மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்மஆரிஜ் - பாரசீக தாரி மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

سورۀ معارج

வசனம்: 1

سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ

درخواست کننده‌ای (به تمسخر) عذاب واقع شدنی را طلب کرد.

வசனம்: 2

لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ

بر کافران است (و) هیچ دفع‌کننده‌ای برای آن نیست.

வசனம்: 3

مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ

از سوی الله صاحب درجات و مراتب بلند (است).

வசனம்: 4

تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ

فرشتگان و (نیز) روح در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است به‌سوی او بالا می‌روند.

வசனம்: 5

فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا

پس صبر کن صبری نیکو (و بدون شکوه).

வசனம்: 6

إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا

البته آنان آن (روز) را دور می‌بیند.

வசனம்: 7

وَنَرَىٰهُ قَرِيبٗا

و ما آن را نزدیک می‌بینیم.

வசனம்: 8

يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ

(قیامت آن) روزی که آسمان مانند مس گداخته شود.

வசனம்: 9

وَتَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ

و کوه‌ها مانند پشم حلاجی شده و رنگین گردد.

வசனம்: 10

وَلَا يَسۡـَٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا

و هیچ دوستی از (حال) دوست دیگر نمی‌پرسد.

வசனம்: 11

يُبَصَّرُونَهُمۡۚ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۭ بِبَنِيهِ

(دوستان و خویشاوندان) به ایشان نشان داده می‌شوند، گناهکار آرزو می‌کند که فرزندان خود را فديه (برای نجات) از عذاب آن روز قرار دهد.

வசனம்: 12

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَأَخِيهِ

همچنین همسر و برادرش را.

வசனம்: 13

وَفَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُـٔۡوِيهِ

و قبیلۀ خود را که به او جای میدادند (و مدد می‌کردند).

வசனம்: 14

وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ

(بلکه می‌خواهد که) تمام انسان‌های روی زمین را (فدا کند) تا (این کار) او را نجات دهد.

வசனம்: 15

كَلَّآۖ إِنَّهَا لَظَىٰ

هرگز نه، دوزخ آتش سوزان و سراپا شعله است.

வசனம்: 16

نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ

که پوست بدن را به شدت جدا می‌کند.

வசனம்: 17

تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَتَوَلَّىٰ

کسی را طلب می‌کند که پشت کرده و (از حق) روی گردانیده است.

வசனம்: 18

وَجَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ

و (نیز کسی را که) مال جمع کرد و نگاه داشت.

வசனம்: 19

۞ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا

واقعا که انسان بی‌تاب و بی‌صبر (و حريص) آفریده شده است.

வசனம்: 20

إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا

چون به او مصيبت رسد بی‌تاب و پریشان می‌گردد.

வசனம்: 21

وَإِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا

و چون خوبی به او رسد بخيل می‌گردد (و منع می‌کند).

வசனம்: 22

إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ

مگر نمازگزاران.

வசனம்: 23

ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ

آنانی که بر نماز‌شان (پایبندی و) مداومت دارند.

வசனம்: 24

وَٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ

و آنانی که در اموالشان سهمی معین و معلوم است.

வசனம்: 25

لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

برای گدا و محروم.

வசனம்: 26

وَٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

و آنانی که به روز جزا (قیامت) یقین کامل دارند.

வசனம்: 27

وَٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ

و آنانی که از عذاب پروردگارشان بیمناک و ترسناکند.

வசனம்: 28

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ

چون از عذاب پروردگارشان ایمنی نیست.

வசனம்: 29

وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ

و آنانی که شرمگاه‌هایشان را (از حرام) محافظت می‌کنند.

வசனம்: 30

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ

مگر بر زنان و کنیزان خود که (در این صورت) ملامتی برایشان نیست.

வசனம்: 31

فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ

پس هر کس فراتر از این را (برای قضای شهوت خود) بجوید آنانند که تجاوزکارند.

வசனம்: 32

وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ

و آنان که ایشان امانتها و عهدشان را رعایت می‌کنند.

வசனம்: 33

وَٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ

و آنان که به (ادای) گواهی‌هایشان قایم هستند (و از آن انکار نمی‌کنند).

வசனம்: 34

وَٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ

و آنان که ایشان بر نمازهای خود محافظت و مواظبت می‌کنند.

வசனம்: 35

أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ

ایشان‌اند که در باغ‌های جنت باعزت و گرامی داشته می‌شوند.

வசனம்: 36

فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ

پس کافران را چه شده که به‌سوی تو شتابان می‌آیند؟!

வசனம்: 37

عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ

گروه گروه از جانب راست و از جانب چپ.

வசனம்: 38

أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ

آیا هر یک از ایشان آرزو دارد که به بهشت پرناز و نعمت در آورده شود؟.

வசனம்: 39

كَلَّآۖ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ

نه، چنین نیست، يقينا ما آنان را از آنچه می‌دانند آفریده‌ایم.

வசனம்: 40

فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ

سوگند به پروردگار مغربها و مشرقها که ما توانائیم.

வசனம்: 41

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

بر اینکه بهتر از آنان را جایگزین کنیم و ما ناتوان نیستیم.

வசனம்: 42

فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَيَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

پس آنان را به حال خود بگذار تا در باطل خود فرو روند و (به متاع دنیا) بازی کنند تا روزی را که وعده داده شده‌اند ملاقات کنند.

வசனம்: 43

يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ

روزی که شتابان از قبرهای خود بیرون می‌شوند. گویی آنان به‌سوی نشانه‌های (بت‌های) نصب شده می‌دوند.

வசனம்: 44

خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۚ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ

در حالیکه چشمانشان زیر افتاده و خواری و ذلت ایشان را فرا گرفته است، این است آن روزی که وعده داده می‌شدند.