భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అస్-సాఫ్ఫాత్ - పెర్షియన్ డారి అనువాదం - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

سورۀ صافات

వచనం: 1

وَٱلصَّٰٓفَّٰتِ صَفّٗا

قسم به فرشته‌های صف بسته در صفهایی منظم

వచనం: 2

فَٱلزَّٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا

قسم به آن فرشته‌هایی که (شیاطین را) سخت می‌رانند.

వచనం: 3

فَٱلتَّٰلِيَٰتِ ذِكۡرًا

قسم به آن گروه فرشته‌ها که ذكر الله (قرآن) را تلاوت می‌کنند.

వచనం: 4

إِنَّ إِلَٰهَكُمۡ لَوَٰحِدٞ

بی‌شک که معبود شما یگانه است.

వచనం: 5

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا وَرَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ

پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است، و پروردگار مشرقها (و مغرب‌ها) است.

వచనం: 6

إِنَّا زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِزِينَةٍ ٱلۡكَوَاكِبِ

البته ما آسمان پایین (به شما) را به زینت ستارگان آراسته‌ایم.

వచనం: 7

وَحِفۡظٗا مِّن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ مَّارِدٖ

و آن را از هر شیطان سرکش به خوبی حفظ کرده‌ایم.

వచనం: 8

لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَيُقۡذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٖ

آنان نمی‌توانند به (اسرار) عالم بالا گوش فرا دهند بلکه از هر سو به آنان (شهاب) پرتاب می‌شود.

వచనం: 9

دُحُورٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ

تا رانده شوند. و برای آنها عذاب دائمی است.

వచనం: 10

إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ

مگر اینکه شیطانی به سرعت (خبری) را برباید که شعلۀ سوزنده او را دنبال (و نابود) می‌کند.

వచనం: 11

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآۚ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِينٖ لَّازِبِۭ

پس از ایشان بپرس که آیا آفرینش آنان دشوارتر است یا آفرینش چیزهایی که (در کائنات) آفریده ایم؟ بدون شک ما آنان را از گل چسپنده آفریده‌ایم.

వచనం: 12

بَلۡ عَجِبۡتَ وَيَسۡخَرُونَ

بلکه تعجب می‌کنی (از انکار ایشان) و ایشان مسخره می‌کنند.

వచనం: 13

وَإِذَا ذُكِّرُواْ لَا يَذۡكُرُونَ

و چون اندرز داده شوند، عبرت نمی‌گیرند.

వచనం: 14

وَإِذَا رَأَوۡاْ ءَايَةٗ يَسۡتَسۡخِرُونَ

و چون معجزه‌ای را ببینند به آن تمسخر می‌کنند.

వచనం: 15

وَقَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٌ

و گفتند: این جز جادویی آشکار نیست.

వచనం: 16

أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

آیا وقتی مردیم (و تبدیل به) خاک و استخوانهای پوسیده شدیم، (دوباره) برانگیخته خواهیم شد؟

వచనం: 17

أَوَءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

و آیا پدران پیشین ما نیز (زنده خواهند شد).

వచనం: 18

قُلۡ نَعَمۡ وَأَنتُمۡ دَٰخِرُونَ

بگو: آری (همۀ شما زنده می‌شوید) در حالیکه شما ذلیل خواهید بود.

వచనం: 19

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ يَنظُرُونَ

همانا (قیامت) یک صدای مرگبار است، پس ناگهان آنان (صحنۀ قيامت را) می‌نگرند.

వచనం: 20

وَقَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ

و می‌گویند: وای بر ما این روز جزاست؟!

వచనం: 21

هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

(به آنها گفته می‌شود بلی،) این همان روز جدایی (حق از باطل) است که آن را دروغ می‌پنداشتید.

వచనం: 22

۞ ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَأَزۡوَٰجَهُمۡ وَمَا كَانُواْ يَعۡبُدُونَ

(ندا می‌آید) ظالمان را با همراهان‌شان (و) با آنچه می‌پرستیدند، جمع کنید.

