மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அந்நபஃ - பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

سوره نبأ

வசனம்: 1

عَمَّ یَتَسَآءَلُوْنَ ۟ۚ

[کافران] دربارۀ چه چیزی از یکدیگر سؤال می‌کنند؟

வசனம்: 2

عَنِ النَّبَاِ الْعَظِیْمِ ۟ۙ

از خبری بزرگ.

வசனம்: 3

الَّذِیْ هُمْ فِیْهِ مُخْتَلِفُوْنَ ۟ؕ

همان [خبری] که در مورد آن با هم اختلاف دارند.

வசனம்: 4

كَلَّا سَیَعْلَمُوْنَ ۟ۙ

چنین نیست [که آنها می‌اندیشند]؛ به زودی خواهند دانست.

வசனம்: 5

ثُمَّ كَلَّا سَیَعْلَمُوْنَ ۟

باز هم چنین نیست؛ به زودی خواهند دانست.

வசனம்: 6

اَلَمْ نَجْعَلِ الْاَرْضَ مِهٰدًا ۟ۙ

آیا زمین را بستری [برای آسایش شما] قرار ندادیم؟

வசனம்: 7

وَّالْجِبَالَ اَوْتَادًا ۟ۙ

و کوه‌ها را میخ‌ها[ی آن قرار ندادیم؟]

வசனம்: 8

وَّخَلَقْنٰكُمْ اَزْوَاجًا ۟ۙ

و شما را جفت [= نر و ماده] آفریدیم.

வசனம்: 9

وَّجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ۟ۙ

و خواب شما را [مایۀ] آرامشتان قرار دادیم.

வசனம்: 10

وَّجَعَلْنَا الَّیْلَ لِبَاسًا ۟ۙ

و شب را پوششی [برایتان] قرار دادیم.

வசனம்: 11

وَّجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ۟ۚ

و روز را [وسیلۀ] زندگی و [امرارِ معاش] قرار دادیم،

வசனம்: 12

وَبَنَیْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ۟ۙ

و بر فراز شما هفت [آسمان] محکم بنا کردیم،

வசனம்: 13

وَّجَعَلْنَا سِرَاجًا وَّهَّاجًا ۟ۙ

و [خورشید را] چراغی درخشان [و روشنایی‌بخش] آفریدیم،

வசனம்: 14

وَّاَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرٰتِ مَآءً ثَجَّاجًا ۟ۙ

و از ابر‌های باران‌زا، آبی فراوان فرو‌‌فرستادیم

வசனம்: 15

لِّنُخْرِجَ بِهٖ حَبًّا وَّنَبَاتًا ۟ۙ

تا دانه و گیاه بسیار با آن برویانیم.

வசனம்: 16

وَّجَنّٰتٍ اَلْفَافًا ۟ؕ

و باغ‌هایی پردرخت [با آن پرورش دهیم].

வசனம்: 17

اِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِیْقَاتًا ۟ۙ

بی‌گمان، روز داورى [میان مخلوقات]، وعده‌گاه [ما با شما] است.

வசனம்: 18

یَّوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّوْرِ فَتَاْتُوْنَ اَفْوَاجًا ۟ۙ

روزی ‌که در «صور» دمیده می‌شود و شما گروه‌گروه [به محشر] می‌آیید؛

வசனம்: 19

وَّفُتِحَتِ السَّمَآءُ فَكَانَتْ اَبْوَابًا ۟ۙ

و آسمان گشوده می‌شود و به صورت درهای متعدد درمی‌آید؛

வசனம்: 20

وَّسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ۟ؕ

و کوه‌ها به حرکت درمی‌آید و به صورت سرابی می‌شود؛

வசனம்: 21

اِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ۟ۙ

و بی‌گمان، جهنم کمینگاهی است

வசனம்: 22

لِّلطَّاغِیْنَ مَاٰبًا ۟ۙ

[و] محل بازگشتی برای طغیانگران.

வசனம்: 23

لّٰبِثِیْنَ فِیْهَاۤ اَحْقَابًا ۟ۚ

مدت زمانی بی‌پایان در آنجا می‌مانند.

வசனம்: 24

لَا یَذُوْقُوْنَ فِیْهَا بَرْدًا وَّلَا شَرَابًا ۟ۙ

در آنجا نه [چیز] خنکی می‌چشند و نه آشامیدنی [گوارایی خواهند داشت].

