மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அந்நாஸிஆத் - பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

سوره نازعات

வசனம்: 1

وَالنّٰزِعٰتِ غَرْقًا ۟ۙ

سوگند به فرشتگانی که جان [کافران] را به شدت بیرون می‌کشند.

வசனம்: 2

وَّالنّٰشِطٰتِ نَشْطًا ۟ۙ

و سوگند به فرشتگانی که جان [مؤمنان] را به نرمی و آسانی می‌گیرند.

வசனம்: 3

وَّالسّٰبِحٰتِ سَبْحًا ۟ۙ

و سوگند به فرشتگانی که [به امرِ الله، از آسمان به سوی زمین و بالعکس] شناورند.

வசனம்: 4

فَالسّٰبِقٰتِ سَبْقًا ۟ۙ

و سوگند به فرشتگانی که [در اجرای اوامر الهی] بر یکدیگر سبقت می‌گیرند.

வசனம்: 5

فَالْمُدَبِّرٰتِ اَمْرًا ۟ۘ

و سوگند به فرشتگانی [که به امر الهی] کار‌‌ها را تدبیر می‌کنند.

வசனம்: 6

یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ۟ۙ

روزی‌ که [پس از اولین دمیدن در صور] زمین [و کوه‌ها و همه چیز] به لرزه درآید

வசனம்: 7

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ۟ؕ

[و] در پی آن، [دمیدن دوم حشر] بیاید،

வசனம்: 8

قُلُوْبٌ یَّوْمَىِٕذٍ وَّاجِفَةٌ ۟ۙ

در آن روز، دل‌هایی سخت مضطرب [و ترسان] هستند.

வசனம்: 9

اَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ۟ۘ

و چشم‌های آنان [از ترس و شرمساری] فرو افتاده است.

வசனம்: 10

یَقُوْلُوْنَ ءَاِنَّا لَمَرْدُوْدُوْنَ فِی الْحَافِرَةِ ۟ؕ

[کافران در دنیا] می‌گفتند: «آیا ما [پس از مرگ، دوباره] به حال اول خود باز‌گردانده می‌شویم؟

வசனம்: 11

ءَاِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ۟ؕ

آیا هنگامی‌ که استخوان‌هایی پوسیده شدیم [و به خاک تبدیل گشتیم، باز هم زنده می‌شویم]»؟

வசனம்: 12

قَالُوْا تِلْكَ اِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ۟ۘ

می‌گفتند: «[اگر چنین وعده‌ای درست باشد،] آنگاه آن بازگشتی زیانبار است».

வசனம்: 13

فَاِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَّاحِدَةٌ ۟ۙ

آن [بازگشت،] تنها [به] یک بانگِ مهیب است [و بس].

வசனம்: 14

فَاِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ۟ؕ

و ناگهان همگی بر عرصۀ زمین [محشر] ظاهر می‌شوند.

வசனம்: 15

هَلْ اَتٰىكَ حَدِیْثُ مُوْسٰی ۟ۘ

[ای پیامبر،] آیا داستان موسی به تو رسیده است؟

வசனம்: 16

اِذْ نَادٰىهُ رَبُّهٗ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًی ۟ۚ

آنگاه که پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طُوی» ندا داد [و فرمود:]

வசனம்: 17

اِذْهَبْ اِلٰی فِرْعَوْنَ اِنَّهٗ طَغٰی ۟ؗۖ

«به سوی فرعون برو که او طغیان کرده است،

வசனம்: 18

فَقُلْ هَلْ لَّكَ اِلٰۤی اَنْ تَزَكّٰی ۟ۙ

و به او بگو: «آیا می‌خواهی [از کفر و گناه] پاک شوی؟

வசனம்: 19

وَاَهْدِیَكَ اِلٰی رَبِّكَ فَتَخْشٰی ۟ۚ

و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا [از او] بترسی [و فرمانبردار شوی]؟

வசனம்: 20

فَاَرٰىهُ الْاٰیَةَ الْكُبْرٰی ۟ؗۖ

پس [موسی] معجزۀ بزرگ را به او نشان داد.

வசனம்: 21

فَكَذَّبَ وَعَصٰی ۟ؗۖ

اما او تکذیب و سرکشی کرد.

வசனம்: 22

ثُمَّ اَدْبَرَ یَسْعٰی ۟ؗۖ

سپس [به حق] پشت کرد و به کوشش و تلاش [علیه موسی] پرداخت.

வசனம்: 23

فَحَشَرَ ۫— فَنَادٰی ۟ؗۖ

آنگاه [قومش را] جمع کرد و ندا داد

வசனம்: 24

فَقَالَ اَنَا رَبُّكُمُ الْاَعْلٰی ۟ؗۖ

و گفت: «من پروردگارِ برتر شما هستم».