వచనం: 23

مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِيمِ

غیر از الله (هر چه را پرستش می‌کردند) پس آنان را به راه دوزخ راهنمایی کنید.

వచనం: 24

وَقِفُوهُمۡۖ إِنَّهُم مَّسۡـُٔولُونَ

و آنان را متوقف کنید زیرا که آنها مورد بازخواست قرار می‌گیرند.

వచనం: 25

مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ

شما را چه شده که یکدیگر را مدد نمی‌کنید؟

వచనం: 26

بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ

بلکه آنان امروز تسلیم‌اند.

వచనం: 27

وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

و بعضی از آنان به بعضی دیگر روی کرده و از همدیگر می‌پرسند.

వచనం: 28

قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ

(پیروان) می‌گویند: شما بودید که با قهر و غلبه به‌سوی ما می‌آمدید.

వచనం: 29

قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

(پیشوایان) گویند: بلکه (کوتاهی از خودتان بود و) مؤمن نبودید.

వచనం: 30

وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۭۖ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ

و ما هیچ سلطه و غلبه بر شما نداشتیم بلکه شما خود قوم سرکش بودید.

వచనం: 31

فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآۖ إِنَّا لَذَآئِقُونَ

پس وعدۀ (عذاب) پروردگار ما بر ما لازم شد، بی‌گمان ما چشنده (طعم عذاب) خواهیم بود.

వచనం: 32

فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ

چون ما خود گمراه بودیم پس شما را هم گمراه کردیم.

వచనం: 33

فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ

پس یقینا آنها (همه) در آن روز در عذاب شریک‌اند.

వచనం: 34

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ

ما این چنین با مجرمان می‌کنیم.

వచనం: 35

إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ

آنان چنان بودند که چون به آنان گفته می‌شد: معبود برحق جز الله (یگانه) نیست، تکبر می‌ورزیدند.

వచనం: 36

وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۭ

و می‌گفتند: آیا معبودهای خود را به خاطر (سخن) شاعری دیوانه ترک گوییم؟

వచనం: 37

بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَصَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

(شاعر و دیوانه نیست) بلکه حق را آورده و پیغمبران را تصدیق کرده است.

వచనం: 38

إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ

شما حتما عذاب دردناک را خواهید چشید.

వచనం: 39

وَمَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

و جز (در برابر) آنچه می‌کردید، سزا داده نمی‌شوید.

వచనం: 40

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

به جز بندگان مخلص الله.

వచనం: 41

أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ

ایشان روزی معلوم و خاص دارند.

వచనం: 42

فَوَٰكِهُ وَهُم مُّكۡرَمُونَ

(برایشان انواع) میوه‌ها است و ایشان گرامی‌اند.

వచనం: 43

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

در باغ‌های پر نعمت (بهشت).

వచనం: 44

عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

بر تختها روبروی یکدیگر (نشسته اند).

వచనం: 45

يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۭ

بر آنان جامی از شراب ناب گردانیده شود.

వచనం: 46

بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِينَ

که سفید رنگ و لذت بخش است برای نوشندگان.

వచనం: 47

لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَلَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ

نه در آن زوال عقل است و نه از نوشیدن آن مست می‌شوند.

వచనం: 48

وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ

و در نزدشان زنان بزرگ چشم که دیده از غیر می‌بندند خواهند بود.

వచనం: 49

كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ

(از شدت سفیدی) گویا آنان تخم‌های (شتر مرغ) هستند که (در زیر پروبال آن) پنهان شده‌اند.

వచనం: 50

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

پس بعضی رو به بعضی دیگر می‌کنند و از یکدیگر می‌پرسند.

వచనం: 51

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ

گوینده‌ای از آنان می‌گوید: البته من همنشینی داشتم.

