অৰ্থানুবাদ ছুৰা ছুৰা আল-মুদ্দাচ্ছিৰ - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ ফাৰ্চী অনুবাদ - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

سوره مدثر

ছুৰাৰ উদ্দেশ্য:

الأمر بالاجتهاد في دعوة المكذبين، وإنذارهم بالآخرة والقرآن.

امر به تلاش در راه دعوت تکذیب کنندگان و هشدار به آنان با ذکر آخرت و قرآن.

---

আয়াত: 1

یٰۤاَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ۟ۙ

ای کسی‌که خودش را با لباسش پوشانیده (یعنی پیامبر صلی الله علیه وسلم ).

আয়াত: 2

قُمْ فَاَنْذِرْ ۟ۙ

برخیز و از عذاب الله بترسان.

আয়াত: 3

وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ ۟ۙ

و پروردگارت را بزرگ شمار.

আয়াত: 4

وَثِیَابَكَ فَطَهِّرْ ۟ۙ

و نفس خویش را از گناهان و لباست را از نجاست‌ها پاک کن.

আয়াত: 5

وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ۟ۙ

و از عبادت بت‌ها دوری گزین.

আয়াত: 6

وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ ۟ۙ

و به سبب بزرگ پنداشتن عمل نیک خود، بر پروردگارت منت نگذار.

আয়াত: 7

وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ ۟ؕ

و در برابر آزارهایی که با آنها روبرو می‌شوی به خاطر الله شکیبایی کن.

আয়াত: 8

فَاِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُوْرِ ۟ۙ

پس آن‌گاه که برای بار دوم در صور دمیده شود.

আয়াত: 9

فَذٰلِكَ یَوْمَىِٕذٍ یَّوْمٌ عَسِیْرٌ ۟ۙ

آن روز، روزی سخت است.

আয়াত: 10

عَلَی الْكٰفِرِیْنَ غَیْرُ یَسِیْرٍ ۟

بر کافران به الله و رسولش آسان نیست.

আয়াত: 11

ذَرْنِیْ وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیْدًا ۟ۙ

- ای رسول- مرا با کسی‌که او را در شکم مادرش تک و تنها بدون مال یا فرزند آفریدم (یعنی ولید بن مُغِیره) واگذار.

আয়াত: 12

وَّجَعَلْتُ لَهٗ مَالًا مَّمْدُوْدًا ۟ۙ

و مال زیادی برایش قرار دادم.

আয়াত: 13

وَّبَنِیْنَ شُهُوْدًا ۟ۙ

و پسرانی برایش قرار دادم که همراهش حاضر هستند و در محافل با او حضور دارند و به خاطر مال زیادش در هیچ سفری از او جدا نمی‌شوند.

আয়াত: 14

وَّمَهَّدْتُّ لَهٗ تَمْهِیْدًا ۟ۙ

و در زندگی و روزی و فرزند از هر نظر برایش گستراندم.

আয়াত: 15

ثُمَّ یَطْمَعُ اَنْ اَزِیْدَ ۟ۙ

باز هم با وجود کفرش به من طمع دارد که پس از اینکه تمام این موارد را به او دادم برایش بیفزایم.

আয়াত: 16

كَلَّا ؕ— اِنَّهٗ كَانَ لِاٰیٰتِنَا عَنِیْدًا ۟ؕ

امر آن‌گونه که تصور کرد نیست، زیرا او ستیزه‌جو و تکذیب‌ کنندۀ آیاتی است که بر رسول مان نازل کردیم.

আয়াত: 17

سَاُرْهِقُهٗ صَعُوْدًا ۟ؕ

به‌زودی عذابی سخت بر دوش او می‌گذارم که توان تحملش را ندارد.

আয়াত: 18

اِنَّهٗ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ۟ۙ

همانا این کافر که نعمت‌های مذکور را به او ارزانی داشتم برای ابطال آنچه قرآن در مورد او می‌گوید اندیشید، و طرحی در ذهنش آماده کرد.

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• المشقة تجلب التيسير.

سختی و دشواری، زمینۀ آسان‌گیری را فراهم می‌آورد.

• وجوب الطهارة من الخَبَث الظاهر والباطن.

وجوب طهارتِ پلیدی‌های ظاهری و باطنی.

