പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം സൂറത്തുശ്ശുഅറാഅ് - ഹീബ്രു പരിഭാഷ - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

א-שוערא'

ആയത്ത്: 1

طسٓمٓ

1 טא. סין. מים

ആയത്ത്: 2

تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

2 אלה אותותיו (משפטיו) של הספר (הקוראן) אשר מבהיר את הכול.

ആയത്ത്: 3

لَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

3 דומה שאתה מקשה על עצמך מיגון בגלל אי רצונם להיות מאמינים?

ആയത്ത്: 4

إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ

4 אם נרצה נוריד אליהם נס מן השמים שיהיו צוואריהם כפופים לו בהכנעה.

ആയത്ത്: 5

وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِينَ

5 בכל פעם שבאה אליהם אזהרה חדשה מן הרחמן, הם סולדים ממנה,

ആയത്ത്: 6

فَقَدۡ كَذَّبُواْ فَسَيَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

6 וכבר התכחשו לה, אולם עוד יבוא עליהם העונש שהיו לועגים לו.

ആയത്ത്: 7

أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ

7 האם אינם צופים את האדמה, כמה הצמחנו בה מכל זוג של מין מפואר?

ആയത്ത്: 8

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

8 הן, בזה יש אות, אך רובם אינם מאמינים.

ആയത്ത്: 9

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

9 והן, ריבונך הוא העזוז והרחום.

ആയത്ത്: 10

وَإِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

10 ועת כי קרא ריבונך אל משה: “לך אל בני העם המקפחים,

ആയത്ത്: 11

قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَۚ أَلَا يَتَّقُونَ

11 העם של פרעה, הלא ייראו (מפני העונש של אללה)?

ആയത്ത്: 12

قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ

12 הוא אמר: “ריבוני, חושש אני שלא יאמינו לדבריי,

ആയത്ത്: 13

وَيَضِيقُ صَدۡرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ

13 ותהיה בלבי מצוקה ולשוני כבדה, לכן שלח לי את אהרון.

ആയത്ത്: 14

وَلَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ

14 מלבד זה הם גם מאשימים אותי בפשע, ומפחד אני פן יהרגוני”.

ആയത്ത്: 15

قَالَ كَلَّاۖ فَٱذۡهَبَا بِـَٔايَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ

15 (אללה) אמר: “לא ולא! לכו שניכם עם ניסינו ואותותינו, ואנו מאזינים לכם.

ആയത്ത്: 16

فَأۡتِيَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

16 לכו אל פרעה לאמור: אנו שליחי ריבון העולמים,

ആയത്ത്: 17

أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

17 שלח נא עמנו, את בני- ישראל”.

ആയത്ത്: 18

قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدٗا وَلَبِثۡتَ فِينَا مِنۡ عُمُرِكَ سِنِينَ

18 אמר: “האם לא גידלנו אותך מלידתך ונשארת עמנו מספר שנים מחייך,

ആയത്ത്: 19

وَفَعَلۡتَ فَعۡلَتَكَ ٱلَّتِي فَعَلۡتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

19 ועשית מה שעשית, ואתה אינך מכיר לי טובה”.

ആയത്ത്: 20

قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَأَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

20 אמר (משה): “מה שעשיתי היה כשהייתי מן התועים.

ആയത്ത്: 21

فَفَرَرۡتُ مِنكُمۡ لَمَّا خِفۡتُكُمۡ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكۡمٗا وَجَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

21 ואז ברחתי מכם כאשר פחדתי מכם, והעניק לי ריבוני חכמה והפך אותי אחד השליחים.

ആയത്ത്: 22

وَتِلۡكَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

22 וזה חסד שעשית לי, (בזמן) ששעבדה את בני-ישראל?”.

ആയത്ത്: 23

قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَمَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

23 אמר פרעה: “ומה הוא ריבון העולמים?”

ആയത്ത്: 24

قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

24 אמר: “הוא ריבון השמים והארץ וכל אשר ביניהם, אם בטוחים בזה אתם, על כן האמינו?”.

ആയത്ത്: 25

قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ

25 ואמר לסובבים אותו ״השומעים אתם?”

