अर्थों का अनुवाद सूरा सूरा अल्-मुद्दस्सिर - थाई अनुवाद - पवित्र क़ुरआ विश्वकोश

Al-Muddaththir

आयत: 1

يَٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ

[74.1] โอ้ผู้ห่มกายอยู่เอ๋ย

आयत: 2

قُمۡ فَأَنذِرۡ

[74.2] จงลุกขึ้น แล้วประกาศตักเตือน

आयत: 3

وَرَبَّكَ فَكَبِّرۡ

[74.3] และแด่พระเจ้าของเจ้า จงให้ความเกียงไกร (ต่อพระองค์)

आयत: 4

وَثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ

[74.4] และเสื้อผ้าของเจ้า จงทำให้สะอาด

आयत: 5

وَٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ

[74.5] และสิ่งสกปรกก็จงหลบหลีกให้ห่างเสีย

आयत: 6

وَلَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ

[74.6] และอย่าทำคุณ เพื่อหวังการตอบแทนอันมากมาย

आयत: 7

وَلِرَبِّكَ فَٱصۡبِرۡ

[74.7] และเพื่อพระเจ้าของเจ้าเท่านั้นจงอดทน

आयत: 8

فَإِذَا نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ

[74.8] ในที่สุด เมื่อเสียงเป่าถูกเป่าขึ้น

आयत: 9

فَذَٰلِكَ يَوۡمَئِذٖ يَوۡمٌ عَسِيرٌ

[74.9] นั่นคือ วันนั้น วันแห่งความยากลำบาก

आयत: 10

عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ غَيۡرُ يَسِيرٖ

[74.10] แก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา มิใช่เป็นเรื่องง่าย

आयत: 11

ذَرۡنِي وَمَنۡ خَلَقۡتُ وَحِيدٗا

[74.11] จงปล่อยข้าไว้กับผู้ที่ข้าได้สร้างเขาไว้แต่ลำพังเถิด

आयत: 12

وَجَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا

[74.12] และข้าได้ทำให้เขามีทรัพย์สมบัติอย่างล้นเหลือ

आयत: 13

وَبَنِينَ شُهُودٗا

[74.13] และลูกหลานอย่างพรั่งพร้อม

आयत: 14

وَمَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِيدٗا

[74.14] และข้าได้ทำให้เขาสุขสบายอย่างราบรื่น

आयत: 15

ثُمَّ يَطۡمَعُ أَنۡ أَزِيدَ

[74.15] แล้วเขายังโลภที่จะให้ข้าเพิ่มพูนแก่เขาอีก

आयत: 16

كَلَّآۖ إِنَّهُۥ كَانَ لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا

[74.16] เปล่าเลย เพราะว่าเขาเป็นผู้ดื้อรั้นต่อสัญญาณต่าง ๆ ของเรา

आयत: 17

سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا

[74.17] ในไม่ช้าข้าจะเพิ่มพูนความยากลำบากแก่เขา

आयत: 18

إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَقَدَّرَ

[74.18] แท้จริงเขาได้ใคร่ครวญและคาดคะเน

आयत: 19

فَقُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ

[74.19] ดังนั้น เขาได้รับความหายนะ เขาจะคาดคะเนได้อย่างไร

आयत: 20

ثُمَّ قُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ

[74.20] แล้วเขาได้รับความหายนะ เขาจะคาดคะเนได้อย่างไร

आयत: 21

ثُمَّ نَظَرَ

[74.21] แล้วเขาได้ตรึกตรอง

आयत: 22

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ

[74.22] แล้วเขาทำหน้าบูดบึ้ง และทำหน้านิ่วคิ้วขมวด

आयत: 23

ثُمَّ أَدۡبَرَ وَٱسۡتَكۡبَرَ

[74.23] แล้วเขาก็ผินหลังออกไป และหยิ่งผยอง

आयत: 24

فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ

[74.24] แล้วเขากล่าวว่า นี่มิใช่อื่นนอกจากเป็นมายากลที่สืบทอดกันมา

आयत: 25

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ

[74.25] นี่มิใช่อื่นใดนอกจากเป็นคำพูดของปุถุชน

आयत: 26

سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ

[74.26] ในไม่ช้าข้าจะโยนเขาเข้าสู่กองไฟที่เผาไหม้

आयत: 27

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سَقَرُ

[74.27] และอันใดเล่าทำให้เจ้ารู้ได้ว่า สิ่งที่เผาไหม้นั้นคืออะไร

आयत: 28

لَا تُبۡقِي وَلَا تَذَرُ

[74.28] มันจะไม่เหลืออะไรเลย และมันจะไม่ปล่อยผู้ใดให้คงเหลือไว้ (เช่นกัน)

आयत: 29

لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ

[74.29] มันจะเผาไหม้ผิวหนังจนเกรียมดำ

आयत: 30

عَلَيۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ

[74.30] เหนือมันมีมลาอิกะฮฺสิบเก้าท่าน

आयत: 31

وَمَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةٗۖ وَمَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَيَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَلَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَلِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗاۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَمَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ

[74.31] และเรามิได้แต่งตั้งผู้ใดเป็นยามเฝ้าประตูนรก นอกจากมลาอิกะฮฺเท่านั้น และเรามิได้กำหนดจำนวนของพวกเขาไว้ เว้นแต่เพื่อเป็นการทดสอบแก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา เพื่อบรรดาอะฮฺลุลกิตาบจะได้เชื่อมั่น และบรรดาผู้ศรัทธาจะได้เพิ่มพูนการศรัทธา และบรรดาอะฮฺลุลกิตาบรวมทั้งบรรดาผู้ศรัทธาจะไม่ต้องสงสัย และเพื่อบรรดาผู้ในหัวใจของพวกเขามีโรค อีกทั้งบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาจะกล่าวว่า อัลลอฮฺทรงประสงค์อะไรด้วยอุปมานี้ เช่นนั้นแหละอัลลอฮฺจะทรงให้หลงทางผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ และจะทรงชี้แนะทางแก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์และไม่มีผู้ใดรู้จำนวนไพร่พลของพระเจ้าของเจ้า นอกจากพระองค์ และนี่มิใช่อื่นใด นอกจากเป็นข้อตักเตือนแก่มนุษย์

आयत: 32

كَلَّا وَٱلۡقَمَرِ

[74.32] เปล่าเลย ขอสาบานด้วยดวงจันทร์

आयत: 33

وَٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ

[74.33] ขอสาบานด้วยกลางคืนเมื่อมันคล้อยไป

आयत: 34

وَٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ

[74.34] ขอสาบานด้วยยามเช้าเมื่อมันทอแสง

आयत: 35

إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ

[74.35] แท้จริงนรกนั้นแน่นอนเป็นหนึ่งในความหายนะอันใหญ่หลวง

आयत: 36

نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ

[74.36] เพื่อเป็นการเตือนสำทับแก่มนุษย์

आयत: 37

لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ

[74.37] สำหรับผู้ที่ประสงค์ในหมู่พวกเจ้าจะรุดหน้า (ไปสู่ความดี) หรือจะรั้งท้าย (เพื่อกระทำความชั่ว)

आयत: 38

كُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ

[74.38] แต่ละชีวิตย่อมถูกค้ำประกันกับสิ่งที่มันขวนขวายไป

आयत: 39

إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ

[74.39] ยกเว้นบรรดาผู้อยู่เบื้องขวา

आयत: 40

فِي جَنَّٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ

[74.40] อยู่ในสวนสวรรค์หลากหลาย พวกเขาจะไต่ถามซึ่งกันและกัน

आयत: 41

عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

[74.41] เกี่ยวกับพวกที่กระทำความผิด

आयत: 42

مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ

[74.42] อะไรที่นำพวกท่านเข้าสู่กองไฟที่เผาไหม้

आयत: 43

قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ

[74.43] พวกเขากล่าวว่า เรามิได้อยู่ในหมู่ผู้ทำละหมาด

आयत: 44

وَلَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ

[74.44] เรามิได้ให้อาหารแก่บรรดาผู้ขัดสน

आयत: 45

وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ

[74.45] และพวกเราเคยมั่วสุมอยู่กับพวกที่มั่วสุม

आयत: 46

وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

[74.46] และเราเคยปฏิเสธวันแห่งการตอบแทน

आयत: 47

حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ

[74.47] จนกระทั่งความตายได้มาเยือนเรา

आयत: 48

فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ

[74.48] ดังนั้นการชะฟาอะฮฺของบรรดาผู้มีชะฟาอะฮฺจะไม่เกิดประโยชน์อันใดแก่พวกเขา

आयत: 49

فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ

[74.49] ดังนั้นเกิดอะไรขึ้นแก่พวกเขา โดยที่พวกเขาผินหลังออกห่างจากการเตือนสติ

आयत: 50

كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ

[74.50] ประหนึ่งว่าพวกเขาเป็นลาเปรียวที่ตื่นตระหนก

आयत: 51

فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۭ

[74.51] หนีจากเสือสิงห์

आयत: 52

بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ

[74.52] แท้จริงแล้วทุกคนในหมู่พวกเขาต้องการที่จะมีแผ่นกระดาษกางแผ่ยื่นมาให้แก่เขา

आयत: 53

كَلَّاۖ بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

[74.53] ไม่เลยทีเดียว ทว่า พวกเขาไม่เกรงกลัววันปรโลกต่างหาก

आयत: 54

كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ

[74.54] เปล่ามิได้ แท้จริงนั่นคือข้อเตือนสติ

आयत: 55

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

[74.55] ฉะนั้นผู้ใดประสงค์เขาก็จะจดจำรำลึกไว้

आयत: 56

وَمَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَأَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ

[74.56] และพวกเขาจะไม่จดจำรำลึกได้ เว้นแต่อัลลอฮฺจะทรงประสงค์ พระองค์เท่านั้นคือพระเจ้าแห่งการยำเกรง และพระเจ้าแห่งการให้อภัย