• الإنعام على الفاجر استدراج له وليس إكرامًا.

نعمت‌بخشیدن بر فاجر، نزدیک‌ کردن تدریجی او به‌سوی عذاب است و اکرام به شمار نمی‌رود.

আয়াত: 19

فَقُتِلَ كَیْفَ قَدَّرَ ۟ۙ

نفرین و عذاب بر او باد چگونه ارزیابی کرد.

আয়াত: 20

ثُمَّ قُتِلَ كَیْفَ قَدَّرَ ۟ۙ

باز هم نفرین و عذاب بر او باد، چگونه سنجید و ارزیابی کرد.

আয়াত: 21

ثُمَّ نَظَرَ ۟ۙ

دوباره در آنچه که می‌گوید نگریست و اندیشید.

আয়াত: 22

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ۟ۙ

سپس چون چیزی نیافت که با آن بر قرآن عیب وارد کند چهره در هم کشید و خشم کرد.

আয়াত: 23

ثُمَّ اَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ ۟ۙ

سپس از ایمان روی گرداند و از پیروی پیامبر صلی الله علیه وسلم خودداری کرد.

আয়াত: 24

فَقَالَ اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا سِحْرٌ یُّؤْثَرُ ۟ۙ

پس گفت: این چیزی که محمد آورده است سخن الله نیست، بلکه سحری است که از دیگران روایت می‌کند.

আয়াত: 25

اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ۟ؕ

کلام الله نیست، بلکه کلام انسان است.

আয়াত: 26

سَاُصْلِیْهِ سَقَرَ ۟

به‌زودی این کافر را در یکی از طبقات جهنم، یعنی سَقَر که گرمایی کشنده دارد وارد می‌کنم.

আয়াত: 27

وَمَاۤ اَدْرٰىكَ مَا سَقَرُ ۟ؕ

و - ای محمد- تو چه می‌دانی که سَقَر چیست؟!

আয়াত: 28

لَا تُبْقِیْ وَلَا تَذَرُ ۟ۚ

از عذاب‌شدۀ در خویش چیزی باقی نمی‌گذارد مگر اینکه او را فرا می‌گیرد، و رها نمی‌کند، سپس همان‌گونه که بود بازمی‌گردد، سپس بر او فرود می‌آید، و به همین ترتیب ادامه دارد.

আয়াত: 29

لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ ۟ۚ

پوست‌ها را سخت می‌سوزاند و تغییر می‌دهد.

আয়াত: 30

عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ۟ؕ

بر آن نوزده فرشته گمارده شده است، که خزانه‌دارانش هستند.

আয়াত: 31

وَمَا جَعَلْنَاۤ اَصْحٰبَ النَّارِ اِلَّا مَلٰٓىِٕكَةً ۪— وَّمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ اِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِیْنَ كَفَرُوْا ۙ— لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِیْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ وَیَزْدَادَ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْۤا اِیْمَانًا وَّلَا یَرْتَابَ الَّذِیْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ وَالْمُؤْمِنُوْنَ ۙ— وَلِیَقُوْلَ الَّذِیْنَ فِیْ قُلُوْبِهِمْ مَّرَضٌ وَّالْكٰفِرُوْنَ مَاذَاۤ اَرَادَ اللّٰهُ بِهٰذَا مَثَلًا ؕ— كَذٰلِكَ یُضِلُّ اللّٰهُ مَنْ یَّشَآءُ وَیَهْدِیْ مَنْ یَّشَآءُ ؕ— وَمَا یَعْلَمُ جُنُوْدَ رَبِّكَ اِلَّا هُوَ ؕ— وَمَا هِیَ اِلَّا ذِكْرٰی لِلْبَشَرِ ۟۠