ആയത്ത്: 26

قَالَ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

26 (ומשה) הוסיף: “והוא ריבונכם וריבון אבותיכם הראשונים”,

ആയത്ത്: 27

قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِيٓ أُرۡسِلَ إِلَيۡكُمۡ لَمَجۡنُونٞ

27 אמר: “אכן שליחכם אשר נשלח אליכם משוגע”,

ആയത്ത്: 28

قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَٱلۡمَغۡرِبِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ

28 אמר: “ריבון המזרח והמערב, וכל אשר ביניהם, אם משכילים אתם”,

ആയത്ത്: 29

قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ

29 אמר (פרעה): “אכן אם תיקח לך אלוה מלבדי, אשים אותך בין האסירים”,

ആയത്ത്: 30

قَالَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكَ بِشَيۡءٖ مُّبِينٖ

30 אמר (משה): “האף גם אם אבוא אליך עם הוכחה בהירה?”

ആയത്ത്: 31

قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

31 ואמר (פרעה): “הבא אותה אם צדק תדבר”,

ആയത്ത്: 32

فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ

32 אז זרק משה את מקלו ואז הפך לנחש אמתי,

ആയത്ത്: 33

وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ

33 ואת ידו הוציא מחיקו והנה לבנה ומבריקה היא לרואים.

ആയത്ത്: 34

قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ

34 ואמר (פרעה) למנהיגים אשר סביבו: “אכן זה הוא קוסם מאומן,

ആയത്ത്: 35

يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ

35 רוצה לנשלכם מארצכם בקסמיו. ומה אתם מציעים?”

ആയത്ത്: 36

قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَأَخَاهُ وَٱبۡعَثۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

36 אמרו: “עכב אותו ואת אחיו לזמן־מה, ושלח בערים מקבצים,

ആയത്ത്: 37

يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٖ

37 ויביאו לך כל קוסם אומן”.

ആയത്ത്: 38

فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

38 והקוסמים כונסו למועד היום אשר נקבע.

ആയത്ത്: 39

وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ

39 ונאמר לאנשים: “האם אתם מתאספים?

ആയത്ത്: 40

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

40 אולי נלך אחרי הקוסמים אם הם המנצחים.”

ആയത്ത്: 41

فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

41 ויהי כאשר באו הקוסמים אמרו לפרעה: “האם נקבל גמול אם אנו המנצחים?”

ആയത്ത്: 42

قَالَ نَعَمۡ وَإِنَّكُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

42 אמר: “אכן, וגם תהיו אז מן המקורבים ״.

ആയത്ത്: 43

قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ

43 אז אמר משה לקוסמים: ״זרקו מה שברצונכם להשליך”.

ആയത്ത്: 44

فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَعِصِيَّهُمۡ وَقَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

44 והם זרקו חבליהם ומסותיהם בעודם נשבעים “בעוז פרעה אנו מנצחים”.

ആയത്ത്: 45

فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ

45 והנה משה זרק את מקלו והוא בלע את קסמיהם השקריים,

ആയത്ത്: 46

فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ

46 ונפלו הקוסמים משתחווים,

ആയത്ത്: 47

قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

47 ואמרו: “מאמינים אנו בריבון העולמים,

ആയത്ത്: 48

رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

48 ריבונם של משה ואהרון.”

ആയത്ത്: 49

قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ

49 אמר (פרעה): “האם האמנתם לו לפני שהרשיתי לכם? אכן, כנראה הוא הגדול שבכם שלימד אתכם את הקסמים! סופכם לדעת כי אקטע את ידיכם ורגליכם, ואחר כך אצלוב אתכם יחד”.

ആയത്ത്: 50

قَالُواْ لَا ضَيۡرَۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ

50 אמרו: “אין בזה שום דבר רע. אכן אנחנו חוזרים אל ריבוננו,

ആയത്ത്: 51

إِنَّا نَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

51 ואנו מקווים שמכיוון שאנו מראשוני המאמינים, יסלח לנו ריבוננו על חטאינו”.

ആയത്ത്: 52

۞ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِيٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

52 אחר כך הורינו למשה: “צא עם עבדיי בלילה, כי רודפים אחריכם.”

ആയത്ത്: 53

فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

53 ושלח פרעה בערים מקבצים לאיסוף החיילים

ആയത്ത്: 54

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِيلُونَ

54 (ואמר פרעה) "אלה הם עדה קטנה מוזנחת".

ആയത്ത്: 55

وَإِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ

55 והם אשר הרגיזו אותנו.

ആയത്ത്: 56

وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ

56 ואנחנו מוכנים עם נשק.”

