மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அத்தாரிக் - தாஜிக் மொழிபெயர்ப்பு - கோஜா மிரோவ் கோஜா மிர் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

Сураи Ториқ (Ончӣ дар шаб ояд)

வசனம்: 1

وَٱلسَّمَآءِ وَٱلطَّارِقِ

1. Аллоҳ савганд ёд мекунад ба осмон ва ситорае, ки шабонагоҳ пайдо мешавад.

வசனம்: 2

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلطَّارِقُ

2. Ва ту чӣ донӣ, ки ситорае, ки дар шаб пайдо мешавад, чи ҳаст?

வசனம்: 3

ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ

3. Ситораи дурахшоне ҳаст, ки торикии шабро мешикофад.

வசனம்: 4

إِن كُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَيۡهَا حَافِظٞ

4. Касе вуҷуд надорад, магар ки бар ӯ фариштае вакил карда шудааст барои навиштани амалҳои ӯ.

வசனம்: 5

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ

5. Пас одамӣ, ки рӯзи аз нав зинда гардонидани баъд аз мирониданро инкор мекунад, бингарад, ки аз чӣ чиз офарида шудааст?

வசனம்: 6

خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ

6. Аз оби мании ҷаҳандаи ночиз офарида шудааст,

வசனம்: 7

يَخۡرُجُ مِنۢ بَيۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَٱلتَّرَآئِبِ

7. ки аз миёни устухони пушти мардва устухони синаи зан берун меояд.

வசனம்: 8

إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ

8. Бегумон, Аллоҳ ба бозофариниши ӯ тавоност,

வசனம்: 9

يَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ

9. рӯзе, ки розҳои ниҳон ошкор мешаванд. Ва амали солеҳ аз амали фосид ҷудо мегардад.

வசனம்: 10

فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَلَا نَاصِرٖ

10. Онгоҳ ӯро тавоноӣ ва ёваре набошад.

வசனம்: 11

وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ

11. Савганд ба осмони бозборанда!^[3099]

[3099]Ба ҷуз Аллоҳ барои махлуқ сазовор нест ба ғайри Аллоҳ қасам ёд кунад, зеро, ки ин амали ширк аст.

வசனம்: 12

وَٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ

12. Савганд ба замине, ки дар он шикофиҳо ҳаст аз онҳо гиёҳҳо мерӯянд.

வசனம்: 13

إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ

13. Бегумон, Қуръон сухани равшан ва ҷудокунандаи ҳақ аз ботил аст.

வசனம்: 14

وَمَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ

14. Ва он ҳазл нест!

வசனம்: 15

إِنَّهُمۡ يَكِيدُونَ كَيۡدٗا

15. Бегумон, ононе ки паёмбар саллалллоҳу алайҳи ва салламро бовар намекунанд ҳилае меандешанд, то Қуръон ва расулро дурӯғ бароранд ва ботили худро таъйид намоянд.^[3100]

[3100] Тафсири Саъдӣ 1\920

வசனம்: 16

وَأَكِيدُ كَيۡدٗا

16. Ва Манниз чорае меандешам, то ҳақро нусрат диҳам, агарчӣ кофиронро нописанд ояд.

வசனம்: 17

فَمَهِّلِ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَيۡدَۢا

17. Пас кофиронро мӯҳлат деҳ, андак мӯҳлаташон деҳ! Ва дар фуруд омадани азоб ба онҳо шитоб макун!