ការបកប្រែអត្ថន័យ ជំពូក​ អាល់អាក់ឡា - ការបកប្រែជាភាសាពែរ្ស - តាហ្វសៀរ អាស-សាក់ទី - លេខ​ទំព័រ 591 - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

اعلی

អាយ៉ាត់: 1

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْاَعْلَی ۟ۙ

خداوند متعال به تسبیح خود فرمان می‌دهد که متضمن ذکر و عبادت برای او، و کرنش در برابر شکوه و بزرگی‌اش می‌باشد. این تسبیح، تسبیحی باشد که شایستۀ عظمت خداوند باشد، به این صورت که نام‌های نیکوی او یاد شوند، نام‌های نیکویی که به سبب معانی نیکو و عظیمی که دارند بر هر نامی برتری دارند.

អាយ៉ាត់: 2

الَّذِیْ خَلَقَ فَسَوّٰی ۟

نیز کارهای خداوند باید یاد شوند. از جملۀ کارهایش این است که او ﴿خَلَقَ فَسَوَّىٰ﴾ همۀ مخلوقات را آفریده، و آفرینش آنها را محکم و زیبا نموده است.

អាយ៉ាត់: 3

وَالَّذِیْ قَدَّرَ فَهَدٰی ۟

﴿وَٱلَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ﴾ خداوند همه چیز را اندازه‌گیری کرده و همۀ مخلوقات را به اندازه راه نموده است. این هدایتِ عام است که هر مخلوقی را به آنچه صلاح او در آن است هدایت کرده است.

អាយ៉ាត់: 4

وَالَّذِیْۤ اَخْرَجَ الْمَرْعٰی ۟

نعمت‌های دنیوی از زمرۀ هدایت مذکور می‌باشند. بنابراین فرمود: ﴿وَٱلَّذِيٓ أَخۡرَجَ ٱلۡمَرۡعَىٰ﴾ و کسی که از آسمان آبی فرستاد، و به وسیلۀ آن انواع گیاهان و علف‌های زیادی می‌روید که مردم و چهارپایان و همۀ حیوانات از آن می‌خورند.

អាយ៉ាត់: 5

فَجَعَلَهٗ غُثَآءً اَحْوٰی ۟ؕ

سپس ـ بعد از آنکه ـ مدت زمانی را به پایان برد که خداوند مقدر نموده بود در آن مدت زمان تر و تازه باشد، آن را در هم پیچید و ﴿فَجَعَلَهُۥ غُثَآءً أَحۡوَىٰ﴾ آنگاه آن را سیاه و خشک گردانید.

អាយ៉ាត់: 6

سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسٰۤی ۟ۙ

و نعمت‌های دینی هم از زمرۀ هدایت مذکور می‌باشند. بنابراین به اساس و اصل همۀ نعمت‌های دینی که قرآن است اشاره کرد و فرمود: ﴿سَنُقۡرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰٓ﴾ کتابی را که بر تو وحی نموده‌ایم محافظت می‌کنیم، و آن را در دل تو جای می‌دهیم، و تو از آن چیزی را فراموش نخواهی کرد. این مژدۀ بزرگی از جانب خداوند به بنده و پیامبرش جاست مبنی بر اینکه خداوند دانشی به او می‌دهد که آن را فراموش نمی‌کند.

អាយ៉ាត់: 7

اِلَّا مَا شَآءَ اللّٰهُ ؕ— اِنَّهٗ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفٰی ۟ؕ

﴿إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُ﴾ مگر آنچه که حکمت الهی اقتضا کند که آن را فراموش کنی. ﴿إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ وَمَا يَخۡفَىٰ﴾ و خداوند پیدا و پنهان را می‌داند، و آنچه را که به مصلحت بندگانش می‌باشد می‌داند. بنابراین هر آنچه بخواهد، به عنوان شریعت مقرر می‌دارد و به آن فرمان می‌دهد.

អាយ៉ាត់: 8

وَنُیَسِّرُكَ لِلْیُسْرٰی ۟ۚۖ

﴿وَنُيَسِّرُكَ لِلۡيُسۡرَىٰ﴾ این نیز مژده‌ای دیگر است که خداوند همۀ کارهای پیامبرش را آسان می‌گرداند، و آیین و شریعت او را سهل و ساده می‌نماید.

អាយ៉ាត់: 9

فَذَكِّرْ اِنْ نَّفَعَتِ الذِّكْرٰی ۟ؕ

﴿فَذَكِّرۡ إِن نَّفَعَتِ ٱلذِّكۡرَىٰ﴾ به شریعت الهی و آیات او پند بده، اگر پند مورد قبول واقع ‌گردد؛ و موعظه و اندرز بگو، اگر کسی گوش ‌کند، خواه از پند دادن تمام هدف آن برآورده شود یا برخی از آن برآورده گردد. مفهوم آیه این را می‌رساند که اگر پند دادن سودمند نباشد -به این صورت که پند دادن به شر و بدی بیفزاید، یا از خیر و خوبی بکاهد -در این صورت نباید پند داد.

អាយ៉ាត់: 10

سَیَذَّكَّرُ مَنْ یَّخْشٰی ۟ۙ

و پند دادن، مردم را به دو گروه تقسیم می‌کند: کسانی که استفاده می‌برند، و کسانی که استفاده نمی‌برند. کسانی که از پند استفاده می‌برند، آنهایی هستند که از خداوند می‌ترسند؛ و هرگاه انسان بداند که خداوند او را به خاطر کارهایی که کرده است مجازات می‌کند، و از کیفر او بهراسد، از آنچه خداوند را ناخشنود می‌نماید دوری می‌کند، و برای انجام دادن کارهای خوب تلاش می‌نماید.