ആയത്ത്: 57

فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ

57 וגירשנו אותם (פרעה ואנשיו) מגנים ומעיינות מים,

ആയത്ത്: 58

وَكُنُوزٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ

58 ומאוצרות ומקום נכבד.

ആയത്ത്: 59

كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

59 כך, והורשנו אותם לבני ישראל.

ആയത്ത്: 60

فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِينَ

60 ורדפו אחריהם עם עלות הבוקר,

ആയത്ത്: 61

فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ

61 וכאשר ראו שני המחנות זה את זה, אמרו אנשיו של משה: “הם עומדים להשיג אותנו”.

ആയത്ത്: 62

قَالَ كَلَّآۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

62 אמר (משה): “לא ולא, כי ריבוני עמי והוא ידריכני בדרך הישר”.

ആയത്ത്: 63

فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡبَحۡرَۖ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرۡقٖ كَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِيمِ

63 אז הורינו למשה: “הכה במקלך את הים”, והים נקרע, וכל חלק (מן הים) התנשא כהר האדיר.

ആയത്ത്: 64

وَأَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِينَ

64 ובאותו הזמן גרמנו לשאר האנשים להגיע לשם.

ആയത്ത്: 65

وَأَنجَيۡنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

65 וחילצנו את משה ואת כל אלה אשר אתו,

ആയത്ത്: 66

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

66 לאחר מכן, הטבענו את האחרים (פרעה ואנשיו).

ആയത്ത്: 67

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

67 אכן יש בזה אות, אך רובם לא יאמינו.

ആയത്ത്: 68

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

68 ריבונך הוא העזוז הרחום.

ആയത്ത്: 69

وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِيمَ

69 וקרא לפניהם אודות אברהם,

ആയത്ത്: 70

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ

70 באומרו לאביו ובני עמו: “מה אתם עובדים?”

ആയത്ത്: 71

قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ

71 אמרו: “אנו עובדים פסלים ונישאר מסורים להם”.

ആയത്ത്: 72

قَالَ هَلۡ يَسۡمَعُونَكُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ

72 ואמר: “הישמעו אתכם כאשר תקראו (אליהם) בתפילה?

ആയത്ത്: 73

أَوۡ يَنفَعُونَكُمۡ أَوۡ يَضُرُّونَ

73 או להועיל או להזיק לכם מביאים לכם תועלת או גורמים לכם נזק?”

ആയത്ത്: 74

قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ

74 ואמרו: “לא, אבל מצאנו את אבותינו עושים כן”,

ആയത്ത്: 75

قَالَ أَفَرَءَيۡتُم مَّا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

75 אמר: “החזיתם באשר תעבדו,

ആയത്ത്: 76

أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ

76 אתם ואבותיכם הקדמונים,

ആയത്ത്: 77

فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّيٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

77 הם כולם אויביי, מלבד ריבון העולמים,

ആയത്ത്: 78

ٱلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهۡدِينِ

78 אשר ברא אותי, הוא מדריכני,

ആയത്ത്: 79

وَٱلَّذِي هُوَ يُطۡعِمُنِي وَيَسۡقِينِ

79 והוא אשר יעניק לי מזון ומשקה,

ആയത്ത്: 80

وَإِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ يَشۡفِينِ

80 ואם אחלה הוא אשר ירפאני,

ആയത്ത്: 81

وَٱلَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحۡيِينِ

81 והוא אשר ימיתני, לאחר מכן, יחייני,

ആയത്ത്: 82

وَٱلَّذِيٓ أَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لِي خَطِيٓـَٔتِي يَوۡمَ ٱلدِّينِ

82 והוא אשר אקווה כי יסלח לי על עווני ביום הדין.

ആയത്ത്: 83

رَبِّ هَبۡ لِي حُكۡمٗا وَأَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّٰلِحِينَ

83 ריבוני! תן לי חכמה והצמד אותי אל עושי הישר,

ആയത്ത്: 84

وَٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

84 ותן לי לשון צדק לדורות הבאים,

ആയത്ത്: 85

وَٱجۡعَلۡنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ

85 וקבע אותי בין אלה שיירשו גני הנועם,

ആയത്ത്: 86

وَٱغۡفِرۡ لِأَبِيٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

86 וסלח לאבי, כי הוא היה בתועים,

ആയത്ത്: 87

وَلَا تُخۡزِنِي يَوۡمَ يُبۡعَثُونَ

87 ואל תביישני ביום תחיית-המתים,

ആയത്ത്: 88

يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَلَا بَنُونَ

88 ביום שלא יועילו לא נכסים ולא בנים,

ആയത്ത്: 89

إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ

89 בלתי אם אשר יגיע אל אללה בלב שלם.”