వచనం: 52

يَقُولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِينَ

که می‌گفت: آیا تو (به روز آخرت) از باور کنندگان هستی؟

వచనం: 53

أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِينُونَ

آیا چون بمیریم و به خاک و استخوان‌ها تبدیل شویم (دوباره زنده شده) سزا و جزا می‌بینیم؟

వచనం: 54

قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ

گوید: آیا شما (جنتیان) می‌توانید (از حال او) اطلاع یابید؟

వచనం: 55

فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِي سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

پس خودش نگریست و او را در وسط دوزخ دید.

వచనం: 56

قَالَ تَٱللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرۡدِينِ

گفت: سوگند به الله نزدیک بود که مرا هلاک کنی.

వచనం: 57

وَلَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ

و اگر نعمت پروردگارم نبود حتما من هم از احضار شدگان (در دوزخ) بودم.

వచనం: 58

أَفَمَا نَحۡنُ بِمَيِّتِينَ

(از شدت خوشی می‌گویند:) آیا ما دیگر نمی‌میریم؟!

వచనం: 59

إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

مگر مرگ نخستینی که داشتیم و ما عذاب نخواهیم دید.

వచనం: 60

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

يقينا این کامیابی بزرگی است (که نصیب ما شده است).

వచనం: 61

لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡيَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ

برای چنین (نعمتی) عمل کنندگان باید کار کنند.

వచనం: 62

أَذَٰلِكَ خَيۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ

آیا این (نعمت جنت) برای پذیرایی بهتر است یا درخت زقوم.

వచనం: 63

إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّٰلِمِينَ

بدون شک ما آن را وسیلۀ شکنجه و رنج برای ظالمان قرار داده‌ایم.

వచనం: 64

إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِيٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِيمِ

آن درختی است که از قعر دوزخ می‌روید.

వచనం: 65

طَلۡعُهَا كَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّيَٰطِينِ

خوشه‌ها و شکوفه‌های آن گویا سرهای شیاطین است.

వచనం: 66

فَإِنَّهُمۡ لَأٓكِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِـُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

آنان از آن می‌خورند و شکم‌ها را از آن پر می‌کنند.

వచనం: 67

ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَيۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِيمٖ

باز بر آن آب جوشان و آلوده را می‌نوشند.

వచనం: 68

ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِيمِ

باز برگشت‌شان به‌سوی دوزخ است.

వచనం: 69

إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّينَ

بی‌گمان آنان پدرانشان را گمراه یافتند.

వచనం: 70

فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ يُهۡرَعُونَ

پس (با این حال) آنان در پی پدرانشان شتابان می‌روند.

వచనం: 71

وَلَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَكۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

البته پیش از آنان اکثر پیشینیان (نیز) گمراه شدند.

వచనం: 72

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ

و همانا ما در میانشان بیم دهندگانی فرستاده بودیم.

వచనం: 73

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِينَ

پس بنگر که عاقبت بیم داده شدگان چطور شد؟

వచనం: 74

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

به جز بندگان خالص شدۀ الله.

వచనం: 75

وَلَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ

و البته نوح ما را به فریاد خواند و ما هم چه خوب پاسخ دهندگان هستیم.

వచనం: 76

وَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و او و خانواده‌اش را از اندوه بزرگ نجات دادیم.

వచనం: 77

وَجَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

و تنها نسل او را باقی گذاشتیم.

వచనం: 78

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و برای او در میان ملت‌های آینده یادگار و نام نیک به جا گذاشتیم.

వచనం: 79

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

و در میان جهانیان بر نوح سلام باد.

వచనం: 80

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

البته ما این چنین به نیکوکاران ثواب می‌دهیم.

వచనం: 81

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

به يقين او از بندگان با ایمان ما بود.

వచనం: 82

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

باز دیگران را غرق کردیم.

వచనం: 83

۞ وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

و يقينا ابراهیم از پیروان او بود.

వచనం: 84

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

وقتی که با دل سالم به پیشگاه پروردگارش آمد.

