinou-o;

වාක්‍යය: 20

ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ

Em seguida, facilitou-lhe o caminho;

වාක්‍යය: 21

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ

Em seguida, fê-lo morrer e fê-lo sepulto;

වාක්‍යය: 22

ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ

Depois, quando Ele quiser, ressuscitá-lo-á.

වාක්‍යය: 23

كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ

Mas, em absoluto, ele ainda não realizou o que Ele lhe ordenou.

වාක්‍යය: 24

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ

Então, que o ser humano olhe para seu alimento:

වාක්‍යය: 25

أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا

Nós fizemos entornar a água abundantemente,

වාක්‍යය: 26

ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا

Em seguida, fendemos a terra, suficientemente,

වාක්‍යය: 27

فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا

E, nela fizemos brotar grãos,

වාක්‍යය: 28

وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا

E videiras e hortaliças,

වාක්‍යය: 29

وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا

E oliveiras e tamareiras,

වාක්‍යය: 30

وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا

E pomares entrelaçados,

වාක්‍යය: 31

وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا

E frutas e pastagens,

වාක්‍යය: 32

مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

Tudo, para o gozo de vós e de vossos rebanhos.

වාක්‍යය: 33

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ

Então, quando chegar o soar ensurdecedor,

වාක්‍යය: 34

يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ

Um dia, quando a pessoa fugir de seu irmão,

වාක්‍යය: 35

وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ

E de sua mãe e de seu pai,

වාක්‍යය: 36

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ

E de sua companheira e de seus filhos,

වාක්‍යය: 37

لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

Nesse dia, para cada um destes, haverá uma situação que o preocupará.

වාක්‍යය: 38

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ

Haverá, nesse dia, faces radiantes,

වාක්‍යය: 39

ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ

Sorridentes, exultantes.

වාක්‍යය: 40

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ

E, nesse dia, haverá faces cobertas de poeira.

වාක්‍යය: 41

تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ

Cobri-las-á um negrume.

වාක්‍යය: 42

أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ

Esses serão os renegadores da Fé, os ímpios.