ആയത്ത്: 90

وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ

90 וכאשר יתקרב גן העדן אל יראי אללה,

ആയത്ത്: 91

وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِلۡغَاوِينَ

91 ויתגלה הגיהינום לכופרים,

ആയത്ത്: 92

وَقِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

92 ייאמר להם: “איפה הם (האלילים) אשר הייתם עובדים,

ആയത്ത്: 93

مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ يَنصُرُونَكُمۡ أَوۡ يَنتَصِرُونَ

93 מלבד אללה? האם יוכלו לסייע לכם או לסייע לעצמם?”

ആയത്ത്: 94

فَكُبۡكِبُواْ فِيهَا هُمۡ وَٱلۡغَاوُۥنَ

94 ויוטלו אל תוכה (אל אש הגיהינום) הם והסוסים,

ആയത്ത്: 95

وَجُنُودُ إِبۡلِيسَ أَجۡمَعُونَ

95 וגייסות איבליס (השטן) בצוותא.

ആയത്ത്: 96

قَالُواْ وَهُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ

96 ובעודם רבים בינם לבין עצמם הם יגידו (לאליליהם)

ആയത്ത്: 97

تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ

97 “חי אללה! אכן היינו בתעייה מוחלטת,

ആയത്ത്: 98

إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

98 בהשוותנו אתכם אל ריבון העולמים,

ആയത്ത്: 99

وَمَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ

99 תעייתנו היא רק באשמת המתעים,

ആയത്ത്: 100

فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ

100 אין מי שיאמר עלינו מליצת יושר,

ആയത്ത്: 101

وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٖ

101 ולא ידיד נאמן,

ആയത്ത്: 102

فَلَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

102 אילו התאפשר לנו לחזור (לעולם), היינו מן המאמינים”.

ആയത്ത്: 103

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

103 אכן בזה אות, אך רובם לא יאמינו,

ആയത്ത്: 104

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

104 וריבונך הוא העזוז הרחום.

ആയത്ത്: 105

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

105 ובני עם נוח גם הם התכחשו לשליחים,

ആയത്ത്: 106

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

106 באמור להם אחיהם נוח: “האם לא תיראו מאללה?

ആയത്ത്: 107

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

107. שליח נאמן אני לכם,

ആയത്ത്: 108

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

108. אי לכך, יראו את אללה והישמעו לי,

ആയത്ത്: 109

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

109 ואינני דורש מכם שום גמול על הדבר הזה, כי גמולי מריבון העולמים,

ആയത്ത്: 110

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

110 אי לכך, יראו את אללה והישמעו לי״.

ആയത്ത്: 111

۞ قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ

111 אמרו: “הייתכן שנאמין לך, בעוד השפלים הם המאמינים שלך?”

ആയത്ത്: 112

قَالَ وَمَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

112 אמר (נוח): “ומה יודע אני על מעשיהם?

ആയത്ത്: 113

إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّيۖ لَوۡ تَشۡعُرُونَ

113 רק ריבוני יביא אותם לתת את הדין, לו רק יכולתם להבין.

ആയത്ത്: 114

وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

114 לא אסלק מעל פניי את המאמינים,

ആയത്ത്: 115

إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ

115 אין אני אלא מזהיר בבהירות”.

ആയത്ത്: 116

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ

116 אמרו: “הוי, נוח! אם לא תפסיק, תהיה בין הנרגמים”.

ആയത്ത്: 117

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ

117 אמר לי ריבוני! בני עמי מתכחשים לי,

ആയത്ത്: 118

فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَبَيۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

118 שפוט אתה ביני לביניהם וחלץ אותי ואת המאמינים שעמי”

ആയത്ത്: 119

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

119 וחילצנו אותו ואת אשר אתו באונייה העמוסה,

ആയത്ത്: 120

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ

120 והטבענו אחרי כן את הנשארים (הכופרים),

ആയത്ത്: 121

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

121 ואכן בזה אות, אך רובם לא יאמינו,

ആയത്ത്: 122

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

122 וריבונך הוא העזוז הרחום.