వచనం: 85

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

وقتی که به پدر و قوم خود گفت: چه چیزی را می‌پرستید؟

వచనం: 86

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

آیا به دروغ معبودهای دیگری غیر از الله را می‌خواهید؟

వచనం: 87

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

پس گمانتان در بارۀ پروردگار جهانیان چیست؟

వచనం: 88

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

پس نگاه خاصی به ستارگان کرد.

వచనం: 89

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

پس گفت: من بیمارم.

వచనం: 90

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

پس مردم از او روی گردانده برگشتند.

వచనం: 91

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

پس شتابان و نهان به‌سوی معبودهایشان رفت و (مسخره کنان) گفت: آیا نمی‌خورید؟

వచనం: 92

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

شما را چه شده است که حرف نمی‌زنید؟

వచనం: 93

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

پس با دست راست بر آنها ضربۀ محکم وارد کرد.

వచనం: 94

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

پس مردم شتابان به‌سوی او روی آوردند.

వచనం: 95

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

(ابراهیم) گفت: آیا چیزهایی را می‌پرستید که خودتان می‌تراشید؟

వచనం: 96

وَٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَمَا تَعۡمَلُونَ

حال آنکه الله شما و آنچه را که انجام می‌دهید آفریده است.

వచనం: 97

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ

گفتند: برای او چهار دیوار بزرگی (مانند کوره) بسازید و او را در آتش بیاندازید.

వచనం: 98

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

پس خواستند برای (نابودی) ابراهیم نیرنگ ورزند، ولی ما آنان را پست و مغلوب قرار دادیم.

వచనం: 99

وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

و ابراهیم گفت: البته من به‌سوی پروردگارم می‌روم، او مرا راهنمایی خواهد کرد.

వచనం: 100

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

پروردگارم! به من (فرزندی) از صالحان عطا کن.

వచనం: 101

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ

پس او را به پسری بردبار مژده دادیم.

వచనం: 102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰۚ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُۖ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

وقتیکه (فرزندش) در کار و کوشش به سنی رسید که می‌توانست با او بایستد، (پدر) گفت: فرزندم! من در خواب دیده‌ام که من تو را ذبح می‌کنم، پس بنگر که چه می‌بینی و نظرت چیست؟ (فرزند) گفت: ای پدر! آنچه را مأمور شده‌ای انجام ده اگر الله بخواهد مرا از صابران خواهی یافت.

వచనం: 103

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَتَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ

پس چون (پدر و پسر) هردو (به امر الله) گردن نهادند و (ابراهيم) فرزندش را به پیشانی بر زمین خواباند.

వచనం: 104

وَنَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ

و او را ندا کردیم که ای ابراهیم!

వచనం: 105

قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

حقا که خواب (خود) را راست گرداندی البته ما این چنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم.

వచనం: 106

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ

بی‌گمان این یک آزمون آشکار بود.

వచనం: 107

وَفَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ

و ما قربانی بزرگ و ارزشمندی را فدای او کردیم.

వచనం: 108

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و برای او در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم.

వచనం: 109

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ

درود و سلام بر ابراهیم.

వచనం: 110

كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم.

వచనం: 111

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

چون او از بندگان با ایمان ما بود.

వచనం: 112

وَبَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

و او را به (تولد) اسحاق که پیغمبر و از جملۀ شایستگان بود، مژده دادیم.

వచనం: 113

وَبَٰرَكۡنَا عَلَيۡهِ وَعَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَۚ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِينٞ

و بر او و اسحاق خیر و برکت عطا کردیم. و از نسل آن دو (بعضی) نیکو کار و (بعضی) آشکارا بر خود ظالم بودند.

వచనం: 114

وَلَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

و البته بر موسی و هارون منت نهادیم.

వచనం: 115

وَنَجَّيۡنَٰهُمَا وَقَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و هردوی آنان و قومشان را از مصیبت بزرگ نجات دادیم.

వచనం: 116

وَنَصَرۡنَٰهُمۡ فَكَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

و آنان را مدد کردیم، پس ایشان بودند که غالب شدند.

