భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అస్-సాఫ్ఫాత్ - అరబీ అనువాదం - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

א-צאפאת

వచనం: 1

وَٱلصَّٰٓفَّٰتِ صَفّٗا

1 (שבועה במלאכים) הערוכים בשורות,

వచనం: 2

فَٱلزَّٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا

2 המזהירים (את בני האדם) מלעשות מעשים רעים,

వచనం: 3

فَٱلتَّٰلِيَٰتِ ذِكۡرًا

3 והקוראים להזכיר:

వచనం: 4

إِنَّ إِلَٰهَكُمۡ لَوَٰحِدٞ

4 אכן אלוהכם הוא אחד,

వచనం: 5

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا وَرَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ

5 ריבון השמים והארץ ואשר ביניהם, והוא ריבון הזריחות.

వచనం: 6

إِنَّا زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِزِينَةٍ ٱلۡكَوَاكِبِ

6 אנו עיטרנו את הרקיע הראשון בכוכבים,

వచనం: 7

وَحِفۡظٗا مِّن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ مَّارِدٖ

7 ושמרנו עליו מפני כל השטנים המרדנים,

వచనం: 8

لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَيُقۡذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٖ

8 כדי שלא יוכלו להקשיב בסתר לסודות הכנס העליון של המלאכים, מפני שאם הם ינסו הם יותקפו מכל עבר.

వచనం: 9

دُحُورٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ

9 כך הם יגורשו, ואכן הם יסבלו מעונש נצחי.

వచనం: 10

إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ

10 אלא מי שהעיף מבט, מיד יכה בו כוכב שביט בוער.

వచనం: 11

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآۚ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِينٖ لَّازِبِۭ

11 אז שאל אותם: “מה קשה יותר לברוא, האם אותם או את כל אשר בראנו? אכן בראנו אותם מטין דביק”.

వచనం: 12

بَلۡ عَجِبۡتَ وَيَسۡخَرُونَ

12 אבל, אתה מתפלא מהם והם מזלזלים בך,

వచనం: 13

وَإِذَا ذُكِّرُواْ لَا يَذۡكُرُونَ

13 ואם יזכירו להם, לא ייזכרו,

వచనం: 14

وَإِذَا رَأَوۡاْ ءَايَةٗ يَسۡتَسۡخِرُونَ

14 ואם ראו כל אות, יזלזלו בו,

వచనం: 15

وَقَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٌ

15 ויאמרו, “כי אין אלה אלא דברי קסם גלויים.

వచనం: 16

أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

16 האם אחרי מותנו והיותנו עפר ועצמות, אכן נקום לתחייה?,

వచనం: 17

أَوَءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

17 וגם אבותינו הראשונים?”

వచనం: 18

قُلۡ نَعَمۡ وَأَنتُمۡ دَٰخِرُونَ

18 אמור: “אכן כן! ואתם עלובים ובזויים ״.

వచనం: 19

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ يَنظُرُونَ

19 ואכן רק תרועה אחת ואז עיניהם יראו.

వచనం: 20

وَقَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ

20 ויאמרו: “אוי לנו! זה הוא יום הדין”.

వచనం: 21

هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

21 זה יום הפסיקה אשר הייתם לו מתכחשים.

వచనం: 22

۞ ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَأَزۡوَٰجَهُمۡ وَمَا كَانُواْ يَعۡبُدُونَ

22 קבצו את אלה אשר קפחו וזוגותיהם, ואת אשר היו עובדים.

వచనం: 23

مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِيمِ

23 מלבד אללה, והדריכו אותם בדרך המובילה שאולה

వచనం: 24

وَقِفُوهُمۡۖ إِنَّهُم مَّسۡـُٔولُونَ

24 העמידו אותם כי הם אחראים

వచనం: 25

مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ

25 (ויאמר להם בזלזול): “מה לכם אשר לא תעזרו איש לרעהו?”

వచనం: 26

بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ

26 אכן, היום הם נכנעים.

వచనం: 27

وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

27 הם יפנו זה אל זה, וישאלו זה את זה.

వచనం: 28

قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ

28 ויאמרו: “אתם נהגתם לבוא אלינו מימין...”.

వచనం: 29

قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

29 ויאמרו להם: “לא זה אתם שלא האמנתם!