ആയത്ത്: 123

كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

123 גם אנשי עאד התכחשו לשליחים (לנביא הוד),

ആയത്ത്: 124

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ

124 באמור להם אחיהם הוד: “הלא תיראו (את אללה)?!

ആയത്ത്: 125

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

125 שליח נאמן אני לכם!

ആയത്ത്: 126

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

126 יראו את אללה והישמעו לי!

ആയത്ത്: 127

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

127 ולא אבקש מאתכם כל גמול על הדבר הזה, כי כל גמולי מריבון העולמים,

ആയത്ത്: 128

أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةٗ تَعۡبَثُونَ

128 האם תבנו לכם על כל מקום גבוה בניינים מפוארים לשעשועים?

ആയത്ത്: 129

وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ

129 ותבנו מבצרים, ומזמים שחייכם נצחיים?

ആയത്ത്: 130

وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ

130 ובהתקיפכם (אנשים) תתקפו (אותם) כעריצים.

ആയത്ത്: 131

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

131 יראו אפוא את אללה והישמעו לי,

ആയത്ത്: 132

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ

132 ויראו את זה אשר נתן לכם את אשר ידעתם,

ആയത്ത്: 133

أَمَدَّكُم بِأَنۡعَٰمٖ وَبَنِينَ

133 נתן לכם מקנה, ובנים,

ആയത്ത്: 134

وَجَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ

134 וגנות, ומעיינות.

ആയത്ത്: 135

إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

135 אכן מפחז אני פן יבוא עליכם עונש היום העצום.”

ആയത്ത്: 136

قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ

136 אמרו: “אחת היא לנו אם תתרה בנו ובין אם לא תתרה בנו,

ആയത്ത്: 137

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ

137 אין זה (דבריך) אלא סיפורי הקדמונים,

ആയത്ത്: 138

وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

138 ולא נוענש.”

ആയത്ത്: 139

فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَٰهُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

139 הם התכחשו להתראותיו ואנו הכחדנו אותם. אכן יש בזה אות, אף רובם לא יאמינו,

ആയത്ത്: 140

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

140 ריבונך הוא העזוז הרחום.

ആയത്ത്: 141

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

141 בני ת'מוד התכחשו גם לשליחים,

ആയത്ത്: 142

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

142 באמור אחיהם צאלח, “האם לא תיראו!”

ആയത്ത്: 143

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

143 אני שליח נאמן לכם,

ആയത്ത്: 144

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

144 יראו את אללה והישמעו לי,

ആയത്ത്: 145

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

145 אין אני דורש מכם שכר, כי שכרי מריבון העולמים.

ആയത്ത്: 146

أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ

146 החושבים אתם כי תישארו כאן בטוחים,

ആയത്ത്: 147

فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٖ

147 בגינות ומעיינות,

ആയത്ത്: 148

وَزُرُوعٖ وَنَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِيمٞ

148 ושדות תבואה ודקלים ועצי תמרים בשלים,

ആയത്ത്: 149

وَتَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا فَٰرِهِينَ

149 ותחצבו בתים בהרים בכישרון.

ആയത്ത്: 150

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

150 יראו את אללה והישמעו לי,

ആയത്ത്: 151

وَلَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

151 ואל תצייתו לדברי מפיצי השחיתות,

ആയത്ത്: 152

ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ

152 אשר ישחיתו על הארץ ולא יעשו הישר”

ആയത്ത്: 153

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

153 אמרו, “אכן, אתה מן המוקסמים,

ആയത്ത്: 154

مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِـَٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

154 אין אתה אלא אזם כמונו, הבא אות אם צדק אתה מזכר!”.

ആയത്ത്: 155

قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَلَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

155 אמר “הנה נאקה. היא תשתה מהבאר כפי שאתם תשתו, כל אחד בתורו.

ആയത്ത്: 156

وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

156 ולא תגעו בה לרעה, פן יאחז בכם עונש היום העצום”

ആയത്ത്: 157

فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِينَ

157 ואולם הם פגעו בה והרגו אותה, אך עד מהרה התחרטו,

ആയത്ത്: 158

فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

158 כי בא עליהם העונש. אכן בזה אות, אך רובם לא יאמינו.

ആയത്ത്: 159

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

159 ריבונך הוא העזוז והרחום.