వచనం: 117

وَءَاتَيۡنَٰهُمَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِينَ

و به آن دو کتاب واضح و روشنگر دادیم.

వచనం: 118

وَهَدَيۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

و آن دو را به راه راست هدایت کردیم.

వచనం: 119

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِمَا فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

برای آن دو در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم.

వచనం: 120

سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

سلام بر موسی و هارون.

వచనం: 121

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم.

వచనం: 122

إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

چون آن دو از بندگان مؤمن ما بودند.

వచనం: 123

وَإِنَّ إِلۡيَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و البته الياس (هم) از پیغمبران بود.

వచనం: 124

إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ

وقتی که به قومش گفت: آیا (از الله) نمی‌ترسید؟

వచనం: 125

أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَتَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِينَ

آیا بت بعل را به دعا می‌خوانید و بهترینِ آفرینندگان را می‌گذارید؟

వచనం: 126

ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ وَرَبَّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

الله را، که پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست.

వచనం: 127

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

پس او را تکذیب کردند. پس بدون شک آنان (در دوزخ) احضار خواهند شد.

వచనం: 128

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان مخلص الله.

వచనం: 129

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و برای او در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم.

వచనం: 130

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ يَاسِينَ

سلام بر الياس.

వచనం: 131

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم.

వచనం: 132

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

چون او از بندگان مؤمن ما بود.

వచనం: 133

وَإِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و يقينا لوط از پیغمبران بود.

వచనం: 134

إِذۡ نَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

(یادآور شو) وقتی را که او و خانواده‌اش، همگی را نجات دادیم.

వచనం: 135

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

به جز پیرزنی که از باقی ماندگان بود.

వచనం: 136

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

باز دیگران را هلاک کردیم.

వచనం: 137

وَإِنَّكُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَيۡهِم مُّصۡبِحِينَ

و البته شما صبحگاهان بر سرزمین ایشان عبور می‌کنید.

వచనం: 138

وَبِٱلَّيۡلِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

و نیز گاهی در شب عبور می‌کنید، آیا نمی‌فهمید؟

వచనం: 139

وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و البته يونس از پیغمبران بود.

వచనం: 140

إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

وقتی که به‌سوی کشتی پر از مردم پناه برد.

వచనం: 141

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِينَ

پس در قرعه کشی شرکت کرد و از بازندگان شد.

వచనం: 142

فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٞ

پس ماهی او را بلعید، در حالیکه خود را سرزنش می‌کرد.

వచనం: 143

فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِينَ

پس اگر او از تسبیح گویان نبود.

వచనం: 144

لَلَبِثَ فِي بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

به يقين در شکمش تا روزی که (مردم) برانگیخته می‌شوند باقی می‌ماند.

వచనం: 145

۞ فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ سَقِيمٞ

پس در حالیکه خسته و بیمار بود او را به سرزمین خشک (و خالی از گیاه) انداختیم.

వచనం: 146

وَأَنۢبَتۡنَا عَلَيۡهِ شَجَرَةٗ مِّن يَقۡطِينٖ

و بر او درختی از (نوع) کدو رویانیدیم.

వచనం: 147

وَأَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ يَزِيدُونَ

و او را به‌سوی یکصد هزار نفر یا بیشتر فرستادیم.

వచనం: 148

فَـَٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِينٖ

پس ایمان آوردند پس آنان را تا مدتی معین بهره مند ساختیم.

వచనం: 149

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّكَ ٱلۡبَنَاتُ وَلَهُمُ ٱلۡبَنُونَ

پس از آنان بپرس که آیا دختران برای پروردگارت و پسران برای آنان است؟

వచనం: 150

أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِنَٰثٗا وَهُمۡ شَٰهِدُونَ

یا ما فرشتگان را اناث آفریدیم و آنان حاضر بودند؟

వచనం: 151

أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡكِهِمۡ لَيَقُولُونَ

آگاه باشید! آنان از روی دروغ و تهمت (چنین( می‌گویند.