వచనం: 30

وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۭۖ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ

30 לא הייתה לנו שום סמכות עליכם, כי אנשים רשעים הייתם.

వచనం: 31

فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآۖ إِنَّا لَذَآئِقُونَ

31 ועכשיו דברו של ריבוני יתקיים בצדק נגדנו, והנה אנחנו טועמים.

వచనం: 32

فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ

32 התעינו אתכם כי אנו בעצמנו היינו תועים”.

వచనం: 33

فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ

33 ביום ההוא, הם כולם יחלקו את העונש

వచనం: 34

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ

34 כך אנחנו מטפלים ברשעים!

వచనం: 35

إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ

35 כי כאשר נאמר להם, אין אלוה מלבד אללה, הם הפנו את גבם בגאוותנות.

వచనం: 36

وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۭ

36 ואמרו: “האם נעזוב את אלילינו בגלל משורר משוגע?”.

వచనం: 37

بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَصَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

37 אבל הוא אכן הביא את הצדק, ואישר את מה שהביאו השליחים שקדמו לו,

వచనం: 38

إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ

38 ואכן אתם תטעמו את העונש הכואב!

వచనం: 39

وَمَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

39 ואתם לא תקבלו אלא את אשר הייתם עושים!

వచనం: 40

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

40 אלא עובדי אללה הנאמנים,

వచనం: 41

أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ

41 להם תוענק פרנסה בשפע,

వచనం: 42

فَوَٰكِهُ وَهُم مُّكۡرَمُونَ

42 ופירות, והם אכן יחיו בכבוד,

వచనం: 43

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

43 בגני העדן העליונים,

వచనం: 44

عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

44 וינוחו על ספות, זה לצד זה,

వచనం: 45

يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۭ

45 ויגישו להם גביעים המלאים במשקה ממעיין,

వచనం: 46

بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِينَ

46 משקה לבן ותענוג לשותים.

వచనం: 47

لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَلَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ

47 אשר לא יערפל את חושיהם ולא יגרום להם לשכרות.

వచనం: 48

وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ

48 ואצלם תהיינה צנועות ונאות לעין,

వచనం: 49

كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ

49 הן דומות לפנינים שמורות.

వచనం: 50

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

50 ואז הם ייגשו זה אל זה בשאלות.

వచనం: 51

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ

51 ואחד מהם יגיד: אכן היה לי פעם ידיד

వచనం: 52

يَقُولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِينَ

52 אמר: ״ האם אתה מאמין בצדק.

వచనం: 53

أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِينُونَ

53 האם לאחר שנמות ונהיה לעפר ועצמות, בצדק נובא אל הדין?”

వచనం: 54

قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ

54 ואז יגיד: “האם אתם רוצים להביט ?”

వచనం: 55

فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِي سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

55 ואז יביטו ויראו אותו עמוק בגיהינום.

వచనం: 56

قَالَ تَٱللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرۡدِينِ

56 אמר: “אני נשבע באללה! כמעט הובלת גם אותי אל החורבן

వచనం: 57

وَلَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ

57 אם לא היה חסדו של ריבוני, הייתי גם נזרק לגיהינום!”.

వచనం: 58

أَفَمَا نَحۡنُ بِمَيِّتِينَ

58 (ואז הוא יגיד אל חבריו)”האם אנחנו לא נטעם עוד מוות,

వచనం: 59

إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

59 מלבד המוות הראשון? והאם כאן לא ניענש

వచనం: 60

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

60 אכן, זה הוא הניצחון האדיר!”.

వచనం: 61

لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡيَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ

61 בדיוק לזה שואפים האנשים העושים את הטוב!

వచనం: 62

أَذَٰلِكَ خَيۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ

62 האם “עץ הזקום” עדיף על פני גן העדן?

వచనం: 63

إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّٰلِمِينَ

63 העץ אשר הועדנו כמבחן לרשעים

వచనం: 64

إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِيٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِيمِ

64 והוא עץ העולה ממעמקי השאול,

వచనం: 65

طَلۡعُهَا كَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّيَٰطِينِ

65 פירותיו הם כמו ראשיהם של השטנים!

వచనం: 66

فَإِنَّهُمۡ لَأٓكِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِـُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

66 הם יאכלו מזה וימלאו בזה את בטנם.

