மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்பஜ்ர் - தாஜிக் மொழிபெயர்ப்பு - கோஜா மிரோவ் கோஜா மிர் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

Сураи Фаҷр (Сапедаи субҳ)

வசனம்: 1

وَٱلۡفَجۡرِ

1. Аллоҳ савганд мехӯрад: Савганд ба сапедаи субҳ

வசனம்: 2

وَلَيَالٍ عَشۡرٖ

2. ва савганд ба шабҳои даҳгона, даҳ шаби Зулҳиҷҷа, шабҳои пурфайз

வசனம்: 3

وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ

3. ва савганд ба ҷуфту тоқ, аз ҳама ашё

வசனம்: 4

وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ

4. ва савганд ба шаб, чун бигзарад.

வசனம்: 5

هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ

5. Оё хирадмандонро ин савгандҳо басанда нест?

வசனம்: 6

أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ

6. Эй Расул, оё надидӣ, ки Парвардигори ту бо қавми Од чӣ кард?

வசனம்: 7

إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ

7. Қавми Ирам, ки соҳиби қоматҳои баланд ва сутунмонанд буданд?

வசனம்: 8

ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ

8. Ки монанди он дар қувват ва бузургии ҷасад дар ҳеҷ шаҳре офарида нашудааст.

வசனம்: 9

وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ

9. Ва чӣ гуна кард бо қавми Самуд^[3101], ки дар он водӣ тахтасангҳои бузургро тарошида ва аз он барои худ хонаҳо гирифта буданд?

[3101] Дар сарзамини Ҳиҷр, миёни Шом ва Ҳиҷоз сукунат доштанд.

வசனம்: 10

وَفِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ

10. Ва чӣ гуна кард бо Фиръавн, подшоҳи Миср соҳиби лашкари азим, ки мулкашро устувор ва амрашро қавӣ доштанд?

வசனம்: 11

ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ

11. Ҳамон касоне, ки дар шаҳрҳо аз ҳад таҷовуз карданд

வசனம்: 12

فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ

12. ва дар онҳо бисёр фасод карданд,

வசனம்: 13

فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ

13. пас Парвардигори ту тозиёнаи азобро сахт бар сарашон фуруд овард.

வசனம்: 14

إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ

14. Эй Расул, ҳамоно Парвардигорат дар камингоҳ аст. Касоне, ки Ӯро нофармонӣ карданд, андаке мӯҳлат медиҳад ва баъд аз он онҳоро ба азоби сахт гирифтор мекунад.

வசனம்: 15

فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ

15. Аммо одамиро, чун Парвардигораш биёзмояд ва гиромиаш дорад ва неъматаш диҳад, мегӯяд: «Парвардигори ман маро гиромӣ дошт».

வசனம்: 16

وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ

16. Ва чун биёзмоядаш ва ризқашро бар ӯ танг гирад, мегӯяд: «Парвардигори ман маро хор доштааст».

வசனம்: 17

كَلَّاۖ بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ

17. На! Чунин нест, балки гиромӣ доштан бо тоъати Аллоҳ аст ва хорӣ доштан ба нофармонбардории Ӯст, шумо ятимро гиромӣ намедоред.

வசனம்: 18

وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

18. ва ҳамдигарро ба таъом додани мискин тарғиб намекунед

வசனம்: 19

وَتَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا

19. ва моли меросро ҳарисона мехӯред

வசனம்: 20

وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا

20. ва молро бисёр дӯст доред.

வசனம்: 21

كَلَّآۖ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا

21. На! Ҳаргиз чунин нест, ки мегӯед, чун замин шикаста шавад ва пора-пора гардад

வசனம்: 22

وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا

22. ва Парвардигори ту барои ҳисобу китобихалқаш ояд ва фариштагон саф - саф ҳозир шаванд.

வசனம்: 23

وَجِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۭ بِجَهَنَّمَۚ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ

23. Ва дар он рӯз ҷаҳаннамро ҳозир оранд, кофир панд гирад ва тавба кунад. Ва чӣ ҷои панд гирифтан бошад?

வசனம்: 24

يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي

24. Мегӯяд: «Эй кош, ки барои ҳаёти ҷовидонаи худ пешопеш некиҳое мефиристодам». Ва чӣ ҷои пушаймонӣ аст, ки дар дунё пушаймон нашуд ва тавба накард?

வசனம்: 25

فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ

25. Пас дар он рӯзи душвор касе чун азоби Ӯ азоб накунад

வசனம்: 26

وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ

26. ва ҳеҷ кас монанди занҷири Ӯ ба занҷир накашад.

வசனம்: 27

يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

27. Гуфта шавад: Эй рӯҳи оромишёфта, ба зикри Аллоҳ

வசனம்: 28

ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ

28. хушнуду писандида ба сӯи Парвардигорат бозгард

வசனம்: 29

فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي

29. ва дар зумраи бандагони солеҳи Ман дохил шав!

வசனம்: 30

وَٱدۡخُلِي جَنَّتِي

30. ва ба ҳамроҳашон ба биҳишти Ман дарой!