ആയത്ത്: 160

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

160 גם בני עם לוט התכחשו לשליחים.

ആയത്ത്: 161

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ

161 אמר להם אחיהם לוט: “הלא תיראו את אללה?

ആയത്ത്: 162

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

162 אכן אני שליח נאמן לכם,

ആയത്ത്: 163

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

163 יראו את אללה והישמעו לי,

ആയത്ത്: 164

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

164 אין אני דורש מכם גמולי, כי גמולי מריבון העולמים.

ആയത്ത്: 165

أَتَأۡتُونَ ٱلذُّكۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ

165 בצדק תבואו אל הזכרים בתאווה מכלל בני האדם,

ആയത്ത്: 166

وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُمۚ بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ

166 ומזניחים את נשותיכם שברא אללה עבורכם? אכן, אנשים חוטאים ופושעים אתם”.

ആയത്ത്: 167

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِينَ

167 אמרו: “אם לא תפסיק לוט, אנחנו נגלה אותך”.

ആയത്ത്: 168

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلۡقَالِينَ

168 אמר: “אני שונא את מעשיכם!

ആയത്ത്: 169

رَبِّ نَجِّنِي وَأَهۡلِي مِمَّا يَعۡمَلُونَ

169 ריבוני! חלץ אותי עם בני ביתי מאשר יעשו”.

ആയത്ത്: 170

فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

170 ואמנם חילצנו אותו יחד עם בני ביתו,

ആയത്ത്: 171

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

171 מלבד ישישה אחת שהתעכבה (אשת לוט).

ആയത്ത്: 172

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

172 אחר כך הכחדנו את האחרים הנשארים,

ആയത്ത്: 173

وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ

173 והורדנו עליהם גשם של אבנים. ומה רע ונורא של המוזהרים

ആയത്ത്: 174

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

174 אכן בזה אות, אך רובם לא יאמינו.

ആയത്ത്: 175

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

175 ריבונך הוא העזוז הרחום.

ആയത്ത്: 176

كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لۡـَٔيۡكَةِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

176 אנשי אל-איכה (מדיין) התכחשו להתראות השליחים.

ആയത്ത്: 177

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَيۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ

177 אמר להם שועייב: “הלא תיראו את אללה?

ആയത്ത്: 178

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

178 אכן שליח נאמן אני לכם,

ആയത്ത്: 179

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

179 יראו את אללה והישמעו לי,

ആയത്ത്: 180

وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

180 אין אני דורש מכם גמול, כי גמולי מריבון העולמים.

ആയത്ത്: 181

۞ أَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَلَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِينَ

181 תנו את המידה שלמה, ואל הפחיתו ממנה (שלא ירמו במסחר),

ആയത്ത്: 182

وَزِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ

182 ושקלו במשקל יושר וצדק,

ആയത്ത്: 183

وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ

183 ואל החסירו מאומה מאשר לאנשים, ואל תעוררו שחיתות בארץ,

ആയത്ത്: 184

وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ

184 ויראו את אשר ברא אתכם ואת הדורות הקודמים”.

ആയത്ത്: 185

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

185 אמרו: “אמנם אתה אחוז קסם,

ആയത്ത്: 186

وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

186 ואינך אלא אדם כמונו, ואנו נוטים לחשוב כי אתה מהשקרנים.

ആയത്ത്: 187

فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

187 השלך עלינו חלקי (עינוי) מהשמיים אם מדוברי הצדק אתה”.

ആയത്ത്: 188

قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ

188 אמר: "ריבוני מכיר היטב את מעשיכם״.

ആയത്ത്: 189

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ

189 הם התכחשו להתראותיו, ויאחזם עונש היום החשוך. אכן הוא היה עונש היום האדיר.

ആയത്ത്: 190

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗۖ وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

190 אכן בזה אות, אך רובם אינם מאמינים.

ആയത്ത്: 191

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

191 ואכן ריבונך הוא העזוז הרחום.

ആയത്ത്: 192

وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

192 ואכן הוא (הקוראן) הורד מאת ריבון העולמים.

ആയത്ത്: 193

نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ

193 הורידה אותו הרוח הנאמנה (המלאך גבריאל)

ആയത്ത്: 194

عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ

194 על לבך למען תהיה מן המתרים,

ആയത്ത്: 195

بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ

195 בלשון ערבית בהירה,

ആയത്ത്: 196

وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ

196 והוא מוזכר בזובור (בכתבי הקודש) של אלה אשר קדמו.