వచనం: 67

ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَيۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِيمٖ

67 ולאחר מכן הם ישתו מים רותחים,

వచనం: 68

ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِيمِ

68 ולאחר מכן הם ודאי ישובו אל השאול.

వచనం: 69

إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّينَ

69 הם גילו שאבותיהם תעו בדרך,

వచనం: 70

فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ يُهۡرَعُونَ

70 ואז מיהרו ללכת בעקבותיהם.

వచనం: 71

وَلَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَكۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

71 ובהחלט, קדמו להם הרבה אשר תעו בדרך

వచనం: 72

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ

72 וכבר שלחנו אליהם מזהירים.

వచనం: 73

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِينَ

73 וראה מה היה סופם של המוזהרים,

వచనం: 74

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

74 פרט לעובדי אללה המסורים.

వచనం: 75

وَلَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ

75 וכבר קרא אלינו נוח, וכמה טובה הייתה תגובתנו!

వచనం: 76

وَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

76 וחילצנו אותו ואת בני ביתו מהאסון האדיר,

వచనం: 77

وَجَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

77 ועשינו כך שהצאצאים שלו יהיו היחידים הנשארים.

వచనం: 78

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

78 והשארנו את זכרו לדורות הבאים.

వచనం: 79

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

79 השלום הוא על נוח בין כל העולמים!

వచనం: 80

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

80 כך נגמול לצדיקים!

వచనం: 81

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

81 כי הוא מעבדינו המאמינים

వచనం: 82

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

82 אחרי כן הטבענו את האחרים.

వచనం: 83

۞ وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

83 וגם בדרכו (המשיך) אברהם.

వచనం: 84

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

84 הוא פנה לריבונו בלב שלם

వచనం: 85

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

85 והוא אמר לאביו ולבני עמו: “מה זה הדבר הזה אשר אתם עובדים?”

వచనం: 86

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

86 האם אתם רוצים לעבוד שקר מלבד אללה?

వచనం: 87

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

87 מה אתם חושבים על ריבון העולמים?

వచనం: 88

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

88 אז הוא הביט בכוכבים,

వచనం: 89

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

89 ואז אמר: “אכן אני חולה!”

వచనం: 90

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

90 אז הם הפנו אליו את גבם והלכו משם.

వచనం: 91

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

91 והוא מיהר אל אליליהם ופנה אליהם בשאלה: “מדוע אינכם אוכלים,

వచనం: 92

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

92 ולמה אינכם מדברים?”.

వచనం: 93

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

93 ואז הוא התנפל עליהם ביד ימין.

వచనం: 94

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

94 בני עמו באו אליו בזעם.

వచనం: 95

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

95 אבל הוא אמר להם, “האם תעבדו את אשר תפסלו,

వచనం: 96

وَٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَمَا تَعۡمَلُونَ

96 אף כי אללה ברא אתכם ואת מעשה ידיכם?”

వచనం: 97

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ

97 הם אמרו: “בנו לו כבשן, השליכו אותו אל תוך האש!”

వచనం: 98

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

98 הם רצו לפגוע בו, אך אנו העלבנו אותם!

వచనం: 99

وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

99 והוא אמר: “אני הולך אל ריבוני והוא ידריך אותי.

వచనం: 100

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

100 “ריבוני! הענק לי בן אשר יהיה מהצדיקים.

వచనం: 101

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ

101 אז בישרנו לו על בן סבלן.

వచనం: 102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰۚ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُۖ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

102 וכאשר הוא הגיע לגיל אשר יכול לעבוד אתו, אמר: ״ הוי בני! ראיתי בשנתי (בחלום) כי עליי לזבוח אותך, הגד לי, מה דעתך?” אמר: “הוי אבי! עשה את מה שצווית לעשות, ואם ירצה אללה, תמצא אותי בין הסבלנים”

వచనం: 103

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَتَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ

103 וכאשר שניהם התמסרו לאללה, והניח את בנו על הפנים

వచనం: 104

وَنَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ

104 קראנו אליו: “הוי אברהם“

వచనం: 105

قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

105 כבר קיימת את החלום, ואכן אנחנו נגמול היטב לעושי הטוב”

వచనం: 106

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ

106 זה אכן היה ניסיון בהיר.

వచనం: 107

وَفَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ

107 ואחר-כך פרינו אותו על-ידי זבח גדול (כבש).

