மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 122 அத்தியாயம் ஸூரா அத்தவ்பா - الترجمة الفلبينية المجندناوية - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 122

۞ وَمَا كَانَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ لِيَنفِرُواْ كَآفَّةٗۚ فَلَوۡلَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرۡقَةٖ مِّنۡهُمۡ طَآئِفَةٞ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي ٱلدِّينِ وَلِيُنذِرُواْ قَوۡمَهُمۡ إِذَا رَجَعُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَحۡذَرُونَ

Andu dala manem kanu mga bmaginugut i bagibpaden silan belakaw, ugayd uman isa tumpuk bun a zukliya, su natabun i mangagi a ipamandu manem kanu ginumanat amayka makawli silan, ka andu silan makatuntay (makaingat).