వచనం: 152

وَلَدَ ٱللَّهُ وَإِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

الله فرزند زاده است! و البته ایشان دروغگویند.

వచనం: 153

أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِينَ

آیا الله دختران را بر پسران ترجیح داده است؟

వచనం: 154

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

شما را چه شده است، چگونه حکم و فیصله می‌کنید؟

వచనం: 155

أَفَلَا تَذَكَّرُونَ

آیا عبرت نمی‌گیرید؟

వచనం: 156

أَمۡ لَكُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِينٞ

آیا برای شما دلیل آشکار است؟

వచనం: 157

فَأۡتُواْ بِكِتَٰبِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

اگر راست می‌گویید کتاب (سند) تان را بیاورید.

వచనం: 158

وَجَعَلُواْ بَيۡنَهُۥ وَبَيۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗاۚ وَلَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

و (کافران) بين الله و جنیان نسبتی قایل شدند، حال آنکه جنيان می‌دانند که (برای محاسبه) احضار خواهند شد.

వచనం: 159

سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

الله از آنچه (او را به آن) توصیف می‌کنند پاک و منزه است.

వచనం: 160

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

به جز بندگان مخلص الله (که او را به شایستگی توصیف می‌کنند).

వచనం: 161

فَإِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ

پس شما و آنچه می‌پرستید.

వచనం: 162

مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ بِفَٰتِنِينَ

هرگز نمی‌توانید کسی را با فتنه و فساد از راه الله منحرف سازید.

వచనం: 163

إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِيمِ

به جز کسی که (خودش) مایل باشد که وارد دوزخ گردد.

వచనం: 164

وَمَا مِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ

(فرشتگان گویند) و کسی از ما نیست مگر آنکه جایگاه مشخصی دارد.

వచనం: 165

وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ

و البته ما (برای عبادت الله) به صف ایستادگانیم.

వచనం: 166

وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ

و البته این مائیم که تسبیح گویانیم.

వచనం: 167

وَإِن كَانُواْ لَيَقُولُونَ

و هرچند مشرکان می‌گفتند.

వచనం: 168

لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِكۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

اگر پندی از پیشینیان در نزد ما بود.

వచనం: 169

لَكُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

به يقين ما هم از بندگان مخلص الله می‌شدیم.

వచనం: 170

فَكَفَرُواْ بِهِۦۖ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ

پس به آن کفر ورزیدند و به زودی (نتیجۀ کفر خود را) خواهند دانست.

వచనం: 171

وَلَقَدۡ سَبَقَتۡ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و البته وعدۀ نصرت ما دربارۀ بندگان فرستادۀ ما قبلا ثبت و صادر شده است.

వచనం: 172

إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ

البته ایشانند که مدد شدگانند.

వచనం: 173

وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

و يقينا لشکر ماست که پیروزمندانند.

వచనం: 174

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

پس از آنان تا مدتی روی بگردان.

వచనం: 175

وَأَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

و (عناد و سرکشی) آنان را بنگر، پس به زودی خودشان هم خواهند دید.

వచనం: 176

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

پس آیا به (آمدن) عذاب ما عجله دارند؟

వచనం: 177

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِينَ

پس چون (عذاب ما) به ساحت آنان نازل شود، پس بيم داده شدگان چه بامداد بدی خواهند داشت!

వచనం: 178

وَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

پس از آنان تا مدتی روی بگردان.

వచనం: 179

وَأَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

و بنگر و آنان خودشان هم به زودی خواهند دید.

వచనం: 180

سُبۡحَٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

پاک و منزه است پروردگارت، پروردگار صاحب عزت، از توصیف‌هایی که کافران (در بارۀ او) می‌کنند.

వచనం: 181

وَسَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و سلام بر همۀ فرستادگان (الله).

వచనం: 182

وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و همه ستایش‌ها سزاوار ذاتی است که پروردگار جهانیان است.