భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ సూరహ్ అల్-ఖియామహ్ - కజక్ అనువాదం - ఖలీఫా అల్-తాయీ - పవిత్ర ఖుర్ఆన్ యొక్క ఎన్సైక్లోపీడియా

суратуль-Қиямә

వచనం: 1

لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ

Жоқ, қиямет күніне ант етемін.

వచనం: 2

وَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ

Жоқ, сөгіс беруші нәпсіге ант етемін.

వచనం: 3

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ

Адам баласы, біз сүйектерді жинай алмайды деп ойлай ма?

వచనం: 4

بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ

Әрине оны саусақтарының үшіне дейін қайта жасай аламыз.

వచనం: 5

بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ

Бірақ адам баласы, күнәны жалғастыра бергісі келеді

వచనం: 6

يَسۡـَٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ

"Қиямет күні қашан болады?',- деп, сұрайды.

వచనం: 7

فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ

Қашан көз шағылысқан,

వచనం: 8

وَخَسَفَ ٱلۡقَمَرُ

Ай тұтылған,

వచనం: 9

وَجُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ

Күн мен ай бір араға келтірілген кезде.

వచనం: 10

يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ

Адамдар сол күн: "Қашар жер қайда?",- дейді.

వచనం: 11

كَلَّا لَا وَزَرَ

Жоқ, әсте пана жоқ.

వచనం: 12

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ

Ол күнгі тұрақ; Раббыңның алды.

వచనం: 13

يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۭ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ

Сол күні адам баласына ілгері кейін істегені білдіріледі. (36-С. 12-А.)

వచనం: 14

بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ

Әрине адам баласы өзіне-өзі көздеуші:

వచనం: 15

وَلَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ

Егер барлық желеулерін ортаға қойса да. (Қанша сылтауратса да өз қылығы өзіне мәлім.)

వచనం: 16

لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ

(Мұхаммед Ғ.С. Құран уахи етілген сәтте, тездетіп оқуға тырысқан. Б.Ж.Р.М.) (Әй Мұхаммед!) Құран түскенде оған асығып тіліңді қозғалтпа.

వచనం: 17

إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَقُرۡءَانَهُۥ

Шын мәнінде оны жинау, оқу Бізге міндет.

వచనం: 18

فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ

Ал оны Біз оқығанда, оның оқылуына ілес.

వచనం: 19

ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ

Сосын оны түсіндіру Бізге міндет.

వచనం: 20

كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ

Жоқ, олай емес. Сендер тез кететін дүниені жақсы көресіңдер.

వచనం: 21

وَتَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

Ақиретті тастап, қоясыңдар.

వచనం: 22

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ

Қиямет күні, кейбір жүздер жарқылдап;

వచనం: 23

إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ

Раббына қарайды.

వచనం: 24

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۭ بَاسِرَةٞ

Ол күні, кейбір жүздер томсаруда болады.

వచనం: 25

تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ

Өзіне бел үзетін қинау жасалады деп ойлайды.

వచనం: 26

كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ

Жоқ олай емес. Жан алқымға келген кезде;

వచనం: 27

وَقِيلَ مَنۡۜ رَاقٖ

"Кім шара көреді?",- делінеді.

వచనం: 28

وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ

Ол шын мәнінде айрылу екенін сезеді.

వచనం: 29

وَٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ

Балтыры, балтырына оралады.

వచనం: 30

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ

Ол күні Раббы жаққа айдалады.

వచనం: 31

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ

Сонда ол, мойындамады да намаз оқымады.

వచనం: 32

وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ

Бірақ, жасынға шығарып бет бұрды.

వచనం: 33

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ

Сосын ол, кердеңдей басып, үйіне кетті.

వచనం: 34

أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ

Саған пәле келсін,

వచనం: 35

ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ

Сосын сені пәле басқыр!

వచనం: 36

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى

Адам баласы бос қоя берілеміз деп ойлай ма?

వచనం: 37

أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِيّٖ يُمۡنَىٰ

Ол, (жатырға) тамызылган бір тамшы мәни емес пе?

వచనం: 38

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ

Сосын ол, ұйыған қан болды. Сонда Алла жаратып бейнеледі.

వచనం: 39

فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ

Сонда одан ер, әйел екі жыныс жаратты.

వచనం: 40

أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ

Бұларды жасаған Алланың, өліктерді қайта тірілтуге югші жетпей ме?