மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்பஜ்ர் - الترجمة القيرغيزية - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

Фажр

வசனம்: 1

وَٱلۡفَجۡرِ

Таңга ант!

வசனம்: 2

وَلَيَالٍ عَشۡرٖ

Он түнгө ант!

வசனம்: 3

وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ

Жуп менен такка ант!

வசனம்: 4

وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ

Жана өтүп жаткан түнгө ант!^[1]

[1] Бул аяттардагы “таң”- Курбан айт күндүн таңы, “он түн”- Зул-Хижжа айынын алгачкы он түнү, “жуп”- бул Зул-Хижжанын онунчу күнү, “так”- тогузунчу – Арафат күнү. Ал эми, “өтүп жаткан түн”- бул Курбан айттын түнү. Чынында Аллах таала ант үчүн тандаган бул төрт нерсенин улуулугу, орчундуулугу акылдуу адамды канааттандырат.

வசனம்: 5

هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ

Ушул(айтылганд)арда акылдуу адам үчүн (канааттандырарлык) ант бар болсо керек эле?!

வசனம்: 6

أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ

Раббиң Аад коомун эмне кылганын көрбөдүңбү?!

வசனம்: 7

إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ

Түркүктүү Ирамды^[1] (эмне кылганынчы?)

[1] Бул аяттагы "Ирам"ды кээ бир тафсирчилер шаар дешет. Бирок, Ирам деген ошол мезгилде жашаган уруулардын бири экенине далил көбүрөөк.

வசனம்: 8

ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ

Ага окшогон (курулуш) эч бир өлкөдө жаратылбаган эле.^[1]

[1] Аад коому кумдуу чөлдө жашаганына карабай, түркүктүү чатырлардан Ирам деген шаар кура алган аябай чоң келбеттүү, бакубат эл болгон. Алар пайгамбарлары Худ алейхи саламга кордук көргөзгөндө Аллах таала катуу шамал жиберип бардыгын кыйраткан.

வசனம்: 9

وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ

Жана өрөөндө (үй куруу үчүн) аска зоолорду ойгон Самуд коомун (Раббиң эмне кылганын көрбөдүңбү?)

வசனம்: 10

وَفِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ

Аскерлердин ээси Фараонду (кандай жазалаганын көрбөдүңбү?)

வசனம்: 11

ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ

Алар (ар кайсы) өлкөлөрдө чектен чыгып кетишкен.

வசனம்: 12

فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ

жана бузукулукту көбөйтүшкөн болчу.

வசனம்: 13

فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ

Раббиң алардын башына ар түрдүү азаптарды жаадырды.

வசனம்: 14

إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ

Чынында, Раббиң көзөмөлдөп туруучу.

வசனம்: 15

فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ

Раббиси инсанды (байлык менен) сынап, ага жоомарттык көргөзсө жана нээмат берсе “Раббим мени урматтады” дейт.

வசனம்: 16

وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ

Ал эми, аны (кембагалдык менен) сынап, ырыскысын ченеп берсе, “Раббим мени кордоду” дейт.

வசனம்: 17

كَلَّاۖ بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ

Жок! Силер жетимди ызааттабайсыңар!

வசனம்: 18

وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

Кедейди тамактандырууга (бири-бириңерди) үгүттөбөйсүңөр!

வசனம்: 19

وَتَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا

Жана (жетимге тиешелүү) мурасты суктук менен жейсиңер!

வசனம்: 20

وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا

Жана мал-дүйнөнү жан-дилиңер менен сүйөсүңөр!

வசனம்: 21

كَلَّآۖ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا

Жок! Качан (Кыямат башталып) жер катуу титирегенде

வசனம்: 22

وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا

жана Раббиң менен периштелер сап-сап болуп келгенде...,

வசனம்: 23

وَجِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۭ بِجَهَنَّمَۚ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ

Ошол күнү тозок жакын алып келингенде, дал ошол күнү гана (каапыр) инсан (бул дүйнөдөгү каталарын) эстейт. Бирок, эми (бул) эстөө ага пайда берсе кана!

வசனம்: 24

يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي

(Ошондо ал) “Кана эми, (Акыреттеги) жашоомо (кандайдыр сооп) алып келген болсом!” дейт.^[1]

[1] Ага Аллахтын жазасы буйрулат: колу-бутун кишендер менен байланып азапка салынат.

வசனம்: 25

فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ

Ал күнү Аллах азаптагандай эч ким азаптай албайт.

வசனம்: 26

وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ

Аллах байлагандай эч ким байлай албайт!^[1]

[1] Ал күндө ыймансыздардын жаны туйлап, толгонуп, дүйнөдө татыксыз жашаганы себептүү бушайман чегип турган болсо, ыймандуулардын жаны тынч, бейпил жана ыраазы болуп турат.

வசனம்: 27

يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

Оо, тынч – бейпил жан!

வசனம்: 28

ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ

(Менден) ыраазы болгон жана (Мени) ыраазы кылган абалда Раббиңе кайткын.

வசனம்: 29

فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي

Менин (жакшы) пенделериме кошулгун.

வசனம்: 30

وَٱدۡخُلِي جَنَّتِي

жана Менин бейишиме киргин!