వచనం: 108

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

108 והשארנו לו זכר בדורות שאחריו,.

వచనం: 109

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ

109 השלום והברכה יהיו על אברהם!

వచనం: 110

كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

110 כך נגמול לעושי הטוב!

వచనం: 111

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

111 כי הוא מעבדינו המאמינים.

వచనం: 112

وَبَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

112 כך בישרנו לו על יצחק, נביא מהצדיקים.

వచనం: 113

وَبَٰرَكۡنَا عَلَيۡهِ وَعَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَۚ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِينٞ

113 ובירכנו אותו ואת יצחק. חלק מצאצאיהם היו צדיקים גמורים, וחלק היו חוטאים גמורים.

వచనం: 114

وَلَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

114 ומחסדנו גם עשינו טובה למשה ואהרון,

వచనం: 115

وَنَجَّيۡنَٰهُمَا وَقَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

115 וחילצנו אותם ואת בני עמם מהאסון האדיר.

వచనం: 116

وَنَصَرۡنَٰهُمۡ فَكَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

116 עזרנו להם, ואז הם היו המנצחים.

వచనం: 117

وَءَاتَيۡنَٰهُمَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِينَ

117 ונתנו להם את הספר המבואר

వచనం: 118

وَهَدَيۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

118 והדרכנו אותם בדרך הישר,

వచనం: 119

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِمَا فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

119 והותרנו לשניהם זכר בדורות הבאים.

వచనం: 120

سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

120 השלום והברכה על משה ואהרון!

వచనం: 121

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

121 כך אנחנו גומלים לעושי הטוב.

వచనం: 122

إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

122 שניהם (בצדק) היו מעבדינו הנאמנים.

వచనం: 123

وَإِنَّ إِلۡيَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

123 גם אליהו היה אחד מהשליחים.

వచనం: 124

إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ

124 והוא אמר לבני עמו: “האם לא תיראו את אללה?.

వచనం: 125

أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَتَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِينَ

125 אתם עובדים את הבעל (אליל כנעני) ונוטשים את הטוב בבוראים,

వచనం: 126

ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ وَرَبَّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

126 אללה ריבונכם, וריבון אבותיכם הראשונים?”

వచనం: 127

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

127 אך הם כפרו בו, ולכן הם יצטרכו לתת את הדין.

వచనం: 128

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

128 חוץ מעבדי אללה הנאמנים.

వచనం: 129

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

129 והשארנו לו זכר בדורות שאחריו,

వచనం: 130

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ يَاسِينَ

130 השלום והברכה על אליהו!

వచనం: 131

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

131 כך נגמול למיטיבים.

వచనం: 132

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

132 והוא אכן היה מעבדינו הנאמנים.

వచనం: 133

وَإِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

133 וגם לוט הוא אחד השליחים.

వచనం: 134

إِذۡ نَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

134 חילצנו אותו ואת בני ביתו,

వచనం: 135

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

135 חוץ מקשישה אשר נותרה עם הנענשים.

వచనం: 136

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

136 לאחר מכן הכחדנו את כל השאר.

వచనం: 137

وَإِنَّكُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَيۡهِم مُّصۡبِحِينَ

137 אתם עוברים על פניהם ביום,

వచనం: 138

وَبِٱلَّيۡلِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

138 ובלילה, הן, אינכם מבינים?.

వచనం: 139

وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

139 וגם יונה היה אכן אחד מהשליחים.

వచనం: 140

إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

140 הוא ברח אל האונייה העמוסה,

వచనం: 141

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِينَ

141 אז הם הפילו גורל, והוא זה שהפסיד (אז הם השליכו אותו מהאונייה)

వచనం: 142

فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٞ

142 והלוויתן בלע אותו בעודו (יונה) מאשים את עצמו.

వచనం: 143

فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِينَ

143 ואם הוא לא היה מהמשבחים (את אללה),

వచనం: 144

لَلَبِثَ فِي بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

144 אז הוא היה נשאר בבטנו עד יום תחיית-המתים,

వచనం: 145

۞ فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ سَقِيمٞ

145 אז זרקנו אותו כשהוא חלש אל החוף החשוף,

వచనం: 146

وَأَنۢبَتۡنَا عَلَيۡهِ شَجَرَةٗ مِّن يَقۡطِينٖ

146 והצמחנו מעליו עץ קיקיון (דלעת).

