மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்கியாமா - கசாக் மொழிபெயர்ப்பு - கலீஃபா அல்தாய் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

суратуль-Қиямә

வசனம்: 1

لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ

Жоқ, қиямет күніне ант етемін.

வசனம்: 2

وَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ

Жоқ, сөгіс беруші нәпсіге ант етемін.

வசனம்: 3

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ

Адам баласы, біз сүйектерді жинай алмайды деп ойлай ма?

வசனம்: 4

بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ

Әрине оны саусақтарының үшіне дейін қайта жасай аламыз.

வசனம்: 5

بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ

Бірақ адам баласы, күнәны жалғастыра бергісі келеді

வசனம்: 6

يَسۡـَٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ

"Қиямет күні қашан болады?',- деп, сұрайды.

வசனம்: 7

فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ

Қашан көз шағылысқан,

வசனம்: 8

وَخَسَفَ ٱلۡقَمَرُ

Ай тұтылған,

வசனம்: 9

وَجُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ

Күн мен ай бір араға келтірілген кезде.

வசனம்: 10

يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ

Адамдар сол күн: "Қашар жер қайда?",- дейді.

வசனம்: 11

كَلَّا لَا وَزَرَ

Жоқ, әсте пана жоқ.

வசனம்: 12

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ

Ол күнгі тұрақ; Раббыңның алды.

வசனம்: 13

يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۭ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ

Сол күні адам баласына ілгері кейін істегені білдіріледі. (36-С. 12-А.)

வசனம்: 14

بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ

Әрине адам баласы өзіне-өзі көздеуші:

வசனம்: 15

وَلَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ

Егер барлық желеулерін ортаға қойса да. (Қанша сылтауратса да өз қылығы өзіне мәлім.)

வசனம்: 16

لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ

(Мұхаммед Ғ.С. Құран уахи етілген сәтте, тездетіп оқуға тырысқан. Б.Ж.Р.М.) (Әй Мұхаммед!) Құран түскенде оған асығып тіліңді қозғалтпа.

வசனம்: 17

إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَقُرۡءَانَهُۥ

Шын мәнінде оны жинау, оқу Бізге міндет.

வசனம்: 18

فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ

Ал оны Біз оқығанда, оның оқылуына ілес.

வசனம்: 19

ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ

Сосын оны түсіндіру Бізге міндет.

வசனம்: 20

كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ

Жоқ, олай емес. Сендер тез кететін дүниені жақсы көресіңдер.

வசனம்: 21

وَتَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

Ақиретті тастап, қоясыңдар.

வசனம்: 22

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ

Қиямет күні, кейбір жүздер жарқылдап;

வசனம்: 23

إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ

Раббына қарайды.

வசனம்: 24

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۭ بَاسِرَةٞ

Ол күні, кейбір жүздер томсаруда болады.

வசனம்: 25

تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ

Өзіне бел үзетін қинау жасалады деп ойлайды.

வசனம்: 26

كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ

Жоқ олай емес. Жан алқымға келген кезде;

வசனம்: 27

وَقِيلَ مَنۡۜ رَاقٖ

"Кім шара көреді?",- делінеді.

வசனம்: 28

وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ

Ол шын мәнінде айрылу екенін сезеді.

வசனம்: 29

وَٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ

Балтыры, балтырына оралады.

வசனம்: 30

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ

Ол күні Раббы жаққа айдалады.

வசனம்: 31

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ

Сонда ол, мойындамады да намаз оқымады.

வசனம்: 32

وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ

Бірақ, жасынға шығарып бет бұрды.

வசனம்: 33

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ

Сосын ол, кердеңдей басып, үйіне кетті.

வசனம்: 34

أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ

Саған пәле келсін,

வசனம்: 35

ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ

Сосын сені пәле басқыр!

வசனம்: 36

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى

Адам баласы бос қоя берілеміз деп ойлай ма?

வசனம்: 37

أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِيّٖ يُمۡنَىٰ

Ол, (жатырға) тамызылган бір тамшы мәни емес пе?

வசனம்: 38

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ

Сосын ол, ұйыған қан болды. Сонда Алла жаратып бейнеледі.

வசனம்: 39

فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ

Сонда одан ер, әйел екі жыныс жаратты.

வசனம்: 40

أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ

Бұларды жасаған Алланың, өліктерді қайта тірілтуге югші жетпей ме?