வசனம்: 25

اِلَّا حَمِیْمًا وَّغَسَّاقًا ۟ۙ

جز آبی سوزان و [مایعی که] چرک و خون [جهنمیان است].

வசனம்: 26

جَزَآءً وِّفَاقًا ۟ؕ

[این] کیفری است مناسب و درخور [گناهانشان]؛

வசனம்: 27

اِنَّهُمْ كَانُوْا لَا یَرْجُوْنَ حِسَابًا ۟ۙ

همانا آنان از حساب [و کتاب روز قیامت] نمی‌ترسیدند

வசனம்: 28

وَّكَذَّبُوْا بِاٰیٰتِنَا كِذَّابًا ۟ؕ

و آیات ما را به شدت تکذیب کردند؛

வசனம்: 29

وَكُلَّ شَیْءٍ اَحْصَیْنٰهُ كِتٰبًا ۟ۙ

و ما همه چیز را [در لوح محفوظ] شمارش و ثبت کرده‌ایم.

வசனம்: 30

فَذُوْقُوْا فَلَنْ نَّزِیْدَكُمْ اِلَّا عَذَابًا ۟۠

پس [کیفرِ اعمال خود را] بچشید که [چیزی] جز عذاب بر شما نمی‌افزاییم.

வசனம்: 31

اِنَّ لِلْمُتَّقِیْنَ مَفَازًا ۟ۙ

بی‌گمان، برای پرهیزگاران کامیابی [بزرگی] است.

வசனம்: 32

حَدَآىِٕقَ وَاَعْنَابًا ۟ۙ

باغ‌های [میوه] و تاکستان‌ها.

வசனம்: 33

وَّكَوَاعِبَ اَتْرَابًا ۟ۙ

و حوریانی نوجوان و هم‌سن و سال.

வசனம்: 34

وَّكَاْسًا دِهَاقًا ۟ؕ

و جام‌هایی لبریز و پیاپی [از شراب پاکیزۀ بهشت].

வசனம்: 35

لَا یَسْمَعُوْنَ فِیْهَا لَغْوًا وَّلَا كِذّٰبًا ۟ۚۖ

در آنجا نه سخن بیهوده‌ای می‌شنوند و نه دروغی.

வசனம்: 36

جَزَآءً مِّنْ رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابًا ۟ۙ

[این] پاداش، از جانب پروردگار توست، و عطایی از روی حساب

வசனம்: 37

رَّبِّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لَا یَمْلِكُوْنَ مِنْهُ خِطَابًا ۟ۚ

[همان] پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه در میان آنهاست؛ [همان الله] رحمان [که] هیچ‌ کس [در آن روز] یارای سخن گفتن با او را ندارد.

வசனம்: 38

یَوْمَ یَقُوْمُ الرُّوْحُ وَالْمَلٰٓىِٕكَةُ صَفًّا ۙۗؕ— لَّا یَتَكَلَّمُوْنَ اِلَّا مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ۟

روزی ‌که روح [= جبرئیل] و فرشتگان به صف می‌ایستند، [و] هیچ‌ کس سخن نمی‌گوید، جز کسی ‌که [الله] رحمان به او اجازه داده باشد و [او] سخن درست [و صواب] گوید.

வசனம்: 39

ذٰلِكَ الْیَوْمُ الْحَقُّ ۚ— فَمَنْ شَآءَ اتَّخَذَ اِلٰی رَبِّهٖ مَاٰبًا ۟

آن [روز]، روزِ حق است [و بدون تردید واقع می‌شود]؛ پس هر کس كه بخواهد، [می‌تواند] راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید.

வசனம்: 40

اِنَّاۤ اَنْذَرْنٰكُمْ عَذَابًا قَرِیْبًا ۖۚ۬— یَّوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدٰهُ وَیَقُوْلُ الْكٰفِرُ یٰلَیْتَنِیْ كُنْتُ تُرٰبًا ۟۠

به راستی، ما شما را از عذابی نزدیک بیم دادیم: روزی ‌که انسان آنچه را از قبل با دست‌های خود فرستاده است می‌بیند، و کافر می‌گوید: «ای کاش من خاک بودم [و برای حساب برانگیخته نمی‌شدم»]!