மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அபஸ - ஜெர்மன் மொழிபெயர்ப்பு - அபு ரிழா - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

‘Abasa

வசனம்: 1

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ

Er runzelte die Stirn und wandte sich ab

வசனம்: 2

أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

als der blinde Mann zu ihm kam.

வசனம்: 3

وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

Was läßt dich aber wissen, daß er sich nicht reinigen wollte

வசனம்: 4

أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

oder daß er Ermahnung suchte und ihm somit die Lehre nützlich würde?

வசனம்: 5

أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

Wer aber es nicht für nötig hält

வசனம்: 6

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ

dem kommst du (bereitwillig) entgegen

வசனம்: 7

وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ

ohne dir etwas daraus zu machen, daß er sich nicht reinigen will.

வசனம்: 8

وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ

Was aber den anbelangt, der in Eifer zu dir kommt

வசனம்: 9

وَهُوَ يَخۡشَىٰ

und gottesfürchtig ist

வசனம்: 10

فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ

um den kümmerst du dich nicht.

வசனம்: 11

كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ

Nicht so. Wahrlich, dies ist eine Ermahnung

வசனம்: 12

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

so möge, wer da will, diesem eingedenk sein.

வசனம்: 13

فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ

Auf geehrten Seiten, die in Ehren gehalten werden

வசனம்: 14

مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ

sind sie emporgehoben, rein

வசனம்: 15

بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ

in den Händen rechtschaffener Sendboten

வசனம்: 16

كِرَامِۭ بَرَرَةٖ

die edel und tugendhaft sind.

வசனம்: 17

قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ

Verderben auf den Menschen! Wie undankbar ist er!

வசனம்: 18

مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ

Woraus hat Er ihn erschaffen?

வசனம்: 19

مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ

Aus einem Samenerguß hat Er ihn erschaffen und gebildet.

வசனம்: 20

ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ

Dann ermöglicht Er ihm den Ausgang.

வசனம்: 21

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ

Dann läßt Er ihn sterben und läßt ihn ins Grab bringen.

வசனம்: 22

ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ

Dann, wenn Er will, erweckt Er ihn wieder.

வசனம்: 23

كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ

Wahrlich; er hat nicht getan, was Er ihm geboten hat.

வசனம்: 24

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ

So soll der Mensch doch seine Nahrung betrachten.

வசனம்: 25

أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا

Siehe, Wir gossen das Wasser in Fülle aus.

வசனம்: 26

ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا

alsdann spalteten Wir die Erde in wunderbarer Weise

வசனம்: 27

فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا

und ließen Korn in ihr wachsen

வசனம்: 28

وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا

und Reben und Gezweig

வசனம்: 29

وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا

und Ölbäume und Palmen

வசனம்: 30

وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا

und dicht bepflanzte Gartengehege

வசனம்: 31

وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا

und Obst und Futtergras

வசனம்: 32

مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

als Versorgung für euch und euer Vieh.

வசனம்: 33

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ

Doch wenn das betäubende Getöse kommt

வசனம்: 34

يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ

am Tage, da der Mensch seinen Bruder fluchtartig verläßt

வசனம்: 35

وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ

sowie seine Mutter und seinen Vater

வசனம்: 36

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ

und seine Frau und seine Söhne

வசனம்: 37

لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

an jenem Tage wird jeder eigene Sorgen genug haben, die ihn beschäftigen.

வசனம்: 38

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ

An jenem Tage werden manche Gesichter strahlend sein

வசனம்: 39

ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ

heiter und freudig.

வசனம்: 40

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ

Und andere Gesichter, an jenem Tage, werden staubbedeckt sein.

வசனம்: 41

تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ

Trübung wird darauf liegen.

வசனம்: 42

أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ

Das sind die Ungläubigen, die Unverschämten.