மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்பஜ்ர் - ஜெர்மன் மொழிபெயர்ப்பு - போப்பன்ஹெய்ம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

Al-Fajr

வசனம்: 1

وَٱلۡفَجۡرِ

Bei der Morgendämmerung

வசனம்: 2

وَلَيَالٍ عَشۡرٖ

und den zehn Nächten

வசனம்: 3

وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ

und dem geraden und dem ungeraden (Tag)

வசனம்: 4

وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ

und der Nacht, wenn sie fortzieht!

வசனம்: 5

هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ

Ist darin ein (ausreichender) Schwur für jemanden, der Klugheit besitzt?

வசனம்: 6

أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ

Siehst du nicht, wie dein Herr mit den ’Ad verfuhr,

வசனம்: 7

إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ

(mit) Iram mit den Stützen,

வசனம்: 8

ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ

dergleichen nicht erschaffen wurden in den Landstrichen?

வசனம்: 9

وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ

Und (mit) den Tamud, die im Tal die Felsen aushöhlten?

வசனம்: 10

وَفِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ

Und (mit) Fir’aun, dem Besitzer der Pfähle,

வசனம்: 11

ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ

die (sie alle) das Maß (an Frevel) in den Landstrichen überschritten

வசனம்: 12

فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ

und darin viel Unheil stifteten?

வசனம்: 13

فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ

Da schüttete dein Herr auf sie eine Geißel von Strafe aus.

வசனம்: 14

إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ

Gewiß, dein Herr wartet ja (auf sie).

வசனம்: 15

فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ

Was nun den Menschen angeht, wenn sein Herr ihn prüft und ihn da(bei) freigebig behandelt und ihm ein wonnevolles Leben verschafft, so sagt er: Mein Herr behandelt mich freigebig.

வசனம்: 16

وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ

Was (ihn) aber angeht, wenn Er ihn prüft und ihm da(bei) seine Versorgung bemißt, so sagt er: Mein Herr setzt mich der Schmach aus.

வசனம்: 17

كَلَّاۖ بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ

Keineswegs! Vielmehr behandelt ihr die Waise nicht freigebig

வசனம்: 18

وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

und haltet euch nicht gegenseitig zur Speisung des Armen an.

வசனம்: 19

وَتَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا

Und ihr verzehrt das Erbe, ja ihr verzehrt es ganz und gar.

வசனம்: 20

وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا

Und ihr liebt den Besitz, ja ihr liebt ihn voll und ganz.

வசனம்: 21

كَلَّآۖ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا

Keineswegs! Wenn die Erde eingeebnet, ja platt eingeebnet wird

வசனம்: 22

وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا

und dein Herr kommt und die Engel, Reihe um Reihe,

வசனம்: 23

وَجِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۭ بِجَهَنَّمَۚ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ

und herbeigebracht wird an jenem Tag die Hölle, an jenem Tag wird der Mensch bedenken. Wie soll ihm dann die Selbstbesinnung (nützen)?

வசனம்: 24

يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي

Er wird sagen: O hätte ich doch für mein (jenseitiges) Leben (etwas) vorausgeschickt!

வசனம்: 25

فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ

An jenem Tag wird niemand strafen, so wie Er straft,

வசனம்: 26

وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ

und niemand wird fesseln, so wie Er fesselt.

வசனம்: 27

يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

O du Seele, die du Ruhe gefunden hast,

வசனம்: 28

ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ

kehre zu deinem Herrn zufrieden und mit Wohlgefallen zurück.

வசனம்: 29

فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي

Tritt ein unter Meine Diener,

வசனம்: 30

وَٱدۡخُلِي جَنَّتِي

und tritt ein in Meinen (Paradies)garten.