వచనం: 147

وَأَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ يَزِيدُونَ

147 ואחר-כך שלחנו אותו להזהיר עיר שתושביה מאה אלף או יותר,

వచనం: 148

فَـَٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِينٖ

148 והם האמינו, על כן נתנו להם ליהנות לזמן מה

వచనం: 149

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّكَ ٱلۡبَنَاتُ وَلَهُمُ ٱلۡبَنُونَ

149 ושאל אותם “האם לריבונך הבנות ולהם הבנים?”

వచనం: 150

أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِنَٰثٗا وَهُمۡ شَٰهِدُونَ

150 האם בראנו את המלאכים נקבות והם היו עדים?.

వచనం: 151

أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡكِهِمۡ لَيَقُولُونَ

151 הרי זה אחד משקריהם כשהם אומרים:

వచనం: 152

وَلَدَ ٱللَّهُ وَإِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

152 “אללה הוליד ילד”, ואכן הם משקרים!

వచనం: 153

أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِينَ

153 האם אללה העדיף את הבנות על הבנים?

వచనం: 154

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

154 מה קורה לכם הכיצד תשפטו?!

వచనం: 155

أَفَلَا تَذَكَّرُونَ

155 האם לא היזכרו?

వచనం: 156

أَمۡ لَكُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِينٞ

156 או שיש לכם הוכחה ברורה?

వచనం: 157

فَأۡتُواْ بِكِتَٰبِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

157 אם אתם אכן צודקים, הביאו את ספריכם שלכם!

వచనం: 158

وَجَعَلُواْ بَيۡنَهُۥ وَبَيۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗاۚ وَلَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

158 (הם טוענים) כי קיימת שותפות בין אללה והשדים, אך השדים יודעים כי יובאו לדין (בפני אללה).

వచనం: 159

سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

159 ישתבח אללה ממה שמתארים אותו.

వచనం: 160

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

160 חוץ מעובדי אללה הנאמנים.

వచనం: 161

فَإِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ

161 אתם ומה שעובדים,

వచనం: 162

مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ بِفَٰتِنِينَ

162 לא תוכלו להדיח איש,

వచనం: 163

إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِيمِ

163 מלבד אלה שעתידים להיצלות בגיהינום.

వచనం: 164

وَمَا مِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ

164 “לכל אחד מאתנו מקום קבוע,

వచనం: 165

وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ

165 ואנו ערוכים שורות שורות,

వచనం: 166

وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ

166 ואכן אנחנו המשבחים (את אללה)”.

వచనం: 167

وَإِن كَانُواْ لَيَقُولُونَ

167 ואם נהגו לומר:

వచనం: 168

لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِكۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

168 “לו הייתה אתנו אזהרה מן הראשונים,

వచనం: 169

لَكُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

169 כי אז היינו עובדי אללה הנאמנים”.

వచనం: 170

فَكَفَرُواْ بِهِۦۖ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ

170 הן, הם התכחשו לו, ואחר כך יידעו.

వచనం: 171

وَلَقَدۡ سَبَقَتۡ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِينَ

171 ואכן, כבר יצאה מילתנו אל עבדינו, השליחים,

వచనం: 172

إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ

172 והובטח להם שהם ינצחו,

వచనం: 173

وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

173 וכי גדודינו הם אשר יגברו.

వచనం: 174

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

174 לכן התרחק מהם לזמן־מה,

వచనం: 175

وَأَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

175 וחכה בסבלנות וסופם שיראו גם הם.

వచనం: 176

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

176 היבקשו אפוא לזרז את בוא עונשנו?

వచనం: 177

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِينَ

177 הן, אם יירד על חצרם, רע ומר יהיה יומם של המוזהרים.

వచనం: 178

وَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

178 לכן התרחק מהם לזמן־מה,

వచనం: 179

وَأَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

179 וחכה בסבלנות וסופם שיראו גם הם.

వచనం: 180

سُبۡحَٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

180 ישתבח שם ריבונך, רב הכוח, הנעלה מעל לכל אשר מיחסים לו,

వచనం: 181

وَسَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِينَ

181 ושלום על השליחים

వచనం: 182

وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

182 והתודה לאללה ריבון העולמים.