ആയത്ത്: 197

أَوَلَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

197 האם אין בזה אות בשבילם, כי הכירוהו חכמי בני-ישראל?

ആയത്ത്: 198

وَلَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ

198 ולו הורדנו אותו על מעטים מהלא ערבים,

ആയത്ത്: 199

فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ

199 ואז היה קורא אותו להם, לא היו בו מאמינים,

ആയത്ത്: 200

كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

200 אולם אנו הובלנו אותו אל לבבות הכופרים המכחשים,

ആയത്ത്: 201

لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

201 אך הם לא יאמינו בו עד שיראו את העונש הכואב,

ആയത്ത്: 202

فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

202 אשר יגיע אליהם פתאום כשהם לא ישימו לב,

ആയത്ത്: 203

فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ

203 ואז יאמרו: “אפשר לתת לנו השהיה?”

ആയത്ത്: 204

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

204 הרוצים הם לזרז את עונשנו?

ആയത്ത്: 205

أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ

205 חשוב: אפילו אם נאפשר להם ליהנות למשך שנים,

ആയത്ത്: 206

ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ

206 ואחר-כך בא עליהם מה שהוזהרו ממנו,

ആയത്ത്: 207

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ

207 לא יועילו להם הטוב ההנאות אשר ניתנו להם.

ആയത്ത്: 208

وَمَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ

208 ולא הכחדנו כל עיר מבלי ששלחנו לה מי שיתרה בה,

ആയത്ത്: 209

ذِكۡرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

209 כדי להזכיר להם: שאנחנו לעולם לא נוהגים באי צדק

ആയത്ത്: 210

وَمَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ

210 ולא הורידו אותו (את הקוראן) השטנים,

ആയത്ത്: 211

وَمَا يَنۢبَغِي لَهُمۡ وَمَا يَسۡتَطِيعُونَ

211 הם אינם מתאימים לכך, וזה לא יעלה בידם,

ആയത്ത്: 212

إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ

212 כי הם מורחקים מאפשרות שמיעת ההשראות

ആയത്ത്: 213

فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ

213 לכן אל תבקש להתפלל לאלוה אחר מלבד אללה, אחרת תיענש,

ആയത്ത്: 214

وَأَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ

214 והתרה בבני משפחתך הקרובים,

ആയത്ത്: 215

وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

215 והצטנע ורחם על אשר הלכו אחריך מן המאמינים.

ആയത്ത്: 216

فَإِنۡ عَصَوۡكَ فَقُلۡ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ

216 ואולם אם מסרבים לך, אמור: “אין אני אחראי למעשיכם”,

ആയത്ത്: 217

وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ

217 וסמוך על העזוז הרחום,

ആയത്ത്: 218

ٱلَّذِي يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ

218 הצופה בך בקומך לתפילה,

ആയത്ത്: 219

وَتَقَلُّبَكَ فِي ٱلسَّٰجِدِينَ

219 ובהיותך במצבי התפילה בין הסוגדים,

ആയത്ത്: 220

إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

220 כי אכן הוא השומע הכול והיודע הכול.

ആയത്ത്: 221

هَلۡ أُنَبِّئُكُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ

221 האם אגיד לכם אל מי יורדים השטנים?

ആയത്ത്: 222

تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ

222 הם יורדים אל כל דובר שקרים המרבה לחטוא,

ആയത്ത്: 223

يُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَأَكۡثَرُهُمۡ كَٰذِبُونَ

223 ומעבירים את אשר שמעו (עם שקריהם), אך רובם משקרים.

ആയത്ത്: 224

وَٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ

224 והמשוררים, אלה אשר המתעים ילכו בעקבותיהם.

ആയത്ത്: 225

أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ

225 האם לא תראה, כי הם בכל נחל ישוטטו,

ആയത്ത്: 226

وَأَنَّهُمۡ يَقُولُونَ مَا لَا يَفۡعَلُونَ

226 וכי יאמרו את אשר לא יעשו?

ആയത്ത്: 227

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْۗ وَسَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ

227 מלבד אלה (חלק מהמשוררים) אשר האמינו ועשו את הטוב והרבו להזכיר את אללה, כי הם ינצחו אחרי שקופחו, ואכן יידעו אלה אשר קיפחו במהרה את תהפוכות גורלם.