و ما مأموران دوزخ را تنها از میان فرشتگان بر گزیده ایم، و انسان توانایی مقابله با آن ها را ندارد، و تعداد آن ها را جز آزمایشی برای کسانی که به الله کفر ورزیده اند، قرار ندادیم؛ تا در مورد آن ها هر چه كه می خواهند بگویند و در نهایت عذاب بر آنان دوچندان می شود، و تا یهود که تورات، و نصاری که انجیل به آن ها داده شده، اطمینان حاصل کنند که قرآن، تصدیق کننده ی آنچه مى باشد در کتاب هایشان است. همچنین مؤمنان زمانی که این (موضوع مورد) توافق را می بینند، ایمانشان افزايش يابد و یهود، نصاری و مؤمنان (در حق بودنش) شک و تردیدی نکنند، و تا کسانی که در دل هایشان بيمارى و ترديد وجود دارد و همچنين کافران، بگویند: الله با تعیین این عدد عجیب چه چیزی را اراده کرده است؟! همچنان که الله متعال تکذیب کننده ی این عدد را گمراه، و تصدیق کننده ی آن را مورد هدایت قرار داده است؛ هر کس را بخواهد گمراه و هر کس را بخواهد هدایت می دهد. به علت كثرت و فراوانی، کسی جز پروردگار از (انواع و ماهیت) لشکریانش آگاه نیست، و دوزخ جز اندرزى براى مردمان نيست تا با آن به بزرگی الله متعال پی ببرند.

আয়াত: 32

كَلَّا وَالْقَمَرِ ۟ۙ

سخن آن‌گونه نیست که یکی از مشرکان ادعا می‌کند یارانش برای چیره‌شدن بر خزانه‌داران جهنم کافی هستند. الله به ماه سوگند یاد فرمود.

আয়াত: 33

وَالَّیْلِ اِذْ اَدْبَرَ ۟ۙ

و به شب آن‌گاه که پشت کند سوگند یاد فرمود.

আয়াত: 34

وَالصُّبْحِ اِذَاۤ اَسْفَرَ ۟ۙ

و به صبح آن‌گاه که روشنایی آورد سوگند یاد فرمود.

আয়াত: 35

اِنَّهَا لَاِحْدَی الْكُبَرِ ۟ۙ

که آتش جهنم به‌طور قطع یکی از بلایای بزرگ است.

আয়াত: 36

نَذِیْرًا لِّلْبَشَرِ ۟ۙ

وسیلۀ تهدید و ترساندن مردم است.

আয়াত: 37

لِمَنْ شَآءَ مِنْكُمْ اَنْ یَّتَقَدَّمَ اَوْ یَتَاَخَّرَ ۟ؕ

- ای مردم- برای هرکس از شما که بخواهد با ایمان به الله و عمل صالح پیشی جوید، یا با کفر و گناهان عقب بکشد.

আয়াত: 38

كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِیْنَةٌ ۟ۙ

هرکس در قبال اعمالی‌که کسب کرده گرفتار است. پس یا اعمالش او را نابود می‌کند، یا او را از نابودی می‌رهاند و نجات می‌دهد.

আয়াত: 39

اِلَّاۤ اَصْحٰبَ الْیَمِیْنِ ۟ؕۛ

مگر مؤمنان که در قبال گناهان‌شان مواخذه نمی‌شوند، بلکه به‌سبب اعمال صالحی که دارند مورد عفو قرار می‌گیرند.

আয়াত: 40

فِیْ جَنّٰتٍ ۛ۫— یَتَسَآءَلُوْنَ ۟ۙ

و آنها روز قیامت در بهشت‌هایی هستند و از یکدیگر می‌پرسند.

আয়াত: 41

عَنِ الْمُجْرِمِیْنَ ۟ۙ

در مورد کافران که خودشان را با گناهانی که انجام دادند نابود کردند.

আয়াত: 42

مَا سَلَكَكُمْ فِیْ سَقَرَ ۟

به آنها می‌گویند: چه چیزی شما را وارد جهنم کرد؟

আয়াত: 43

قَالُوْا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّیْنَ ۟ۙ

کافران این‌گونه به آنها پاسخ می‌دهند: از کسانی‌که نماز واجب را در زندگی دنیا برپا می‌داشتند نبودیم.

আয়াত: 44

وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِیْنَ ۟ۙ

و از آنچه که الله به ما عطا کرده بود به فقیر اطعام نمی‌کردیم.

আয়াত: 45

وَكُنَّا نَخُوْضُ مَعَ الْخَآىِٕضِیْنَ ۟ۙ

و همراه پیروان باطل بودیم که هرجا می‌گشتند با آنها می‌گشتیم، و با گمراهان و فریب ‌خوردگان سخن می‌گفتیم.