வசனம்: 25

فَاَخَذَهُ اللّٰهُ نَكَالَ الْاٰخِرَةِ وَالْاُوْلٰی ۟ؕ

الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد.

வசனம்: 26

اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَنْ یَّخْشٰی ۟ؕ۠

بی‌گمان، در این [واقعه،] برای هر کس ‌که [از الله] می‌ترسد، عبرتی است.

வசனம்: 27

ءَاَنْتُمْ اَشَدُّ خَلْقًا اَمِ السَّمَآءُ ؕ— بَنٰىهَا ۟۫

آیا آفرینش شما [بعد از مرگ] سخت‌تر است یا آسمانی که [الله] آن را بنا کرد؟

வசனம்: 28

رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوّٰىهَا ۟ۙ

سقف آن را بر افراشت و به آن شکل و نظم داد،

வசனம்: 29

وَاَغْطَشَ لَیْلَهَا وَاَخْرَجَ ضُحٰىهَا ۪۟

و شبش را تاریک و روزش را روشن گردانید،

வசனம்: 30

وَالْاَرْضَ بَعْدَ ذٰلِكَ دَحٰىهَا ۟ؕ

و زمین را بعد از آن گسترانید،

வசனம்: 31

اَخْرَجَ مِنْهَا مَآءَهَا وَمَرْعٰىهَا ۪۟

و از آن، آب [چشمه‌ها و چاه‌ها و] چراگاهش را بیرون آورد،

வசனம்: 32

وَالْجِبَالَ اَرْسٰىهَا ۟ۙ

و کوه‌ها را محکم و استوار [بر روی زمین] قرار داد.

வசனம்: 33

مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْ ۟ؕ

[همۀ اینها] برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.

வசனம்: 34

فَاِذَا جَآءَتِ الطَّآمَّةُ الْكُبْرٰی ۟ؗۖ

هنگامی‌ که [آن] حادثۀ بزرگ [قیامت] فرا رسد،

வசனம்: 35

یَوْمَ یَتَذَكَّرُ الْاِنْسَانُ مَا سَعٰی ۟ۙ

در آن روز، انسان [تمام اعمال و] تلاش‌های خود را به یاد می‌آورد.

வசனம்: 36

وَبُرِّزَتِ الْجَحِیْمُ لِمَنْ یَّرٰی ۟

و جهنم برای هر بیننده‌ای آشکار می‌شود.

வசனம்: 37

فَاَمَّا مَنْ طَغٰی ۟ۙ

اما آن کس که طغیان [و سرکشی] کرده باشد

வசனம்: 38

وَاٰثَرَ الْحَیٰوةَ الدُّنْیَا ۟ۙ

و زندگی دنیا را [بر آخرت] ترجیح داده باشد،

வசனம்: 39

فَاِنَّ الْجَحِیْمَ هِیَ الْمَاْوٰی ۟ؕ

بی‌تردید، جهنم جایگاه اوست.

வசனம்: 40

وَاَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهٖ وَنَهَی النَّفْسَ عَنِ الْهَوٰی ۟ۙ

و اما کسی‌ که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده و نفس را از هوی [و هوس] بازداشته باشد،

வசனம்: 41

فَاِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَاْوٰی ۟ؕ

قطعاً بهشت جایگاه اوست.

வசனம்: 42

یَسْـَٔلُوْنَكَ عَنِ السَّاعَةِ اَیَّانَ مُرْسٰىهَا ۟ؕ

[ای پیامبر،] دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند که در چه زمانی واقع می‌شود؟

வசனம்: 43

فِیْمَ اَنْتَ مِنْ ذِكْرٰىهَا ۟ؕ

تو را با یادآوری این سخن چه کار است؟

வசனம்: 44

اِلٰی رَبِّكَ مُنْتَهٰىهَا ۟ؕ

[سرانجام و] منتهای [علمِ] آن، نزد پروردگار توست.

வசனம்: 45

اِنَّمَاۤ اَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَّخْشٰىهَا ۟ؕ

تو فقط بیم‌دهندۀ کسانی هستی که از آن [= قیامت] می‌ترسند.

வசனம்: 46

كَاَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوْۤا اِلَّا عَشِیَّةً اَوْ ضُحٰىهَا ۟۠

روزی‌ که [کافران قیامت را] ببینند، [چنین احساس می‌کنند که] گویی [در دنیا] جز یک شامگاه یا بامداد به سر نبرده‌اند.