আয়াত: 46

وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّیْنِ ۟ۙ

و روز جزا را تکذیب می‌کردیم.

আয়াত: 47

حَتّٰۤی اَتٰىنَا الْیَقِیْنُ ۟ؕ

و به تکذیب روز جزا ادامه دادیم تا مرگ ما را فرا گرفت، آن‌گاه میان ما و توبه مانع ایجاد کرد.

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• خطورة الكبر حيث صرف الوليد بن المغيرة عن الإيمان بعدما تبين له الحق.

خطر زیاد کبر چنان‌که ولید بن مُغِیره را پس از اینکه حق برایش آشکار شد از ایمان بازداشت.

• مسؤولية الإنسان عن أعماله في الدنيا والآخرة.

مسئولیت انسان در قبال اعمالش در دنیا و آخرت.

• عدم إطعام المحتاج سبب من أسباب دخول النار.

طعام ‌ندادن به نیازمند یکی از اسباب ورود به جهنم است.

আয়াত: 48

فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشّٰفِعِیْنَ ۟ؕ

پس شفاعت شفاعتگران، اعم از فرشتگان و پیامبران و صالحان در روز قیامت به آنان سودی نمی رساند؛ چرا که یکی از شروط پذیرش شفاعت، رضایت از شفاعت شده است.

আয়াত: 49

فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِیْنَ ۟ۙ

چه چیزی باعث رویگردانی این مشرکان از قرآن شد؟!

আয়াত: 50

كَاَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنْفِرَةٌ ۟ۙ

گویی در رویگردانی و فرار از قرآن، گورخرانی بسیار رمنده هستند.

আয়াত: 51

فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ۟ؕ

که از شیری به‌سبب ترس از آن می‌گریزند.

আয়াত: 52

بَلْ یُرِیْدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ اَنْ یُّؤْتٰی صُحُفًا مُّنَشَّرَةً ۟ۙ

بلکه هر یک از این مشرکان می‌خواهد نامه‌ای برایش ارسال شود که به او خبر می‌دهد محمد رسولی از جانب الله است، و سبب این امر کمبود و ضعف دلایل و حجت‌ها نیست، بلکه فقط ستیزه‌جویی و تکبر است.

আয়াত: 53

كَلَّا ؕ— بَلْ لَّا یَخَافُوْنَ الْاٰخِرَةَ ۟ؕ

چنین نیست، بلکه سبب استمرار گمراهی آنها این است که به عذاب آخرت ایمان نمی‌آورند، و بر کفرشان باقی می‌مانند.

আয়াত: 54

كَلَّاۤ اِنَّهٗ تَذْكِرَةٌ ۟ۚ

بدانید که این قرآن اندرز و یادآوری است.

আয়াত: 55

فَمَنْ شَآءَ ذَكَرَهٗ ۟ؕ

پس هرکس که بخواهد می‌تواند قرآن را بخواند و از آن اندرز گیرد.

আয়াত: 56

وَمَا یَذْكُرُوْنَ اِلَّاۤ اَنْ یَّشَآءَ اللّٰهُ ؕ— هُوَ اَهْلُ التَّقْوٰی وَاَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ۟۠

و پند نمی‌گیرند مگر اینکه الله بخواهد پند بگیرند. او سبحانه سزاوار است که با امتثال اوامر و اجتناب از نواهی‌اش از او ترسیده شود، و سزاوار است که گناهان بندگانش را آن‌گاه که به‌سوی او توبه کنند بیامرزد.

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• مشيئة العبد مُقَيَّدة بمشيئة الله.

ارادۀ بنده به ارادۀ الله مُقَیّد است.

• حرص رسول الله صلى الله عليه وسلم على حفظ ما يوحى إليه من القرآن، وتكفّل الله له بجمعه في صدره وحفظه كاملًا فلا ينسى منه شيئًا.

اشتیاق پیامبر -صلی الله علیه وسلم- برای حفظ آیاتی که به او وحی می شد، و تضمین الله متعال به جمع کردن قرآن در سینه اش و حفظ آن به صورت کامل، به گونه ای که هرگز چیزی از آن را فراموش نکند.